สวัสดีค่ะ คุณ ณัฐิยากรณ์ เวชปัญญา ที่รัก
เวลาที่ผ่านพ้นไปมันไวเหมือนหลับฝัน ฉันอยู่กับเธอมานานทั้งชีวิต ผ่านสุขผ่านทุกข์มาด้วยกัน ฉันได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของเธอหลายๆอย่าง มีทั้งดีและไม่ดีปนกันไป นับตั้งแต่วันที่เธอเรียนจบชั้นมัธยมชีวิตของเธอก็ได้เปลี่ยนไปอย่างมากเธอโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น จากที่เธอได้อยู่สุขสบายที่บ้านให้พ่อและแม่เป็นคนเลี้ยงดู ตอนนี้เธอต้องจากพ่อแม่มาผจญกับโลกภายนอก ออกมาใช้ชีวิตด้วยตนเองในรั้วมหาวิทยาลัย ได้มาเรียนรู้สังคมที่เราไม่รู้จัก มาเจอคนที่แปลกหน้า มาอยู่ในที่ที่แปลกถิ่น เธอต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการปรับตัวให้เข้ากับสังคมใหม่ๆ และในเวลาที่ผ่านมาเธอก็สามารถปรับตัวและเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอยู่กับสังคมใหม่ได้ สังคมครูเป็นเลิศ 41 ชีวิต ต่างคนต่างที่มา แต่สามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้ เธอคงเหนื่อยใช่ไหมกับเส้นทางฝันของเธอ แต่ฉันจะบอกให้เธอรู้ไว้ว่าหากวันใดเธอเหนื่อยหรือหมดกำลังใจ ขอให้เธอนึกถึงคนที่คอยผลักดันเธอให้มายืนอยู่ถึงจุดนี้ แล้วก็อยากให้เธอจำไว้เสมอว่าทุกวันนี้เธอทำเพื่อใคร อดทนเอาไว้ความสำเร็จมันอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว อีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้นคนที่อยู่ข้างหลังเธอก็จะได้ภูมิใจแล้ว และฉันอยากจะเตือนเธอในบางเรื่อง นั่นก็คือเรื่องคำพูดของเธอ กับเรื่องความขี้เกียจ ฉันอยากจะให้เธอปรับปรุงตัวในเรื่องนี้นะ จะได้มีคนเกลียดเธอน้อยลงหน่อย
ด้วยรักและเป็นห่วง
นัดทิยากอน เวดปันยา
ตามมาเชียร์ไม่นานก็จบแล้วครับ
สู้ๆครับ
สู้ๆนะคิง ยังมีอาอยู่เน้อ
เดี๋ยวเฮากะผ่านมันไปแหละ
สวัสดีคะ คุณณัฐิยากรณ์
ไม่มีใครเกลียดน้ำหรอกนะ อย่างน้อยก็เราคนหนึ่ง อย่าคิดมากนะ ^^
สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้ ^^
ขจิต ฝอยทอง
ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆค่ะ
ขอบคุณที่ยังอยู่เคียงข้างกัน กมล
ขอบคุณนะที่ยังไม่เกลียดกัน เสาวภา เรือนปัญโญ
สู้ๆนะ คนเราต่างที่มา ต่างครอบครัว...อดทนนะ สู้ต่อไป
ขอบคุณนะค่ะ ที่ได้เล่าและแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ให้รับรู้ ขอบคุณค่ะ ^^