พ่อเชื่อของพ่อเสมอมาว่า...ดอกไม้แม้นว่ามันจะบานช้า...แต่สักวันหนึ่งมันก็ต้องบาน
..
พ่อเชื่อของพ่อเสมอมาว่า...
ลูกของพ่อนั้น... จะเติบโตขึ้นมาเป็นคนหนึ่งละ!!ที่ไม่เป็นภาระให้กับสังคม
..
และพ่อยังเชื่ออีกว่า...
วันคืนที่ผ่านไปนั้น...ลูกของพ่อต้องซึมซับบางสิ่งบางอย่างในสิ่งที่พ่อมี...
..
..
..พ่อไม่ได้หวังไว้ทั้งหมดหรอกนะว่า!!!....ลูกต้องเป็นเช่นนั้น
..
..
แต่พ่อคิดของพ่อเสมอว่า...
ช่วงชีวิตของพ่อนั้น
พ่อไม่เคยทำสิ่งที่เลวร้ายมาทั้งชีวิต
..
..
พ่ออาจไม่ใช่คนดีที่เลิศเลออะไรนักหรอก...
..
แต่พ่อยังคงเชื่อลึก ๆ เสมอว่า..
วันหนึ่งข้างหน้านั้น..ดอกไม้ที่พ่อหมั่นรดน้ำพรวนดินนี้...
จะออกดอก..ให้พ่อได้ชื่นใจ
..
..มันอาจจะช้าไปบ้าง...
แต่พ่อก็จะรอ....
..
วันที่ดอกไม้ที่พ่อเฝ้าดูอยู่นี้
ออกดอกให้พ่อได้เห็น...ได้ชื่นใจ
ความเห็น (5)
ชื่น ใจ .. ค่ะ
ชื่นใจเช่นกันค่ะ
ลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น
ผมเชื่อเช่นนั้น...
สู้ๆครับ อยู่มหาวิทยาลัยแล้ว ไวมากๆ
น้องแสงแห่งความดีคะ
ตามที่ได้ไปเยี่ยมอ่านที่บันทึกนี้ และแสดงความต้องการขอรับหนังสือ พี่ขอทราบที่อยู่เพื่อส่ง ปณ.ไปให้ค่ะ (พี่ไดติดต่อทาง email กับน้องไประยะหนึ่งแล้ว แต่ยังไม่ได้คำตอบค่ะ)
https://www.gotoknow.org/posts/607112
สวัสดีค่ะพี่แสง
ลูกชายเป็นลูกไม้ที่หล่นใต้ต้นจริงๆค่ะ เห็นแล้วชื่นใจจัง