ก่อนจากโลกนี้...คุณอยากทำอะไร
เมื่อวานดร.ป๊อปได้รับอีเมล์จากคุณหมอท่านหนึ่งในเชิงนโยบายสุขภาพแห่งชาติเรื่อง "การวางแผนกำลังคนด้านนักกิจกรรมบำบัดเพื่อดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรังและผู้สูงอายุติดเตียงให้ครอบคลุมทั่วประเทศ" เป็นคำถามเมื่อ 3 ปีที่แล้วที่ผมเคยได้รับมาทบทวนความคิดของตนเองและร่วมปรึกษากับคณะกรรมการวิชาชีพนักกิจกรรมบำบัดและคณะกรรมการเชิงนโยบายในหลายๆองค์กร และก่อนเมื่อวานนี้ผมก็ยังไม่มีคำตอบใดๆที่ชัดเจน จนขอทบทวนเพื่อหาคำตอบนี้อีกครั้งในวันหยุดเมื่อวานโดยตั้งคำถามทางจิตวิญญาณด้วยเทคนิค Neuro Linguistic Programming (NLP) ในการตั้งโจทย์ที่ว่า "ถ้าดร.ป๊อปไม่มีโอกาสได้อยู่ในโลกนี้ในอีก 5 ปีข้างหน้า ผมอยากทำและอยากเห็นอะไรในการเพิ่มกำลังคนด้านนักกิจกรรมบำบัดเพื่อดูแลคนไทยที่มีทุกขภาวะจนติดเตียง" แล้วหันหลังไปมองคุณยายที่กำลังนอนติดเตียงอยู่แล้วก็นานๆ ทีที่น้องชายผมหรือตัวผมจะกระตุ้นยกคุณยายให้นั่งบนเตียง เพราะพ่อแม่ของผมก็ดูแลยายจนป่วยและยกยายไม่ไหว น้องชายผมก็นานๆจะกลับมาจากการทำงานต่างจังหวัด เช่นเดียวกับผมที่งานล้นมือตามประสาอาจารย์ที่ป่วยแล้วก็ต้องรับผิดชอบเกินตัวในฐานะนักกิจกรรมบำบัดจิตสังคมคนเดียวของไทย คลิกอ่านบันทึกป่วย-จน-ตาย กับเรื่องราวการดูแลคุณยายเป็นกรณีศึกษา
ผมจึงอีเมล์ตอบคุณหมอท่านนั้นว่า:-
เรียน คุณหมอ...
สำหรับข้อมูลมาตรฐานสากลนักกิจกรรมบำบัดต่อจำนวนประชากร 100,000 คน จากประเทศที่พัฒนาแล้ว (เช่น การศึกษาอัตรากำลังคนด้านนักกิจกรรมบำบัดที่สมบูรณ์ของประเทศแคนาดา) และเป็นสมาชิกของ World Federation of Occupational Therapists (WFOT) คือ 30-50 คน ตัวอย่าง ประเทศญี่ปุ่นผลิตนักกิจกรรมบำบัดต่อปีละ 6,000 คน มีมหาวิทยาลัย 30 แห่ง ปัจจุบันมีนักกิจกรรมบำบัด 50,000 คน คลิกอ่านกิจกรรมบำบัดญี่ปุ่นที่มาสาธิต Dance Therapy ที่คณะของดร.ป๊อป
ในไทยมีนักกิจกรรมบำบัดที่ขึ้นทะเบียนใบประกอบโรคศิลปะเพียง 876 คน (ณ เดือนมี.ค. 2557) มีมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ผลิตได้ปีละ 80 คน และมหาวิทยาลัยมหิดล ผลิตได้ปีละ 15-30 คน จำนวนที่ต้องการเพิ่ม คือ สถาบันแหล่งผลิตและบุคลากรอาจารย์นักกิจกรรมบำบัด
คณะกรรมการวิชาชีพกิจกรรมบำบัดได้เคยแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในการพัฒนาระบบการดูแลผู้ป่วยระยะยาวกับหน่วยงานต่างๆ ในระดับนโยบายสุขภาวะแห่งชาติ แต่ยังไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจน เมื่อปีพ.ศ. 2555
แต่ความเป็นไปได้ของการวางแผนพัฒนากำลังคนด้านนักกิจกรรมบำบัด คือ
1. หน่วยงานที่เกี่ยวข้องทำข้อตกลงกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่และมหิดลในการฝึกอบรมหลักสูตรประกาศนียบัตร 1 ปีสำหรับบุคลากรทางการแพทย์หรือผู้ดูแลที่สนใจในการดูแลผู้ป่วยระยะยาวด้วยการฟื้นฟูสมรรถภาพเบื้องต้นกับอาจารย์กิจกรรมบำบัดและกายภาพบำบัด (รับได้ปีละ 30 คน)
2. ม.มหิดลกำลังจะทำการสำรวจความต้องการในการเปิดหลักสูตร Master of Occupational Therapy อ้างอิงในต่างประเทศที่รับสมัครบุคลากรทุกสายวิชาชีพเข้าเรียนและฝึกทางคลินิกเพิ่มเติม (จากอัตรากำลังอาจารย์ที่มีอยู่ รับได้ไม่เกินปีละ 20 คน) ซึ่งถ้าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องสามารถให้ทุนผู้เรียนเหล่านี้เพื่อลงสู่ชุมชนและสร้างเครือข่ายได้ คาดว่าทางผมจะยื่นเปิดหลักสูตรนี้ต่อคณะได้รวดเร็วขึ้น
3. แผนนักเรียนม.6 ที่สนใจดูแลผู้ป่วยระยะยาวในชุมชนเข้าเรียนผ่านระบบรับตรงของม.มหิดลได้ (รับได้ 10-20 คนต่อปี) ซึ่งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องสามารถแสดงความประสงค์ในการระบุจำนวนที่คาดว่าจะให้ม.มหิดลผลิตเพิ่มจากเดิมได้
4. ปัจจุบันผมมีโครงการกิจกรรมบำบัดจัดการความสุขที่เปิดอบรมแบบ Parent/Peer Partnership Programming (PPP) รับฝึกต่อเนื่องระหว่างผู้ดูแลและ/หรือผู้ป่วย 10 รายต่อนักกิจกรรมบำบัด 1 คน อย่างน้อย 6 สัปดาห์ๆ ละ 2 ชม. ซึ่งคิดค่าใช้จ่าย ณ ศูนย์กายภาพบำบัด ม.มหิดล 400 บาทต่อรายต่อสัปดาห์
ขอบพระคุณมากครับ
ดร.ป๊อป
หลังจากที่ตอบอีเมล์ไป ถ้ามีชีวิตเหลืออยู่ 5 ปี ความเป็นไปได้ข้างต้นก็คงไม่ได้ตอบสนองความต้องการวิชาชีพกิจกรรมบำบัดแก่ผู้ป่วยทุกช่วงวัยที่เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างมากในประเทศไทย เพียงแค่เกิดไอเดียของความเป็นไปได้ แต่เมื่อทบทวนพลังกาย-จิต-ใจของตัวเองหลังป่วยด้วยโรคหลอดเลือดสมองตีบแล้ว ก็เหนื่อยเหลือเกิน...แต่จะพยายามทำเต็มกำลังความสามารถและลมหายใจที่มีอยู่ในปัจจุบันขณะ ซึ่งบางอารมณ์ความรู้สึกก็อยากสื่อสารให้คนไทยทุกคนรับรู้ว่า "หยุดทำลายประเทศไทย ดีแล้วที่รักประเทศไทย แต่คนดีของไทยทั้งหลายอย่ามัวแต่คิดเองทำเองในเรื่องที่เป็นประโยชน์เฉพาะบุคคลอยู่เลย มีหลายเรื่องที่เป็นประโยชน์แก่ส่วนรวม ขอได้โปรดช่วยเหลือกันเป็นทีมในการผลักดันโครงการในเชิงนโยบายและทำได้จริงด้วยคนไทยเพื่อคนไทยกันอย่างเป็นรูปธรรมในเร็ววัน เพราะเวลาทุกวินาทีมีค่าเหลือเกินครับผม"
ความเห็น (22)
ความเป็นอยู่และสุขภาพดี..ความรักและความอบอุ่นที่มีต่อกันในสังคมโลก..ซื้อไม่ได้ด้วย.."เงินตรา"..เมื่อท่านรัก..ตัวเองได้..ท่านย่อมรักผู้อื่นได้..เช่นกัน.."ความรักก๊แลก..กับความ..ตาย..ที่มีสุขภาพดีไม่ได้เช่นกัน..เพราะทุกๆท่านต้องช่วยตัวเองให้มีสุขภาพที่ดีให้อยู่ได้..เท่านั้น...
ขอบคุณมากๆครับอ.อีและคุณยายธี
เมื่อเช้าชมรายการโทรทัศน์ ไม่แน่ใจว่าช่องไหน มีสัมภาษณ์เด็กๆ ที่อยากเป็นนักกายภาพบำบัด น่าชื่นชมจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณมากๆครับคุณ tuknarak อยากให้มีการสัมภาษณ์เด็กๆที่อยากเป็นนักกิจกรรมบำบัดเช่นกันครับผม
ขอบคุณมากๆครับอ.นุ พี่โอ๋ คุณภูสุภา และคุณ wjar
ขอบคุณอาจารย์มากนะครับ
...เป็นกำลังใจนะคะน้องDr. Pop...รักษาสุขภาพนะคะ...
คำถามนี้ดีจัง พี่จะค่อยๆ คิด เพราะเราก็ไม่รู้ว่าเราจะจากโลกไปเมื่อไหร่
นึกถึงคนไข้ที่ป่วยระยะสุดท้าย แต่ไม่มีใครบอกว่าเขาอยู่อีกไม่นาน
พี่สนับสนุนให้บอกคนไข้เพื่อที่เขาจะได้เตรียม จัดการทุกอย่าง และจากไปอย่างสงบ
เป็นหลักคิดที่ดีมากค่ะ .... เป็นโจทย์ที่่ดีนะคะ และ Dr.Pop ก็มีคำตอบ ที่ดีนะคะ .... เราอยากจะทำอะไรๆ ที่ดีดี เพื่ออนาคต เพื่อคนอยู่ข้างหลัง เพื่อสิ่งที่ควรพัฒนา เพื่อ ให้ปิดช่องว่าง ที่เรามองเห็น นะคะ เป็นความคิดที่งดงาม และสร้างสรรค์ ค่ะ
ขอชื่นชมกับงานของDr. Popซึ่งเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมอย่างยิ่งครับ
ในฐานะที่ผมเป็นเทรนเนอร์ซึ่งมีเจตนาจะช่วยให้ผู้คนมีสุขภาพที่ดีขึ้นทั้งกายและใจ ผมจึงสนใจโจทย์ของคุณหมอผู้มองการณ์ไกลที่ชวนให้ทบทวนว่าถ้าDr. Popมีชีวิตเหลือเพียง 5 ปีจะเพิ่มนักกิจกรรมบำบัดแก่ผู้ป่วยที่มีคุณภาพให้มากที่สุดได้อย่างไร ประกอบกับข้อมูลที่มีนักกิจกรรมบำบัดชาวไทยอยู่น้อยมากๆ ไม่ทราบว่ากว่าจะได้เป็นนักกิจกรรมบำบัดแก่ผู้ป่วยที่ได้มาตรฐานนั้นจำเป็นจะต้องผ่านการอบรมมากน้อยเพียงไร เพราะหากประเทศไทยกำลังขาดแคลนและมีความต้องการนักกิจกรรมบำบัดจำนวนมากอยู่ เป็นไปได้หรือไม่ที่จะเปิดอบรมหลักสูตรเร่งรัดให้แก่ทั้งผู้ที่สนใจศึกษาเป็นวิชาชีพและผู้ที่มีจิตอาสาจะช่วยสังคมโดยที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน ทั้งนี้เพื่อแก้ปัญหานี้ในเวลาอันสั้นครับ
FFF ค่ะ Fit, Family, and Freedom อยากทำให้ครบค่ะ
ทุกนาทีมีค่ามาก
อยากให้ทุกๆคนใช้เวลาให้เกิดคุณค่ามากที่สุด
ขอบคุณน้องดร.Pop
มากครับ ที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านเสมอๆๆ
ขอบคุณมากๆครับคุณแสงแห่งความดี พี่ดร.พจนา พี่ดร.เปิ้น พี่ Rojfitness พี่ดร.จันทวรรณ และพี่ขจิต
ขอบคุณมากๆครับพี่ nui
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ดร.ป๊อบ
<ul><li>ต่อจากอาจารย์ ดร.ขจิต นิ๊ดดนึงค่ะ “แทบจะทุกวินาที“เลยทีเดียวค่ะที่มีคุณค่านะคะอาจารย์ ตอนนี้ยิ่งนึกถึงประโยคนี้เพราะทำการบ้านแทบจะไม่ทัน หากสมาธิแกว่งไปทีเดียว เสียรูปมวยกันเลยเชียว ๕๕๕</li><li>ยังย้ำคำเดิมๆ ตลอดและเสมอมา ยิ่งเห็นอาจารย์ป๊อบทุ่มเทกับวิชาการชีพน้องกบแล้ว ยิ่งอยากให้อาจารย์ป๊อบได้พักผ่อนให้มากๆ ด้วยเช่นกันค่ะ</li><li>ด้วยรักและห่วงใยจากพี่สาวคนนี้ค่ะ</li></ul>
กระตุ้นต่อมคิดมากเลยค่ะ Dr. Pop นั่นสิคะยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่เราต้องทำเดี๋ยวนี้ และทันที ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณมากๆครับพี่ณัฐพัชร์และคุณกุหลาบ
จิตและกายตนเข้มแข็ง...เอื้อประโยชน์เพื่อผู้อื่นด้วยพลังเมตตา ตราบจนชีวาจะหาไม่...เป็นกำลังใจค่ะ...
ขอบพระคุณมากครับพี่นงนาท
อยากให้คนไทย มีอย่าง
มากๆๆ จังเลย อยู่ใกล้ๆจะเชิญมาเป็นวิทยากรซักหน่อย
ชื่นชมการทำงานยาก ๆ เช่น การวางแผนพัฒนากำลังคนด้านนักกิจกรรมบำบัด ของน้องป๊อบค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้สำเร็จในที่สุดค่ะ
ขอบพระคุณมากครับคุณอัญชัญและอ.ภูสุภา