โจทย์ที่ยากสำหรับครู
การที่จะปลูกฝังเด็กให้เป็นผู้มีจิตสาธารณะ หรือมีคุณธรรมด้านจิตอาสานั้นเป็นโจทย์ที่ยากสำหรับครู
สืบเนื่องมาจากบันทึกนี้เพื่อกราบเท้าคุณหมอวิจารณ์ พานิช ของพี่ครูคิม ทำให้ฉันได้อ่านหนังสือดีๆเล่มนี้
การศึกษาไทย ๒๕๕๒– ๒๕๕๓สู่เส้นทางแห่งอาจาริยบูชา
“ครูเพื่อศิษย์” ของ คุณหมอวิจารณ์ พานิช
ท่านได้ถ่ายทอดเรื่องราวจนอยากติดตามด้วยความกระหาย ใคร่อยากรู้ว่าครูเพื่อศิษย์คืออะไร โดยเฉพาะตัวอย่างครูเพื่อศิษย์จากอเมริกาชื่อ Rafe Esquith นั้นเขาทำอะไรบ้าง
พออ่านไปถึงหน้า ๘-๙ ก็เกิดความประทับใจในเป้าหมายการทำหน้าของครู Rafe คือช่วยเหลือนักเรียนให้ไต่บันไดแห่งการพัฒนาศีลธรรม (คุณธรรม) ขึ้นสู่ระดับ ๖ นั่นก็คือ
ขั้นที่ ๑ ปฏิบัติเพราะความกลัว ไม่อยากเดือดร้อน
ขั้นที่ ๒ ปฏิบัติเพราะอยากได้รางวัล
ขั้นที่ ๓ ปฏิบัติเพราะอยากเอาใจคนบางคน
ขั้นที่ ๔ ปฏิบัติเพราะต้องปฏิบัติตามกฎ
ขั้นที่ ๕ ปฏิบัติเพราะต้องการให้ตนดูดี ให้ได้ชื่อว่าเป็นคนดี เป็นคนมีน้ำใจ
ขั้นที่ ๖ ปฏิบัติตามหลักการหรืออุดมการณ์ของตนเอง ไม่ต้องการให้มีคนยกย่องหรือให้รางวัล
ครูที่เข้าใจ เอาใส่ และช่วยเหลือนักเรียนให้ไต่บันได ๖ ขั้นของการพัฒนาคุณธรรม คือ สุดยอดครู
ซึ่งเป็นภาคฏิบัติของทฤษฎี
Six Levels of Moral ของ Lawrence Kohlberg
หลายครั้งที่ฉันรู้สึกหงุดหงิดและผิดหวังที่เด็กๆปฏิบัติตนเพื่อคะแนนหรือรางวัล มากกว่าที่จะอาสาออกมาจากใจ หรือที่เรียกว่า จิตอาสา
ดังนั้น...บันได ๖ ขั้น นี้ จึงเป็นโจทย์สำหรับครูที่ควรจะนำไปช่วยเหลือเด็กๆ
คุณครูท่านใด...มีวิธีการที่ประสบความสำเร็จมาแล้ว เชิญเขียนเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยนะคะ เพราะเป็นโจทย์ที่ยาก...สำหรับครูจริงๆ ว่าไหมคะ
ความเห็น (37)
งานนี้เจอโจทย์ยากค่ะ...ต้องใช้เวลาในการผ่านบันไดแต่ละขั้น
เด็กจะดีได้จะต้องมีครูที่ดีฉะนัน้การปีนบันได6ขั้นให้สำเร็จคงต้องใช้ความพยายามอย่างมากเลยคะ
ใกล้วันครูเข้ามาแล้วนะคะพี่ครู ป. 1 แล้วเราอยู่ขั้นที่เท่าไหร่นะเนี่ย
แก้ตัวค่ะพี่ครูอรวรรณ แต่เหมือนครู ป. 1 คะ
วันก่อน น้องชายนายขจิต ก็ทักผิด ครู ป.1 เป็นครูอรรวรรณค่ะ
นี่ก็เจออีกแร่ะ อิอิ สงสัยเป็นแฝดกัน
อยากกระซิบถามสักนิด "แน่ใจรึว่า ครูที่สอนศิษย์ ไม่หวังรางวัล ไม่หวังให้ใครยกย่องมีจริง" ยังไม่ค่อยเต็มใจเชื่อเท่าไรนะคะ
- สวัสดีครับ
- มายืนยันว่ายากจริงๆ
- ไม่เฉพราะเด็กๆครูก็ยากนะครับ
สวัสดีค่ะ
- อ่านแล้วอ่านอีก พี่คิมทำไม่ได้ถึงเศษหนึ่งส่วนพันของครูร๊าฟค่ะ
- รางวัลก็อยากได้มากกกกกก ๆ เพื่อเอามาประดับฝาบ้านเหมือนกัน เพราะฝาบ้านแตกเป็นรูค่ะ แต่ไม่มีความสามารถค่ะ
- สอนอยู่แต่บ้านนอก ไม่ทันผู้ทันคนเหมือนกับเขาเลย ฝึกเล่าแต่เรื่องเห่ย ๆ ตามเขาไป ยังดีที่มีน้องอรวรรณเข้าไปคุยทักทายเป็นเพื่อน
- พี่คิมก็เป็นครูไร้เทียมทาน เพิ่งจะมาหาวิธีการบำบัดความไม่รู้และพอแตกกอบ้างตอนที่มาเรียนรู้ใน gotoknow นี่เองค่ะ
- พี่คิมก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูดี ๆ ทุกท่านและเป็นพิเศษสำหรับน้องอรวรรณค่ะ
- ด้วยความระลึกถึงเสมอนะคะ เดือนหน้าถ้ามีโอกาสจะแวะไปเยี่ยมค่ะ
สวัสดีครับ คุณครูอรวรรณ
จิตอาสา ต้องเริ่มที่คณุทุกคน เดินผ่านขยะตรงหน้า ยังเดินผ่านหน้าตาเฉย
แลล้วเด็กจะทำได้อย่างไร เริ่มชั้นที่ 1 คือต้องบังคับกอน ให้เป็นนิสัย ครูเอาใจใสอะไรก็เกิดผลครับ
มหา ไม่ได้เป็นครูก็อ่านได้ และได้ความรู้ด้วยครับ
-
จริงค่ะ ตัวอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอน
-
แต่เด็กๆ น่าจะปลูกฝังและฝึกได้ง่ายกว่าคุณครูนะคะ
-
เพราะไม้อ่อนดัดง่ายกว่าค่ะ ฮ่าๆ เอิ๊กๆ
-
ส่วนใหญ่ยังไปไม่ถึงขั้นที่ ๖ ค่ะ
-
ยินดีที่ได้พบฝาแฝด
-
สงสัยอาจารย์น้องขจิตหูตาเริ่มจะฝ้าฟางซะแล้ว ยังไม่แก่เลย 555
-
ครูที่ทำโดยไม่หวังโล่หรือรางวัล นอกจากความสุขใจที่ได้รับ ขอยืนยันว่ามีค่ะ
-
เห็นด้วยค่ะว่ายากจริงๆ
-
แต่พอถึงช่วงหนึ่งที่เพียงพอ...ก็จะเกิดความพอเพียง
-
มีบ้างที่ครูทำได้...แต่อาจไม่ใช่ทุกเรื่อง เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็ทำได้ค่ะ
น่าสนใจแก้โจทน์นี้แม้จะยากค่ะ คิดว่าคุณครูทำได้ทุกอย่างค่ะ
-
ชื่นชมการปลูกฝังจิตอาสาของเด็กๆที่โรงเรียนพี่ครูคิมจากหลายๆ บันทึกมากค่ะ
-
พี่ครูคิมถ่อมตัวมากเกินไป คุณครูเป็นอย่างไร เด็กๆก็เป็นอย่างนั้น
-
น้องครูได้แบบอย่างและอุดมการณ์มาจากพี่ครูคิมหลายอย่าง แต่ไม่รู้จะทำได้บ้างหรือเปล่า
-
ถ้ามายโสธร ยินดีต้อนรับที่กาฬสินธุ์นะคะ ตอนนี้ติดเลี้ยงหลานน้อย (เหมือนพี่สุ) เลยไม่ค่อยมีเวลา อยากะไปร่วมงานด้วยมากๆเลย
บันได 6 ขั้นนั้น ไม่ใช่มีแต่เด็กหรอกนะคะ ผู้ใหญ่บางคนก็มีเหมือนกันคะ เช่นพี่สุนี่แหละคะ ก็คือคิดว่าตน ทำอะไร ก็มีทั้ง 6 ข้อคะ แต่เป็นผู้ใหญ่มีประสบการณ์แล้วก็สุดที่ใจ จะไขว่คว้าคะ มันก็มีสมหวัง ผิดหวัง เป็นประสบการณืคะ
-แต่เด็กนี่ซิ เมื่อผู้ใหญ่มีประสบการณ์ เข้าใจถึงหัวอกเด็ก ฉะนั้นจะสื่อตระหนักจิตอาสาให้กับเด็ก ได้เรียนรู้นั้น เริ่มต้นก็คือผู้ใหญ่เป็นแบบอย่างที่ดี แล้วก็ทำเป็นตัวอย่าง อย่างที่บรรดาพี่น้องเรา พานักเรียนทำจิตอาสากันหลายบล็อคนั้น นั่นคือการทำตัวอย่างให้เด็ก ได้รู้ว่า จิตอาสาคือแบบนี้แหละ ทำแบบนี้แหละ หรือทำแบบอื่นก็ได้ หลากหลายวิธี และผู้ที่จะนำพาให้เด็กได้เรียนรู้มากที่สุดก็คือ อาชีพครูคะ เพราะอยู่ใกล้ชิดเด็ก และมีหน้าที่สั่งสอนเด็กด้วยคะ พี่สุก็ขอชื่นชม ครูคิม น้องขจิต น้องเอก หนานเกียรติ ผอ.พรชัย ที่พยายามจะให้เด็กได้เรียนรู้ ที่แตกต่างออกไปจากหนังสือ ต่างจากห้องเรียน ที่ยังมีประสบการณ์อีกมากมาย ที่เด็กควรรู้ไว้ได้แล้ว เพราะโลกมันเปลี่ยนแปลงรวดเร็ว ถ้าตามแต่หนังสือ มีแต่ความรู้ แต่ประสบการณ์จากชีวิต ไม่มีเลย
-เด็กปลอบบาง ต้องสร้างภูมิคุ้มกันในหลายๆด้าน ดูแล้วน่าเบื่อหน่าย ที่จะชวนเด้กมาทำโน่นทำนี่ ทำแล้วตนเองก็เหนื่อย แถมบางคนก็มาทับถม ว่าทำไปอยากได้หน้าใช่ไหม ซึ่งตามจริงแล้ว หน้าก็อยากได้เป็นเพียงของแถม เพียงอยากให้รู้ว่า การให้ความรู้เด็ก มันมากมายหลายวิธี และกันเด็กเบื่อหน่าย มีชีวิตชีวาขึ้นบ้าง ได้แง่คิด ตระหนักรู้พร้อม จะมีครูอีกซักกี่คน ที่ทำได้ถึงขนาดนี้ ถ้าพี่สุเป็นครู พี่สุก็บ้าระห่ำเหมือนกัน แต่โชคดี พี่สุมาทำอาชีพอิสระ พี่สุก็มาบ้าระห่ำทางอาชีพพี่สุ พี่สุถึงอยู่ได้ขนาดนี้คะ เลี้ยงตนเองได้ ไม่ต้องพึ่งสามีก็ได้ คือสามารถเลี้ยงตนเองได้คะ นี่คือความบ้าระห่ำของพี่สุคะ (ไม่ได้ยกย่องตนเองนะคะ เพียงให้ตระหนักรู้ว่า เป็นคนจริงจัง ทำอะไรแล้วต้องถึงที่สุดคะ) โอ้ย ลูกตื่นแล้ว แม่ลูกอ่อน ไม่รู้คิดถูกคิดผิดเพราะนี่ก็จิตอาสาของพี่สุขณะนี้คะ อุปการะ เด็กที่ไม่พร้อมคะ ให้เขาพร้อม ให้ความอบอุ่นเขาคะ
-เขียนผิด เด็กบอบบาง(ปลอบบาง) ได้ยินเสียงลูกร้อง เขียนผิดเขียนถูก ต้องรีบไปดูคะ จิตอาสาคนหนึ่งพี่สุ ลืมเอ่ยชื่อ น้องครูโย่ง อาสาหากล่องนม แล้วก็อีกหลายท่านคะ ไปหละ ลูกร้องใหญ่แล้วคะ ไปหละ
สวัสดีค่ะ พี่สุ สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
แม้จะมีเวลาเพียงน้อยนิดแต่พี่สุก็ยังเจียดเวลามาตอบบันทึก ต้องขอบพระคุณมากๆนะคะ จากข้อคิดเห็นเรื่องการพัฒนาคุณธรรมด้านจิตอาสา ให้เริ่มที่ตัวครูเพื่อเป็นตัวอย่างให้เด็กเห็นเสียก่อนนั้น เห็นด้วยค่ะ โดยเฉพาะจิตอาสาของชาวมวลมิตรโกทูโนของเราก็เป็นตัวอย่างที่ดีในการจุดประกายอุดมการณ์ให้แก่บุคคลทั่วไปได้เป็นอย่างดี
เห็นภาพพี่สุนั่งล้าง แพ็คกล่องนมให้ครูโย่ง ส่งตุ๊กตาและเครื่องเขียนให้โครงการ อ.ขจิต น้องหนานและมวลสมาชิกร่วมจัดค่ายอาสาที่ร.ร.พี่ครูคิม และแม้แต่ค่ายจิตอาสาที่ ร.ร. ท่าน ผ.อ. พรชัยในเร็วๆนี้ ก็เป็นแรงกระตุ้นและตัวอย่างที่ดีในการสร้างพลังแห่งความคิดนี้โดยเฉพาะกับคุณครู ผู้อยู่ใกล้ชิดเด็กๆ
สำหรับตัวน้องครูแล้ว ก็พยายามทำในสิ่งที่พอทำได้ อาจไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แต่ยังไม่เข้าถึงตัวเด็กๆที่จะเห็นเป็นตัวอย่างที่ชัดเจน เพียงแต่เรามุ่งมั่นทำของเราไป เคยหวังจะเห็นเด็กๆมีจิตอาสาในระดับขั้นที่ 6 แต่คงต้องใช้เวลา ตอนนี้เริ่มปลูกฝังอย่างเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาบ้างแล้วค่ะ
ไม่เคยตอบบันทึกได้ยางขนาดนี้ สงสัยจะได้เชื้อมาจากพี่สุ (แฮ่ๆ) ลูกสาวิวนมแล้วมังคะ รีบไปดูด่วน ส่วนน้องครูก็ใช่ย่อยค่ะ หน้าที่หลังเลิกงานและเสาร์-อาทิตย์ ก็คือเลี้ยงน้องคีน เหมือนกัน ก็ทั้งสนุกและเหนื่อยไปอีกแบบค่ะ ขอบพระคุณพี่สุอีกครั้งนะคะ
สวัสดีค่ะ
ครูอุ๋ย ( http://gotoknow.org/blog/kru-oui) แจ้งว่ากำลังจัดส่งหนังสือที่จะฝากคุณครูไปให้ห้องสมุดทั้ง 15 โรงเรียน โรงเรียนละ 10 เล่ม ตามที่แจ้งรายชื่อไว้แล้วค่ะ
โดยในจำนวนหนังสือทั้งหมด 150 เล่มนี้ ครูอุ๋ยขอแบ่งสมทบการจัดส่งให้ 30 เล่ม
ขอบคุณท่านจังค่ะ
ขอร่วมชื่นชม "ครูเพื่อศิษย์" ..ซึ่งรวมคุณครูอรวรรณของพี่ใหญ่ด้วยค่ะ..
วิเคราะห์โจทย์ก่อนนะคะพี่
1. โจทย์กำหนดอะไร
2. โจทย์ต้องการอะไร
3. หาคำตอบได้อย่างไร
4. ใช้สัญลักษณ์อะไร
(เข้ากันไหมนี่)อิๆ
-
ขอบพระคุณมากค่ะพี่ใหญ่แต่ตอนนี้น้องครูยังสอนเด็กได้ไม่บรรลุผลสำเร็จตามที่ต้องการนัก
-
เพราะจิตอาสายังไปไม่ถึงบันไดขั้นที่ ๖ เลยค่ะ
-
คงต้องพยายามต่อไปอีกค่ะ
-
โจทย์กำหนดให้เด็กนักเรียนขึ้นบันไดคุณธรรมด้านจิตอาสา ๖ ขั้นค่ะ
-
โดยวิธีใด และได้คำตอบเป็นอย่างไร กำลังแลกเปลี่ยนเรียนรู้จากมวลสมาชิกค่ะ
-
ส่วนสัญลักษณ์อะไรนั้น ต้องขอบคุณน้องวิไล ทำให้พี่เกิดปิ๊งไอเดีย การกำหนดสัญญลักษณ์ของบันไดแต่ละขั้นให้แก่นักเรียน
-
เอ้อ...อย่าเพิ่งงงนะคะ ไม่ใช่คณิตศาสตร์ค่ะ อิอิ
โมไนย พจน์
น่าสนใจ นำไปปฏิบัติ จะทดลองดูครับ
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะครับ...
ผมเองก็เจอโจทย์ที่ใหญ่เช่นนี้เสมอมา
และเลือกที่ที่จะสอน...ทำให้ดู...ดูแลอยู่ใกล้ๆ ...ไปไหนไปกัน...
...
ขอบคุณครับ
- สวัสดีวันครู
- ขอให้ครูมีความสุข
สวัสดีคุณครูอย่างนอบน้อม
ลูกศิษย์ก้มประนมกรวอนไหว้
พระคุณครูยิ่งใหญ่มหันต์นาม
ทั่วเขตคามระลึกถึงพระคุณครู
ครูอ้อยเล็ก
สวัสดีครับคุณครู อรวรรณ
- มาไหว้พี่ครูอรวรรณค่ะ
- คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครู
สุขสันต์วันครู ขอให้คุณครูมีความสุขในทุกวัน
