รอยต่อของกาลเวลา

Dr.Ka-poom เปิดบล็อกแล้วยังคะคุณชายขอบ อยากเป็นแฟนประจำของบล็อก Dr. KA-poom คะ เพราะเขียนต่อยอดความรู้ได้เยี่ยมทุกครั้งเลยคะ :)

เรียน อ.ดร.จันทวรรณ

     เป็นสมาชิกใน GotoKnow แล้วนะครับ ส่วนประเด็นการเขียน Blog พรุ่งนี้ Dr.Ka-poom จะตอบได้ชัดกว่าครับ ในส่วนการต่อยอดความรู้จากบันทึกต่าง ๆ ที่ "โดนใจ" ผมก็ยอมรับและนับถือเช่นกันครับ โดยเฉพาะบันทึกที่ผมเขียน หากไม่ได้การเติมเต็มและต่อยอดจาก Dr.Ka-poom แล้ว เหมือนขาดอะไรไปสักอย่างครับ ยิ่งเมื่อหลาย ๆ ท่านได้เข้ามา ลปรร.กันต่อไปอีก ยิ่ง "คึกคัก" อยากบอกผ่านทางนี้อีกครั้งว่า "ขอบคุณจริง ๆ สำหรับทุกท่าน"

เรียน..ดร.จันทรวรรณ และเขียนถึง...คุณชายขอบ

ในสังคมแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้..ที่เต็มพร้อมด้วย..จิตและใจ
ที่...มีแต่การให้และให้...ถึงแม้ว่าการให้นั้นจะพลัดหลงเข้ามา...
แต่นั่น...ก็ได้เกิดการให้..เกิดขึ้น...แล้ว...ถึงแม้บางครั้งการให้นั้นคนให้อาจไม่ได้ตั้งใจก็ตาม
ดีใจ...และขอบคุณ...ที่ยังมีคนในสังคมอย่าง ดร.จันทวรรณ และคุณชายขอบ
ที่สรรค์สร้างสิ่งที่งดงามทางความรู้..ต่อชุมชน...คนไทย..และโลก
ในส่วนประเด็นที่ว่า...Dr.Ka-poom..จะเขียนบันทึกหรือไม่นั้น...ไม่สำคัญ
สำคัญที่ว่า...ได้เข้ามาแล้วทำอะไรบ้าง...มากกว่า...
งดงาม...ในความรู้สึก...ที่ได้ให้ "โอกาส"...ตนเอง...
ได้มาเติมเต็ม..และ ลปรร...
และร่วมกันรังคสรรค์...สิ่งสวยงามทางปัญญา...

ลปรร.

การแลกเปลี่ยนเรียนรู้...มีวิธีการและกระบวนการมากมายที่มนุษย์สามารถ..นำมาใช้ได้...
Blog เป็นเพียงอีกหนึ่งเครื่องมือ...ที่สามารถ..ใช้ได้เฉพาะกับ "กลุ่มคน"...ที่มีวงจำกัด
หาใช่...เป็นสิ่งยืนยันได้ทั้งหมด...
การแสดงความคิดเห็น...เป็นสิ่งที่ "มนุษย์"..พึงทำได้...ภายใต้.."สิทธิมนุษยชน"...
ที่ไม่ก้าวก่าวหรือทำร้ายใคร...แต่ด้วยเจตนาที่ดีงาม...
และไม่ครอบงำ...ต่อ "เนื้อความ"..ที่เข้าไปแสดงความคิดเห็น
และ...
นี่คือสิ่ง...ยืนยันที่บ่งบอก..."ความเชื่อและศรัทธาในตนเอง"...ภายใต้.."การไม่ทำร้ายใคร"...

"ชุมชนแห่งการเรียนรู้"   ผมได้รู้จักคำคำนี้เมื่อสมัยเรียนป.ตรี และเมื่อเข้ามาทำงานด้านกิจการนักศึกษา ผมก็อยากให้เกิดทำคำนี้ที่คณะฯผม ให้น้องๆนักศึกษาได้มีชุมชนที่ได้ใช้แลกเปลียนความรู้ ขอบคุณโอกาสที่ใด้ผมได้ไปฟัง ดร.จันทรวรรณ คุณชายขอบ และพี่ๆอีกสองท่านในวันนี้  ยังไงแล้วผมก็ขอเข้าร่วมชุมชนแห่งนี้ด้วยคนนะครับ แล้วผมจะชักชวนเพื่อนๆ มาเข้า Gotoknow กันเยอะนะครับ ขอบคุณมาก....

ระหว่าง การงานแห่งความรัก และ การงานแห่งการเลี้ยงชีพ สามารถแยกให้เป็นอิสระต่อกันได้  ก็เป็นเพียง...ระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น  หรือเรียกว่า....พักผ่อน...ในความจริง...สัมพันธภาพ ระหว่างการงานสองอย่างนี้  ยังมิสามารถแยกออกจากกันได้  

หากแม้นว่า..ใครได้สิ่งหนึ่งแล้ว...อีกสิ่งหนึ่งอาจต้องขาดหายไป......ผมเอง..สามารถหยิบฉวยการงานแห่งความรัก  ได้เป็นครั้งคราว...บางเวลา...เท่านั้น

ปราศจากเงื่อนไขใดใด...

หากแม้นบางครั้ง...การได้ "รัก"...โดยปราศจากเงื่อนไขใดใด (no-condition)
...สติ..ที่ยึดมั่น...ให้หยุดการครอบครอง...
ฝึก..ฝน..พร่ำบอก..เตือน..."ขอแค่ได้รัก".....
รัก...รัก...เหมือนรัก...ที่แม่..มีต่อลูก..."ไร้เงื่อนไขใดใด"...
นั่น..บางแห่ง...อาจเรียก..รักบริสุทธิ์
ขอแค่ได้รัก...ปราศจากเงื่อนไขในรัก...
เกิดอิสระ...ไร้โซ่พันธการ...
โปรด..ให้โอกาศตนเอง...ได้รัก..อย่างไร้ครอบครอง...
no-condition

อยากบันทึกเพราะเป็นครั้งที่ 99 ที่บันทึกนี้ถูกเปิดเข้ามา แน่นอนว่าผมเปิดเข้ามามากกว่า 9 ครั้ง ในหลายวันติดต่อกัน มันได้อารมย์ ความรู้สึก มองเห็นได้ถึง "ความรัก ความสดใส" ในรอยต่อนั้น

    แท้จริงแล้ว...รัก...คือ  พันธนาการ  ใช่หรือไม่

                      รัก...คือ  สายใย...ของความผูกพันธ์

     เสมือนหนึ่งโซ่ตรวน ที่ยากหลุดพ้นได้                                   

    ผมมั่นใจว่า  เป็นไปไม่ได้  ที่รักจะไม่ไร้ซึ่งเงื่อนไขใด ๆ

   เพราะชีวิตเดินไป ตามแกนของเวลา

   เป็นไปได้หรือไม่...ว่า...คนเรา...สามารถรักได้โดยไม่มีเงื่อนไข...ในจิตใจ

    ผมมั่นใจว่า  เป็นไปไม่ได้  ที่รักจะไม่ไร้ซึ่งเงื่อนไขใด ๆ

    "ทำไมหญิงที่อัปลักษณ์..จึงได้ถูกรักรัก...ในหมู่ผู้พิการ " รักแล้วเกิดเงื่อนไขหรือไม่... time variant  เกี่ยวด้วยหรือเปล่า

เพราะ  เวลาเดินไป 

"มนุษย์" เรา พยายามสร้างหรือกำหนดขึ้นมา แต่หากเราไม่กำหนด...เราก็ไร้เงื่อนไข

คิดว่า...มนุษย์..เราทำได้หรือไม่

แด่คุณดอกหญ้า...มิตรภาพที่ดีงาม

ดีใจค่ะ..ที่คุณดอกหญ้าได้เข้ามา ลปรร. เป็นเรื่องที่ยากที่เรา

จะกล้าพูดในเรื่องที่แท้จริงของความรู้สึก..เพราะ "มนุษย์" เรา

มักจะคุยกันเพียงแค่ในระดับ "ความคิด"...เท่านั้น

หากเราหยั่งถึงลึกลงไปในความรู้สึก...และยอมรับ...ได้กับความรู้สึกที่เกิดขึ้น...คำว่าเงื่อนไขใดใดก็หามีไม่ เพราะเราเข้าใจสิ่งที่มนุษย์ต้องการ

คุณ DN เอ

อิสระภาพที่แท้จริง...คือ...ใจและจิตที่อิสระจริงๆ..

อิสระจากสิ่งใดใดที่มารบกวนในจิต..ใจ

หากเราข้ามพ้น...ความรู้สึกที่อยากครอบครอง ..กันและกัน

นั่นในความรู้สึก.."อิสระ"...ที่ไร้เงื่อนไขใดใด..

คุณน้อง DN เอ

     ลองทบทวนเป้าหมายดูก่อนสิครับว่าที่รักกันนะเพื่ออะไร ทีนี่หากพบว่ามี...แม้เพียงเล็กน้อยก็จะไม่อิสรภาพอย่างแท้จริง แต่เมื่อไหร่ตอบได้ว่า "ยังไงก็ได้" มองว่านั่นแหละใกล้แล้ว และหากได้พบว่า "นึกไม่ออกเลย" นั่นคือ ใช่เลย

คุณชายขอบ...ปุจฉาคะ

"ยังไงก็ได้"  =

อิสระจากสิ่งใดใดที่มารบกวนในจิต..ใจ ?

Dr.Ka-poom

ยังไงก็ได้: ยังพอมีที่หวังอยู่นะ แต่อาจจะไม่มีรูปแบบ แต่มีอยู่
แต่หาก
นึกไม่ออก: แสดงว่าไม่มี จึงเป็นอิสระจากสิ่งใดใดที่มารบกวนในจิต..ใจ

แอบมาดูหลายครั้ง ดีจังเลย "คิดถึงเวลาและรอยต่อของมิตรภาพ"

รอยต่อแห่งกาลเวลา...

ล้วนมีเงื่อนมากมาย...เข้ามา...

ทำให้รอยต่อ...นั้นบางครั้งห่างออกไป...

และยิ่งห่าง...ออกไป...

บางครั้ง...

ทำให้รอยต่อ...นั้น...

ขาดห้วงไป...แห่งกาลเวลา...