<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมได้รับการติดต่อจาก คณะอาจารย์จาก มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต กรุงเทพ เพื่อจะขอเข้ามาเก็บข้อมูลเกี่ยวกับ “อาหารพื้นบ้าน” ของกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆในแม่ฮ่องสอน ซึ่งเป็นกิจกรรมในเก็บรวบรวมข้อมูลการวิจัย</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมได้ประสานงานผู้รู้ด้านอาหาร ทั้ง จีนยูนนาน ไทใหญ่ และกระเหรี่ยง ในพื้นที่อำเภอปาย และจัดช่วงเวลาให้ทุกอย่างสอดคล้องประสานไปด้วยดี เพราะเวลาการเข้ามาเก็บข้อมูลของอาจารย์ค่อนข้างจำกัด</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมสามารถเข้าร่วมเก็บข้อมูลกับทีมได้เพียงจุดเดียวคือที่ บ้านกระเหรี่ยงแม่ปิง อ.ปาย เพราะมีภารกิจที่ต้องทำต่อเนื่องที่เชียงใหม่ และที่บ้านแม่ปิงนี่เอง ผมเห็นความยิ่งใหญ่และความเป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ผ่าน “อาหารพื้นบ้าน” ของพวกเขา</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ช่วงบ่ายหลังจากที่นัดแนะกับผู้ประสานงานในพื้นที่แล้ว ทางคณะและผมได้เดินทางมายังหมู่บ้าน แม่บ้านกระเหรี่ยงค่อยๆทยอยกันมาเพื่อที่จะสาธิตการทำอาหาร และให้ข้อมูลคณะวิจัย </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ภาพของแม่บ้านที่สวมชุดกระเหรี่ยงดูน่ารัก ยิ้มละไมด้วยไมตรีจิต เพียงเท่านี้ สายใยแห่งมิตรภาพก็เริ่มสานสายใย เริ่มแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง ว่าคณะเป็นใครมาจากไหน มาทำอะไร บรรยากาศสนุกสนานผ่อนคลาย ทางหมู่บ้านได้เตรียมวัตถุดิบไว้พร้อมแล้ว และเมื่อพร้อมก็สามารถจะปรุงอาหารได้เลย</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><div style="text-align: center"></div></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">วันนี้มีเมนูที่ผมไม่คุ้นชื่อ ๓ เมนู ได้แก่ ข้าวเบ๊อะ ,แกงเย็น,และ หลามเนื้อ แม่บ้านก็พูดไป ทำไป คณะเก็บข้อมูลก็สอบถามไปมาอย่างสนุกสนานเคล้าเสียงหัวเราะ …</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">บรรยากาศดีจริงๆ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมไม่ขอลงในรายละเอียดว่า อาหารแต่ละเมนู ชื่อแปลกๆเหล่านี้ทำอย่างไรบ้าง แต่จะขอมอง “อาหารพื้นบ้าน” ในเชิงวัฒนธรรมดังนี้</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">อาหารพื้นบ้าน ในฐานะเป็น</p><ul>
ในฐานะเป็น องค์ความรู้ท้องถิ่น เป็นภูมิปัญญาในการสืบทอดผ่านรุ่นสู่รุ่น และเป็นองค์ความรู้ที่มีคุณค่าของชุมชน มีลักษณะเฉพาะถิ่น เฉพาะกลุ่ม และมีความเป็นพลวัตร เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ มีลักษณะของการยกระดับความรู้ท้องถิ่น
ในฐานะเป็น ความเชื่อ อาหารแต่ละอย่างของชุมชนมีความเชื่อที่แฝงอยู่ ดังนั้นอาหารที่ปรุงไม่เฉพาะเป็นของกินเพื่อการอยู่ของชีวิตเท่านั้น
ในฐานะเป็น ศิลปะ กระบวนการกว่าจะเป็นอาหาร ล้วนเป็นศิลปะ ที่แทรกวิธีคิด การคัดสรร การประดิษฐ์ ตกแต่ง เทคนิค เคล็ดลับ ตลอดจนกระบวนการ การปรุงเพื่อให้ได้อาหารมารับประทาน
ในฐานะ เป็นการแสดง ตัวตน อาหารเป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงรสนิยมของกลุ่มใดๆ ว่าเป็นอย่างไร และชอบอาหารแบบไหน เป็นสื่อที่บอกให้รู้ว่าเป็นกลุ่มชนที่มีวัฒนธรรม ในขณะเดียวกันก็เป็นสิ่งที่นำความภาคภูมิใจมาสู่กลุ่มชนด้วย
</ul><p> จึงไม่แปลกใจที่เห็นแม่บ้านกระเหรี่ยง สวมเสื้อผ้าชนเผ่าที่สวยงาม และพิถีพิถันบรรจงปรุงอาหารในเวทีการเก็บข้อมูลในวันนี้ </p><p></p><p> อาหารพื้นบ้านจึงเป็นมากกว่า อาหารที่กินแล้วอิ่มท้องและต่อชีวิต</p><p></p>