เจ้าเป็นไผ
จำความได้ว่า ผมเกิดในตระกูลค่อนข้างยากจน พ่อกับแม่เป็นคนเรณูนคร จ.นครพนม แต่อยู่คนละหมู่บ้าน คุณพ่อเป็นคน บ้านหนองลาดควาย คุณแม่อยู่บ้านโคกกลาง คุณพ่อชอบการค้าขาย พ่อมีลูกอยู่สามคน เป็นชายล้วน ผมเป็นคนที่สอง (ชายกลางนั่นเอง) อิอิ พี่ชายใหญ่ห่างกับผม 2 ปี และน้องชายน้อยก็ห่างจากผม 2 ปี
แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนที่ผมเด็ก ๆ เป็นเด็กที่น่ารักมาก ๆ อ้วน ๆ ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนเอาไปเลี้ยง เอาไปอุ้ม เป็นเด็กอารมณ์ดี แต่ซนไปหน่อย แม่บอกว่า ผมปีนป่าย หล่นลงแคร่ หลายครั้งแล้ว แผลบนหัวมีเยอะมาก ๆ
หน้าตาดีตั้งแต่เด็ก อิอิ
ตั้งแต่จำความได้ พ่อค้าขายมาโดยตลอด พ่อจะมีรถกระบะหนึ่งคัน ไปกับพรรคพวก การขายของพ่อจะเปลี่ยนไปตามฤดูกาล
ช่วงแรก พ่อจะไปรับเช่าพระ ตระเวนไปทั่วราชอาณาจักร พ่อถึงช่วงหน้าหนาวพ่อก็จะไปรับซื้อผ้านวม ไปตระเวนขาย หรือ ถ้าเป็นช่วงผลไม้ ก็จะไปรับซื้อเงาะ มาขาย และ ถ้าเป็น ช่วงฤดูที่ชุ่มชื้น พ่อก็จะไปซื้อต้นไม้ต่าง ๆ มาตะเวนขายตามหมู่บ้าน เป็นอย่างนี้มาหลายปี เพื่อนำเงินมาเลี้ยงดูคุณชายทั้งสามคน
ตัวผมเองเฝ้ารอพ่อที่ทำงานทุกวัน ประมาณว่า หายไป 10 20 วัน แล้วกลับมา นำเงินมาให้แม่ เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายต่าง ๆ เฝ้ารอวันที่พ่อกลับมา กลับมาทานข้าวกัน อยู่ด้วยกัน เล่นกัน ฉันพ่อ แม่ ลูก
ตัวผมเองก็เป็นเด็กธรรมดา ผมเรียนโรงเรียนบ้านโคกกลาง ตั้งแต่ ป. 1 จนถึง ป. 6 เกรดออกมาก็ธรรมดา ไม่ได้เรียนเก่งถึงขั้นที่ 1 หรือเรียนแย่ ถึงขั้นที่โหล่ ก็อยู่ในระดับกลาง ๆ แต่ในใจก็หวังลึก ๆ อยากเรียนเก่ง ๆ อย่างเพื่อน ๆ มั้ง แต่ก็ได้เท่านี้ แต่ก็ไม่เป็นไร
หลังจากจบ ป.6 แล้วผมมาสมัครเรียนต่อโรงเรียนมัธยม เป็นโรงเรียนประจำอำเภอ คือ โรงเรียนเรณูนครวิทยานุกูล อ.เรณูนคร
จ.นครพนม ก็สมัครเข้าเรียนก็ได้อยู่ห้องรองคิง ( รองเก่ง ) เป็นคนที่ชอบเล่นดนตรีมาตั้งแต่เด็ก พอได้เข้ามาเรียนที่โรงเรียนมัธยม ช่วง ม. 3 ก็หัดเล่นกีตาร์ จำได้ว่า ช่วงนั้น มีคนเล่นกีตาร์เป็นไม่กี่คนในรุ่น ก็เลยห้อมล้อมไปด้วยเพื่อน ๆ และ สาว ๆ อิอิ เป็นอะไรที่ภาคภูมิใจมาก ๆ
ช่วงนั้นเรามองเห็นพี่ ๆ ม. 6 ที่เล่นดนตรีสากล เป็นวงสตริงเกิดแรงบันดาลใจว่า ถ้าเราเลื่อนชั้นไปอยู่ ม. 6 เราต้องมีวงเป็นของเราเองและเล่นเพลงให้พี่ ๆ น้อง ๆ
สมัยมัธยมครับ ทายซิครับครูโย่งคนไหนครับ
ในช่วง ม. 4 - ม.5 ก็ได้มีชมศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้านเกิดขึ้นซึ่งก็เป็นวงดนตรีโปงลาง และมีนางรำด้วย ซึ่งในช่วงนั้นผมก็ได้ฝึกซ้อมดนตรีพื้นบ้าน ไม่ว่าจะเป็นโหวด พิณ โปงลาง ตอนนั้นผมรับหน้าที่เล่นเบส ถ้าคนไหนติดงานหรือเล่นเครื่องไหนไม่ได้ ผมก็สามารถเล่นแทน เพื่อน ๆ ที่ไม่ว่าได้ จำได้ว่าอาจารย์ประจำชมรมจะรับงาน ช่วงหลังเลิกเรียนหรือไม่ก็ช่วงวันเสาร์ อาทิตย์ ไปหลายจังหวัดมาก ที่ประจำใจที่สุดก็คือ ได้มีโอกาสไปเล่นที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย ซึ่งพระเทพ ฯ พระองค์ท่านได้เสด็จมาเป็นประธานและได้เข้ามาชมการแสดงของพวกเรา เป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดไม่ได้
ก็เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ทางดนตรีที่เรามีความสุขที่ได้เล่น ที่ได้เผยแพร่วัฒนธรรมของพวกเราชาวผู้ไทย เรณูนคร ผมยังวนเวียนอยู่กับดนตรี ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมรัก จริง ๆ สายที่ผมเรียน ม. 4 - ม. 6 คือ สายวิทย์ คณิต นั่นเอง และ เรียน รด.ปี 1- ปี 3
ช่วง ม.6 ก็เป็นโอกาสอันดีที่ผมและเพื่อน ๆ ได้มีโอกาสร่วมตัวกันและได้เล่นดนตรี เป็นวงสตริง ซึ่งเป็นสิ่งที่ใฝ่ฝันมานานแล้ว ก็ได้เล่นสมดังความฝัน เป็นอะไรที่มีความสุขมาก การที่เราเล่นดนตรีแล้ว เห็นเพื่อน ๆ น้อง ๆ ร้องตามได้ เป็นสิ่งที่พวกเราชอบมาก ๆ
เราเล่นดนตรีแบบนี้ไม่ใช่ว่า เราเล่นแบบเอาเป็นเอาตาย การเรียนไม่เอา ไม่ใช่นะครับ เราแยกแยะออกว่า เวลาไหนควรซ้อม เวลาไหน ควรเรียน ผมเรียนจบ ป.6 ด้วยเกรดเฉลี่ย 2.90 ก็ถือว่าไม่มาก เป็นระดับแบบ กลาง ๆ ในช่วงนั้นผมยังไม่รู้ตัวเองว่า ตกลงไอ้ที่ว่าเราชอบดนตรี เราจะมุ่งไปทางด้านดนตรีไหม หรือว่า เราเอาแค่เป็นงานอดิเรก คิดไปคิดมา ผมไปเอนท์ เลือกคณะเกษตร ( ตามเพื่อน ) เพราะเพื่อนผมได้โคว้ต้าเกษตรศาสตร์ ม.ขอนแก่นไปแล้ว ก็เลยอยากเรียนคณะนี้ ปรากฏสอบไม่ติด คิดไปคิดมา เราอยากเป็นอะไร คิดในใจ ตกลงเราชอบอะไรกันแน่ ในสมองแว็บเข้ามา เราอยากเป็นนายธนาคาร ไปเรียนการเงินการธนาคารเถอะ ก็เลยปรึกษาเพื่อนอีกคนหนึ่ง ว่าเรียน การเงินการธนาคารเป็นไงว่ะ เพื่อนก็เลยบอกว่า ไปเรียนดนตรีดีกว่า ไปเรียนกับเรานี่แหละ เขามีโค้วต้า ความสามารุถพิเศษไม่ต้องสอบข้อเขียน เอากีตาร์ไปด้วยเดียว ตอนแรกผมบอกตรง ๆ ว่าไม่อยากไป แต่ก็จะลองดูก็เลยไปสมัครสอบกับเพื่อน ก็ได้โคว้ต้า เรียน คณะครุศาสตร์ วิชาเอกดนตรี สถาบันราชภัฏสกลนคร ก็ได้เลยได้เรียนโดยปริยาย
หน้าตาปีหนึ่งครับ
ผมเข้าเรียน เอกดนตรี วิชาเอกเครื่องมือ กีตาร์คลาสิค ตอนนั้นก็ตั้งใจฝึกซ้อมมาก ๆ ตื่นแต่ตีห้า มาซ้อม ๆๆๆ ซ้อมอ่านโน้ต ดูโนว์ ไล่สเกล จนทำให้เราเข้าใจ และคล่อง สามารถสอนเพื่อน ๆ ในห้องได้ ผมว่า ความมุ่งมั่นและความตั้งใจ ทำให้ประสบผลสำเร็จ อันนี้ผมลองมาแล้วจริง ด้วย ผลสุดท้าย ผมได้ A วิชานั้น อ่อ ลืมไป สมัยก่อน A เขาเรียกว่า ได้ ก
การสอบปฏิบัติกีตาร์
ช่วงปี 1 และ ปี 2 ผม เข้าเรียนต่อ รด. ปี 4 ปี 5 ไปพร้อม ๆ กันด้วย ยอมรับว่าช่วงนั้นต้องปรับตัวอย่างมาก และต้องอดทนมาก ๆ เพราะไหนจะต้องซ้อมดนตรี ไหนจะต้องเรียน รด. ไหนจะต้องเข้าค่าย บางวันการเรียนก็ตรงกัน แต่ก็ต้องเลือกอันไหนสำคัญกว่า และแล้วความพยายามที่เกิดขึ้น ส่งผลให้ผมเรียนจบ รด.ปี 5 ได้เลื่อนยศ.เป็นว่าที่ร้อยตรี ยงยุทธ ยอดมงคล สมใจยาก อิอิ
ช่วงปีสาม ตอนนั้นได้รวมตัวกับเพื่อน ๆ จะไปเล่นดนตรีอาชีพ แถว ๆ อ.สว่างแดนดิน ซึ่งตอนนั้นยอมรับพ่อแม่หนักใจมาก เนื่องจากครูโย่งไปย้อมผมสีแดง และผมยาวด้วย เพราะเป็นนักดนตรีต้องผมยาว มีคาแรกเตอร์นิดหนึ่ง แต่ก็อธิบายให้แม่เข้าใจ ว่ามันเป็นงาน พ่อแม่ก็เลยเข้าใจ
ช่วงที่เล่นดนตรีอยู่ในผับเป็นเหมือนมุมมืดของชีวิตเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็น การดื่มเหล้า การมีผู้หญิงมาพัวพัน ซึ่งคงต้องยอมรับว่า ก็มีนอกลู่นอกทางกันบ้าง แต่ถ้าเราไม่หักห้ามใจ จิตใจและร่างกายคงกระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้ เราเล่นที่นั้นได้ ประมาณ 3 – 4 เดือน พวกเราก็เลิก เพราะมีปัญหาหลาย ๆ อย่างสุมเข้ามา
การทำงานกับคนกลุ่มมาก ย่อมมีปัญหา ถ้าต่างฝ่ายต่างคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูกไม่ยอมลดราวาศอกกันละก็ คงต้องทาใครทางมัน แต่ถ้ามีการพูดคุยกัน ประณีประนอม ยอมรับความคิดเห็นซึ่งกันและกันก็คงจะไปด้วยกันได้
ผมผ่านด้านมืดของชีวิตมาแล้ว ช่วงนั้นก็พยายามตั้งใจ เรียนจบให้ได้ เพื่อที่จะทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจ
ผมว่า การที่เราจะประสบผลสำเร็จในชีวิตได้ ต้องมีแรงบันดาลใจ มาก่อน สามเหตุที่ผมคิดว่าแรงบันดาลใจมาก่อนก็คือ ช่วงตอนที่ผมอยู่ ปี 4 ได้มีโอกาสไปแสดงความยินดีกับพี่ ๆ ที่จบไปแล้ว และเห็นพี่ ๆ แต่งชุดปกติขาว รับปริญญา เราเห็นว่า มันเท่ห์ มันสง่า มันภูมิฐาน มาก ๆ ผมก็เลยเกิดแรงบันดาลใจว่า เอาละ เมื่อเราจบแล้ว เราจะไปสมัครสอบครูและตั้งใจสอบให้ได้ เพื่อที่จะได้เป็นครูและใส่ชุดปกติขาวรับปริญญา ตอนนั้นมุ่งมั่นมาก พอเรียนจบปุ๊บ ก็ไปสมัครติวกับอาจารย์ที่สถาบัน ซึ่งตอนนั้นไม่มีเงิน คนใกล้ตัวผมก็เลยให้มาสมัคร ตั้งใจมาก ๆ อยากสอบได้ ตอนนั้นมีการสอบแข่งขันที่อุบลราชธานี ความรู้แน่นมาก ไปหาหมอดูก็บอกสอบได้แน่ ๆ ไปบ่นบานศาลกล่าวที่ไหนก็ไปมา พอไปสอบแล้วผลสอบออกมาว่า ไม่มีชื่อ ผิดหวังมาก ตอนนั้นวูบไปซักพักหนึ่ง
ก็ตัดสินใจเข้ามา กทม. เพื่อมาหางานทำ ตอนนั้นไปสมัครที่บริษัท เอ็ทน่า โอสถสภา ประกันชีวิต ตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าเราต้องไปขายประกัน เขาบอกว่าตำแหน่ง ผู้จัดการฝ่ายขาย เงินเดือนหมื่น ก็เลยดีใจ โทรไปบอกพ่อแม่ว่าได้งานแล้ว ที่ไหนได้ ต้องไปขายประกัน ขายอยู่พักหนึ่งก็ไม่ค่อยเวิร์ค เพราะเราอ่อนประสบการณ์ แล้วก็เปลี่ยนบริษัท ไปขายกับบริษัท อาคเนย์ประกันชีวิต ซึ่งก็ได้ทีมงานดี ก็มียอดขายอยู่บ้าง ไปสัมมนาบ้าง ไปดูแลลูกค้าบ้าง ตอนนั้นผมพักแถว ๆ บางโพ
พี่ชายโทรมาบอกว่า ตอนนี้ที่ กทม. เขามีสอบครู กทม. ลองมาสอบดูไหม ก็เลยลองสมัครสอบเข้ามา ทางกทม. เขารับ 10 ตำแหน่ง ตอนสอบเสร็จมั่นใจว่า ยังไงก็ได้ที่ 1 แน่ ๆ ชัวร์ ๆ มั่นใจขนาดนั้นเลย ปรากฎว่าผลสอบออกมาเราได้ที่ 17 ก็ดีใจครับ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เพราะต้องรอ เขาเรียก
รอบแรก กทม.เรียก 10 คน เดือนสิงหาคม 2543
ช่วง พฤศจิกายน 2543 เรียกเพิ่มอีก 10 คน ก็เลยได้เป็นครูสมใจอยาก ตอนนั้นเขาให้เลือกลงโรงเรียนที่อยากลง พอเห็นโรงเรียนพรพระร่วงประสิทธิ์ ถ.สุขภิบาล 5 ในใจคิดว่า สุขาภิบาล 5 ก็คงอยู่ใกล้ ๆ กับ สุขาภิบาล 1 – 3 อะไรแบบนี้ ก็เลยเลือก ปรากฎว่า อยู่แถวรามอินทรา โอ้โหอยู่ลึกมาก
ผมต้องนั่งรถจากบางโพ ไปโรงเรียน 5 ต่อกว่าจะถึง ออกจากบ้านประมาณ ตีสี่ กว่า กลับถึงบ้านประมาณ 2 – 3 ทุ่ม เป็นเวลากว่าปี
เวลาผ่านไปหนึ่งปีความฝันก็เป็นจริง ผมเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรด้วยชุดปกติตาม ตามที่ผมได้แรงบันดาลใจจากรุ่นพี่ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่อะไรที่ยิ่งใหญ่แต่ผมก็ภูมิใจกับสิ่งที่ได้รับ เพราะสิ่งนี้คือสิ่งที่ผมได้มาด้วยตัวของผมเอง โปรดติดตามต่อต่อไปครับผม
ดีใจที่ได้อ่านบันทึกนี้ค่ะ.......
สวัสดีค่ะ โอ้โห ได้รู้จักครูโย่งแล้วนี่ ชื่นชมความสามารถและพรสวรรค์ค่ะ
สวัสดีครับครูโย่ง (ว่าที่ร้อยตรียงยุทธ ยอดมงคล)
@ จะรอติดตามตอนต่อไปครับ
สวัสดึค่ะ
ยินดีที่รู้จักตัวตนที่แท้จริง
ของมิตรคนหนึ่ง
และได้มองเห็นเส้นทางชีวิต
ที่มีหลายช่วงตอน
ที่อยู่ระหว่างหัวเลี้ยวหัวต่อ(ซึ่งโบราณว่าเป็นช่วงที่หักมุม ขาดสมดุลย์)
แต่ครูโย่งก็ยอดเยี่ยมผ่านมาได้ด้วยดี
ถ้าครอบครัวหนึ่งสามารถเลี้ยงดูลูก
ให้มีความรับผิดชอบ
และมีความรักเผื่อแผ่คนได้ขนาดนี้
พี่ก็ขอชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ
จะรออ่านต่อไปนะคะ
สวัสดีค่ะครูโย่ง
ประวัติชีวิตที่ยาวๆๆๆ
ทำให้อีกมุมหนึ่งของชีวิต และตัวตนของครูโย่งค่ะ
มีความสามารถหลากหลาย
ถือว่าประสบความสำเร็จในชีวิต
นำไปเป็นบทเรียน เส้นทางเดินให้กับน้องได้นะคะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณน้องก้อย
•.♥°.•.♥• kittyjump.•.♥.เลขา•°♥natadee
ขอบคุณ
พี่สุนันทา
ขอบคุณ
ไทบ้านผำ
ขอบคุณ
ตันติราพันธ์
ขอบคุณ
MSU-KM :panatung~natadee
เล่าความหลังได้ยาวเหยียดเลยนะคะครู...
น่าภาคภูมิใจแทนพ่อแม่ค่ะ..
เป็นครูมาเกือบ 10 ปีแล้ว..หนทางนี้ยังอีกยาวไกลค่ะ..
ให้กำลังใจค่ะ..จะรออ่านอีกแน่นอนค่ะ
อยากรู้ว่า เจ้าเป็นผูใด๋..กันแน่..
ขอบคุณพี่ลดา
คุณลดา
ขอบคุณพี่แจ๋ว
คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
สวัสดีคะครูโย่ง
ได้เรียนรู้อีกชีวิตของครูโย่งนะคะ
พี่ประกายยินดีนะคะ ที่ครูโย่งมาได้จนถึงวันนี้
น้องที่ทำงาน ถามว่าคนนี้เป็นไผ เฉลยหน่อยนะคะ
พี่ประกายบอกได้ว่าชื่อครูโย่ง
เป็นไผมาจากไหนบอกไม่ได้บอกได้วอย่างเดียวว่านี่คือน้องชายคนหนึ่งคะ
อะโห หวัดดีค่ะ ครูโย่ง ไม่นึกเลยนะค่ะ
ว่าครูโย่งจะเป็นครูมากด้วยประสบการณ์แบบนี้
อิอิ น่าอิจฉาจังเลยยยยยยย...
ขอบคุณพี่ประกาย
ประกาย~natachoei ที่~natadee
ขอบคุณ
sunlady
น่าติดตามนะ "เจ้าเป็นไผ" เนี่ย
จริงด้วย เจ้าเป็นไผคนนี้ หน้าตาดีตั้งแต่เด็ก
จะติดตามตอนต่อไปนะคะ
ขอบคุณ
นายสายลม อักษรสุนทรีย์
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณพี่ไก่
ไก่...กัญญา
ขอบคุณพี่คิม
ครูคิม
สวัสดีครับ พี่โย่ง
โห..หน้าตาดี ตั้งแต่เด็กๆ จริงด้วยเนอะ
สวัสดีค่ะ ครูโย่ง
ได้ยินกิตติศัพท์ร่ำลือถึงครูโย่ง
จากพี่ๆชาว G2Kหลายต่อหลายครั้ง
วันนี้รู้สึกเต็มอิ่มจุใจกับการได้รู้จักตัวตน
ที่คนแทบทั้งประเทศยอมรับว่าเป็นคนดี
มีความสุขมากๆและยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ครูแป๋ม
ชอบที่ครูโย่งเป็นครูและเป็นนักดนตรี
พี่แก้วทำได้เกือบทุกอย่าง ยกเว้นร้องเพลงกับเล่นดนตรี
จะเริ่มเรียนตอนนี้ ก็ดูจะไม่ work
ไม่เจอซะนานเลยนะ ออกมาเปิดเผยตัวตนก็ดี จะได้รู้จักกันดีขึ้น แต่ถ้าให้พี่เล่ารายละเอียดแบบนี้ พี่จำไม่ค่อยได้หรอก มัน..นาน..มาก แล้ว อิอิ
สวัสดีคะ ครูโย่ง
กลับบ้านบ้างหรือเปล่าคะ
ฝนคงตกทั่วฟ้านะคะช่วงนี้
จะติดตามอ่านบันทึกอีกนะคะ
สวัสดีค่ะน้องครูโย่ง
... มาอ่านเรื่องราว เจ้าเป็นไผ ...
น่าทึ่ง น่าภูมิใจ กับเส้นทางชีวิตค่ะ
ระลึกเสมอ มีความสุข สานฝันเป็นจริงค่ะ
มาเยี่ยมไผ.....อิอิ.อิ เป็นคนละเอียดรอบครอบเก็บอดีตไว้ได้ดีมาก เป็นอดีตที่เป็นแบบอย่าง ที่ดีที่น่าสนใจมาก เล่าเรื่องเก่าๆสงสัยจะเริ่มแก่....555 ขอให้มีความสุขครับ
สวัสดีครับ
ถ้าเกิดครูโย่งโกรธ
ครูโย่งก็ไปตบน้องพอลล่า
หรือไม่ก็น้อง ๆ สองคนนี้ก็ได้น่ะค่ะ
น้องไดเร็ก
น้องแอ้ด
เรื่องราวในอดีตสะท้อนตัวตน...
ชีวิตน่าสนุกนะคะ
อยากอ่านเรื่องราวตอนต่อไปแล้วละค่ะ เอาช่วงที่แบบว่า มีหวานแหวว หน่อยได้ไม๊ค่ะ รู้สึกว่า ตอนนี้จะเป็นช่วงที่ต่อสู้ชีวิตมากเลย
ได้รู้จักครูโย่งมากขึ้นจากบันทึกนี้ครับ...
รออ่านภาคต่อนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
สวัสดีค่ะ
มาสมัครเป็นเพื่อนใหม่ พี่เป็นเพื่อนครูคิมค่ะ รออ่านบันทึกตอนต่อไปค่ะ
หน้าตึกอำนวยการ..คิดถึงตัวเองสมัยเรียนเช่นกัน..
ศิษย์เก่าสกลนคร...น้องครูโย่งเท่ห์ไม่เบานะคะเนี่ย
ดีใจที่ได้มาอ่านประวัติครูโย่งค่ะ ยิ่งโตยิ่งหน้าตาดีจริงๆ นะคะ
ถึงครูโย่ง ความเป็นมาน่าทึ่งมากครับ
โอ้โฮ .....คนค้นคน.... หล่อนะเนี่ย natadee จริงๆ
ขอบใจ
โย่โย่งโก๊ะ แซ่เฮ~natadeeเหมือนพี่สาว
ขอบคุณ
ครูแป๋ม
ขอบคุณพี่แก้ว
แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
ขอบคุณ
ครู ป.1
ขอบคุณ
Prin Pangsila
ขอบคุณพี่ปู
poo
ขอบคุณ
นายประจักษ์~natadee
ขอบคุณ
Handy
ขอบคุณ
กอก้าน>>>ก้านกอ*:)*(แก๊งค์ก้านคอพับ)
ขอบคุณ
สิริพร ทิวะสิงห์ tuk-a-toon
ขอบคุณ
พี่sarah
ขอบคุณ
Mr.Direct
ขอบคุณ
อ.จิ้งหรีด
ขอบคุณ
พี่ศน.add
ขอบคุณ
พี่ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
ขอบคุณ
โสภณ
ขอบคุณ
ป้าแต๋งภารดี white angle ~natadee
สวัสดีค่ะ ครูโย่ง
ไม่ได้ทักทายนานแล้วค่ะ สบายดีไหมค่ะ อยากถามทุกข์สุขค่ะ
มาชม
ไทยนครพนมคือกันหนอนี่...อิ อิ อิ
ขอบคุณท่านผอ. นายประจักษ์~natadee
ขอบคุณ
Sila Phu-Chaya
ขอบคุณ
berger0123
ขอบคุณ
pa_daeng
ขอบคุณ
umi
สวัสดีค่ะ พี่ครูโย่ง
ช่วยกลับมารับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์ของเรา
ดูแลน้องๆ เป็นพี่ชายที่ดี ของน้องๆ เหมือนเดิมนะคะ
ขอบคุณ
♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
สุดยอดเลยค่ะ ...คิดถึงครูโย่งนะคะ กอดๆๆๆแน่นๆค่ะ ชอบทุกรูปเลย (โบราณดี) 5555++ ...รักษาสุขภาพด้วยนะคะ..หนูจิ
ฮู้จักแล้วเจ๋าเป็นผู้เรอ บะหล้า
ไปรับใบ่ประกาศแล้วบ้อ คำแพง
อย่าลืมนะจ๊ะ
"เอ๊ยเอง" = "พี่หน่อย"
สวัสดี น้องโย่ง
เรียนด้วยกันมาเป็นปี ไม่เล่าประวัติให้ฟังเลยเพิ่งรู้วันนี้เอง สบายดีไหม กี่นัดๆ ก็ไม่ไป ป.บัณฑิต 501 เค้าคิดถึงกันนะ
ว่าง ๆๆ ก็ไม่ต้องโทรมากหลอกนะ ขอให้มีความสุขนะ
สวัสดีค่ะพี่โย่ง
ฮ่าๆๆๆๆ แหมเห็นรูปแล้ว เยี่ยมอีหลีเด้ออ้าย
อ่านไปอ่านมาก็ยังงงอยู่ ตกลงว่าเจ้าเป็นไผ? อิอิ
สู้ ๆ ค่ะเก็บภาพหิ่งห้อยมาฝากค่ะ
เพราะหาดูได้ยาก
แล้วแวะมาฟังเพลง....ที่นี่ นะคะ
ขอบคุณ ♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
ขอบคุณ
โก๊ะจิจัง แซ่เฮ~natadee ที่สุดในแก๊ง [IP: 125.26.62.178]
ขอบคุณ
ณัฐิกานต์ บุญวัฒนพงศ์
ขอบคุณ นางนิยม วิเศษศร [IP: 124.122.218.112]
ขอบคุณ
มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
ขอบคุณ
กล้วยแขก~natadee~natachoei♥.•°♥
ขอบคุณ
nuch
ขอบคุณ
°o.O ปลายฟ้า O.o°
ขอบคุณ
เอื้องแซะ
สวัสดีน้องโย่ง
สบายดีอย่หรือไม่ มีข่าวอะไรบอกกันบ้างนะ มีความร้อะไรใหม่ส่งมาในbolg ของนิยมบ้างนะ
คิดถึง
สวัสดีคะยินดีและขอบคุณที่มาทักทายกันโลกใหม่ในไฟเบอร์สนุกมากขอชื่นชมในความเก่งแบ่งบันความรู้กันได้คะ
คึดฮอดอ้านยุทรเด้อ ข้อยกะเป็นลูกน้องเจ้าในวงดนตรีพื้นเมืองสมัยเฮียนฮะละอ้าย ข้อยบักนุก เขาบักเอ้ก บักจอน บักดิ่ง ยังคึดฮอดสมัยแต่กี้ยุเด้ออ้ายเอย
