่วิ'ใจ' - แรงบันดาลใจ
สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าอยากลองทำมานาน
ได้มีโอกาสทำจริงๆ หลังจากถอนหัวโขน
จากอาจารย์นักวิชาการ มาเป็น หมอธรรมดาๆ ที่อยากรู้
จาก วิจัย สู่การ วิ’ใจ’
เป็นการทำความเข้าใจระหว่างทาง มากไปกว่าเป้าหมายผลสำเร็จ
เมื่อเวลาผ่านไป ข้าพเจ้าเริ่มรู้สึกตัวว่า ‘ไม่รู้จริง’ ในสิ่งที่สอน
ไม่รู้ว่า..อุดมคติกับโลกแห่งความเป็นจริงจะพบกันได้อย่างไร
ข้าพเจ้าคิดว่า วิธีเดียวที่จะทำให้เข้าใจ
คือการหาประสบการณ์ที่ขาดหายไป
คือการนอบน้อมต่อโลกว่า “ฉันไม่รู้”
ประสบการณ์ทำโครงการ GFGAP
ร่วมกับกัลยาณมิตรใน gotoknow ปีก่อน
สร้างทัศนคติที่ดี ในการทำงานร่วมกับผู้อื่น
นำมาสู่ การทำวิจัย แบบ วิ’ใจ’
===================================================
การศึกษาเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ป่วย Spinocerebellar ataxia ในจังหวัดพะเยา
Spinocerebellar ataxia หรือโรคสมองน้อยไขสันหลังเสื่อม
เป็นโรคการถดถอยทางระบบประสาท ที่ไม่มีทางรักษาหายขาดในปัจจุบัน
สิ่งที่ทำได้คือ การวางแผนครอบครัวเพื่อลดถ่ายทอดทางพันธุกรรม
และการเพิ่มคุณภาพชีวิต เป็น'Palliative care' อีกแบบที่ท้าทาย ด้วยความยาวนานของการดำเนินโรค
...
เป้าหมายคือ นำไปสู่โครงการฟื้นฟูสภาพผู้ป่วยเหล่านี้อย่างต่อเนื่อง
แต่เป้าหมายจะถึงหรือไม่ อย่างน้อย ข้าพเจ้าก็ได้เรียนรู้ระหว่างทางหลายอย่าง
จากการลงมือทำเองทุกขั้นตอน
- การประสานงาน เพื่อขออนุญาตทำงานในพื้นที่ ติดต่อตามลำดับขั้นใดบ้าง
- วิธีหารถ หาที่พัก ขณะลงชุมชน
- การหาพันธมิตรเจ้าของพื้นที่
โดยได้รับความกรุณาจาก เจ้าหน้าที่ สสจ.และเจ้าหน้าที่ รพสต.ในพะเยา
แนะนำเรื่อง ‘ทักษะการทำงานกับคน’
(ข้าพเจ้าตระหนักว่าตนเองยังขาดทักษะนี้อย่างมาก)
เป็นสิ่งเกินความคาดหมายของข้าพเจ้า
ที่การศึกษาในพื้นที่ครั้งนี้ ได้รับความกรุณาจากหลายฝ่าย
ทีม สาธารณสุขจังหวัด และสาธารณสุขอำเภอดอกคำใต้ จังหวัดพะเยา
เรียนหารือทีม วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีพะ
เพื่อส่งไม้ต่อการติดตามผู้
ดังที่ ดร.สุภาภรณ์ ท่านผู้อำนวยการ วางอัตลักษณ์บัณฑิตย์วิทยาล
อาจารย์กุลวิภา และนักศึกษาเภสัชศาสตร์มหาวิทยาลัยพะเยา
…
ภาคต่อไป
วิ’ใจ’ ภาคลงสนาม เร็วๆ นี้ค่ะ
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านค่ะ :)
================================================================
ขอขอบคุณ จุดเริ่มต้นแรงบันดาลใจ : พฤษภาคม 2556
ศูนย์โรคสมองภาคเหนือ คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
นำโดย รศ.พญ.ศิวาพร จันทร์กระจ่าง
สู่การ ‘วิใจ’ มหาวิทยาลัยรับใช้สังคม : เมษายน 2557
ความเห็น (21)
เรียนอาจารย์ หมอ ป.วันที่ 2-3 พค.นี้ไปเชียงใหม่ ติดตามดูสถานที่เพื่อจัดงานเกษียณให้ลูกจ้างกระทรวงสาธารณสุข ซึ่ง จะจัดวันที่ 6 กันยายน 2557 นี้
เป็นกำลังใจให้หมอ ป. ครับ...
..
ข้าพเจ้าคิดว่า วิธีเดียวที่จะทำให้เข้าใจ
คือการหาประสบการณ์ที่ขาดหายไป
คือการนอบน้อมต่อโลกว่า "ฉันไม่รู้"
..
ถ่อมตัว และอ่อนโยนมากเหลือเกินครับ
รู้สึกเหมือนกันเลยจ้ะ...ยิ่งเป็นครูนานวัน ยิ่งรู้สึกว่า ตัวเองไม่รู้อะไรซักอย่าง เฮ้อ...!
ยินดีกับวิใจ. แล้วคุณหมอ ป จะพบสิ่งที่เป็นสุขแน่นอน
ตอนพี่จบใหม่ ท่านอาจารย์ของพี่แก้วชักชวนมาเป็นอาจารย์สอนนักศึกษา
แต่พี่แก้วเดินต่อมาเป็นพยาบาลในโรงพยาบาล
ได้ดูแลผู้ป่วยและครอบครัวให้สะดวกสบายปลอดภัยทุกครั้งที่มาพบเรา
มาถึงวันนี้ยังสุขใจทุกครั้งที่ตัดสินใจ... เมื่อหลายสิบปีที่ผ่านมาค่ะ
วันเสาร์ที่สาม พอจะมีเวลาทานข้าวด้วยกันไหมค่ะ :)
:)
ความเข้าใจบางอย่าง ต้องอาศัยเวลาและความเจ็บปวด แต่คุ้มค่าค่ะ
ภาพจาก Facebook ติช นัท ฮัน
คุณหมอครับ
อยู่ในมหาวิทยาลัยนานๆทำให้เราไม่มีโอกาสบูรณาการการสอนกับการวิจัย
ต้องนำการสอนและการวิจัยมาใช้กับชุมชนเรียนรู้เรื่องของชุมชน
บางสถาบันไม่เข้าใจติดที่ระบบ
ตอนนี้เลยคิดว่า ทำวิจัยมีส่วนร่วมกับชุมชนแล้วมีความสุขดีได้เรียนร้ร่วมไปกับชุมชนด้วยครับ
รออ่านควาก้าวหน้าครับคุณหมอ
ชื่นชมและเป็นกำลังใจให้คุณหมอนะคะ
ฝากติดตามด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
_สวัสดีครับ..
_ตามมาให้กำลังใจพี่หมอครับ..
_ชุมชน...มีส่วนร่วม..
_ขอบคุณครับ..
วิ'ใจ'...นำมาซึ่งความสำเร็จบนบทเรียนชีวิตที่มั่นคงและยั่งยืนนะคะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
สวัสดีค่ะ คุณครูมะเดื่อ ขอบคุณสำหรับผลมะเขือนะค่ะ :)
ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ค่ะ คุณสมบัติของคนดีนั้นอยู่ที่ได้ก็เปล่งประกายได้เสมอค่ะ
ส่วนตัวหมอเอง ยังรักมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เพียงต้องการ 'ปิดซ่อมบำรุง' ตนเองสักระยะค่ะ
ชื่นชมและให้กำลังใจน้องหมอป.มากๆเสมอนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ
ลงพื้นที่ ต้องค้างคืนเลยไหมครับ คุณหมอ ;)...
It seems that you have cracked a 'medical viewpoint' (where diseases are the enemy, patients are icons on computer screen and winning at all costs --even when the patients die).
A lot of private hospital doctors are now treating patients as customers (you know --customers are always right-- because they pay ;-)
But there are bad days and there are good days. Shouldn't we think 'today is good' ;-) ?
วิใจ ทำให้เข้าถึงคนจริงและใช้ได้จริงไม่ทิ้งไว้บนหิ้งเหมือน วิจัย ครับ ขอบคุณสิ่งดี ๆ ที่แบ่งปันครับ
ขอบคุณค่ะ ที่ รพ.มหาราชนครเชียงใหม่ กำลังทำเรื่อง รพ.ปลอดบุหรี่
จะเชิญชวนมาอ่านนะค่ะ :)
ชุมชนมีส่วนร่วม คือสุดยอดเป้าหมายการวิจัยชุมชน
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณพี่ใหญ่ที่เป็นกำลังใจและแบบอย่างที่ดี ให้เห็นสุขของการทำงานจิตอาสาค่ะ
Today is good :)
Thank you for remind me a real role of doctor.
One’s destination is never a place, but rather a new way of looking at things.
Miller, H. (1957)
ขอบคุณค่ะ ค้างที่พะเยา 1 สัปดาห์ค่ะ มีความสุขทุกวัน