รอยไถของจักรวาล
‘ชาว’ ผู้ (เป็น) คนพวกเดียวกัน
เขียนเมื่อ135
0
0
‘ไหว้’ เพรียวเส้นสาย ร่ายเริงระบำ
เขียนเมื่อ306
1
0
‘สไบ’ คำเขมร ที่ (อาจ) ไม่เขมร
เขียนเมื่อ904
0
0
คัน ‘มือ’ คันไม้
เขียนเมื่อ450
0
1
'โขง' ประตู
เขียนเมื่อ444
0
0
รากเหง้าเงา 'ตะวัน'
เขียนเมื่อ507
1
0
ความ ‘ตาย’ ในสายตาของไท-กะไดและออสโตรนีเซียน
เขียนเมื่อ856
0
0
ผัดหมี่ซั่วคั่วขวัญยืน
เขียนเมื่อ1,037
0
0
ข้าว ‘สาร’ กับการตำขัดสี
เขียนเมื่อ436
0
0
เรื่องของ ‘กู’
เขียนเมื่อ577
1
0
ถึงกับ ‘อ้า’ ปากค้าง (open the mouth wide)
เขียนเมื่อ481
1
0
เรียว ‘หวาย’
เขียนเมื่อ461
2
1
อันสืบเนื่องจากคำเรียกอวัยวะเพศของไทย
เขียนเมื่อ1,559
0
0
'โขลญลำพง' เมืองสุกโขไท
เขียนเมื่อ596
0
0
ข้อเสนอเรื่อง: พัฒนาการของตระกูลภาษาไท-กะได และออสโตรนีเซียน
เขียนเมื่อ1,027
0
0
ฝูงเทพนอง ‘บน’ ปานเบียดแป้ง (sky, heaven)
เขียนเมื่อ776
0
0
โลกของขา ‘หนีบ’ (pinch)
เขียนเมื่อ426
0
0
ลาว งำ เมิง
เขียนเมื่อ425
1
0
ตามหารากเหง้า คำว่า ‘เสา’ อันเนื่องมาจาก ‘เสาด้ำค้ำฟ้า’
เขียนเมื่อ1,252
1
0
วงศ์วานเครือญาติด้ำ ‘ปู่’
เขียนเมื่อ794
1
0
‘ขอมสบาดโขลญลำพง โขลนทวาร โขงประตู’ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560)
เขียนเมื่อ11,107
1
0
ประวัติศาสตร์คำเสพสังวาสของไทย (ฉบับปรับปรุง 2561)
เขียนเมื่อ1,140
2
1
จ้วง-จีน/จ้วง-ไทย/จ้วง-อินโดนีเซีย
เขียนเมื่อ1,704
1
1
ข้อสังเกตบางประการต่อที่มาของคำว่า ‘กรอม-ขอม’
เขียนเมื่อ1,494
0
1