*237*เมื่อคุณครูถูกจับเข้าค่ายทหาร....จะเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?????

ตอนช่วงปิดเทอมมีเพื่อนๆถามกันว่าหายไปไหน บันทึกนี้คงจะได้คำตอบกันสักที ผู้เขียนเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยของมหาวิทยาลัย ซึ่งช่วงปิดเทอมมีโครงการใหญ่เพื่อพัฒนาพนักงานมหาวิทยาลัยและพนักงานราชการ ช่วงที่ 1 เป็นการอบรมด้านการสอน(สำหรับอาจารย์)และการทำงาน(สำหรับเจ้าหน้าที่) ตลอดจนการพัฒนาบุคลิกภาพ ช่วงที่ 2 อบรมคุณธรรมและจริยธรรมที่วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี และช่วงที่ 3 คือการเข้าค่ายบรมไตรโลกนารถ

การเข้าค่ายครั้งนี้ถือว่าเป็นที่หนักใจของบรรดาครูฝึกเป็นอย่างยิ่งเพราะเขาเหล่านี้ก็ล้วนแล้วแต่มาเรียนเสาร์-อาทิตย์กันที่ราชภัฏทั้งนั้น แต่กลับต้องมาฝึกบรรดาอาจารย์ของพวกเขา เลยเห็นอาการค่อนข้างเกร็งๆของพวกครูฝึก

ช่วงแรกเลยเป็นการละลายพฤติกรรมระหว่างอาจารย์และเจ้าหน้าที่ เกมส์หาบัตรรายชื่อตัวเอง ซึ่งผู้เขียนก็สามารถค้นได้เป็นคนแรก เนื่องจากชื่อไม่เหมือนใคร เลยยืนเยาะเย้ยเพื่อนๆอยู่อีกด้านหนึ่งอิอิ... จากนั้นก็เป็นการคัดเลือกหัวหน้าสี ซึ่งผู้เขียนก็ได้เป็นหัวหน้าสีเขียว(ด้วยเหตุผลง่ายๆ...อิอิ...อาวุโสสุด) ถูกฝึกเดินเข้ารับธงมอบธงแล้วให้ยกธงขึ้นสามครั้ง เราก็ยกธงขึ้นอย่างแรงไปกระทุ้งฝ้าเกือบหล่นทีเดียว

แต่เมื่อหันไปมองบรรดาหัวหน้าสีอื่นก็ให้รู้สึกอึ้งเพราะแต่ละคนเป็นครูพละ อาจารย์คณะเทคโนฯ อดีตนายตำรวจ อีกคนก็ว่าที่ร้อยตรีฯ... อุแม่เจ้า...งานเข้าแล้วเรา !!!!

จากนั้นก็มีกิจกรรมร่วมกัน ซึ่งผู้เขียนก็เป็นหนึ่งในเป้าหมายของบรรดาครูฝึก แต่ครูฝึกบอกว่าใครโดนมีคะแนนพิเศษให้ อิอิ...เพื่อสีเขียวทำได้ทุกอย่างค่ะ

ต่อจากนั้นเป็นกิจกรรมเข้าฐานโดยหัวหน้าต้องนำทีมตลอดและรักษาธงสีเขียวของตัวเองไว้ห้ามครูฝึกแย่งเด็ดขาดจะถูกตัดคะแนน เจอฐานใบ้คำพวกเราก็ใบ้กันจนหมด จนครูฝึกบอกว่า ยอมแพ้แล้ว สีนี้....

ฐานย้ายคนข้ามตาข่าย ใครสามารถย้ายผ่านช่องสูงสุดได้ก็ยิ่งได้คะแนนมาก ทีมเราวางแผนกันอย่างดี ฐานนี้ได้คะแนนเต็มแต่ไม่มีรูปมาฝากค่ะ ฐานเกมส์ตกปลาก็ได้พวกผู้ชายช่วยเยอะค่ะ เพราะผู้เขียนไม่เคยเข้าค่ายแบบนี้มาก่อนเลย ฐานน้ำคือชีวิตเราต้องช่วยกันลำเลียงน้ำใส่ขวดให้มากที่สุดค่ะ โดยใช้วัสดุที่มีติดตัวมา

ฐานร้องรำทำเพลง อิอิ..สบายมากค่ะ ฐานต่อไปเป็นการใช้หลอดดูดกระดาษส่งต่อกัน อันนี้หัวหน้าได้สิทธิ์ยืนดูค่ะ สบายจริงๆและแล้วก็ฐานสุดท้าย....เหวอ..ขอบายเลยค่ะ การโดดหอลงน้ำ ให้ครูพละเข้าโดดกันไปเถอะ

ฐานร้องรำทำเพลง

ตอนกลางคืนเป็นกิจกรรมการแสดง รวมคะแนนในวันแรกสีเขียวได้ที่ 2 ค่ะ

ในวันที่สองผู้เขียนตื่นมาวิ่งวอร์มร่างกายตั้งแต่ตี 5 ค่ะปรากฏว่าเขานอนหลับกันสบาย เริ่มกันจนสาย วันที่สองเป็นการฝึกใช้เข็มทิศซึ่งผู้เขียนก็เตรียมมาด้วยค่ะ ในฐานะหัวหน้าทีมต้องโดนพรางตัวทาหน้าดำกว่าคนอื่น น่าเกลียดจริงๆเลย วันนี้ทีมเราทำได้ไม่ค่อยดี เหนื่อยมากๆเลย แถมครูฝึกยังชอบมาคอยป้วนเปี้ยนแย่งธงเวลาเราเผลอ โดนด้ามธงฟาดไปหลายครั้งแล้ว(ที่โดนฟาดหน่ะตัวเองโดนนะคะ เพราะครูฝึกแรงเยอะ เขาเล่นกระชากธงจากมือด้ามเลยตะวัดโดนเต็มที่เลย)

เนื่องจากวันนี้เน้นเกมส์ออกแรงมากๆ เหนื่อยหอบเลยค่ะ เลยได้คะแนนเป็นที่ 3 ผู้เขียนก็ได้บอกเล่าความรู้สึก ความประทับใจที่โดนกลั่นแกล้งมาตลอดสองวัน(กว่าจะเห็นหน้าขาวอย่างนี้ได้ต้องใช้น้ำมันมะพร้าวล้างหน้า(ไม่ใช่น้ำมะพร้าวนะคะอิอิ) หลายครั้งมากเลยเพราะโดนพอกหน้าซะดำไปหมด)

มุมบนขวาคือ ครูฝึกประจำกลุ่มค่ะ แอบบอกใบ้เราตลอดแต่สงสัยเราจะโง่ไปหน่อย คลำทางไม่เจอเลยวันนี้ แต่สุดท้ายงานเลี้ยงก็มีวันเลิกลา เก็บความประทับใจกลับไปกันทุกคนค่ะ พร้อมกับได้เสื้อรุ่น young blood มาหนึ่งตัว จะเห็นได้ว่าเป็นเสื้อยอดฮิตทีเดียวค่ะ ใส่หลายงานแล้วนะเนี่ย จากการเข้าค่ายมีผลพลอยได้คือ...น้ำหนักลดเลยค่ะ

ส่วนข้อคิดที่ได้จากงานนี้ก็คือ...เฮ้อ!!! สังขารไม่เที่ยงจริงๆเลยเรา

เขียนใน GotoKnow โดย อ.ลูกหว้า
ใน ผู้หญิงดอกไม้เหล็กและความทรงจำในเรือนรักร้อย

คำสำคัญ (Tags): #การเข้าค่าย#นันทนาการ#มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม พิษณุโลก

หมายเลขบันทึก: 280149เขียนเมื่อ 25 กรกฎาคม 2009 20:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:09 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน