เสียดายที่ไม่ได้ยิน....กับหูตัวเอง
เมื่อวันพุธที่ 8 พฤศจิกายน549 มีการประชุมครูประจำเดือนพฤศจิกายน ที่โรงเรียนพระยาประเสริฐสุนทราศรัย(กระจ่าง สิงหเสนี) ซึ่ง มีผู้ที่เกี่ยวข้องรายงานไปแล้ว ที่นี่ แต่ท่านคงตกข่าวดีของครูอ้อย ที่ได้รับรางวัลเหมือนกัน จาก สคส. ไม่ว่ากัน คงจะคิดว่าข่าวของครูอ้อยไม่ใช่ข่าวที่ดี.....ความเก่าไม่เข้าใครออกใคร
จากการที่ครูอ้อยเคยเขียนบันทึกเรื่อง ไม่กลัวหนาวอีกต่อไปแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่ครูอ้อยได้รับรางวัลมา ท่านผู้อำนวยการโรงเรียนชื่นชมกับครูอ้อยด้วยวาจาแล้วทีหนึ่ง และครูอ้อยก็เขียนบันทึกแล้ว เรื่อง นานๆครั้งที่เจ้านายจะชมว่าเก่ง
และคราวนี้ ท่านผู้อำนวยการได้กล่าวชมเชย..ครูอ้อยในที่ประชุม
ครูอ้อยรู้เพราะ เพื่อนๆที่รักครูอ้อยด้วยความจริงใจ โทรศัพท์มาบอกครูอ้อยทันที....ที่บ้าน พวกเธอดีใจ ระคนแปลกใจว่า ....ครูอ้อยทำได้อย่างไร...แจ้งเกิดอีกครั้ง
แต่ผู้รายงานข่าวคงจะตกข่าวครูอ้อยไป ไม่ได้ประท้วง แต่จะเรียนให้ทราบ นักข่าวที่ดี ที่จะเป็นนักข่าวหัวเห็ดนั้น ต้องเก็บข่าวที่ดีที่น่าชื่นชมมารายงานให้ครบถ้วน เท่านั้นค่ะ
ไม่ว่ากัน เรามาลงข่าวในบันทึกนี้ก็ได้ คาดว่ามีผู้อ่านมากกว่า 57 คนเสียอีก
แต่ครูอ้อยก็เสียดาย ไม่ถึงกับเสียใจ ที่ไม่ได้ฟังกับหูตัวเอง ต้องอาศัยหูของเพื่อนรัก เสียดายเล็กน้อยถึงปานกลาง
ครูอ้อยฟังมาเต็ม สองรูหูแล้ว ด้วยตาต่อตา รอยยิ้มสู่รอยยิ้ม ที่ท่านผู้อำนวยการชื่นชมครูอ้อยในวันนั้น ไม่รู้ก็รู้เสีย...นี่
ความเห็น (14)
ครูอ้อยคะ
เอาใจมาช่วย มาเชียร์ และฝากเรืองนี้ให้อ่านเล่น ครูอ้อยจะรู้ว่าหนูอยากตอบบันทึกนี้ครูอ้อยว่าอย่างไร
ได้รับเมลจากเพื่อนค่ะ
The Echo of life! A son and his father were walking on the mountains.Suddenly, the son falls, hurts himself and screams:"AAAhhhhhhhhhhh!!!" To his surprise, he hears the voice repeating, somewhere inthe mountain: "AAAhhhhhhhhhhh!!!"Curious, he yells: "Who are you?" He receives the answer: "Who are you?" Angered at the response, he screams: "Coward!" He receives the answer: "Coward!"He looks to his father and asks: "What's going on?" The father smiles and says: "My son, pay attention." Andthen he screams to the mountain: "I admire you!" The voiceanswers: "I admire you!" Again the man screams: "You are a champion!"The voice answers: "You are a champion!" The boy is surprised, but does not understand. Then thefather explains: "People call this ECHO, but really this isLIFE. It gives you back everything you say or do. Our life issimply a reflection of our actions." If you want more love in the world, create more love in yourheart. If you want more competence in your team, improveyour competence. This relationship applies to everything, in all aspects of life;Life will give you back everything you have given to it. Cheer!!!!!!!
เข้าใจค่ะ น้องอ๊อบ
- แต่อดไม่ได้ที่จะต้องแจ้งเกิดให้รู้จักกันบ้าง อย่าเสแสร้งปิดตาปิดหูเลย ไม่รักเลยนะคะ หมายถึงบุคคลที่พาดพิงนะคะ
You are a champion!"The voice answers: "You are a champion!"
ชอบมากค่ะ ขอบคุณค่ะ
- นึกว่าคนใจน้อย
- บางที อาจจะมีคนตาร้อน เพราะโดดเด่นเหลือเกิน เป็นใครก็ต้องอิจฉา
- ดูอีกทีเหมือนกับการยึดติดไปหน่อย
- ทำเป็นโทษผู้รายงานข่าว บางที เค้าอาจจะรู้กันทั้งบ้านทั้งโรงเรียนแล้วก็ได้
- ใครๆก็ต้องคิดว่า ครูอ้อยน่าจะรู้อยู่แล้ว เลยไม่อยากฉายซ้ำอีก
คุณบอนคะ
- คุณบอนวิเคราะห์ได้ดีมาก สอนใจครูอ้อยด้วย ว่า คนเรามีหลายอย่างหลายพรรคหลายพวก
- แต่เมื่อการทำงานนั้นก็ต้องมีผิดมีพลาด แต่การผิดพลาดนั้นต้องไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน
- เรื่องนี้ไม่ถึงกับเดือดร้อน แต่ลงทุนถึงผู้อำนวยการชมเชยในที่ประชุมด้วย เธอไม่น่าจะลืม เธอต้องรู้โดยหน้าที่ที่เธอทำเป็นผู้รายงาน เธอต้องทำ
- ในหน้าที่ที่ครูอ้อยยังไม่ต้องทำก็ได้ ครูอ้อยยังอาสาทำช่วยเธอเลย
- เรื่องอย่างนี้คุณบอนวิเคราะห์ว่าตาร้อนเป็นเรื่องถูกต้องค่ะ
ขอบคุณมากค่ะคุณบอน
- ไม่ต้องวิเคราะห์ก็พอจะรู้ได้ เป็นธรรมชาติของมนุษย์นะครับ
- เหมือนอ่านคำอธิบายสำหรับการแก้ตัวที่ฟังดูดีขึ้น ไม่เดือดร้อน แต่... คิดแบบนี้ เหมือนกับไปคิดแทนคนอื่นนะครับ ใครจะไปเดาใจคนอื่นได้ถูกว่า ต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ คนเราไม่ใช่เครื่องจักร ที่ตั้งโปรแกรมให้เถรตรง ต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้เป๊ะๆๆๆๆ
- เหมือนนายบอนที่ไม่จำเป็นที่ครูอ้อยจะยี้ ตลอดเวลา .... หรือครูอ้อยจะต้องรู้ดดยหน้าที่ล่ะครับว่า ถ้าเห็นนายบอนเขียนความเห็น พอตอบปุ็๊บ ครูอ้อยจะต้องลงท้ายว่า ยี้ๆๆๆ
- ทุกคนมีหลายสิ่งที่ต้องทำ และควรทำ ตามลำดับก่อนหลัง เค้าอาจจะมีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่า การมารายงานข่าวนี้กับครูอ้อยนะครับ
- การอาสาช่วยเหลือชาวบ้านนั้น เป็นการทำด้วยใจครับ แต่ถ้ามาให้ข้อคิดเห็นแบบนี้ คือการทวงบุญคุณนั่นเอง ไม่เรียกว่า อาสาทำแล้วล่้ะ ทำเพื่อหวังผลมากกว่า
คุณบอน
- เรามาเถียงกันแบบนี้ เธอคงหัวเราะชอบใจ คุณบอนคงมีความสุขล่ะนะที่ทำให้คนหัวเราะเยาะครูอ้อยได้
- แต่ครูอ้อยไม่โกรธทั้งเธอและทั้งคุณบอน เพราะคุณบอนยังไม่รู้จักเธอ คุณบอนรู้จักแต่ครูอ้อย
- เหมาว่าครูอ้อย ยี้ ยี้ เพราะไม่ชอบคุณบอน ไม่คิดบ้างหรือว่า ยี้นั้นเป็นคำที่ครูอ้อยหยอกล้อผู้ชายที่ไม่เคยเอ็นดูใครเลย นอกจากคุณบอน และยี้มานานแล้วตั้งแต่รู้จักกัน ถ้าคุณบอนไม่ชอบหรือทำให้ระคายเคืองครูอ้อยก็ขออภัย และถอนคำนี้คืน
- การช่วยเหลือนั้น เอาไว้ให้คุณบอนได้อ่าน อ่าน อ่าน เรื่องราวต่างๆที่อยู่ลึกๆ ก็เหมือนสาวไส้ และไม่จำเป็นที่จะต้องทำอย่างนั้นนะคุณบอน เรามารู้จักกันให้มากกว่านี้
- ครูอ้อยเป็นแมว 9 ชีวิตที่นี่ ยืนหยัดด้วยตัวเอง ความดีที่ทำมาการันตีตัวเองได้ทั้งชีวิต ว่าทำจากใจที่บริสุทธิ์ หากไม่ชอบมาพากล ต้องได้พูดบ้าง จะต้องรู้สำนึกกันบ้าง ไม่ใช่ทำอะไรตามอำเภอใจ คุณบอนไปอ่านที่ 212 cafe ไป จะรู้แล้วจะไม่ว่าครูอ้อยอีกเลย.....อภัย
ยินดีกับครูอ้อยคนเก่งค่ะ
รางวัลสุดคะนึง เดือนตุลาคม เยี่ยมค่ะ
เข้ามาเยี่ยม นำชาร้อนมาฝากด้วยค่ะ เพื่อสุขภาพและให้รางวัลคนเก่งค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่หวิน somtawin
- อ้อย..ดีใจ..สุดสุด..ตอนที่เปิดเจอที่โรงเรียน หันหาใครก้ไม่มี..ที่จะมาดีใจด้วย...มองไปที่ห้องของพี่หวินก็ปิดแล้ว...อ้อยรีบกลับบ้าน...เน็ตล่มอีก...อ้อยเลยนอน...ตื่นขึ้นมา..โอ้โฮ...เพื่อนๆพี่ๆน้องๆเพียบเลยค่ะ ตอบขอบคุณจน ตีหนึ่งกว่า..มีความสุขค่ะ
ขอบคุณนะคะ...รางวัลสุดคนึง ตุลาคม...
ฟังดูแล้วนึกถึงเขาว่า....
ทุกคนเขาอยากให้เราได้ดี
แต่ทำเด่นทุกทีเขาหมั่นไส้
ทำดีอย่าให้เด่นจะเป็นภัย
ไม่มีใครเขาอยากเห็นเราเด่นเกิน
แต่สมัยนี้...คุณกุ้งคิดว่าบางทีก็นึกถึงคำสอนนั้นมากไม่ได้ค่ะ....เพราะทำดีมักทำให้เด่น .... ใครจะหมั่นไส้ก็ต้องยอมค่ะ .... คิดว่าเป็นปกติวิสัยของชาวโลกก็แล้วกัน
ยินดีมาก ๆ กับเจ้าของรางวัลสุดคนึงในเดือนตุลาคมค่ะ.....หญิงเก่งในวงการครู....เป็นกำลังใจให้คุณครูอ้อยเสมอค่ะ
สวัสดียามเช้าค่ะคุณกุ้ง
- ครูอ้อยมักจะต้องท่องบทกลอนนี้ทุกครั้งที่...ทำอะไรสำเร็จ
- แต่ก็คิดอีกว่า...ถ้าไม่ทำ...แล้วใครจะทำ
- งานบางอย่าง..ถ้าไม่ทำ ...ก็เสียโควต้า
- งานบางเรื่อง....ถ้าไม้ส่งประกวด..ก็เสียโอกาส
แต่......รางวัลสุดคนึง....ทำทุกวัน....จึงได้มาค่ะ
ขอบคุณแรงใจ พลังใจ และมิตรภาพที่มีต่อกันค่ะ คุณกุ้ง
ความยินดี ที่แม้จะมาช้าไปซักนิด แต่ก็มาจากใจคะ เพราะครูอ้อยเป็นคนเก่งในใจของน้อง ๆ อยู่เสมอ ยินดีกับรางวัลสุดคนึงและยินดีกับเสื้อตัวที่ 2 นะคะ
ขอบใจน้องพนารัตน์นะคะ
- พี่เข้าใจว่าพวกเรามีภาระกิจ
- แต่ใจพี่เพียงอยากให้เห็นคุณค่าของคำว่า Unity ค่ะ
- ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
วันนี้ ท่านผอ.มาบอกครูอ้อยว่า....ไม่สามารถไปงานแต่งงานของลูกสาวครูอ้อยได้
แม่ป่วยอยู่ที่ห้อง ไอซียู