ไปทำอะไรในงาน KM 1 ธค. 2549

ด้วยความปรารถนาดีของ คุณเอื้อ     ทำให้มีโอกาสได้ไปร่วมงาน  มหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติครั้งที่ 3  เมื่อวันที่ 1-2 ธค.  ที่ผ่านมา      ไปทำอะไรบ้าง ?   

วันแรกช่วงเช้า  ชมวีดิทัศน์ "การขับเคลื่อนเครือข่าย KM ประเทศไทย"   เป็นวีดีทัศน์ระดับมืออาชีพ   ทำออกมาได้สวยงามน่าดูน่าฟัง  ชมเพลินไปเลย   จนลืมจดสาระดีๆ      แต่มีสิ่งหนึ่งที่ประทับใจคือ   แววตาที่สดใสมีความสุข    ของชาวบ้านที่มาเล่าเรื่อง     ทำให้รู้ว่า   อ้อ...นี่เองข้อดีของ KM

ต่อมาฟังพิธีเปิดโดย ศ.นพ.วิจารณ์  พานิช    ท่านมีคำเตือนว่า   เนื่องจากงานครั้งนี้เป็น บุฟเฟ่ KM  มี    อาหาร (สมอง) ดีๆ  อร่อยๆ  ให้เลือกถึง 16 ห้อง    (นี่ยังไม่ได้นับรวมแบบที่ไม่เป็นห้อง   คือบูทนิทรรศการต่างๆ     อีกมาก )    ฉะนั้นอย่าได้ทำตัวเป็นนักชิม  โฉบห้องโน้นทีนี้ที    เพราะสุดท้ายแล้วจะไม่ได้อะไรเลย    จงเลือกที่ชอบที่ชอบเพียงหนึ่งหรือสอง   แล้วตั้งใจกินจนหมดจานจะดีกว่า    (อันนี้ขอบอกว่าตัดสินใจยากมาก.....เพราะดูๆ  แล้วอร่อยทุกอย่าง.........)

ต่อมาฟัง ปาฐกถาพิเศษ "KM ในบริบท....แห่งความเป็นไท"   โดย  ศาสตราจารย์ภิชาน   ไกรฤทธิ์  บุณยเกียรติ     ท่านมีวาทะคมๆ   ให้คนฟังสะดุ้งตลอดรายการ     อย่างเช่น  "ปลาที่อยู่ในน้ำเน่า   จะไม่รู้ว่าน้ำมันเน่า    เพราะอยู่อย่างนั้นมาตลอดชีวิต      ต้องอาศัยกัลยาณมิตร   นำกระจกไปช่วยส่อง"    ฟังแล้วนึกอยู่ในใจ   อันตัวเรานี้เป็นประเภทใดหนอระหว่าง  ปลา   น้ำเน่า   หรือว่าเป็นกัลยาณมิตร  

ต่อมาเป็นเวลาของบุฟเฟ่อาหารสมองประลองปัญญา (ในการเลือกชม)      วันนี้เลือกที่จะชมและเชียร์คนกันเอง    เริ่มจาก  ลานเสวนา   กว่าจะมีวันนี้ของคุณเอื้อ   โดย อ.ปารมี    มีคุณจิรัชนา  เป็นพิธีกร    ลักษณะการนำเสนอเป็นแบบ  สัมภาษณ์ ถาม-ตอบ      เป็นการดำเนินรายการที่ดูสนุกมากเก่งทั้งคนถามและคนตอบ    (อยากให้คนพยา-ธิได้ดูด้วยจัง)      คุณจิรัชนามีคำถามที่ฟังดูตลก (แบบเจ็บๆ)   ว่า    "คุณเอื้อมีวิธีการรับมือกับผู้ใต้บังคับบัญชาที่เป็นคน ดุ่ยดุ๊ย-ดุ่ยดุ๊ย อย่างไร "    คำว่า  "ดุ่ยดุ๊ย-ดุ่ยดุ๊ย"   นี่แปลว่าอะไรก็ไม่รู้เนาะ   แต่ฟังแล้วบาดลึกจริงๆ

ลานเสวนา......เก๋มากๆ

คุณจิรัชนาผู้ดำเนินรายการ    และคุณเอื้อ  อ.ปารมี

ช่วงบ่าย......เป็นงานที่พลาดไม่ได้เพราะต้องเตรียมตัวไปให้กำลังใจคุณพี่เม่ยและ speaker น้องใหม่มาแรง   คุณศิริ    ของเรานั่นเอง    พี่เม่ยพูดในหัวข้อ CoP smartpath     ในห้อง UKM     โดยมีคุณศิริ ช่วยเติมเต็มในประเด็นของคุณกิจและ blogger       คุณศิริน่ะนะ   ปากก็ว่าตัวเองเป็นคนพูดไม่เก่ง   แต่.....พูดได้ไหลลื่นไม่ยอมหยุด   แถมมีมุกตลก  ทำเอาผู้ฟังหัวเราะคิกๆ  คักๆ      นี่ขนาดพูดไม่เก่งนะ    ถ้าพูดเก่งล่ะก็.....จะฟังทันหรือนี่

พี่เม่ยในห้อง UKM (เสียดายที่อยู่ในมุมที่มองไม่เห็นคุณศิริ)

อันดับต่อมา    เป็นช่วงที่เลือกยากอีกช่วงหนึ่ง  ว่าจะไปร่วมงานชุมนุม blogger ที่ห้อง gotoknow (ห้องที่พี่โอ๋   ประจำการ)    หรือจะไปห้องเครือข่ายเพื่อนใจวัยรุ่น    ตัดสินใจไปอย่างหลัง  เพราะอยากชมลีลาของคุณกะปุ๋ม   ในการเป็นคุณอำนวยบนเวที     ไปเห็นแล้วไม่ผิดหวังจริงๆ    คุณกะปุ๋มทำตัวกลมกลืนเข้ากับเด็กได้ดี  ทั้งใบหน้าและน้ำเสียง     ดูแล้วนึกถึงคุณนิรมล    ในรายการทุ่งแสงตะวัน       ประทับใจความคิดและวิธีการพูดจาของเด็กๆ      ตอนเราอายุเท่านี้นะ (ม.ปลาย)    ยังคิดไม่ได้แบบนี้เล๊ย.....

วันนี้จบแค่นี้ค่ะ......พรุ่งนี้มาต่อกันใหม่