บันทึกแรกแห่งปี2557 (ความมั่นคงทางด้านอาหาร มาสู่ความมั่นคงของชีวิต)

"อันอาภรณ์แพรผ้าสารพัด เป็นสมบัติภายนอกหลอกให้หลง ถึงแต่งงามตามสมัยก็ไม่คง อยู่ยืนยงเหมือนวิชาเป็นอาภรณ์ อันวิชาพาตนให้คนชอบ ไครจะลอบคร่าฉุดไม่หลุดถอน ติดตัวทรงคงสวยไม่ม้วยมรณ์ เป็นอาภรณ์ล้ำเลิศประเสริฐเอย

นอนแคงแหลงเรื่องความมั่นคงของชีวิต ของสภาองค์กรชุมชน

วันนี้เมื่อปีก่อน ตั้งวงคุยกันในวันปีใหม่ 2556 กับหมอหวานที่"โรงเรียนบ้านเกาะเสือ"

ในประเด็นประชาคมปลอดเหล้า คุยกันในคืนปีใหม่ที่หลายๆคนตั้งวงสรวลเสเฮฮา เกิดการ

ขับเคลื่อนในจังหวัด งานประเพณีปลอดเหล้า และเกิดเครือข่ายเกลอ 4 อำเภอ คือ อำเภอ

กงหรา อำเภอตะโหมด อำเภอ เขาชัยสน และอำเภอปากพะยูน

วันนี้แห่งปีใหม่ 2557 ได้ประชุมสภาองค์กรชุมชน โซนใต้ ที่ ตำบลคลองใหญ่ อำเภอ

ตะโหมด เพื่อทำแผนงานโครงการ"ความมั่นทางด้านอาหารของจังหวัดพัทลุง" ซึ่งมี สภา

พัฒนาการเมือง (สพม) หนุนเสริมงบประมาณ ภายใต้หัวข้อสนทนาชื่อว่า"นอนแคงแหลง

เรื่องตัวเอง"ชวนกัน

ร่วมคุย ชวนคิด ค้นทุน ของตัวเอง ในเรื่องความมั่นคงทางด้านอาหาร เป็นวงสนทนา

แบบ"นาคอน"(คือนอนคาที่บ้านเจ้าภาพ)จากประเด็นความมั่นคงทางด้านอาหาร บังหล๊ะ

จิระ ชูช่วย เปิดประเด็นใหม่ ว่าความมั่นคงทางด้านอาหาร ยังไม่ตอบโจทย์ คนทำงาน ถ้า

จะให้ตอบโจทย์ การอยู่ดี มีสุข ต้อง คุยต่อ"เรื่องความมั่นคงของชีวิต" คือคำตอบสุดท้าย

ของโจทย์ แล้ว วงนอนแคง ก็ลงลึกในการคุย ถึง

ปัจจัยสี่ คืออาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่ง

ห่ม และยารักษาโรค

บรรยากาศการพูดคุย สนุกสนานทุกคน นอนนึกแล้วแหลงออกมาใน

เรื่อง ปัจจัยสี่ โดยมี ของหวาน เป็น"หัวมัน จุ่มพร้าว" กับหัวมันหมก เข้ากับบรรยากาศ

แห่งราตรีกาล อันหนาวเหน็บแห่งเขาหัวช้าง แต่ละคน เล่าความหลังให้เห็นถึง ทักษะการ

ใช้วิตในการอยู่รอด ได้รู้ลึกถึงการใช้ภูมปัญญาในการเก็บรักษาพันธ์พืช พันธ์สัตว์ โดยแบ่ง

ปันการให้เพื่อนบ้านต่างพื้นที่ เมื่อเกิดภัยพิบัติ พันธ์พืชพันธ์สัตว์ ก็คงไปขอคืนจากเพื่อน

บ้านต่างเมือง อีกเรื่องหนึ่งที่ผู้เขียนได้รู้เรื่องความขัดสนของชาวบ้านสมัยสงครามโลกครั้ง

ที่ 2 เครื่องอุปโภค บริโภค ขาดแคลน กระทั้งเสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่ม ผ้าที่ชาวบ้านได้ใช้

ก็เป็น ผ้าขาวด้วดิบ ก่อนนำมาเย็บใช้ ต้อง นำผ้าไปแช่ในโคลนก่อน ซึ่งจะทำให้ ผ้าคงทน

ใช้งานได้นาน วงพูดคุยได้เทียบเคียงปัจจัยสี่ ในแต่ละเรื่องไว้ว่า

อาหาร ก็คือเรื่องเศรฐกิจ

ที่อยู่อาศัยคือ ทรัพยากร สิ่งแวดล้อม

เครื่องนุ่งห่มคือ การศึกษา สังคม ศาสนาประเพณี วัฒนธรรม

และ ยารักษาโรค คือ สุขภาพ

ดังนั้น ความมั่นคงของชีวิต ต้องมีความมั่นคงในประเด็นเหล่านี้ครบถ้วน ในประเด็นเรื่อง

เครื่องนุ่งห่ม วงคุยมีความเห็นหลากหลาย สุดท้ายก็ยอมจำนนให้ต่อการศึกษา สังคม ด้วย

การยกกวีบทนี้มาเทียบเคียง

"อันอาภรณ์แพรผ้าสารพัด

เป็นสมบัติภายนอกหลอกให้หลง

ถึงแต่งงามตามสมัยก็ไม่คง

อยู่ยืนยงเหมือนวิชาเป็นอาภรณ์

อันวิชาพาตนให้คนชอบ

ไครจะลอบคร่าฉุดไม่หลุดถอน

ติดตัวทรงคงสวยไม่ม้วยมรณ์

เป็นอาภรณ์ล้ำเลิศประเสริฐเอย

เรื่องความมั่นคงทางด้านอาหาร ร่วมกันคิดแผนงานโครงการส่ง สภาพัฒนาการเมืองแล้ว

แต่เรื่องความมั่นคงของชีวิต ยังคงต้องคุย แบบนาอน กันหลายครั้ง ที่ต้องต้องไปนอนแคง

แหลงเรื่องความมั่นคงของชีวิต ซึ่งคนที่มาประชุม มีข้อตกลงร่วมกันว่า"มาครบ นอนคา

หลบพร้อม ........................

กินปลาเป็นหลัก

กินผักเป็นยา ผักกูด ยอดมัน หัวปลี ลูกเนียง และมะละกอลวก

น้ำพริกลูกมะอึก

ของหวาน หัวมันจุ้มพร้าว

คุณครูคนสวย หมกหัวมัน ให้คนนอนแคงได้กิน

เขียนใน GotoKnow โดย วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ใน เหมือนแรงหนึ่งผลักดันให้ฉันเขียน

คำสำคัญ (Tags): #ความมั่นคงทางด้านอาหาร#ความมั่นคงของชีวิต#นอนแคงแหลงเรื่องแผนสภาองค์กรชุมชน

หมายเลขบันทึก: 557959เขียนเมื่อ 2 มกราคม 2014 00:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม 2014 22:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (60)

นาย จำรัส เจริญเวช

เขียนเมื่อ 2 มกราคม 2014 05:55 น. ()

วงเสวนาที่ใช้สถานที่และทรัพยากรรวมถึงหัวข้อที่อยู่บนพื้นฐานแห่งวิถึชีวิตของภาคพลเมือง เป็นการก้าวข้ามกับดักบริโภคนิยมเดิมๆ นี่คือการปฏิรูกแบบจัดการตนเองอย่างแท้จริง

น้อย น้ำพอง

เขียนเมื่อ 2 มกราคม 2014 10:24 น. ()

สวัสดีปีใหม่ 2557 ค่ะ

ไอดิน-กลิ่นไม้

เขียนเมื่อ 2 มกราคม 2014 11:36 น. ()

ชอบบทกลอนสอนใจและน้ำพริกมะอึกมากค่ะ ไอดินฯ ไปเที่ยวกระบี่มา แถวที่พักเป็นแหล่งท่องเที่ยวของชาวตะวันตก เลยหาอาหารพื้นเมืองทานไม่ได้ ในเมนูมีแกงส้ม (แกงเหลืองเมนูโปรดของไอดินฯ แต่สั่งแล้วบอกไม่มี เสียดายมากค่ะ)