เรื่องของ ‘กู’
“วากู ลันกู เลากู
ปุนกู บุนกู นัมกู
วังกู ลังกู ลัมกู รัมกู
ปุงกู บุงกู ดุงกู ตุงกู
ฮีกู วัยกู ยุดกู
ซากู บากู รักกู ลักกู
งากู ตากู รีกู มากู
กัมกู ปิบกู ปิดกู จุกู
ลายกู เรากู รุงกู ลุงกู
นุกกู ยัมกู ปุกู กันกู นักกู”
“ตะวันดวงเดือนมวลหมู่ดาว
เมืองบนเมฆฝนสายน้ำท้องทะเล
ทุ่งกว้างกลางฟ้าเมืองลุ่มงำร่มเงา
ลอยล่องรวมกลุ่มแม่ดั้งกับพ่อตุง
ช่องแคบงวงโง้งเย่อยุดยวด
นายสาวบ่าวชายแฮกหมานก่อกำเนิด
ปากอ้าตาจ้องก้างหนามสองเรียวมือ
บีบหมัดกำนิ้วบิดมือจู่โจมจ้วง
พันพัวเหลาหลาวเข้าโอบรอบ
กินนกกินไก่กินปลาอร่อยลิ้น…กู”
ด้นคำร่ายดึกดำบรรพ์ย้อนยุคโฮโลซีน
สุพัฒน์ เจริญสรรพพืช
จันทบุรี 9 กันยายน พ.ศ. 2562
หมายเลขบันทึก: 668087เขียนเมื่อ 12 กันยายน 2019 07:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กันยายน 2019 07:14 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น