เก็บตก: งานมหกรรมการจัดการความรู้ ครั้งที่ 3 (“หลุมดำ” ตำใจ 1)


ใครกันหนอ ช่างเอาความจริงมาสื่อได้ดีจริงๆ

      หลังจากที่ช่วงเช้าผมมัวแต่สาละวนอยู่กับงานของตนเองในห้องปูนแก่งคอย พอถึงช่วงพักรัยประทานอาหารกลางวัน  ได้ยินเสียงคุยกันในโต๊ะอาหาร หลายคนบอกว่าชอบ ห้องหลุมดำ มาก มิหนำซ้ำยังหันมาถามผมอีกว่า น้องเข้าไปดูหรือยัง โอ้ ผมตกข่าวอีกแล้วครับท่าน เพราะยังไม่รู้เลยว่า ห้องหลุมดำอยู่ตรงไหน พี่คนเดิมหันมาบอกอีก เข้าไปดูให้ได้นะน้อง สุดยอดเลย นึกในใจขนาดนั้นเลยหรือ  ตอกย้ำกันขนาดนี้  ไม่ไปไม่ได้แล้ว

      พอถึงช่วงบ่ายผมไม่รีรอแล้วครับ เปิดยุทธการตามหา หลุมดำ แท้ที่จริงก็อยู่ตรงข้ามห้องปูนแก่งคอยนี่เอง นึกในใจอีกครั้ง  นี่แหละนะ ที่เขาว่ากันว่าใกล้เกลือกินด่าง เมื่อเห็นแล้วไม่รอช้าครับ ตรงดิ่งเข้าไปทันทีพร้อมกับกล้อง วีดีโอ คู่ใจ ทันที่ที่ก้าวขาก้าวแรก สายตามองผ่านห้องที่มืดและตกแต่งด้วยสีดำ สิ่งแรกที่สายตาผมกระทบและเห็น ก็คือคำว่า บ้าอำนาจ มองต่อไปอีกนิด เห็นคำว่า ใม่เห็นคุณค่า เหลือบตาขึ้นบนอีกหน่อย เห็นคำว่า คุณเอื้อ  ถึงบางอ้อ และก็ตอบในใจว่าจริงครับ จริงอย่างยิ่ง เพราะคุณเอื้อส่วนใหญ่ก็สักแต่สั่งๆๆๆ ให้ทำ ไปเห็นใครทำมาก็มาใช้อำนาจสั่งให้ลูกน้องทำ คุณไปทำ KM นะ ผมให้เวลา 3 เดือน อะไรประมาณนี้  โอ้ พระเจ้า (หลายๆองค์) ก็หมดความสามารถที่จะช่วยได้  ลูกน้องก็ตาลีตาเหลือกละครับ กินไม่ได้นอนไม่หลับ วิ่ง 2 ขา 3 ขา  หาตัวอย่างที่เขาทำกันมาแล้ว ด้วยเวลาที่จำกัด ตามที่นายสั่งมา  เมื่อเห็นว่าที่ไหนเขาทำมาแล้วก็   Copy เลยครับท่าน สมองไม่ต้องทำงานกันแล้ว ก็มันทำไม่ทันนี่นา  แค่วิ่งหาที่ Copy นี่ก็ปาเข้าไปแล้ว 2 เดือน เหลือเวลา 1 เดือน สรุป ประดิดประดอย File Power point เตรียมนำเสนอเจ้านาย พอครบกำหนดตามที่นายสั่ง ก็นำเสนอด้วย Power point ที่สวยหรูงามตา นายนั่งมองหน้าบาน คนนำเสนอก็หน้าบาน เมื่อนำเสนอเสร็จก็ Up load file ขึ้น Web  เป็นอันว่า จบแล้วการจัดการความรู้ในองค์กร ทำกัน คน 2- 3 คน คนอื่นๆในองค์กร ไม่ต้องสน มันทำกันไม่เป็นหรอก ว่าเข้าไปนั่น

       โอ้  แค่เข้ามาครั้งแรกก็โดนซะแล้ว  ตกหลุมดำตามคุณเอื้อ  แค่นี้ก็ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแล้วละครับ   

      หันกลับมาทางด้านซ้ายมือของทางเข้า เจอ พาดหัว คุณอำนวย ผมก็มองต่อไปครับ เห็นหลุมดำของคุณอำนวย หลุมแรก ไม่เข้าใจบทบาท หลุมต่อมา อธิบายไม่เป็น เชื่อมโยงไม่ได้ อะไรประมาณนี้  โดนอีกแล้วครับท่าน ก็บางองค์กรคัดคนที่จะมาทำหน้าที่คุณอำนวย ไม่ต้องคิดมาก  มองไว้ก่อนเลยใครว่างงานบ้าง  ใคร พุดเก่งบ้าง จัดการเอามาเลย พร้อมกับอุปโลค เลยครับ ต่อไปคุณทำหน้าที่คุณอำนวย คนที่ถูกสั่งก็งงๆ  อยู่ๆมาเปลี่ยนชื่อให้เราเป็นคุณอำนวย แล้วมันทำอย่างไรล่ะเนี่ย ก็เลยนึกถึงตอนที่เป็นนักเรียน เห็นครูสอนนักเรียนอย่างไร ก็เอาตาม (สั่งงานเสร็จเป็นพอ) คนเรียนก็งงๆ สรุปแล้ว งงๆๆ กันหมดเลย ถึงตรงนี้ผมชักเริ่มคิดแล้วว่า ไม่ใช่แค่ หลุมดำ ซะแล้วน่าจะเป็น ธรณีสูบ ซะแน่ๆเลย

        เดินต่อไปอีกนิด เห็น คุณกิจ พร้อมกับต่อด้วยหลุมดำ ไม่ใฝ่รู้ไม่พัฒนา หวงวิชา อัตตาสูง (เก่งแล้ว) เรื่องจริงทั้งนั้นเลยครับ ในใจฉุกคิด นึกชื่นชมผู้ที่ คิดห้องนี้ขึ้นมาทันที ใครกันหนอ ช่างเอาความจริงมาสื่อได้ดีจริงๆ ทันใดนั้นจิตก็ละจากภาพหรือตัวหนังสือที่อยู่ข้างหน้า หูพลันได้ยินเสียงอธิบายอยู่ด้านใน เสียงคุ้นนะ จึงรีบรุดฝ่าฝูงชนเข้าไปดู แต่ก็เข้าไม่ถึงครับ เห็นอยู่ห่างๆแต่ก็พอเดาออกได้ ว่าต้องเป็น อาจารย์ประพนธ์   อย่างแน่นอน

       ยังไม่ทันไรเลยสัญญาณโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พร้อมกับบอกให้  กลับหลุม เอ๊ย !กลับห้องปูนแก่งคอย ด่วน จำต้องหันหลังตัดใจจากห้องหลุมดำ แต่ก็นึกว่าพรุ่งนี้ยังมีอีกหนึ่งวัน ต้องเข้าไปสำรวจให้ครบทุกหลุม ให้ได้ แต่ตอนนี้ขอกลับไปทำหน้าที่พร้อมกับทบทวนตนเองก่อนว่า เราตกหลุมไหนบ้าง ครับ  

หมายเลขบันทึก: 65020เขียนเมื่อ 3 ธันวาคม 2006 22:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:35 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

สนุกจังค่ะ เป็นเรื่องเล่าของ"ห้องหลุมดำ"อีกแบบที่ต่างจากของคุณปวีณา อ่านแล้วอยากอ่านตอนต่อไป

ขอบคุณมากค่ะ

ขอบคุณ คุณโอ๋-อโณ  มากครับ  ก็มือใหม่หัดเขียนครับ
อ่านเรื่อง  หลุมดำ  หลายคน  มีหลายหลากต่างมุมดีค่ะ  ขอบคุณค่ะ 
ขอบคุณค่ะ....เห็นภาพชัดเจน...เมือนได้เดินไปพร้อมกันเลยค่ะ....ห้องนี้ดิฉั๊นตามหาอ่านอยู่ค่ะอยู่เยื้องห้องที่ตัวเองดูแล...แต่ไม่มีโอกาสเข้าไป....วาสนาน้อยค่ะ..

ขอบคุณทุกท่านครับ

  • คุณหนิง : ผมก็จะพยายามฝึกการเขียนเล่าเรื่องครับ
  • คุณสริพร: ต่างคนต่างมุมมอง ก็ดีนะครับถือว่าได้ ลปรร.กันนะครับ
  • คุณเมตตา:ไม่ได้เข้าไปก็ไม่เป็นไรนะครับ เพราะเรามี gotoknow ยังไงก็เรียนรู้ร่วมกันได้ ครับผม

น่าเสียดายที่ผมไม่มีโอกาสได้รู้จักกับแต่ละท่าน ในงานครับ พอดียุ่งอยู่กับห้องของตัวเอง (ปูนแก่งคอย) ครับ

  • ผมไม่ได้ประชุม แต่ได้ฟังบทเรียนหลุมดำจากพรรคพวกที่ไปประชุมมาเล่าให้ฟัง ซึ่งที่คณะก็ให้ความสำคัญเรื่องนี้มาก ว่าจะทำอย่างไรให้ขึ้นมาจากหลุมได้

 

ขอบคุณ นพ.สมบูรณ์ มากครับ

ตามความคิดของผมคิดว่า เริ่มแก้ที่ "คน" ครับ และควรเริ่มที่ "ใจ" คนก่อนครับ ถ้ามีใจหรือทำด้วย "ใจ" แล้วอะไรๆก็น่าจะดีตามมาครับผม

  • รวมแล้ว ใจคน คือสิ่งที่สำคัญที่สุดจริงๆ ไม่ว่าจะมีซักกี่หลุมก็ไม่ห่วงอีกแล้ว

สวัสดีครับ นพ.สมบูรณ์....

    ก็เป็นแนวคิดในการพัฒนาองค์กร ขององค์กรที่ผมอยู่ครับ โดยเราได้จัดให้พนักงานเข้า Camp EQ ที่วัดธรรมอุทยาน จ.ขอนแก่น  ที่อยู่เลยจาก ม.ขอนแก่นไปทาง จ.อุดรฯ ประมาณ 5 กม.ครับ ..

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท