เรื่อง "ทุกข์" ของคนงานเหมืองชิลี
ข่าวใหญ่ข่าวหนึ่งที่ชาวโลกจับตามองของพ.ศ.นี้คือข่าวการช่วยชีวิตคนงานเหมืองที่ติดอยู่ใต้ดินเมืองถล่มในประเทศชิลี
จากข่าวนี้ แสดงให้เห็นความทุกข์ทั้ง 10 ชนิดของความทุกข์ได้เลยค่ะ
ทุกข์นั้นแบ่งได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ คือทุกข์ในขันธ์ 5 หรืออริยสัจ (ทุกขเวทนา) ซึ่งเป็นทุกข์ที่มีอยู่เฉพาะในอุปาทินนกสังขาร หรือทุกข์ที่มีผู้เสวย และทุกข์ในไตรลักษณ์(ไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) อันเป็นทุกข์ที่พบได้ทั่วไปทั้งในอุปาทินนกสังขาร และอนุปาทินนกสังขาร
สำหรับทุกข์ในอริยสัจนั้น หากนำเรื่องคนงานที่ติดอยู่ใต้ดินมากว่า 60 วันมาพิจารณา จะพบเห็นลักษณะของทุกข์ได้ครบทั้ง 10 ลักษณะ นั่นคือ
มนุษย์เราทุกคน ต้องพบกับความเกิด แก่ และตาย (สภาวทุกข์ ทุกข์ประจำสังขาร) ในขณะที่มีชีวิตอยู่ก็ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีวิต (อาหารปริเยฏฐิทุกข์ - ทุกข์ในการหาเลี้ยงชีพ) ดังเช่นคนกลุ่มหนึ่งที่ต้องลงไปทำงานในเหมือง ต้องอดทนต่ออากาศที่ร้อนอบอ้าว (นิพัทธทุกข์ เช่น ร้อนเกินไป หนาวเกินไป)
เมื่อเหมืองถล่ม คนงานที่ติดอยู่ใต้ดิน ย่อมตกอยู่ในสภาวะถูกบีบคั้น (ปกิณณกทุกข์ ทุกข์จร คือโสกะ เศร้าใจ, ปริเทวะ คร่ำครวญ, ทุกขโทมนัส ถูกบีบคั้นทางใจ, อุปายาส ใจแห้งเหี่ยว) พบกับความเจ็บป่วย (พยาธิทุกข์ ความป่วยไข้ด้วยโรค)
นอกจากความป่วยไข้ ยังพบกับสหคตทุกข์ (ทุกข์ที่มาด้วยกัน เช่น มีบ้านหลังใหญ่ก็ต้องมีค่าใช้จ่ายดูแลมาก) คือความเครียด ซึ่งอาจทำให้ความอดทนที่มีต่อหรือต่อสิ่งที่มากระทบ หรือพฤติกรรมของเพื่อนร่วมชะตากรรมได้น้อยลง จึงอาจมีเหตุวิวาท (วิวาทมูลกทุกข์ - ทุกข์มีวิวาทเป็นมูล) กันได้
และหากมีเหตุให้วิวาท แม้เรื่องราวจะจบลงแล้ว แต่ความรู้สึกอาจยังค้างคาใจ เมื่อใดหวนนึกถึงเรื่องเก่า ก็เอามาเป็นเหตุให้กระวนกระวายใจได้ต่อไป (สันตาปทุกข์ - ความรุ่มร้อน กระวนกระวายเพราะ ราคะ โทสะ โมหะ)
เมื่อได้รับการช่วยเหลือ เหล่าคนงานให้สัมภาษณ์ว่า ตลอดเวลาที่อยู่ดิน รู้สึกเหมือนตกอยู่ในนรก หรือพวกเขาได้รับผลตอบแทนจากความไม่รู้ (วิปากทุกข์ ได้รับผลกรรม หรือผลอกุศลกรรมมาถึง)
ทุกข์ทั้งหมดนี้ เกิดเพราะ ทุกขขันธ์ (ทุกข์เพราะมีอุปาทานในขันธ์ 5) เพราะเกิดความยึดถือมั่นในขันธ์ 5จึงทำให้เกิดทุกข์
ทุกข์นั้น เราแก้ไม่ได้ แต่เราแก้ปัญหาอันเป็นสาเหตุของทุกข์ได้ เมื่อหมดปัญหา ก็หมดทุกข์
ทุกข์เพราะการทนอยู่ใต้ดินจบไปแล้ว แต่ความทุกข์ที่พวกเขาต้องประสบยังไม่จบ
เพราะทุกชีวิต ล้วนต้องพบทุกข์เสมอ อย่างน้อยที่สุด ก็สภาวทุกข์
(ภาพจาก komchadluek.net/detail/20101013/7)
ความเห็น (20)
นำเรื่องนี้มาเล่าช้าไปหน่อยค่ะ เลยไม่ค่อยเข้ากับสถานการณ์สักเท่าไหร่
… สวัสดีค่ะพี่ณัฐ ติดตามชมการช่วยเหลือคนงานเหมืองชิลี ด้วยใจลุ้นๆ สงสารพ่อแม่ ญาติพี่น้อง ก็ต้องพลอยทุกข์ใจไปด้วยเลยนะคะ
แต่แปลกนะคะพี่ณัฐเท่าที่สังเกตเมื่อเหตุการณ์อะไรที่เราประสบผ่านไป สิ่งที่เราจดจำได้แม่นยำ กลับกลายเป็นประสบการณ์ที่ผจญความทุกข์ยากได้มากที่สุด ก่อนจะไปเจอสุข
- สวัสดีค่ะ คุณณัฐรดา
- ตอนนี้คนไทยที่กำลังประสบปัญหาน้ำท่วม
ก็คงหนีความทุกข์ทั้งสิบอย่างไปไม่พ้น - เห็นการช่วยเหลือคนงานของผู้นำประเทศและผู้เกี่ยวข้อง
ชี้ให้เห็นคุณค่าของชีวิต น่าชื่นชมจริง ๆ ค่ะ - ทราบว่าการช่วยเหลือครั้งนี้ต้องใช้เงินจำนวนมหาศาลนับร้อยล้าน
ถ้าจำไม่ผิดนะคะ - ขอบพระคุณค่ะ
เรียน
- ช้าหรือเร็วไม่สำคัญค่ะ อยู่ที่ความตั้งใจของผู้เล่าที่ต้องการแบ่งปันเรื่องราวดีๆสู่มวลมิตรค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะ
- สุขสันต์วันคิดฮอดค่ะ
ขอบคุณน้อง 
มากค่ะ
ที่แวะมาเยี่ยมกันสม่ำเสมอ
สวัสดีค่ะพี่ณัฐรดา
ในเวลานี้เหตุการณ์นี้คงเป็นเหมือนรอยแผล เวลานึกถึง สะกิดแผลก็เจ็บ ทำอย่างไรจะลบรอยแผลได้
คงต้องเอาธรรมมะเข้าช่วย
ขอบคุณบันทึกดีๆที่ช่วยพาคิดวิเคราะห์เหตุการณ์เข้ากับหลักธรรม ทำให้เข้าใจมากขึ้นค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ 
เปลี่ยนภาพโลโก้ดีจังค่ะ
ขอบคุณที่แวะมานะคะ
คุณยายยังสาวมาเยี่ยมกัน
ขอบคุณค่ะ
แวะไปฟิตต้นแขนมาจากที่บ้านคุณยายแล้วค่ะ
ทุกข์นานเลย..แต่ก็ดีใจกับเขาด้วยที่พ้นทุกข์ได้เพราะสติปัญญาที่ล้ำเลิศของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน..ระถึงพี่สาวเสมอนะคะ..
สวัสดีค่ะ คุณณัฐรดา
ตอนนี้ขึ้นกันมาหมดแล้วค่ะ ต้องฉลองวันเกิดปีละ๒ครั้งกันแน่ๆ วันที่เริ่มทะยอยขึ้นมาทีละคน
ครูยุชื่นชมเจ้าหน้าที่ ที่ลงไปกับถ้งชักลอก เพื่อดูแลผู้ที่ติดอยู่ใต้ดินให้ขึ้นถังลอกมาทีละคน
และเจ้าหน้าก็ขึ้นถังชักลอกกลับขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย เสียสละ เสี่ยงด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ
เมื่อหมดปัญหา ก็หมดทุกข์ แต่ทุกข์ก็จะเกิดขึ้นได้เสมออีก อย่างนั้นเราก็ต้องให้ทุกข์ ดูเป็นเรื่องปรกติ ธรรมดา นะคะที่ทุกชีวิตต้องพบ
สวัสดีค่ะ
มาอ่านเรื่องเรื่องราวความทุกข์ในอริยสัจค่ะ....และวันนี้เลยถือโอกาสมาชวนไปเที่ยวถิ่นคอมมิวนิสต์ค่ะ..ไปกันเถอะ..เกาหลีเหนือนะคะที่นี่ค่ะhttp://gotoknow.org/blog/0815444794/403277
อ่านแล้วผมนึกถึงเพลงของคุณชาย เมืองสิงห์ เพลง "ทุกข์ร้อยแปด" ที่มีประโยคเด็ดคือ ทุกข์จัง ๆ ธรรมดา
จำได้รายที่ขึ้นมาอันดับที่ 21 ป่านนี้หมดทุกข์หรือยังก้ไม่รู้
สงสารแต่คนไทย ที่เจอภัยน้ำท่วม นาล่ม บ้านจม (ทุกข์จัง........ไม่ธรรมดา)
คงสบายดีไม่มีทุกข์นะคะ ณัฐรดา........คิดถึงนะคะ
- เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คุณณัฐรดานำมาเรียบเรียงอย่างสอดคล้องกับธรรมะ เยี่ยมมากเลยค่ะ
- จงเตือนจิตของตนเสมอๆ ขอบคุณมุมมองและแง่คิดดีๆนี้มากค่ะ
ถึง... คุณณัฐรดา ครับ
เมื่อวันเสาร์ที่ 23 ตุลาคม 2553
พอไปร่วมพิธีวันปิยะมหาราชครบ 100 ปี
ที่ที่ว่าอำเภอ เลยพาลูก ๆ หลาน ๆ
นั่งรถกะบะ ประมาณ 12 ชีวิต ครับ
ไปเที่ยวที่ตัวเมืองขอนแก่น
ข้ามอำเภอ, ข้ามจังหวัด 100 กว่าโล
หวั่น ๆ ว่า น้ำจะท่วมทาง แต่ไม่ท่วมครับ
ไปหลายที่ แต่แวะที่ห้างแห่งหนึ่ง
(-_- ) ( -_-) (-_- ) ( -_-) = เดินไปเดินมา
หลายชั้น จนหยุดที่ร้านหนังสือกัน
เปิดอ่านเล่มนั้น เล่มนี้ เข้ามุมนั้น มุมนี้
จนเหลือบเห็นหนังสือในตู้หมวดศิลปะ
สะดุดกับปกหนังสือ " ชวนลูกวาดลูก "
ชื่อผู้เขียนคุ้น ๆ แต่นามสกุลไม่คุ้น
เปิดปกหลัง จนรู้ว่า เป็น " คุณณัฐรดา" เป็นผู้เขียน
ตามปกติการซื้อหนังสือ ผมคิดหลายเทียวครับ
ว่า คุ้มค่าไหม เพราะต้องประมาณการซื้อหนังสือต่อเดือนครับ
แต่เล่มนี้ ผมไม่คิดครับ ซื้อมาเก็บไว้ที่บ้าน
เจ้าตัวเล็กก็สนใจครับ ถือว่า หัดวาดรูปกันทั้งบ้าน
ด้วยวิธีง่าย ๆ ของคุณณัฐรดา
เพิ่งทราบนะครับว่า...เป็นมืออาชีพในการเขียนหนังสือ
แต่ก่อนติดตามว่า ทำไมผู้หญิงคนนี้วาดรูปสวยจัง
หน้าตาก็ดูคุ้นเคย และลีลาการเขียนบันทึกแสนประทับใจ
ก็ติดตามงานมาตลอด เรื่อย ๆ ครับ
ตอนนี้ มุมมองเปลี่ยนไป
ผมยกตำแหน่ง " ครู " ในการวาดรูปอีกหนึ่งตำแหน่งครับ
ด้วยความ ~ = _ =
(ความดีใจ และความสุข... มากมายครับ)
สวัสดีค่ะ
มาอ่านเรื่องราวในสังคมมนุษย์กับธรรมก่อนนอนค่ะ
ทุกข์ สุข เป็นสัจธรรมค่ะ
*** แวะมาบอกว่ามีความสุขที่ได้อ่านบันทึกค่ะ
เช้าๆอากาศสดใส โลกก็คือโลก คนไม่เข้าใจโลกก็มีความโลภ แล้วก็เกิดโรคที่เกิดจากตัณหา ราคะของตน ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆในเช้านี้
แม้จะพึ่งมาเห็น แต่อยากบอกใช้ห้วข้อธรรมะ ประยุกต์เข้ากับสถานการณ์ได้ดีมากๆๆๆ
อยากเป็นกำลังใจให้ทำอะไรดีแบบนี้อีกเยอะ เพราะเมื่อมาอ่านแล้วจำได้ทันทีว่าอะไรแปลว่าอะไร ช่วยได้มากทีเดียว
ขอบคุณค่ะ