เลือกที่จะเป็นไม่ได้ แต่เลือกที่จะชอบได้ #รักครูจังเลย

เมื่อถามถึงจุดเปลี่ยนแน่นอนทุกคนต้องมี แต่ จะเปลี่ยนยังไงนั้นคือสิ่งที่ไม่สามารถบอกได้ ส่วนตัวผมเองก็มีจุดเปลี่ยนเหมือนกัน

เมื่อผมจบม.3 ก็หาที่เรียนต่อม.4 ก็ได้ สายช่างก็ดี จึงลองขอโค้วต้าวิทยาลัยเทคนิคลำปาง ผมเป็นคนที่เกรดน้อยที่สุดในกลุ่มเพื่อนผู้ชาย และเพื่อนคนอื่น ๆ ก็ไปเข้าช่างอิเล็กทรอนิกส์ ส่วนตัวผมไม่ชอบ ก็เลยขอลงช่างกลโรงงานทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าเรียนเกี่ยวกับอะไร พอเรียนไปก็สนุกดีครับ เป็นสาขาที่ตลาดแรงงานต้องการมากก็เลยคิดว่ามาถูกทางแล้วแหละท๊อปเอ้ยย ยอมรับว่าเกเรนิดหน่อยครับแต่ก็จบมาได้ หลังจากเรียนจบ ปวช. ก็เริ่มหาที่เรียน โดยเลือกที่จะมาเรียนเชียงใหม่ เพราะอยากมาลองสถานที่ใหม่ๆ

เริ่มจากจุดแรก ประสบการณ์อันแสนจะสั้น

เมื่อผมเรียนจบปวส. จริง ๆ ก็อยากเรียนต่อแต่ขอพักก่อนสัก 1 ปีเพราะคิดว่าการทำงานเก็บเงินน่าจะโอเคกว่า จึงได้ออกไปหาสมัครงาน ได้สมัครไว้หลายที่อยู่เหมือนกัน ระหว่างรองานที่สมัครก็มีรุ่นพี่ที่มีญาติเป็นเจ้าของโรงงานที่สมุทรปราการชวนไปทำงาน ด้วยความที่อยากได้งานก็ออกเดินทางไปพร้อมกับกระเป๋าใบเดียวไปถึงวันแรกก็เริ่มทำงานโดยเข้าไปอยู่ในโรงงานขึ้นรูปแม่พิมพ์ปั้มขึ้นรูปชิ้นส่วนยานยนต์ ประตูและฝากระโปรงรถโตโยต้า หนักหนาเหมือนกันกับการทำงานครั้งแรก 12 ชั่วโมงยืนทั้งวัน พักเที่ยง 1 ชั่วโมง แต่สำหรับผมคุ้มค่ามาก ได้ประสบการณ์มาเยอะพอที่จะสอนคนได้ ทำอยู่ได้ 2 เดือน บริษัทที่เคยสมัครไว้โทรเรียกไปทำงาน ผมจึงตัดสินใจกลับเพราะอยู่ใกล้บ้านมากกว่าและอยู่ในอำเภอแม่เมาะเลย

จุดต่อมา พื้นฐานการเป็นกรรมกร

หลังจากออกจากสมุทรปราการมาทำที่ลำปาง รอบนี้หนักหนาเหมือนกันเพราะได้ทำงานในเมืองแม่เมาะเสื้อผ้าเปื้อนโคลนตลอดแม้จะเป็นช่วงเดือนเมษายนเพราอยู่ตำแหน่งช่างซ่อมระบบสายพานลำเลียงดินขึ้นลานเท ของบริษัท ที่รับเหมาโรงไฟฟ้าแม่เมาะเปิดหน้าดินเพื่อขุดถ่านหิน ทำงาน 12 ชั่วโมงเหมือนกันแต่รู้สึกสบายกว่า สบายตรงที่ว่า เป็นช่างซ่อม รอระบบหยุดเพื่อซ่อมแซมจึงจะมีงานทำ ระหว่างรอก็ขับรถดูสายพานไปวันๆ มีห้องแอร์เย็น ๆ ไว้นอนเล่น คนขับรถเทท้าย 100 ตันยังอิจฉา แรกๆก็โอเค แต่นาน ๆ ไปเริ่มรู้สึกว่าถ้าทำแบบนี้คงไปได้ไม่ไกลแน่ มองไปเห็นวิศวกรที่ควบคุมหน้างานเทียบกับเราทำงานต่างกันมาก ซึ่งเรียนมาก็ไม่ต่างกันเลย และที่สำคัญเงินเดือนก็ต่างกัน เขาสบายกว่าเยอะเลย จึงทนทำงานต่อไปได้ 14 เดือน เก็บเงินได้ก้อนหนึ่ง มากพอที่จะไปเรียนต่อจึงตัดสินใจลาออกไปเรียนต่อตามที่ตนเองฝันไว้

จุดเปลี่ยนที่ 3 หมดกันวิศวกร

หลังจากที่ตกลงเรียนต่อก็เริ่มปรึกษากับแม่และพี่ถึงแนวทางการเป็น #วิศวกร ตามแผน แต่กลับไม่ไปตามแผนที่วางเมื่อแม่บอกว่า ต้องไปเรียน #ครู ฝันสลายตอนบ่ายสาม แม่อยากให้เป็นครู “การทำเพื่อแม่เป็นการทดแทนพระคุณแม่ที่ยิ่งใหญ่” จัดไปครับแม่ครูก็ครูครับ หลังจากนั้นก็มาสมัครเรียนครูตามที่แม่ต้องการ #แต่ผมก็ยังอยากเป็นนายช่างนะแม่ พอเรียนครูมาได้สักพักรู้สึกว่าครูก็โอเคนิ แม้เราจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะยอมรับได้ จากนั้นก็เริ่มชอบการเป็นครูมากขึ้น ชอบการเห็นคนอื่นมีความรู้เพิ่มขึ้นจากเรื่องที่เราสอน ก็มีความสุขดีนะ ลืมบอกไปผมเรียนครูเทียบโอนเรียน 2 ปี ฝึกสอน 1 ปี เป็น 3 ปี พอเรียนครบเก็บหน่วยกิตหมดแล้วในระยะเวลา 2 ปีกับอีก 2 ซัมเมอร์ ก็ได้เวลาออกฝึกสอน เมือเลือกที่ฝึกสอนซึ่งอาจารย์ให้เลือกได้อย่างอิสระ ผมจึงเลือกลงที่วิทยาลัยเทคโนโลยีและการจัดการ กฟผ. แม่มาะ เพราะใกล้บ้านฝึกสอนก็ไม่ได้มีอะไรหนักมากเพราะอาจารย์ทุกท่านช่วยเหลือทุกอย่าง ต้องขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ที่มอบประสบการที่ดีและสอนการเป็นครูที่ดีให้กับผม

จุดเปลี่ยนที่ 4 คุรุที่แปลว่า “หนัก”

หลังจากที่ผมเรียนจบได้ 28 วัน ก็ได้มีข่าวรับสมัครครูประจำแผนกเทคนิคพื้นฐานวิทยาลัยการอาชีพฝาง ด้วยที่จบใหม่และไฟแรงอยากมีงานทำจึงได้เตรียมเอกสารจนครบถ้วนและออกเดินทางจากลำปางสู่เมืองฝางเป็นระยะทาง 283 กิโลเมตร ขับรถไปถอนหายใจไป (ไกลมาก) สอบข้อเขียนและสัมภาษณ์ในวันเดียว และผลออกมาวันนั้นเลย ผลที่ออกมาคือผมสอบติดอันดับ 2 แต่รับเพียง 1 ตำแหน่ง แห้ว ครับ ขณะที่กำลังเดินทางกลับขับรถออกประตูวิทยาลัยไม่ถึงกิโลก็มีเบอร์แปลกโทรมาผมก็รับ และพี่เขาก็บอกเป็นฝ่ายบุคลากร สอบถามว่า "พอดีครูช่างเชื่อมไม่มีใครมาสมัครน้องสนใจมั๊ยค่ะ" ผมตอบกลับไปแบบไม่คิดเลยครับ "สนใจครับ" จากนั้นผมก็ขับรถกลับลำปางเพื่อเตรียมตัวสอนในวันพรุ่งนี้เลย เริ่มงานวันแรกก็ยังวุ่นๆอยู่กับการจัดโต๊ะดูเหมือนจะตื่นเต้นเพราะมีโต๊ะทำงานเป็นของตัวเอง แต่ยังมีเรื่องตื่นเต้นมากกว่านั้นคือการสอน 43 คาบ ไม่มีวันหยุด คือสอน 7 วัน เงินเดือน 8,340 โอเคครับเดียวก็มีค่าสอนเกินภาระงาน คงได้หลายตัง เซอร์ไฟร์มากเมื่อผู้อำนวยการบอกว่า สอนไม่ถึง 6 เดือนเบิกไม่ได้ โอเครอบ 2 ครับ ค่าหอ 2,000 เหลือส่งให้แม่นิดหน่อย ก็สอน 43 คาบได้ 1 ภาคเรียน จนครบ 6 เดือน จึงทำบันทึกข้อความเบิกค่าสอนเกินภาระงาน เซอร์ไฟร์รอบ 2 เหมือนกัน เมื่อผู้อำนวยการบอกว่า สอนไม่ถึง 1 ปีเบิกได้ 6 คาบ โอเครอบ 3 ครับเมื่อทำงานครบ 1 ปีก็ทำบันทึกข้อความเบิก 12 คาบเหมือนรอบก่อน รอบนี้เบิกได้แล้วครับ พร้อมกับตำแหน่งหัวหน้างาน หลังจากได้รับตำแหน่งหัวหน้างานภาระก็เพิ่มขึ้นจากสอน 43 คาบ ก็เพิ่มเป็น 45 คาบ สอนไปได้ประมาณ 3 สัปดาห์ ก็มีเพื่อนโทรไปหาถามว่าอยากสอนช่างกลไหม ผมก็เลยคิดอยู่นานเพราะเด็กที่ผมสอนจะได้ความรู้มากกว่าเพราะเราสอนสายตรง เรามีความรู้ในด้านช่างกลมากกว่า เลยตัดสินใจมาสมัครที่เทคนิคลำปาง มาสู้กับคนอื่นๆเยอะเหมือนกัน

จุดปัจจุบัน “ครู” ช่างกลโรงงานวิทยาลัยเทคนิคลำปาง

เขียนใน GotoKnow โดย ทศวรรษ คำสม
ใน educmru-e62741522

คำสำคัญ (Tags): #ทศวรรษ คำสม#Tossawat Khamsom#62741522#ป.62 ป.บัณฑิต2.5#ป.บัณฑิต#ประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครู#คณะครุศาสตร์#วิทยาเขตเวียงบัว#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#ED 5101#ความเป็นครู#ภาคเรียนที่ 2/62#บันทึกส่วนตัว#diary#จุดเปลี่ยน#การหักเหของชีวิต

หมายเลขบันทึก: 674626เขียนเมื่อ 22 มกราคม 2020 22:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม 2020 12:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ทศวรรษ คำสม