ปูนกับปังรู้ภาษาเรามากขึ้น บอกให้ทำอะไร ทำได้เกือบหมด บอกให้รอ บอกให้หยุด เหมือนรู้จังหวะที่ทำอยู่ทุกวัน เพราะบางเรื่องถึงเวลาทำเองเลย คงรู้และจำได้ ว่าเคยทำอะไรในลำดับถัดไป เค้ารู้มากกว่าเราคิดเยอะ!
ขนุนกับมะขามก็อย่างนี้ โตขึ้นยิ่งรู้ภาษาคน คุย สื่อสารกันง่ายขึ้น เรียนรู้เก่งทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นปูน ปัง ขนุน หรือมะขาม คงรวมถึงสุนัขตัวอื่นๆและสายพันธุ์อื่นด้วย หลักในใจพวกเค้าน่าจะเป็น “พยายามทำอย่างที่เจ้าของต้องการ” ด้วยกันทั้งนั้น
ยิ่งเลี้ยงนาน ความรู้สึกยิ่งเห็นเค้าเป็นส่วนหนึ่ง เหมือนญาติ เหมือนลูกเหมือนหลาน ก่อนหน้าเคยสงสัยพฤติกรรมผู้เลี้ยงสุนัขทั้งหลาย ปัจจุบันพฤติกรรมตัวเองเป็นคำตอบให้ตัวเองชัดเจนที่สุด
นึกอย่างนี้ คิดถึงคำเพื่อน ผู้ซึ่งอยากมีหลานคนแรกคล้ายๆกัน เด็กจะทำให้บ้านไม่เงียบเหงาไปตามวัยของพวกเรา เสียงร้องไห้ เสียงกระจองอแง จะสร้างสีสันความแช่มชื่นให้กับผู้ใหญ่ในบ้าน แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไร้วี่แววคล้ายๆกันอีก(ฮา)
เพื่อนผู้ร่วมชะตากรรมจึงเคยเย้า ซึ่งตัวเองเห็นด้วยอย่างยิ่ง "อีกหน่อยเถอะ! มีหลานเมื่อไหร่ เจ้าปังกับเจ้าปูนจะกลายเป็นหมาหัวเน่า"(ฮา)
น่ารักมากค่ะ ขนเป็นมันสวยมาก
ช่วงเวลาที่ผลัดเปลี่ยนขนเรียบร้อยแล้ว เค้าด้วยครับ..
ขอบคุณครูแป๊วมากครับ
น่ารักครับ ;)…
ขอบคุณอาจารย์มากครับ