กระจกเงา
"สวัสดีค่ะคุณสรชาทีรัก"
ในช่วงเวลาเกือบ 1 ปี เต็มๆของการเรียนในชั้นปีที่ 3 คุณจำได้ไหม ว่าคุณนอนครบ 8 ชั่วโมงครั้งสุดท้่ายเมื่อไหร่? คุณอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา คุณทนได้ แต่คุณหารู้ไม่ว่าร่างกายของคุณเริ่มอ่อนแอลงๆ คุณใช้ร่างกายอย่างหนัก จนร่างจะพัง ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ ทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้วชีวิตมนุษย์เรา มีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากันทุกคน แต่คุณกลับใช้เวลา 24 ชั่วโมงนั้นไปอย่างไร้ค่า ทำให้คุณต้องมาเบียดเบียนเวลานอนของคุณ เวลาที่ร่างกายควรพักผ่อนแต่คุณกลับต้องมานั่งทำงานหรือเคลียร์งานที่ต้องส่งในวันถัดไป มันตื่นเต้นดี มันกระตุ้นดี มันเจ๋งดี หรอ?? แต่มันไม่สนุกเลยใช่มั้ยกับการทำงานที่ค้างเป็นเดือนภายในคืนเดียว ความรู้สึกแบบนี้คุณเข้าใจดี เพราะไม่ว่าจะมีอีกสักกี่บทเรียนก็ไม่เคยทำให้คุณเปลี่ยนแปลงตัวเอง เมื่อคุณพักผ่อนไม่เพียงพอ ทำให้ร่างกายคุณอ่อนเพลียแล้วสิ่งที่ตามมา ซึ่งเป็นปัญหาที่คุณแก้ไขไม่ได้นั่นคือ "หลับในห้องเรียน" ส่งผลให้คุณเรียนไม่รู้เรื่อง หงุดหงิดง่าย อารมณ์ร้อน ใจร้อน พาลเหวี่ยงคนรอบข้าง ถ้าคุณเป็นแบบนี้บ่อยๆ ก็แย่นะ บอกเลย
สุดท้ายนี้อยากให้คุณดูแลเอาใจใส่สุขภาพร่างกายตัวเองหน่อย ที่สำคัญอย่าลืมทานยาถ่ายพยาธิด้วยนะ เพราะรู้สึกว่าคุณจะหลับในห้องเรียนบ่อยเหลือเกิน มันอาจจะช่วยอะไรได้ไม่มาก แต่ก็ยังดีกว่าคุณไม่ทำอะไร เพราะจะขอให้คุณนอนหลับให้เพียงพอ คุณคงทำไม่ได้ แต่ยังไงก็ขอเป็นกำลังให้คุณและจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอนะ
รักและหวังดีกับคุณเสมอ
สรชา รอยพนา
29/3/58 เวลา15.30น.
ความเห็น (10)
มีหลับในห้องด้วย
ตอนครูสอนใครหลับจะโดนถ่ายรูปไว้
เอาไปใช้ก็ได้นะครับ
555
ตื่นๆๆๆๆๆๆ 555
ขอบคุณ คุณขจิต ฝอยทอง ขอบคุณมากนะคะที่มาให้กำลังใจในบันทึกนี้ค่ะ
ถ้าคุณครูมาสอนอีกจะตั้งใจเรียนเลยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ขอยาถ่ายพยาธิด้วย 555
ขอบคุณคุณนางสาว พิมพกานต์ จารเมือง
ที่มาให้กำลังในบันทึกนี้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณ คุณเสาวภา เรือนปัญโญ มากค่ะที่มาให้กำลังใจในบันทึกนี้
ขอบคุณมากนะคะ
ขอยาถ่ายพยาธิด้วย
555
อยากไปสอนอีกต้องสนุกแน่ๆเลยครับ
อนุญาตให้หลับ 555555555
ขจิต ฝอยทอง หนูชอบวิชานอนหลับมากที่สุดเลยค่ะ 555
ขอบคุณที่มาถ่ายทอดเรื่องราวดี ๆ
ต่อไปนี้เราจะนอนเช้า ตื่นเช้ากันค่ะ
นางสาว ลัดดาวัลย์ จันตะคุต มันคือความฝันที่ห่างไกลความเป็นจริงมากค่ะ แต่จะพยายามนะคะ