ไม่รู้ใช่ว่าโง่...GotoKnow สร้างปัญญา

การเรียนรู้ที่ยังไม่พร้อม เป็นการทำไปเรียนไป เปรียบเหมือนการหัดวัวในไถ

ผู้เขียนเป็นคนที่มีทัศนคติที่เป็นลบ ต่อเครื่องมือเทคโนโลยี่การสื่อสารที่เรียกกันว่า "คอมพิวเตอร์" ด้วยเหตุผลโดนใส่ความต่อผู้บริหารว่า ไปเปิดเครื่องเล่นแล้วไม่ปิดเครื่อง จึงประกาศเป็นปฎิปักษ์ กับคอมพิวเตอร์ และจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ในที่ทำงานอย่างเด็ดขาด ในที่ทำงานจึงเป็นคนเดียวที่ เปิด และปิดคอมพิวเตอร์ไม่เป็น ด้วยที่ผู้เขียนเป็นคนชอบเขียนชอบบันทึก จึงเป็นคนชอบเล่าเรื่องราวต่างๆ จนกระทั่งมีโอกาสเปิดตัวเองออกทำงานนอกเหนือหน้าที่ คืองานชุมชน ได้เข้าร่วมเครือข่ายทวีพลังคนพิการพัทลุง.....

.ณ.ที่นั้นมีคนมองเห็นศักยภาพในตัวผู้เขียน ท่านผู้นั้นคือบล็อคเกอร์รางวัลสุดคนึงนาม"ชายขอบ"และน้องปูเปี้ยว แห่งศวพถ. กองเลขาคณะทำงาน ศวพถ. เมื่อมีการประชุมสัมนาจัดการโครงการ จะต้องนำเรื่องที่ประชุมมาบอกต่อโดยเขียนสรุปใน GotoKnow

ในการประชุมสัญจรของกรรมการ ครั้งหนึ่งที่บ้านวังเลน น้องปูเปี้ยวบล็อกเกอร์สาว เป็นคนสรุปการประชุมลงบันทึก เล่าเรื่องราวที่ผู้เขียนได้แสดงความเห็นทั้งยังมีรูปของผู้เขียนประกอบมาเปิดให้อ่าน......

วันนั้นเริ่มมีความรู้สึกที่ดี ต่อคอมพิวเตอร์ กลับถึงบ้านนั่งเขียนบันทึกด้วยลายมือลงสมุด บอกลูกสาวว่า"ป๊ะอยากเล่าเรื่องที่บันทึกลงในคอม"ฯ ลูกสาวจึงจัดการสมัครเป็นสมาชิกในGotoKnowให้ แต่ใช่ว่าจะได้ง่ายๆในวันเดียว ต้องไปปรึกษาไปให้ผู้เชี่ยวชาญกว่ามาเปิดบันทึกให้ นั้นแหละจึงได้มีบันทึกขึ้น"ว่าด้วยพันธ์ข้าวพัทลุง....ที่ปลื้มสุดๆขึ้นบันทึกเสร็จ อาจารย์ ชายขอบมาให้กำลังใจ

เป็นการเรียนรู้กันไปทั้งสองคนคือต้องให้ลูกสาวเป็นคนเลื่อนเม้าท์ให้อ่าน ตอนนั้นเลื่อนเม้าท์ยังไม่ถูกจากการคิดเป็นลบรบกันเรื่องคอมพ์ ก็แปรเปลี่ยนมาเป็นความรัก รักในการอ่าน ....

อ่านเรื่องที่เขียนเองเรื่องแรกไม่ต่ำกว่า 50 ครั้ง เริ่มรักเริ่มเรียนรู้เริ่มคุ้นชิน เปิด ปิดเครื่องได้ ใช้เม้าเลื่อนได้ 10 บันทึกที่ให้ลูกสาวพิมพ์ ก็มาหัดพิมพ์ เกิดผลดีในการบันทึก" เป็นการเรียนที่ยังไม่พร้อม เป็นการทำไปเรียนไป เปรียบเหมือนการหัดวัวในไถ" พิมพ์ไม่คล่องแต่ก็เริ่มใช้เครื่องมือเป็น เปิดไปอ่านในหลายบันทึกของหลายคน และมีความกล้าที่จะแสดงความเห็นในบันทึกที่ได้เข้าไปเรียนรู้ แต่ก็ยกเว้น บันทึกของท่านที่มีคำนำว่า ดร. เช่นบันทึกของคุณนายด๊อกเตอร์ และบันทึกของผู้ที่มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษ เพราะตอนนั้นเปลี่ยนภาษไทยเป็นอังกฤษไม่ถูก ครั้งหนึ่งเคยเปิดใจในบันทึกของคุณเอก จตุพร ว่าเข้ามาเรียนรู้ประจำแต่ไม่กล้าแสดงความเห็น(ตอนนั้นยังไม่ได้เจอตัวเป็นๆกัน)

แรงบันดาลใจ ที่ทำให้มีกำลังใจ มีความกล้าและมั่นใจที่จะพูดคุยกันในบันทึกมากขึ้น คืออาจารย์ ขจิต ฝอยทอง ครั้งแรกรู้ข่าวทางบันทึกว่า อาจารย์ขจิต จะมาประชุมกับทีมงานGotoKnow ที่คณะวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ตัดสินใจลางานไปพบหน้าอาจารย์ ขจิต ได้อยู่ร่วมฟังการประชุมแบบไม่รู้เรื่องที่เขาประชุมกัน แต่รู้อย่างหนึ่งว่าผู้จัดต้องการสื่อสารไปให้ถึงทุกกลุ่มเป้าหมาย วันนั้นกำแพงความรู้ กำแพงวิชาการ กำแพงบทบาทหน้าถูกทำลายลง ทำให้ก้าวข้ามแม่น้ำแห่งความกลัว ด้วยการต้อนรับและสัมผัสที่เอื้ออาทร ให้ความเป็นกันเอง เป็นพื้นที่แห่งความปลอดภัยอบอุ่นด้วยไมตรี "เหมือนแรงหนึ่งผลักดันให้ฉันเขียน" กู่ก้องร้องบอกเรื่องราวหลากหลาย ในการทำงานนอกเหนือหน้าที่หลายบทบาท เป็นกำลังภายในให้นิยามความหมายของการทำงานที่หลากหลายว่า"การเดินทางคือการทำงาน การทำงานคือการพักผ่อน"

เครือข่ายกล้วยไม้ อาจารย์ ชยพร แอคะรัจน์ มาขอเป็นน้องชาย ด้วยความไม่สันทัดในการพิมพ์ ตอบรับอาจารย์ไปเรียกอาจารย์ว่าน้อง "บาย"....อาจารย์เป็นน้องบายของบังวอญ่าตั้งแต่นั้นมา

เครือข่ายเกลอ มีครูคิมมาขอเป็นเกลอต่างเพศ

เครือข่ายเกลอพัฒนามาเป็นกลุ่มค่ายเยาวชน GotoKow "ค่ายไร้กรอบแต่ไม่ไร้ใจ GotoKnow จัดให้ผู้ใหญ่ใจดีสนับสนุน"

ได้เป็นป๊ะ ครูเทียนน้อย ขอเป็นลูก

ได้เป็นลุง เป็นหลาน น้อง จ๋า จากต่างประเทศมาคารวะถึงบ้านด้วย"น้ำชุบมันกุ้ง"เป็นมิตรเป็นพี่เป็นน้อง เป็นครอบครัว GotoKow ทีไปมาหาสู่ทุกหนทุกที่ที่มีคนGotoKnow อาศัยอยู่

จากคนเข็นเปลผู้ป่วย เมื่อมีเครือข่ายได้เรียนรู้ผ่านทางGotoKnow วันนี้ได้รับความกรุณาจากหัวหน้าให้มานั่งทำงานในศูนย์คุณภาพของโรงพยาบาล เรียนรู้งานคุณภาพด้วยการฝึกหัด ทุกที่ที่มีงานHA จะไม่รีรอไม่ขอเงินหลวง เวลาหลวง ไปเรียนรู้ทุกครั้งด้วยทุนของตัวเอง

จึงอยากให้ คนทำงานทุกคนมีคุณภาพ โดยการทำกิจกรรมคุณภาพระดับบุคคลด้วยเครื่องมือ 3 ประการของ อาจารย์ อนุวัฒน์ ศุภชุติกุล และผู้เขียนเองก็จะกลับไปทบทวนทำตามเครื่องมือของอาจารย์ผ่านการเขียนบันทึกในGotoKnow อย่างต่อเนื่อง โกทูโนว์ ไม่รู้ใช่ว่าจะโง่

เขียนใน GotoKnow โดย วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ใน เหมือนแรงหนึ่งผลักดันให้ฉันเขียน

คำสำคัญ (Tags): #HA Forum 2012#ถอดบทเรียนG2K เครือข่ายนักลิขิต

หมายเลขบันทึก: 480395เขียนเมื่อ 28 กุมภาพันธ์ 2012 22:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 13:30 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน