น้ำท่วม ... เอาใจนำพา..เอาศรัทธานำทาง
เช้าตรู่ของวันจันทร์ที่ 13 ตุลาคม 2551
ผมและทีมงานจำนวนหนึ่ง มุ่งหน้าไปยังวัดป่าเกาะเกิ้ง โดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อถวายภัตตาหารเช้า และสิ่งของเครื่องใช้อันจำเป็นในภาวะน้ำท่วม
วัดป่าเกาะเกิ้ง ตั้งอยู่ในพื้นที่ของบ้านเกิ้ง ต.เกิ้ง อ.เมือง จ.มหาสารคาม มีพระอาจารย์กมล อตตทโม เป็นเจ้าอาวาส ซึ่งเพิ่งก่อสร้างขึ้นได้ไม่ถึง 4 ปี แต่ห้วงระยะเวลาอันสั้นนี้กลับเห็นผลลัพธ์ที่ชัดเจน ทั้งในมิติของการเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม สถานที่การอนุรักษ์ป่า อนุรักษ์สัตว์ และนั่นยังรวมถึงการเป็นสถานที่เพาะบ่มและขัดเกลาเยาวชนให้ตระหนักถึงความผูกพันที่มีต่อบ้านเกิด
(แม่น้ำชี ..ทางเดินเรือที่เรือต้องแล่นตัดผ่านสายน้ำที่ไหลเชี่ยว)
เราใช้เวลาเดินทางจากมหาวิทยาลัยไปยังท่าน้ำที่อยู่อีกฟากของวัดในราว ๆ เกือบครึ่งชั่วโมง
ในช่วงที่รอเรือยนต์เฉพาะกิจจากทางวัดข้ามฟากมารับนั้น พวกเราต่างสรวลเสเฮฮาถึงเรื่องราวนานาประการของชีวิต รวมถึงการเพ่งพินิจถึงท้องน้ำแห่งแม่น้ำชีที่ไหลบ่าเร็วและแรงอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน
และความเร็วของสายน้ำที่เคลื่อนไหลไปนั้น ยังผลให้ทีมงานของผมบางคนถึงขั้นออกอาการหวั่นหวาดที่จะนั่งเรือข้ามฟากไปกับเรา ซึ่งผมเองก็เข้าใจและเห็นใจเป็นที่สุด ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าที่จะถอนตัวออกจากการเดินทางในครั้งนี้
วัดเกาะเกิ้งเป็นวัดที่กำลังเติบโตอย่างช้า ๆ ...
ปัจจุบันมีพระจำวัดในเทศกาลเข้าพรรษา 4 รูป วิถีชีวิตของพระสงฆ์เน้นไปในทางปฏิบัติธรรมอย่างเคร่งครัด พร้อม ๆ กับการอนุรักษ์ป่าในชุมชน และการสร้างจิตสำนึกให้เยาวชนได้ตระหนักถึงบทบาทและสถานะของพวกเขาที่มีต่อความเป็นชาติและคนของท้องถิ่น
ปัจจุบันวัดดังกล่าวนี้ เริ่มเป็นที่รู้จักกันในวงกว้างบ้างแล้ว ในแต่ละเช้าจะมีญาติโยมนั่งเรือข้ามมาตักบาตรวันละไม่เกิน 4 – 5 คน บางครั้งนั่งเรือมากับพระที่ไปบิณฑบาตร แต่ส่วนหนึ่งเด็กวัด หรือแม้แต่พระหนุ่มก็จำต้องรับหน้าที่เป็นคนเรือเทียวรับเที่ยวส่งอยู่เป็นประจำ
สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่สะท้อนให้ผมเห็นพ้องว่า ความศรัทธาของคนเรา มีพลานุภาพอย่างยิ่งใหญ่กับการขับเคลื่อนให้ชีวิตได้ทำในสิ่งที่ชีวิตศรัทธา ยิ่งในเรื่องราวของศาสนาแล้วยิ่งเห็นได้ชัดว่า พลังศรัทธานั้นเป็นเรื่องที่เกี่ยวเนื่องและสัมพันธ์กับความเป็นชีวิตของคนเราอย่างแสนวิเศษ
ขณะที่ผมเองก็อดที่จะถามตัวเองอย่างเงียบ ๆ ไม่ได้ว่า แล้วที่เรามากันวันนี้ล่ะ มันเกี่ยวเนื่องกับศรัทธาที่มีต่อศาสนาหรือไม่ หรือมาเพราะต้องการช่วยผู้คนที่กำลังเผชิญชะตากรรมจากภัยน้ำท่วมเท่านั้น
การเดินทางมาทำกิจกรรมในวันนี้ เรามากันเพียงไม่กี่คน หากแต่สิ่งของเครื่องใช้และข้าวปลาอาหารนั้น กลับมากมายอยู่มิใช่น้อย ยิ่งการเดินทางด้วยเรือที่ต้องแล่นตัดกับสายน้ำเชี่ยวเช่นนี้ ยิ่งพลอยทำให้หัวใจของผมคึกคักเป็นพิเศษ ประหนึ่งกำลังรู้สึกได้ด้วยตนเองว่า การงานอันใดก็แล้วแต่ที่เต็มไปด้วยความยากลำบาก การงานนั้น ก็ยิ่งควรค่าต่อการลงมือทำเป็นที่สุด เฉกเช่นการทำบุญ ยิ่งลำบาก ก็ยิ่งน่าจะได้กุศลผลบุญมากขึ้นเท่าตัว ...
ผมคิดเช่นนั้นจริง ๆ
แต่มิใช่คิดเพราะต้องการปลอบประโลมใจตัวเอง หรือคิดเพราะว่าการทำงานในครั้งนี้ แท้จริงเป็นการเฝ้าฝันว่าจะเป็นบุญหนุนนำชีวิตของตนเองได้ก้าวไปสู่ความเป็นอยู่ที่ดีกว่าปัจจุบันเลยแม้แต่น้อย แต่ความสัตย์จริงนั้น ผมและทีมงานทำกันด้วยใจ ปรารถนาเพียงอย่างเดียวคือต้องการช่วยเหลือผู้คน (วัด) ที่กำลังประสบภัยน้ำท่วมเท่านั้นเป็นสำคัญ หรือในอีกมิติหนึ่ง ก็พยายามทำหน้าที่ในการเป็นสื่อกลางของการนำพา “ศรัทธา” หลากรูปลักษณ์ของผู้คนไปส่งให้ถึงจุดหมายปลายทางให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ - สิ่งที่ทำอยู่ในขณะนี้ จึงเป็นทั้งภารกิจและพันธกิจที่ผมแตะต้องและสัมผัสได้ด้วยตนเองว่า ผมทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ .. ทำแล้วสบายใจและมีความสุข ซึ่งไม่มีอะไรเคลือบแฝง หรือซ่อนเร้นไปมากกว่านี้เลยแม้แต่น้อย
ในเช้าของวันนั้น...
ขณะที่รอถวายภัตตาหารเช้า ผมถือโอกาสถลกขากางเกงขึ้นสูงที่สุดเท่าที่จะทำได้
จากนั้นก็ตะลุยฝ่าน้ำที่ท่วมขังเข้าไปในบริเวณที่ตั้งของศาลาและกุฏิให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่จนแล้วจนรอด ก็เข้าไปได้ไม่ไกลนัก เพราะระดับน้ำท่วมสูง พื้นดินใต้น้ำก็หล่มลึกลงเรื่อย ๆ ทำเอาผมสะดุ้งเป็นระยะ ๆ ... บางคราวก็ย่ำเหยียบเศษไม้และตอไม้ จนต้องร้องเสียงหลงด้วยอาการเจ็บแบบไม่อาย
และที่สำคัญ ในใจก็หวาด ๆ อยู่บ้างว่า จะมีงูเงี้ยวเลื้อยไล่มาบ้างหรือเปล่า เพราะที่นี่เป็นป่าโดยแท้ มิหนำซ้ำก็ติดกับฝั่งชี พลัดหลงและลื่นไหล ก็มีสิทธิ์ลอยลับไปกับแม่น้ำชีเป็นแน่ –
จากสภาพที่พบเห็นภายในบริเวณวัด แทบจะเรียกได้ว่า บัดนี้อาณาบริเวณเกือบทั้งหมด แทบจะกลายเป็นท้องน้ำไปจนสิ้น ... ศาลาและกุฏิสงฆ์ทุกหลังถูกน้ำท่วมขัง โรงครัวถูกทิ้งร้าง ขณะที่ไก่บ้านไก่ป่าหลายตัวก็ตะกายปีกไปเกาะตามต้นไม้สูงอย่างน่าเห็นใจ
ผมไม่รู้หรอกว่า ต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนน้ำถึงจะลด และวัดถึงจะกลับคืนสภาพปกติได้ แต่ที่แน่ชัดที่สุดก็คือ หลังน้ำท่วมนั้น วัดแห่งนี้ต้องได้รับการฟื้นฟูอย่างหนัก และขณะนี้ก็น่าเห็นใจอยู่มากโข เพราะยังไม่มีหน่วยงานใดเข้ามาดูแล ผมและทีมงานในนามมหาวิทยาลัยฯ กลายเป็นกลุ่มแรกที่เดินทางฝ่าสายน้ำเชี่ยวนี้เข้าไปได้
(กุฏิสงฆ์ในสภาพถูกน้ำท่วม)
ก่อนเดินทางกลับออกจากวัดในวันนั้น
เราถวายปัจจัยเป็นเงินสดอีก 5,000 บาท โดยปรารถนาให้เป็นค่าใช้จ่ายใด ๆ ก็ตามที่ทางวัดเห็นสมควร แต่ภายหลังพูดคุยกับพระอาจารย์กมลฯ แล้ว ก็ได้รับรู้ว่า ขณะนี้การก่อสร้างศาลาโรงครัวได้หยุดชะงักลง เพราะไม่มีทุนรอนที่จะสร้างต่อ และโดยความตั้งใจโรงครัวนี้จะใช้เป็นสถานที่ให้ญาติโยมมาพักอาศัยและจัดกิจกรรมในช่วงบุญกฐินที่กำลังจะมีขึ้นในวันที่ 9 พฤศจิกายน 2551
ผมกราบนมัสการถามพระคุณเจ้าอย่างตรงไปตรงมาว่า เฉพาะหลังคาทั้งหมดนั้น ต้องใช้งบประมาณสักเท่าไหร่ถึงจะแล้วเสร็จลงได้ ซึ่งท่านก็เปรยบอกว่าน่าจะไม่เกิน 20,000 บาท แต่ท่านก็ไม่วายบอกกล่าวอย่างเข้มแข็งว่า ถึงแม้จะยังไม่มีปัจจัยมาสร้างต่อเสร็จสมบูรณ์ แต่ก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจเลิกล้มบุญกฐินที่กำลังมีขึ้นอย่างแน่นอน
(โรงครัว หรือที่พักของญาติโยมที่หยุดชะงักเพราะขาดปัจจัยในการก่อสร้าง)
เป็นที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง
บุญกฐินที่ว่านี้ เป็นกฐินแบบโบราณเลยก็ว่าได้ ทำขึ้นกันในวันเดียว เป็นกฐินสามัคคีที่ไม่เน้นวัตถุเงินตราเหมือนที่พบเห็นอยู่อย่างดารดาษ ซึ่งที่นี่จะนำผ้าขาวมาย้อมสีเป็นจีวรด้วยเปลือกไม้ที่มีอยู่ในบริเวณวัด จากนั้นก็จะร่วมแรงกันเย็บจีวรด้วยมือของแต่ละคน
เรียกได้ว่า นี่คือ "การว่ากันด้วยใจ... และใช้ศรัทธาเป็นเครื่องนำพาไปสู่วิถีบุญ" ซึ่งสะท้อนภาพวิถีความเชื่อความศรัทธาในศาสนาและความเป็นภูมิปัญญาที่น่าศึกษาเป็นอย่างยิ่ง
ผมฟังเช่นนั้นก็อดปลื้มปีติไม่ได้ ...
นานและนานมากแล้วที่ผมไม่มีโอกาสได้พบเห็นวิถีกฐินแบบดั้งเดิมของคนเรา งานนี้จึงกลายมาเป็นวิถีแห่งใจที่ว่ากันด้วยศรัทธาและความพร้อมของแต่ละคนเป็นที่ตั้ง ซึ่งผมเองก็กราบนิมนต์ไว้ในทำนองว่า จะนำนิสิตเข้ามาร่วมเรียนรู้ในวิถีกฐินนี้อย่างแน่นอน ... ต่อให้น้ำยังไม่ลด ”เราก็จะมา...”
และที่สำคัญก็คือ ถ้าเป็นได้ บางทีเงินที่เหลืออีก 15,000 นั้น ทั้งผมและทีมงาน อาจขันอาสานำพาปัจจัยมาสมทบอย่างเต็มที่เท่าที่เราจะทำกันได้ ....
แต่ถ้ามิ่งมิตรท่านใด ปรารถนาจะร่วมเป็นเจ้าภาพในกฐินโบราณนี้ด้วยรูปแบบใด ๆ ก็แล้วแต่ ทางผมก็ยินดีที่จะเป็นผู้แทนในการทำหน้าที่นำพาศรัทธาของท่านไปให้ถึงจุดหมายอย่างไม่ตกหล่น
สำหรับผมแล้ว.. เมื่อพบเจอภาพชีวิตต่าง ๆ ณ ที่ตรงนี้ ผมก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า ทางเดียวที่จะทำในสิ่งที่คิดว่าต้องทำสำเร็จได้ นั่นก็คือ "เอาใจนำพา..เอาศรัทธานำทาง" พร้อม ๆ กับการรำพึงรำพันกับตัวเอง ว่า “กฐินโบราณ ...ความทรงจำที่ผมเกือบลืมไปเสียสนิท”
ความเห็น (22)
สวัสดีค่ะ ขอเป็นกำลังใจในการทำงานเพื่อชุมชนน่ะค่ะ
โอโหน้ำท่วมมากเลย ...มาสาธุๆๆๆๆๆ
- มาให้กำลังใจครับ ขอให้วิกฤษผ่านไปอย่างรวดเร็วครับ
- ขอบคุณครับ
- สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดิน
- แถวบ้านป้าแดงก็หนักเหมือนกัน ต้องซ่อมแซมกันยกใหญ่เลย
- --
- ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
ขอร่วมอนุโมทนาบุญและร่วมเป็นกำลังใจในการทำงานของคุณแผ่นดินด้วยคนค่ะ...
แวะมาเยี่ยมชมภารกิจสำคัญของอาจารย์ครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
สุขภาพอาจารย์ดีขึ้นแล้วหรือยังคะ
ขอให้อาจารย์และครอบครัว มีความผาสุกนะคะ
กุศลผลบุญท่วมท้นด้วยความดีงามค่ะ
ขอร่วมอนุโมทนาบุญค่ะ
เห็นนำท่วมแล้วใจหาย เป็นกำลังใจค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
- ขอร่วมเป็นกำลังใจให้คนทำงาน ทำดี และผู้ประสบภัยน้ำท่วมทุกท่านค่ะ
- เด็ก ๆ สบายดีไหมคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
มาทักทายค่ะพี่แผ่นดิน น้องแดนสบายดีนะค่ะ
น้ำท่วม ก็ยังดีที่มีน้ำใจของคนหลายๆคน
สวัสดีครับอาจารย์
ผมว่าคนเราถ้าอยากหรือตั้งใจทำด้วยตัวเอง
คือทำด้วยความรักและความศรัทธานะครับ
แบบนี้ทำแล้วสุขใจ
ทำได้เท่าไร แค่ไหนเป็นอีกเรื่องครับ
ขอให้มีความสุขครับอาจารย์
อนุโมทนาครับ
เห็นอย่างนี้แล้ว ก็นับถือพระท่านนะคะที่ทนลำบาก ไม่สิ ไม่รู้จะอธิบายว่าอย่างไรที่เห็นพระท่านต้องอยู่ในภาวะแบบนั้น ไม่ใช่แค่ที่นี่ มาคิดหาเหตุผลให้ตัวเองก็สรุปว่า พระคือตัวแทนของศาสนาที่จะช่วยพยุงศรัทธาของชาวพุทธให้อยู่ต่อไป ไม่เสื่อมสลายไปกับวัฒธรรมอันแปลกปลอมที่เข้ามากลืนสังคมไทย
ตัว ญ.ปุ้ย เป็นคนที่นับถือศาสนาคริสต์ค่ะ เพราะทางแม่ถือมาตลอด แต่พ่อเป็นชาวพุทธ ตัวเองก้อเลยไปได้ทั้งสองทาง มีคนว่าบาป... แต่ตัวเราทำแล้วสบายใจก้อเลยพยายามไม่คิดมาก
เอาศรัทธานำทาง...ฟังแล้วดูจะทำให้หลายคนอยากเข้าไปช่วย ยังไงก้อสู้ๆ นะคะ ขอส่งแรงใจแล้วกันนะ อยากติดตามเรื่องนี้จนถึงที่สุด เชื่อว่าคุรแผ่นดินคงจะมาเล่าอีกแน่ๆ
แล้วจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ
สวัสดีครับ แผ่นดิน
- ต้องเชื่อในศรัทธาที่มีอยู่ในหัวใจอย่างเต็มล้น ที่ได้กระทำให้เห็น
- เป็นแบบอย่างของผู้จรรโลงไว้ ซึ่งคนกลุ่มหนึ่งที่ยังฝังแน่น อยู่ในห้วงลึกแห่งจิต
- ขอโมทนา สาธุ ๆ ๆ (3 ครั้ง) นะครับ ขอให้เดินทางกลับ อย่างสุข สงบ สบาย
- ไม่เห็นชัดเจนว่าการเดินทางไป ใช้ยานพาหนะอะไร (รถม้า หรือเกวียน) ครับ
สวัสดีครับ
ผมมาช่วยเป็นกำลังใจครับ
ตอนนี้ผมกำลังฝึก รด.ที่ขอนแก่น
ขอให้ได้บุญมากๆนะครับ
ผมจะนำมาเป็นแบบอย่างครับ
- อยากให้บอกเบอร์บัญชีค่ะจะได้โอนเงินตามกำลังศรัทธาไปช่วยพี่บ้าง ไง ๆ ก็เขียนบอกนะคะ แม้จะน้อยนิดแต่เชื่อว่าชาว blogger ทุกคนยินดีค่ะ
- จะรอนะคะ
นายยุทธพงษ์ เชี่ยวชาญวัฒนา
สวัสดีคับ พี่ นัส....... ตี๋ เอง คับ ผม เอาคลิป วีดีโอ มระมวลภาพ น้ำท่วม มาฝากคับตัดต่อเองคับ ไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก็เชื่อว่าน่าจะเข้ากลับเนื้อหาของพี่ใน บอร์ดนี้คับ ยังไง ก็ ลอง เปิดผ่าน URL เลย นะคับ http://video.mthai.com/player.php?id=11M1224148933M0
สั้นๆ คับ....3-5 นาที ประมวลภาพ และความรู้สึกของ ผู้ ร่วมบริจาค คับ ฝากไว้ด้วยคับ....
ยังไง ถ้า ไม่ถูกใจ หรือ มันรบกวน บอร์ด พี่แล้ว ก็ ลบได้เลยนะคับ
นิสิต ช่วยงาน ..........อิอิ
อ่านแล้วให้ความรู้สึกที่ดีมากๆเลยค่ะ เอาใจนำพา เอาศรัทธานำทางโดยไม่ต้องอธิบายอะไรอีก อยากให้คนไทยทุกคนกลับมาเป็นคนไทยเหมือนเดิมค่ะ
สวัสดีครับ คูณ สุนันทา
ผมเพิ่งกลับจากการเดินทางอันยาวนาน และวันที่ 9 - 10 พ.ย.นี้ก็คงได้ลงพื้นที่ไปร่วมกฐินโบราณด้วยตนเองอีกรอบ.
ขอบคุณครับ