เขาเดินทางข้างขวาตรงหน้านั่น
ขณะฉันพยายามจะถามไถ่
กำลังจะพาตนไปหนใด
หนทางไกลคงก้าวอีกยาวนาน
เขาหันกลับเชื่องช้าดวงหน้าเศร้า
ตอบว่า “เราหากินใกล้ถิ่นฐาน
เพียงก้าวเดินนิดหน่อยค่อยค่อยคลาน
สุขสำราญอยู่แล้วแถวแถวนี้”
“ทำไมหนาหน้าเศร้าจนเราเห็น”
“ข้าลำเค็ญขื่นขมโดนข่มขี่
ถูกประณามหยามหมิ่นจนสิ้นดี
โปรดปรานีเรียกข้า “พญามังกร”
“หยุดเรียกข้าว่า “เหี้ย” เสียเถิดนะ
พวกข้าจะสุขใจไร้คำค่อน
“มังกรทอง” ลองจำเหมือนคำพร
ยามสัญจรพบเห็นเป็นมงคล
บอกเพื่อนคุณเข้าใจในปัญหา
คำของข้าขอร้องตรองอีกหน
แม้นหน้าตาไม่งามทุกยามยล
ข้าเหมือนคน มีชีวิตมีจิตใจ
ขออวยพรให้ผู้เอ็นดูข้า
ปรารถนาเงินทองเป็นต้องได้
ให้มีสุขพ้นโศกทุกข์โรคภัย
เหนือกว่าใครในหล้าสง่างาม”
โสภณ เปียสนิท
บันทึกล่องคลองสก กค 2559
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจ สบายดีนะครับ