ผมเป็นคนที่ไม่เคยอยากเป็น "ครู"
ด้วยความที่ผมมีความคิดแค่ว่าสอนใครไม่ได้หรอก แล้วเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง
เลยพยายามทำตัวให้ห่างจากเรื่องการเรียนที่แม่ขอมาโดยตลอด
ผมเรียนจบมาทางการเป็นนักบริหาร สายโปรแกรมเมอร์
หางานทำหลังจากเรียนจบ 4-5 งาน ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่เรียนมาจนจบ
เอามาใช้ในการทำงานได้อย่างน่าเบื่อ รู้สึกเลยครับว่า ไม่ประสบความสำเร็จเลย
ในทุกๆ การทำงานที่ผ่านมา 4-5 งานในระยะเวลา ไม่ถึง 3 ปี
ทำงานไม่ได้นาน เพราะงานที่ทำมันน่าเบื่อ นั่งโต๊ะทั้งวัน จับเจ่าอยู่กับแป้นพิมพ์ เม้าส์ และหน้าจอ
จึงลาออกจากงานรองสุดท้าย เพื่อกลับบ้านไปคิดทบทวนอะไรบางอย่างกับตัวเอง
แล้วอยู่ ๆ โอกาสก็เดินเขามาแบบงง ๆ เพื่อนที่เรียนด้วยกันสมัยปี 2 ก็แชร์งานล่าสุดมาให้
คือ รับสมัครงาน "ครู" ของสถานศึกษาเดิมที่เคยเรียน
จึงทบทวนกับตัวเองอย่างจริงจังว่า อะไรกันแน่ที่เราชอบ
มองย้อนไปสมัยเรียน ป.ตรี ที่ ราชมงคลล้านนา เราเองก็ใช่ว่าเรียนเก่ง
แต่จะมีรุ่นน้องบ้าง เพื่อนบ้าง ที่มาขอให้ไปติวสอบอยู่บ่อย ๆ
เมื่อไรที่เราติว รู้สึกว่ามันเป็นตัวเรามากที่สุด มันสนุกพอคิด ๆ ไปก็คิดว่า "หรือนี่อาจจะเป็นทางของเรา"
เลยคิดว่าจะลองดู พอไปสมัครจนถึงรอบสัมภาษณ์ มันก็ดันไปติดอยู่ข้อหนึ่ง
คำถามที่ว่าคือ ทำไมอยากเป็นครู ? คำตอบที่ผมตอบคืด "ผมอยากลองครับ"