๔๓๐. หนังสือเล่มเล็ก กับ คณิตศาสตร์

จากการนำนักเรียนไปเรียนยังแหล่งเรียนรู้ แล้วเขียนเรื่องราว จัดทำเป็นหนังสือเล่มเล็ก มีภาพประกอบเรื่อง ตามที่นักเรียน ถนัด และ สนใจ ใช้ความสามารถกันอย่างเต็มที่ ท้ายที่สุด ครูไม่ได้นำผลงานแต่ละชิ้นของนักเรียนชั้น ป.๓ – ๔ มาเปรียบเทียบกัน ไม่มีการจัดอันดับ ไม่มีใครชนะเลิศ หรือดีที่สุด ไม่มีใครแพ้ มีแต่การชื่นชม ซึ่งกันและกัน...เท่านั้น

ตอนแรก..มองเพียงแค่..เป็นส่วนหนึ่งของการเรียน วิชาภาษาไทย แต่พอได้สัมผัส แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับนักเรียนมากขึ้น จึงพบว่า...นี่คือ..ส่วนหนึ่งของวิชา ทักษะชีวิต นักเรียนได้ฝึก กระบวนการคิด วิเคราะห์ ฝึกความกล้า แสดงออก นักเรียน เกิดความคิดรวบยอดในการเรียน เกิดจินตนาการและมีความสุขในการเรียน ตลอดจน..ตัวครูเอง ก็เริ่มรู้จักเด็กเป็นรายบุคคล ...มากขึ้น

นักเรียน..นำผลงานกลับไปบ้าน อ่านให้ผู้ปกครองฟัง จากนั้นกลับมานำเสนอ ให้เพื่อนรับรู้ วิธีนี้..คิดว่า จะทำให้นักเรียน ภูมิใจ..ในผลงานเล่มเดียวของโลก..ที่เขามีอยู่ และ...มั่นใจในวิธีการเรียนรู้ของเขา...จากนั้น...นักเรียนจะสามารถต่อยอดการเรียนรู้ต่อไปได้...ในเรื่องอื่นๆ

ผมคิดอยู่เสมอว่า..ถ้าเด็กอ่านออก เด็กย่อมจะเขียนได้ น่าจะอยู่ที่วิธีการ (สื่อ เครื่องมือ) และโอกาสที่ครูจะเสริมต่อการเรียนรู้ให้นักเรียน..มากน้อยเพียงใด

ผมเริ่มทดลองใช้..หนังสือเล่มเล็ก...ฝีมือของนักเรียนที่เขา คิดเอง ทำเอง กับวิชาคณิตศาสตร์ ในส่วนที่เป็นโจทย์ปัญหา การบวก การลบ เลข หลายหลัก....หลักพันหลักหมื่น..ที่นักเรียนทำผิด..บ่อยมาก

นักเรียน..ไม่ได้บวกผิด หรือลบผิด แต่ นักเรียนวิเคราะห์โจทย์ผิด ทำให้เกิดปัญหา จากการที่ต้องบวกกัน แต่นักเรียนกลับนำไปลบกัน ....และที่ต้องลบ..กลับนำไปบวก.

ผมไม่ได้มองเป็นเรื่องปกติ..ของนักเรียน..แต่มองหาวิธีคิด ข้อสังเกต..ฝึกให้นักเรียนจับประเด็นและคิดอย่างเป็นระบบ เป็นกระบวนการ...ยกตัวอย่าง..และทำแบบฝึกหัดเพื่อฝึกให้เกิดทักษะการคิด

จากนั้นทดลองใช้..วิธีการใหม่..ให้นักเรียนแกะรอย หาโจทย์ปัญหา ที่เป็นข้อยาก...น่าสนใจ

แล้ว..ก็ให้นักเรียนแสดงวิธีทำ จัดทำเป็นหนังสือเล่มเล็ก มีภาพประกอบ ที่เป็นส่วนหนึ่งของโจทย์ มีสีสัน ชวนให้น่าสนใจ น่าเรียนรู้.....
ผมมีความเชื่อ..เป็นสมมุติฐานส่วนตัวว่า...นอกจากจะทำให้นักเรียน..มีความสนใจในการเรียน มีความสุข สนุกเพลิดเพลินในการเรียนแล้ว...นักเรียนของผม จะต้องรักวิชาคณิตศาสตร์อย่างแน่นอน

ครับ..เพียงแค่สัปดาห์เดียวที่ผมลงมาสอนประจำชั้น ป.๓ – ๔ ก็มีโอกาสสร้างองค์ความรู้ใหม่ให้แก่ตัวผมเอง เกี่ยวกับ คณิตศาสตร์ กับ จินตนาการ และศิลปะ.....สามสิ่งที่ไปด้วยกันได้เป็นอย่างดี... การสอนเริ่มสนุกแล้วสิครับ

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙