เหตุผลต่างๆของการใฝ่ธรรม
การเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในบล็อกทำให้ได้กัลยาณมิตรเพิ่มขึ้นมากมาย ที่ใช้คำว่ากัลยาณมิตรเพราะรู้สึกถึงความตั้งใจดีของทุกท่านที่เข้ามาร่วมเวทีนี้เหมือนบ้านหลังใหญ่
ได้คุยถึงเรื่องของการเจริญสติกับน้องกะ-ปุ๋มและตามเข้าไปอ่านในบล็อก Mindfulness ของน้องที่เขียนเล่าประสบการณ์การปฏิบัติธรรมโดยการเคลื่อนไหว เดินและวิ่ง น่าสนใจมาก ได้ทั้งการฝึกจิต และการออกกำลัง
คนทั่วไปมักเข้าใจว่าคนที่เข้าหาธรรมะคือคนอกหัก รักคุด หรือชีวิตไม่สมหวังในทางใดทางหนึ่ง ซึ่งก็ไม่ผิดนัก แต่ไม่ถูกเสมอไป แม้เราไม่คิดว่าชีวิตของเรามีทุกข์สักเท่าไร ทำดีอยู่ทุกๆวัน เราก็ยังสามารถมีทุกข์อย่างคนดีได้ เช่นการมีความหงุดหงิดรำคาญใจที่เก็บซ่อนไว้ การมีความเศร้าเกิดขึ้น หรือแม้การขยันทำงานที่เกินพอดีโดยหวังสร้างอนาคตที่ร่ำรวยแล้วลืมดูแลสุขภาพตัวเองในวันนี้
หลายคนโชคดีที่ครอบครัวพาเข้าวัดแต่เด็กๆ ได้ซึมซับ คุ้นเคยกับธรรมะจนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต บ้างก็พบทางสายนี้เพราะให้โอกาสตัวเองในการเรียนรู้สิ่งที่ตนไม่คุ้นเคย(เช่นน้องกะ-ปุ๋ม)
ได้รู้จักกัลยาณมิตรสองคนที่มีเหตุผลน่าสนใจในการหันมาสนใจธรรมะ
คนหนึ่งอายุไม่ได้มาก มีการศึกษาดี ทำงานเก่งระดับชาติ มาจากครอบครัวใหญ่ มีฐานะดีมีความสุขความอบอุ่น เรียกว่าพร้อมทุกอย่าง น้องเขาเล่าให้ฟังว่าเขารู้สึกว่าชีวิตทุกๆวันมีความสุขมาก อยากรู้ว่ามีความสุขอย่างอื่นที่เหนือกว่าความสุขที่มีอยู่หรือไม่ ได้อ่านหนังสือธรรมะเลยคิดอยากลองศึกษาดู ปัจจุบันน้องเขาก็ยัง)ฏิบัติอย่างต่อเนื่อง ใครที่ไปบ้านบุญบ่อยๆคงได้พบเขา น้องเขาบอกว่าการได้ปฏิบัติธรรมเป็นความสุขที่ยิ่งยวดจริงๆ
อีกคนหนึ่งอาวุโสแล้วเป็นสุภาพสตรีหน้าตาสวยผ่องใส หน้ายิ้มเสมอด้วยความเมตตา(พี่คนนี้แหละที่เปิดหน้าต่างธรรมให้ผู้เขียน) สมัยสาวๆเธอเป็นคนเปรี้ยวมาก มาจากครอบครัวดีมีฐานะ เพื่อนฝูงล้วนอยู่ในสังคมชั้นสูงพบปะสมาคมฟังเพลง ดื่มไวน์กันทุกคืน เธอทำงานอยู่อเมริกาหลายปี เที่ยวรอบโลกมาแล้ว เธอเล่าว่า เธอมีความสุขดีกับสิ่งที่ทำและการใช้ชีวิตแบบนั้น อยู่มาวันหนึ่งก็มาคิดว่า ชีวิตที่เกิดมาเพียบพร้อม มีความสุขดี ไม่เคยขัดสนจนใจ ทำสิ่งทางโลกที่คนปกติเขาทำกันมาแล้วแทบทุกอย่าง อย่างเดียวที่เกิดมาเป็นคนไทยนับถือศาสนาพุทธแล้วยังไม่ได้ทำ คือการศึกษาธรรมะ ปฏิบัติธรรม เลยลองทำดู เมื่อได้เรียนรู้จึงคิดว่านี่แหละสุขสูงสุดของการได้เกิดเป็นมนุษย์ในแผ่นดินที่พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรือง ปัจจุบันเธอบรรยายธรรมและสอนพระอภิธรรมด้วย
หากใครได้มีโอกาสพบสนทนากับบุคคลทั้งสองนี้ จะเป็นข้อพิสูจน์ว่า คนศึกษาธรรมะไม่จำเป็นต้องเป็นคนเชยๆ ชีวิตนิ่งเงียบ ธรรมะไม่ได้ปฏิเสธความสุข ความสนุกสนาน ความสะดวกสบาย แต่เป็นการสอนให้มีสติไม่หลงติดอยู่ในสุขหรือในทุกข์ต่างหาก
ขอบคุณน้องกะ-ปุ๋มที่เป็นแรงบันดาลใจให้หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาเขียนนะคะ
ความเห็น (24)
- ยอดเยี่ยมกระเทียมดองเลยครับคุณนายเจ้าค่ะ
- พี่ชอบมากก เพราะพี่เองทานมังสวิรัติมา 8-9 ปีแล้ว เข้าสมาคมปฏิบัติธรรมมาและยึดถือมาตลอด
- ธรรมต้องคู่กับการดำเนินชีวิตปกติ มิใช่ปฏิบัติธรรมตอนแก่เฒ่า คนนั้นเข้าใจผิดแล้ว
- ยิ่งคนหนุ่มสาวยิ่งต้องเข้าใกล้ธรรมให้มากเพราะ วุฒิภาวะยังต่ำ หากมีธรรมจะช่วยเตือนสติได้บ้าง
- พี่เองก็ชื่นชมหลายท่านที่สนใจและปฏิบัติธรรมกันตั้งแต่ยังหนุ่มยังสาว เธอเหล่านั้นจะก้าวหน้าทั้งโลกและธรรม
- หากการสนใจใฝ่หาความรู้ในวิชาชีพเป็นความจำเป็นที่จะสร้างให้เขาก้าวหน้าในอาชีพการงาน การสนใจและประพฤติธรรมก็เป็นความเหมาะสมอย่างยิ่ง และจะเสริมให้ความเป็นคนของเขาสมบูรณ์ยิ่ง ยิ่งขึ้นไป ทั้งอุปนิสัย บุคลิคภาพ ความสัมพันธ์ต่อคนรอบข้าง ทัศนคติต่อโลกต่อสังคม ต่อตนเอง และการปฏิบัติที่เสริมสร้างทุนทางสังคมแบบสันติภาพมากขึ้นด้วยครับ และถ้าคนส่วนมากเป็นเช่นนี้สังคมก็น่าอยู่ เลยไปถึงสังคมโลกใบใหญ่ของเราด้วย
- ขอบคุณมากครับที่นำสิ่งดี ดี มาให้เช้าวันนี้
สวัสดีครับ ขอร่วมเป็นกัลยาณมิตรด้วยอีกคนครับ ตอนนี้กำลังสนใจใฝ่ธรรม ไม่ได้ผิดหวัง หรืออกหักนะครับ เพียงอยากเติมเต็มชีวิตให้สมบุณณ์ยิ่งขึ้นด้วยการเจริญสติได้ยิ่งขึ้น เพื่อเว้นเสียการเบียดเบียนทั้งทางกาย วาจา และใจ อีกทั้งเพื่อเพิ่มพูนพร้อมแบ่งปัน อันนำซึ่งบุญกรรม สิ่งดีๆ
ขอนอบน้อมแด่ผู้เจริญในธรรมทุกท่านครับ
เรียนท่าน คุณนาย Dr.
สาธุ สาธุ
จิตเป็นกุศล กัลยาณมิตร ทาง B2B ร่วมพลีสร้างสรรค์ ครับ
สวัสดีค่ะ
เรื่องการปฏิบัติธรรมและเข้าวัดนี่ คุ้นมากค่ะ เพราะคุณแม่ปฎิบัติธรรม สวดมนต์ ทำวัตร และพาลูกไปวัดบ่อยๆ
ตอนมีลูกแล้ว ลูกอายุประมาณ8ขวบก็พาเข้าวัดอีก เขานั่งธรรมะเก่งค่ะ เป็นตำนานของวัดดังวัดหนึ่ง แต่เรื่องนี้ พูดได้ผิวเผิน ลงลึกไม่ค่อยกล้า ศรัทธาคนมีหลากหลาย อาจมีผลกระทบ
ตัวเองก็นั่งได้ในระดับหนึ่ง บางทีอาจถ่ายทอดประสบการณ์ในบล็อกบ้าง แต่อาจแค่ ประสบการณ์ส่วนตัวค่ะ
การเข้าวัด ไม่ต้องมีความทุกข์ก็เข้าได้ค่ะ ไปสัมผัสแล้วจะชอบด้วยซ้ำ
สวัสดีค่ะทุกท่าน ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนทั้งผู้คุ้นเคยและหน้าใหม่ๆที่เพิ่งพบกัน
พี่บางทราย น้องล่ะนับถือความเป็นผู้กว้างขวางรอบรู้ของพี่เจ้าค่ะ ไปแวะอ่านเรื่อง "กรุผ้าไหม100ปี" ของคุณอุบล ยังจดคำแนะนำเรื่องการใช้หญ้าแฝกใส่ในหีบผ้าไหม จะนำไปใช้และเผยแพร่ต่อไปด้วยค่ะ
เห็นพ้องกับพี่ทุกประการในเรื่องของการปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะที่ว่า
"ธรรมต้องคู่กับการดำเนินชีวิตปกติ"
มีเพื่อนมีการศึกษาดีคนหนึ่งเคยมีทุกข์มากๆจากความหลง เราก็รับฟัง ปลอบโยน ให้ข้อคิด และชวนให้เขาศึกษาธรรมเพื่อจะได้เกิดความเข้าใจในสัจจธรรมของชีวิต มองเห็นทุกข์และวิธีพ้นทุกข์ เขาตอบว่าเอาไว้ก่อน ให้หายยุ่งและจิตใจดีขึ้นก่อนแล้วจะลองทำดู งงไปเลยค่ะ หากโรคหายแล้วสบายดีจะกินยาไปทำไม?เราก็ไม่บังคับใครอยู่แล้ว ไม่โกรธด้วย รู้สึกสงสารและแผ่เมตตาให้ พบกันครั้งหลังๆเขาพูดว่าเขายังไม่คิดจะปฏิบัติอะไรหรอก "เดี๋ยวชีวิตจะหมดรสชาต มีกิเลสบ้างก็มันดี" นี่แหละวิธีคิดของคนส่วนมากยุคนี้
คุณ me off ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ธรรมจะช่วยได้ในการทำงานอย่างที่มีคำพูดว่า งานก็ได้ผล คนก็เป็นสุข
อาจารย์JJ ขอบพระคุณที่เข้ามาเป็นกำลังใจเสมอค่ะ
คุณ sasinanda อยากอ่านประสบการณ์ปฏิบัติธรรมทั้งของคุณแม่คนสวยและลูกชายค่ะ การปฏิบัติธรรมเป็นประสบการณ์ส่วนตัวที่ไม่ซ้ำกัน ดิฉันคิดว่าวิธีการเข้าถึงความจริง ความรู้มีหลายวิธี น่าแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันนะคะ และหากคิดแบบKMก็จะไม่มีอะไรถูก หรือผิดแบบขาวกับดำ จะคอยอ่านนะคะ
การเข้าวัดอย่างน้อยเดินเข้าไปก็ได้ความสงบ นิ่ง เย็น ยิ่งหากได้พบได้เรียนรู้กับครูบาอาจารย์ดีๆจะพบความสุขทั้งภายนอกและภายใน เห็นด้วยค่ะว่าไม่มีทุกข์ ก็เข้าวัดได้ เหมือนไปรับวัคซีนกันโรคไว้ก่อน
BeyondKM อาจารย์ประพนธ์ตามมาแซวนะคะ คือว่าหากไม่เขียนอะไรบ้างจะรู้สึกละอายใจที่เป็นผู้รับสิ่งดีๆฝ่ายเดียว ที่เขียนก็ไม่ได้มีอะไรดีมากมายแต่คิดว่าเป็นสิ่งดีที่เป็นตัวเราที่เราสามารถให้ได้บ้าง ขอสารภาพว่านอกจากจะเป็นคนlowtech ทำอะไรเก๋ๆกับบล็อกอย่างคนอื่นไม่เป็น พิมพ์ภาษาไทยนี่ใช้ความพยายามจิ้มอย่างยิ่งยวด พิมพ์ช้ากว่าหอยทากเดินซะอีกค่ะ เลยคิดว่าอย่างน้อยเขียนบ่อยๆจะช่วยเพิ่มทักษะในการพิมพ์ (ตอนทำงานอยู่ คุณนายฯมีเจ้าหน้าที่ธุรการพิมพ์ให้ตลอด ตัวเองพิมพ์แต่ภาษาอังกฤษแบบสัมผัสซะด้วยค่ะ)
สวัสดีครับ
แวะเข้ามาอ่าน เห็นหัวข้อน่าสนใจ
เคยศึกษาและปฏิบัติธรรมมาบ้าง ระยะหลังห่างเหิน
การปฏิบัติไป แต่ก็สนใจอ่านหนังสือ"ธรรมะ"มิค่อย
ได้ขาด เมื่อได้อ่านข้อเขียนนี้แล้ว เกิดสติ และได้
ข้อคิดประเด็นธรรมชวนคิดตรองไม่น้อยเลย
ขอบคุณ สำหรับข้อคิดดีๆ ครับผม
สวัสดีครับ
มาดึกแต่ก็ตามมาด้วยใจศรัทธาครับ
ประเด็นที่นำเสนอล้วนน่าคิดนะครับ
ปฏิบัติธรรม คงเป็นคำที่ต้องทำความกระจ่างกันอีกบ้างตามสมควร
- บางคนหมายถึงการไปนั่งหลับตา
- บางคนว่าต้องไปวัด และต้องเป็นวัดในดวงใจเท่านั้น
- บางคนว่าก็ทำอยู่ทุกขณะที่ทำหน้าที่อยู่แล้ว
- บางคนว่าชีวิตยุ่งจะแย่อยู่แล้วไม่มีเวลาปฏิบัติธรรมหรอก .. ฯลฯ
ในฐานะที่เป็นรุ่นน้องรุ่นหลาน ขอมาแจม เล่าประสบการณ์ส่วนตัวว่าทำไมถึงสนใจศึกษาธรรมะ เพื่อว่าจะเป็นประโยชน์ค่ะ
- ตอนประถมเวลามีสอบวิชาพุทธศาสนา ที่ให้ท่องปาวๆเป็นข้อๆ นั้น ได้คุณพ่อมาช่วยขยายความให้เข้าใจมากขึ้น
- ตอนประถม ที่โรงเรียนให้นั่งสมาธิช่วง homeroom เสมอ บางวันนั่งนานเป็นชั่วโมงก็มี
- ครอบครัวฝั่งคุณแม่ จะมีงานทำบุญประจำปี รวมญาติกันหลายสิบคน ที่วัด(ป่าประ่ดู่ จ.ระยอง) ทุกคนช่วยกันไปทำกับข้าวที่วัด จัดถวายเพล ฟังพระเทศน์ เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กมากๆ จากการที่ไม่เข้าใจอะไรเลย รู้แต่สนุก ได้วิ่งเล่นกับญาติรุ่นเด็กๆด้วยกันในลานวัด ได้ช่วยเด็ดผัก ล้างผัก จัดจาน ค่อยๆ ซึมซับ ความงามของพุทธแบบประเพณี
- และในที่สุด จุดเปลี่ยนที่สำคัญที่สุดคือ หนังสือของพ่อที่มีอยู่ในบ้านค่ะ ที่ทำให้ได้เรียนรู้ถึงพุทธรรมจริงจัง มัทอ่านจริงจังเล่มแรก คือ พุทธศาสนาในฐานะเป็นรากฐานของวิทยาศาสตร์ ของท่านประยุทธ์ ปยุตโต เมื่อปี 2535 ค่ะ
ถ้าพี่ๆ มีหนังสือธรรมะในบ้าน วางให้ลูกหลานเห็นชัดๆ ไม่ต้องไปซ่อนเก็บไว้อย่างดีที่ไหน วันนึงเค้าจะหยิบมาอ่าน และ อาจจะเริ่มสงสัย ถามตัวเองต่อ จนสนใจศึกษาต่อทางปฏิบัติเองค่ะ : )
คุณaugustman ขอบคุณที่แวะมาเยือนค่ะ หากเคยปฏิบัติธรรมมาบ้างไม่ยากที่จะฟื้นใหม่ สำหรับตัวเอง คิดว่าทุกครั้งที่มีสติรู้ตัว รู้อารมณ์ อย่างไม่ปรุงแต่ง ประคองจิตให้ไม่กระเพื่อมตามสิ่งทีกระทบก็เป็นการปฏิบัติธรรมที่ทำได้ทุกที่ ทุกเวลาเมื่อตั้งหลักว่าจะตั้งสติ เจริญสติ
เหตุผลต่างๆของการใฝ่ธรรม
- ทุกข์ ทำ
- สงสัย ทำ
- มิตร ทำ
- ทำ ทำ
สวัสดีค่ะอ.Handy ขอบคุณที่ดึกดื่นก็ยังมาเยี่ยมกัน
สวัสดีค่ะ ประสบการณ์ที่เล่ามามีประโยชน์มาก เรื่องความละเอียดของจิตใจนี่ต้องเริ่มที่ครอบครัว ปลูกฝังกันตั้งแต่เล็กๆ สามารถทำได้ไม่ยากนักเหมือนประสบการณ์จากครอบครัวของอ.มัทนา และคุณsasinanda
สวัสดีค่ะคุณ Man In Flame ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมนะคะ รู้สึกคุณจะคุยกันน้อยไปนิด สงสัยจะให้ตีความปริศนาธรรมกันเองใช่ไหมคะ
สวัสดีค่ะ...อาจารย์
ขอบพระคุณมากค่ะที่ให้เกียรติกะปุ๋มอย่างยิ่งในการได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วย ... จะด้วยเหตุอะไรก็แล้วแต่...กะปุ๋มว่าเป็นความโชคดีที่บุคคลนั้นได้มีโอกาสรู้จัก "ธรรมะ"... เหมือนท่านพระพุทธเจ้าท่านชี้เส้นทางเดินไปให้เราแล้ว ขึ้นว่าใครจะตัดสินใจเดินไปในเส้นทางที่ชี้ให้หรือเปล่า กะปุ๋มยอมรับมากเลยว่าตนเองนั้นโง่เขลาเบาปัญญา..มาก และมีจิตที่ชั่วด้วยกิเลสมากมาย โดยที่เราไม่รู้ตัว และได้มารู้จักก็เมื่อได้มาเจอ "ธรรมะ" จึงได้รู้ว่าเรานั้นมีความเต็มไปด้วยกิเลส...และความทุกข์ภายในมากมาย...ทั้งอย่างหยาบและอย่างละเอียด แต่คนเราไม่รู้ตัว มารู้สึกตัวอีกครั้งก็เมื่อเหตุนั้นหนักแล้ว... แต่เมื่อยังไม่รู้ตัว... ก็บอกประกาศไปว่า "ฉันไม่ทุกข์"... แต่เราลืมพิจารณาไปว่า... "เรานั้นเกิดมาทำไม" เพื่ออะไร... และที่ยังมีลมหายใจอยู่นี้เพื่ออะไร ... กะปุ๋มเชื่อว่าไม่ใช่เป็นเพียงการกระทำสิ่งที่ดำเนินไปในแต่ละวันเป็นแน่แท้.. และต้องมีอะไรอยู่มากในชีวิต... ที่เราเกิดมาเป็นคน..มีหน้าที่ที่พึงทำในบทบาทของความเป็น "คน"...
ขอบคุณค่ะ
(^______^)
กะปุ๋ม
- กัลยาณมิตร กับธรรมะควบคู่กันไป ธรรมะของแก่นจังอยู่ที่ใจและก่อนนอน อิอิ ก็สวดมนต์นอนน่ะเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะคุณนายดอกเตอร์ บันทึกนี้น่าสนใจมากและเป็นประโยชน์ต่อคนที่อาจจะสนใจธรรมะ
ส่วนตัวแล้ว คิดว่าธรรมะที่พระพุทธเจ้าเป็นสิ่งที่ประเสริฐสุดเหนือสิ่งอื่นใด ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการรู้จักทุกข์และดับทุกข์ การรู้จัก เข้าใจ ยอมรับ และอยู่กับความจริง โดยเฉพาะความจริงที่อยู่ว่า ใดใดในโลกล้วนมีลักษณะเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
- สวัสดีครับ
- ผมยิ่งแย่กว่าอีกครับ จิ้มดีดทีละตัว ทั้งภาษาไทย และภาษาอังกฤษ
- เรื่องธรรมะ ก็พยายามจะศึกษาอยู่ครับ แต่หลายปีมาแล้วก็ยังจะ....อยู่เหมือนเดิม มีเรื่องอื่นมาแทรกก่อนอยู่เรื่อย ๆ เลยผลัดไว้ก่อนเรื่อยมา
-
ก็พยายาม ยึดคำสั้น ๆ อย่างที่เคยคุยกับ น้องกะปอม
ไว้ว่า "ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน"
- รอชมรูปสวย ๆ ต่อไปครับ เรื่องถ่ายรูปต้องปรึกษาน้อง
คนนี้เลยครับมือโปรจริง
สวัสดีครับ
ผมแวะมาเยี่ยมครับ บ้านผมอยู่ใกล้ๆวัดสะแก ไม่ทราบว่าคุณนายดอกเตอร์เคยไปบ่อยไหมครับ
สวัสดีครับ คุณนายด๊อกเตอร์
อาจจะมาช้าสักหน่อย แต่ไหนๆ ก็มาแล้วขอพักดื่มน้ำเย็นๆ สักแก้วก่อนนะครับ
ผมเป็นคนหนึ่งที่สนใจพระพุทธศาสนา ไม่ได้ด้วยอกหัก หรือมีทุกข์แต่อย่างใดครับ แต่เหตุมันเกิดเพราะเหตุการณ์เล็กๆ เหตุการณ์หนึ่งคือตอน ม.ปลาย ชอบไปร้านหนังสือ ด้วยความที่มีเงินน้อย ก็เห็นหนังสือธรรมะเล่มละห้าบาทสิบบาท เลยซื้อมาอ่านเล่นดู
รู้สึกว่าตอนนั้นจะเป็นของหลวงพ่อชาและหลวงพ่อพุทธทาส อ่านแล้วหัวเราะครับ รู้สึกสนุก ตอนนั้นยังสงสัยตัวเองว่าบ้าหรือเปล่า เลยเก็บความบ้าไว้คนเดียว แล้วก็ตามอ่านเรื่อยมา
และนับวันจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มฝึกปฏิบัติธรรมบ้าง วันละนิดวันละหน่อย แต่ทำทุกวัน อ่านทุกวัน จนตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว
แม้จะสนใจและนับถือพระพุทธศาสนามาก แต่ผมเป็นคนหนึ่งที่ด้อยเรื่องการเข้าวัด ไม่ชอบเข้าวัด เวลาเจอพระก็เก้ๆ กังๆ ทำตัวไม่ถูก ตักบาตรก็ทำไม่ค่อยถูก อันนี้ใครอย่าเลียนแบบนะครับ
ธรรมดาผมไม่ค่อยชอบเล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง เพราะไม่ค่อยเห็นความจำเป็น แต่ที่เล่าครั้งนี้เพราะเห็นว่าอาจเป็นประโยชน์กับคนอื่นบ้าง
อยากแสดงให้เห็นว่า พระพุทธศาสนาไม่ใช่เป็นที่พึ่งของ คนอกหัก ประสบความล้มเหลวในชีวิต หรือคนแก่เท่านั้น แต่เหมาะสำหรับทุกคนเลยครับ
ธรรมะสวัสดีครับ
สวัสดีค่ะคุณข้ามสีทันดร
ยินดีที่ได้รู้จักคนบ้านใกล้เรือนเคียง วัดสะแกนี่อยู่ที่อำเภอ อุทัย ที่มีหลวงปู่ดู่พระผู้มีเมตตาสูงยิ่งรูปหนึ่งชื่อเสียงเลื่องลือไกล ใช่หรือเปล่าคะ
ยังไม่เคยแวะไปเลยค่ะ อยุธยาวัดเป็นหลักสองพันกว่า แล้วเวลาไปวัดในอยุธยามักไปวัดเก่าๆ หรือวัดที่เป็นโบราณสถาน เลยเหมือนคนอยู่ใกล้วัดแต่ไกลพระนะคะ ตนเองมักไปปฏิบัติกับสายพระวัดป่า ในทางอีสานเพราะรู้สึกถูกจริต ทำสมาธิแบบนั่งหลับตาไม่เป็น
รู้สึกเป็นเกียรติที่ผู้ศึกษาและปฏิบัติอย่างมีหลักเกณฑ์เช่นคุณ ข้ามสีทันดร และคุณธรรมาวุธ มาเยี่ยมคนข้างรั้ววัดอย่างคุณนายฯ ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณธรรมาวุธ รู้สึกเป็นเกียรติที่คนศึกษาพุทธสาสนาและปฏิบัติจริง ตัวจริงมาเยี่ยมเยียน ขอบคุณที่มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ ดิฉันหันมาสนใจอย่างลงมือปฏิบัติก็ด้วยเคยมีทุกข์จากความเป็นคนมั่นใจในตนเองอย่างมาก ถือตนอย่างมาก โชคดีที่คงเคยสร้างบุญมาพอสมควรจึงทำให้เปิดใจ ยอมรับว่าธรรมะนั้นเป็นหนทางแห่งการพ้นทุกข์ที่แท้จริง และเพิ่งจะหันมาสนใจปฏิบัติ ขัดเกลาตน มาไม่เกินห้าปีนี้เองค่ะ
คุณธรรมาวุธนั้นก็คงต้องสร้างสมบุญมามากที่พอได้พบหนังสือธรรมะก็อ่านแล้วเข้าใจ อ่านแล้วรู้สึกสนุก ติดใจ ทำให้เกิดการน้อมนำไปสู่การปฏิบัติอย่างลงลึกและเข้มข้น
ดิฉันก็เพิ่งตระหนักว่าพุทธศาสนานั้นเหมาะกับคนทุกคนก็เมื่อมาปฏิบัติเพื่อแก้ปัญหาให้ตนเองก่อน ทำให้เห็นว่าระบบการศึกษาไทยและครอบครัวมีจุดอ่อนมากที่ไม่ปลูกฝังพุทธศาสนาแนวปัญญามาตั้งแต่เรายังเด็กๆ เอาแต่ให้ท่องจำพุทธประวัติและสวดมนต์เป็นนกแก้ว นกขุนทอง มีแต่ความศรัทธา ทำให้ตามยุคสมัยซึ่งสังคมเปลี่ยนวิธีคิดไปมากไม่ทัน
เหมือนกันเลยค่ะที่ทำอะไรแบบพิธีการเก้ๆกังๆ เอาใจเป็นที่ตั้งค่ะ
สวัสดีค่ะ
เข้ามาเยี่ยมอีกครั้งค่ะ พอดีช่วงนี้ ยุ่งๆกับหลาน พ่อแม่ไปอเมริกา 10 วัน เลยย้ายลูกมาอยู่กับย่าชั่วคราว ข้าวของเด็กมากจริงๆค่ะ ขนมาเต็มรถเลย
รับหน้าที่กำกับคนเลี้ยงอีกทีหนึ่ง พาหลานไปเที่ยวทุกวันหลังทานข้าวกลางวัน พาไปดูวัดแถวอยุธยาด้วยค่ะ ให้เขาได้เห็นทุ่งนาธรรมชาติมากๆ อยู่บ้านเขาที่อโศก มองเห็นแต่ตึกกับรถยนต์และ รถBTS
ตัวพี่เองเข้าวัดมานานมาก และพาลูกเข้าวัดตั้งแต่เด็กๆอย่างที่เล่า
เวลาปิดเทอมจะให้ลูกไปปฏิบัติธรรมที่ดอยสุเทพจนเขาได้เข้าถึงธรรมะระดับหนึ่ง
ส่วนตัวพี่เอง ก็ปฏิบัติได้ถึงระดับหนึ่งเช่นกันแต่น้อยกว่าลูกมาก อาจจะเป็นเพราะเขาเป็นเด็ก ไม่มีความกังวลอะไรเลย
ในบ้านเขาห้ามตบยุง ห้ามทำร้ายมด หรือสัตว์ใดๆเด็ดขาด ให้ถือศีล 5 เป็นกฏของบ้าน
แต่ในขณะเดียวกับที่ชีวิตเขาพัวพันกับธุรกิจการเงินการค้า อยู่ตลอดเวลา
จริงอย่างที่อาจารย์บอกค่ะ คนเราสามารถมีชีวิตปกติ ไม่ต้องปฏิเสธความเจริญทางวัตถุ เทคโนโลยี่ ความสุข ความสนุกสนาน ความสะดวกสบาย แต่เป็นการสอนให้มีสติไม่หลงติดอยู่ในสุขหรือในทุกข์ต่างหาก
พี่บอกกับตัวเองได้อย่างเต็มปากและภาคภูมิใจมากที่ตัดสินใจนำลูกเข้าวัดตั้งแต่เด็กๆ
ได้ผลจริงๆค่ะ ลูกได้ธรรมะ เป็นแสงสว่างนำทางชีวิตเขาและครอบครัวเขา ไม่ให้ตกอยู่ในอบาย หมดห่วงจริงๆค่ะ พี่ได้ทำหน้าที่แม่ ที่เป็นกัลยาณมิตรทางธรรม ให้ลูกได้อย่างที่ตั้งใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ศศินันท์ 
ดีใจที่เรื่องเขียนไว้ตั้งนานก็ยังมีผู้ให้ความสนใจเข้ามาอ่านอีก จนตัวเองพอไปเขียนบันทึกใหม่ ก็ไม่ได้ตอบผู้เข้ามาเยี่ยมหลายคน ต้องขออภัยไว้ณที่นี้ แต่ที่จริงได้ตามไปยังบล็อกของแต่ละท่านเพื่อไปอ่านบันทึกและทำความรู้จักกันด้วย ไม่ได้ทำเพิกเฉยนะคะ
คุณพี่ศศินันท์เขียนมาได้ตรงกับที่รู้สึกและตอบคุณธรรมาวุธไปเมื่อครู่ใหญ่ๆนี้เองในเรื่องบทบาทของพ่อแม่ในการปลูกฝังลูกทางธรรมะ บ้านที่ลูกหลานคุ้นเคยกับธรรมะและการลงมือปฏิบัตินับว่าโชคดีของแก่ตัวลูกหลาน เป็นโชคดีของครอบครัวและของสังคมด้วยค่ะ
สิ่งที่คุณพี่เขียนแบ่งปันประสบการณ์ในบล็อกเป็นการแสดงตัวอย่างที่ดีมาก และยังช่วยเตือนให้ฉุกคิดถึงความละเอียดในการดำเนินชีวิตแห่งตน และการปลูกฝังลูกหลานรุ่นต่อๆมา เป็นประโยชน์อย่างยิ่งเลยค่ะ
ช่วงนี้คุณย่าคงมีความสุขมากที่หลานมาอยู่ด้วยหลายวันไม่ต้องขับรถไปไกลนะคะ
นุชก็ยุ่งเหมือนกันค่ะกับหนังสือที่เขียน ที่ต้องลุ้น ทำทุกอย่างให้ส่งโรงพิมพ์ทันใช้งานในวันที่ ๒๓-๒๔ เดือนนี้ และแถมเดือนนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น มีงานบรรยายทุกสัปดาห์เลยค่ะ บวกกับต้องไปเดินงานงานโอทอปด้วย ไปเดินมาสองครั้ง หมดแรงเลยค่ะ