ส่งต่อรอยยิ้มของวินมอเตอร์ไซต์หน้า ม.ราชภัฎสวนดุสิต

ในวันที่เดินทางไปประชุมกับแผนการอ่านฯ สสส. ที่ม.ราชภัฎสวนดุสิต ใน "วันศุกร์แห่งชาติ" วันศุกร์สิ้นเดือนและฮาโลวีน ทำให้ต้องมายืนคิดกลยุทธ์การข้ามทางม้าลายหน้ามหาวิทยาลัย เนื่องจากรถราเยอะมากและไม่ยอมหยุดให้คนข้ามกันเลย OMG!@

แล้วฮีโร่ก็ปรากฎตัวขึ้นค่ะ พี่เขาจอดรถวินมอเตอร์ไซต์ที่เพิ่งขับมาส่งนักศึกษาคนหนึ่ง แล้วเดินมาทำหน้าที่เป็นจราจรจำเป็นโบกรถที่กำลังวิ่งกันวุ่นวายให้จอดก่อนถึงทางม้าลาย เพื่อให้คนได้ข้ามถนนกันบ้าง เขาปฏิบัติอย่างนี้ตลอดชั่วโมงที่ดิฉันนั่งอยู่ในร้านกาแฟ ดูพี่เขาอารมณ์ดี ยิ้มแย้มแจ่มใสตลอด

ดิฉันข้ามถนนไปแล้วขอบคุณพร้อมมอบรอยยิ้มให้เขา ซึ่งทำให้เราเองรู้สึกดีแต่เช้า เป็นการเริ่มต้นความสุขที่ไม่รู้จบ แม้กระทั่งประชุมจบแล้วก็ยังรู้สึกดีค่ะ

ดิฉันข้ามถนนกลับมาอีกครั้งหลังประชุมเสร็จ เดินไปรอรถแท็กซี่ที่มีผู้คนไม่เข้าคิวรอกันกันอยู่หลายเจ้า ช่างเถอะให้เขาไปก่อนแล้วกัน ใจก็คิดอยู่เรื่อยๆ

สุดท้ายก็เหลือกันสองเจ้า แต่เธอคงรอไม่ไหว เดินออกไปจากคิว

ดิฉันเรียกเขาไว้ "ไปก่อนเลยค่ะพี่ รถมาแล้ว"

ส่งต่อรอยยิ้ม ส่งต่อความสุข ส่งต่อความรัก

อารมณ์ดีทั้งวันในวันศุกร์แห่งชาติที่รถติดมหาประลัย

ปล. พลาดไม่ได้เลยค่ะกับเพลงนี้ อยากเห็นเพลงดีๆ อย่างนี้จาก ThaiPBS อีกค่ะ จัง-หวะ-จะ-เดิน

เขียนใน GotoKnow โดย ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์
ใน ทำบ้านให้เป็นวัด

คำสำคัญ (Tags): #ความรัก#ความสุข#รอยยิ้ม#ราชภัฎสวนดุสิต#จัง-หวะ-จะ-เดิน

หมายเลขบันทึก: 596956เขียนเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2015 14:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2015 07:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน