การเรียนรู้ด้วยหัวใจที่ใคร่ครวญ ครั้งที่สอง วันที่สอง
วันนี้ เป็นวันที่สองของการประชุมเชิงปฏิบัติการการเรียนรู้ด้วยหัวใจที่ใค่รครวญ (Contemplative education) เป็นวันที่สอง ขอนำภาพบรรยากาศมาเล่าสู่กันฟังครับ
จะมีการแบ่งนักเรียนเป็นกลุ่ม และมีกระบวนกรประจำกลุ่ม เพื่อจัดกิจกรรม การเรียนรู้ด้วยหัวใจที่ใคร่ครวญ
บรรยากาศโดยทั่วไป ผู้อำนวยการโรงเรียนบอกว่าช่างน่าแปลกที่เป็นนักเรียนมากมาย แต่บรรยากาศเงียบกริบ แม้กระทั่ง ถ้าเข็มตกสักเล่ม ก็จะได้ยิน
ปิดการประชุมด้วย Touching โดยการ "กอด" และ "สัมผัส" เป็นการสร้างความรักความอบอุ่นที่ดีมาก ในภาพ ผอ.โรงเรียน กอดกับลูกศิษย์
การ touching จะปิดตานักเรียน และ ให้นักเรียนเดินไปรอบวง จนครบทุกคนมีข้อแม้ว่า นักเรียนที่ถูกปิดตาห้ามพูด ส่วนคนรอยวงสัมผัส และ ให้กำลังใจ (คนรอบวงมีทั้งครูและนักเรียน)
ในภาพ คุณครูกอดลูกศิษย์
ให้นักเรียนสะท้อนความคิดและความรู้สึกออกมา
ความคิดส่วนหนึ่งของนักเรียนที่สะท้อนสิ่งที่ได้จากการเรียนรู้ด้วยหัวใจที่ใคร่ครวญ
- ชีวิตของตัวเราไม่ได้แย่ที่สุด จากการเข้ากลุ่มทำให้ทราบว่ายังมีคนที่แย่กว่าตัวเราอีก แต่เขาก็ยังสู้
- การนำปัญหาของตนเองและของคนอื่นมาช่วยบอกเล่า ช่วยกันแก้ไข ทำให้รู้จุดเด่น จุดด้อย ของตัวเอง และ ผู้อื่น
- เราคือคนดีที่สุดแล้ว อย่าปักใจกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
- จากการเข้ากลุ่ม จากเมื่อก่อนที่ไม่เคยพูดคุยกันเลยในโรงเรียน มาเข้ากลุ่มแล้วได้พูดคุยกันมากขึ้น ได้รู้จักกันมากขึ้น สร้างความเป็นพี่เป็นน้องในโรงเรียนได้ดี
- ก่อนเข้ากลุ่ม มีเรื่องไม่ถูกกันระหว่างรุ่นพี่และรุ่นน้อง แต่พอมาเข้ากลุ่มแล้ว ก็รู้ว่าทุกคนรักกัน ไม่เคยเกลียดกัน
ผ่านพ้นไปแล้วอีก 1 รุ่นครับ สำหรับการประชุมเชิงปฏิบัติการการเรียนรู้ด้วยหัวใจที่ใค่รครวญ (Contemplative education) กระบวนการหลักที่สำคัญของการจัดการเรียนรู้ดังกล่าว ก็คือ กระบวนการของ "สุนทรียสนทนา" นั่นเองครับ ซึ่งหัวใจอยู่ที่การฟังอย่างลึกซึ้ง ฟังอย่าง I in you ครับ
ความเห็น (48)
สวัสดีค่ะ
- รอติดตามอย่างใจจดใจจ่อค่ะ
- คิดว่ายาก...เพราะไม่ลงมือทำกันใช่ไหมคะ
- เมื่อทำแล้ว..จะเห็นว่ามันไม่ยาก..ใช่ไหมคะ
- ขอขอบพระคุณค่ะ
- พี่คิมมาแนะนำบันทึกใหม่ด้วย คล้าย ๆกันค่ะ
- แต่แตกต่างวิธีการและบริบท
- http://gotoknow.org/blog/krukim
มันเป็นภาษานักพัฒนา ได้ยินพอคุ้น แต่ไม่เคยได้ร่วมกลุ่มกับใครสักที่ ... สุนทรียสนทนา...ส่วนมากเป็นวงสนทนาภาษาวิบัติ...
พี่คิมครับ
ครับ บางครั้งที่ว่ายาก เพราะไม่ลงมือทำ ทำแล้ว ไม่ยากเลยครับ
ขอบคุณมากครับ
การพูดออกมานี่คงลำบาก ถ้าเด็กไม่กล้า
ลูกชายที่บ้านคนหนึ่งล่ะ ไม่กล้าพูดในที่สาธารณะ ทำไงดี
ไม่ติดแม่ซะเลย
ป้าเหมียวครับ
สุนทรียสนทนา ในชีวิตจริง ค่อนข้างจะหายากอยู่เหมือนกันครับ โดยเฉพาะในที่ทำงาน ยิ่งหายาก
ขอบคุณครับ
ครู ป 1 ครับ
การพูดนี้ เด็กจะไม่ค่อยกล้าพูดครับ ลูกผมเองก็ไม่ค่อยกล้าพูดเหมือนกันครับ
ขอบคุณมากครับ
คำว่าครูคือผู้มีแต่ให้
ให้ความรักให้อภัยในทุกสิ่ง
รักลูกศิษย์ด้วยใจด้วยความจริง
ไม่ประวิงที่จะให้ได้ทุกวัน
ขอบคุณท่าน ผอ.บวร มากครับ
สำหรับบทกลอนที่ให้ความหมายของคำว่าครูที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง
ดีใจด้วยค่ะ
ที่กิจกรรมบรรลุวัตถุประสงค์ค่ะ
ขอบคุณคุณณัฐรดามากครับ
สวัสดีครับท่านอาจารย์
"Touching โดยการ "กอด" และ "สัมผัส" เป็นการสร้างความรักความอบอุ่นที่ดีมาก"
ผมชอบคำๆ นี้มากครับ เพราะเป็นการลดความห่างเหินระหว่างนักเรียนกับครูลง
ทำให้เด็กรู้สึกว่าอยู่ใกล้ครู ครูคือผู้ให้ รู้สึกอบอุ่นที่อยู่ใกล้ครู
และยังปลูกฝังให้เด็กเกิดความกล้าที่จะเข้าหาเข้าพบครูเมื่อยามมีปัญหา...
ทำให้เด็กเข้าใจครู ครูเข้าใจเด็กมากขึ้น รู้ความต้องการของเด็ก เพื่อประโยชน์ในการพัฒนาครับ
ขอบคุณสำหรับสาระกิจกรรมดีๆ ครับ
จะติดตามต่อไปครับ
เห็นด้วยกับคุณ ณัฐวรรธน์
มาชม
เป็นกิจกรรมมีสมาธิแม้เข็มตกก็ได้ยินนะครับ
* ยินดีกับความสำเร็จของรุ่นที่ ๑ ด้วยนะคะ
* "สุนทรียสนทนา" เป็นกระบวนการสร้างสัมพันธภาพที่ดีเยี่ยมค่ะ!
สวัสดีค่ะ
- ไม่เฉพาะครูกับศิษย์เท่านั้น
- ถ้าคนทุกคนเปิดใจยอมรับกัน
- โลกนี้คงน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะค่ะ
สวัสดีครับท่านรอง
มาแวะให้กำลังใจอย่างใคร่ครวญครับ
ขอบคุณครับ
กิจกรรมดีมากเลยค่ะท่านรอง ให้เด็กได้สะท้อนความคิดด้วยหัวใจที่ใคร่ครวญ ทำให้เขากล้าคิด กล้าทำ และเรียนรู้ซึ่งกันและกัน และเรียนรู้ที่จะทำความเข้าใจตัวเอง.... ชอบกิจกรรมที่ให้ กอด สัมผัสเป็นการสรางความรักความอบอุ่นและความสามัคคี
ท่านรองสบายดีไหมคะ ระลึกถึงค่ะ
เรียนรู้ด้วยหัวใจและความรักค่ะ กิจกรรมที่ส่งเสริมการแสดงออกของเด็กค่ะ
สวัสดีคะท่านรอง ครูโมเมย์แวะมาทักทายและมาบอกกล่าวกันว่าช่วงนี้ครูโมเมย์ไม่สบายนะคะก็เลยไม่ได้ติดตามเรื่องเล่าของท่านรอง และเพื่อน ๆ G2K ครูโมเมย์ไม่ได้ไปปฏิบัติหน้าที่มา 2 วันแล้วคะ เนื่องจากช่วงนี้เป็นช่วงที่เด็กกำลังสอบและตัวครูโมเมย์เองก็กำลังสอบเช่นเดียวกันก็เลยรู้สึกว่าเริ่มเครียดนิดหน่อย ก็เลยพาให้ไม่สบายไปด้วย เอาไว้หายดีเมื่อไรจะมาฟังเรื่องเล่าดี ๆ จากท่านรองใหม่นะคะ
***ขอให้ท่านรองมีความสุขทุกวันกับการทำงานนะคะ***
แวะมาเยี่ยม...รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ..
ชื่นชมกับกิจกรรมที่ดี ๆ ค่ะ
เปลี่ยนบ้านใหม่ หาอาจารย์ไม่เจอ
ตามคุณครูสุภาภรณ์เข้ามาครับ
วันนี้เพิ่งทราบว่ามีท่านพี่ผมคนนึงไปเป้นนกอินทรีซะแล้ว
ยังไม่ได้ไปคารวะแสดงความยินดี เลยครับ
กิจกรรมแบบนี้สร้างสรรค์และได้ความสัมพันธ์ที่ลืมไม่ลงนะคะ
- ท่านรองครับ
- ในภาพโรงเรียนอะไรครับ
- ท่านรองก้าวหน้าไปมากๆๆ
- น่าชื่นชมครับ
- อันนี้เป็นผลที่ดีจากกระบวนการกลุ่มเลยครับ
- ชีวิตของตัวเราไม่ได้แย่ที่สุด จากการเข้ากลุ่มทำให้ทราบว่ายังมีคนที่แย่กว่าตัวเราอีก แต่เขาก็ยังสู้
- การนำปัญหาของตนเองและของคนอื่นมาช่วยบอกเล่า ช่วยกันแก้ไข ทำให้รู้จุดเด่น จุดด้อย ของตัวเอง และ ผู้อื่น
- เราคือคนดีที่สุดแล้ว อย่าปักใจกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
- จากการเข้ากลุ่ม จากเมื่อก่อนที่ไม่เคยพูดคุยกันเลยในโรงเรียน มาเข้ากลุ่มแล้วได้พูดคุยกันมากขึ้น ได้รู้จักกันมากขึ้น สร้างความเป็นพี่เป็นน้องในโรงเรียนได้ดี
- ก่อนเข้ากลุ่ม มีเรื่องไม่ถูกกันระหว่างรุ่นพี่และรุ่นน้อง แต่พอมาเข้ากลุ่มแล้ว ก็รู้ว่าทุกคนรักกัน ไม่เคยเกลียดกัน
สวัสดีครับท่านรอง ตามหาอยู่นาน วันนี้หาเจอ ก็ดีไจแถมได้ข้อคิกจากกิจกรรมอีกต่างหาก ..สบายดีครับท่าน
คุณณัฐวรรธน์ครับ
ผมไปประชุมมาหลายวันครับ เพิ่งกลับ ขอขอบคุณมากครับ สำหรับกำลังใจที่ดี
แวะมาอีกทีค่ะ
เผื่อหาเข็มเจอ
ขอบคุณคุณbeger0123มากครับ
อาจารย์ยูมิครับ
เป็นพื้นที่ของการฟังอย่างลึกซึ้งครับ
ขอบคุณมากครับ
คุณKPuallyครับ
ขอบคุณมากครับที่มาให้กำลังใจ
ครูแป๋มครับ
ผมเห็นด้วยที่สุดครับที่ว่า
- ไม่เฉพาะครูกับศิษย์เท่านั้น
- ถ้าคนทุกคนเปิดใจยอมรับกัน
- โลกนี้คงน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะค่ะ
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณอาจารย์คมสันมากครับ
ครูใจดีครับ
ผมไปประชุมมาสามสี่วันเพิ่งกลับมาครับ
ขอบคุณมากครับ
คุณBeger0123ครับ
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณครูโย่งมากครับ
คุณโมเมย์ครับ
ผมเพิ่งกลับมา ตอนนี้คงหายป่วยดีแล้วนะครับ เป็นกำลังใจให้แข็งแรง สมบูรณ์ สู้ ๆ ครับ
ขอบคุณคุณNinaมากครับ
ขอบคุณครูสุภาภรณ็มากครับ
สวัสดีค่ะ....แวะมาให้กำลังใจค่ะ...
คุณหนานเกียรติครับ
เป็ดตัวนี้ ขอยืนดีกับอินทรีด้วยครับ
ขอบคุณคุณเมย์มากครับ
อาจารย์ขจิตครับ
โรงเรียนเนินทรายวิทยาคม อำเภอเมืองครับ เป็นโรงเรียนมัธยมประจำตำบล
ขอบคุณมากครับที่เข้ามาให้กำลังใจ
คุณวอญ่าครับ
ขอบคุณมากครับ
คุณณัฐรดาครับ
ขอบคุณมากครับ ที่ยังนึกถึงเข็มที่ตกอยู่
ขอบคุณกำลังใจจากครูแอนครับ
ดีมากเลยครับ ผมจะนำไปเผยแพร่ต่อ ขอขอบคุณอย่างสูงครับ