ประวัติย่อ

ปัจจุบันย่างเข้าสู่วัยกลางคน ที่ต้องทำงานเต็มที่เพื่อสร้างตัวเองให้มั่นคงอย่างไม่มากเกิน ไม่น้อยไป หรือ เพียงพอที่จะดำเนินชิวิตอยู่ได้ เลี้ยงครอบครัวได้ และที่สำคัญ สามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้ ไม่ว่าด้วยกำลังกาย กำลังสมอง หรือกำลังใจ

จากเด็กน้อยเดินเตาะแตะในร้านขายอาหารกลางตลาดโต้รุ่ง หลังธนาคารกรุงเทพ สาขาบ้านโป่ง ราชบุรี เริ่มเข้าเรียนที่โรงเรียนแรกที่โรงเรียนดุสิตวิทยา อยู่ได้หนึ่งปี จำเป็นต้องย้ายกระทันหัน จำไม่ได้ว่าเพราะอะไร ซึ่งโรงเรียนที่ย้ายไป ก็ต้องไปเริ่มเรียนชั้นอนุบาลใหม่ เรียนอยู่ 2 ปี ก็ต้องย้ายอีกแล้ว ครั้งนี้เพราะว่าโรงเรียนที่เรียน ไม่รับนักเรียนชาย เนื่องจากเป็นโรงเรียนหญิงล้วน ชื่อว่านารีวุฒิ ไม่รู้จะภูมิใจหรือเสียใจดีที่มารู้ทีหลังว่ามีนักเรียนชายอยู่รุ่นเดียวที่เรียนที่นารีวุฒิ เลยต้องย้ายมาเรียนต่อที่โรงเรียนชายล้วน ชื่อโรงเรียนสารสิทธิ์พิทยาลัย เรียนได้ 6 ปี อยากเล่นดนตรีเหมือนพี่ชายสุดที่รัก ก็จำต้องย้ายอีก เลยได้เล่นดนตรีสมใจ ได้เป่าทรัมเปตตั้ง 6 ปี ที่โรงเรียนรัตนราษฎร์บำรุง นอกจากเล่นดนตรีแล้วยังได้ทำกิจกรรมให้โรงเรียนอีกตั้งเยอะ กว่าจะจบ ม. ปลาย ทำกิจกรรมจนได้โควต้าไปเรียนต่อคณะเทคโนโลยีการอาหาร สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล อยุธยา หันตรา ที่นี่ก็ยังไม่หยุดทำกิจกรรมครับ เป็นทั้งหัวหน้าสาขา รองประธานคณะ อุปนายกสโมสร และนักกีฬา (จำเป็น...สงสัยสอบถามเพิ่มเติมได้ครับ) เรียนอยู่ 2 ปี จบ ปวส. เลยต้องหาที่เรียนต่อ ครั้งนี้อยากเดินทางไกล ที่ใครหลายคนอยากไป ครับ เรียนต่อที่เชียงใหม่ ในระดับปริญญาตรี สาขาเทคโนโลยีอุตสาหกรรมอาหาร มหาวิทยาลัยแม่โจ้ (รุ่นแรกที่ใช้ชื่อมหาวิทยาลัยฯอย่างเป็นทางการ) เรียนไปทำกิจกรรมไปเหมือนเดิม เรียนจบ 2 ปี ยังไม่ทำงาน เพราะสอบเรียนต่อได้ จึงต้องมาเรียนแขนงอาหารและโภชนาการเพื่อการพัฒนา สถาบันวิจัยโภชนาการ ที่นี่ผมได้รับโอกาสรับงานเล็กๆ มีรายได้นิดหน่อย ที่แฝงกึ่งฝังให้ผมรู้จักกับความสุขจากการแบ่งปัน การช่วยเหลือ เพื่อนร่วมสังคม และเวลาของการใช้ปัญญาจากที่สร้างสมมา ก็มาถึง โดยงานที่ได้รับเงินเดือน งานแรกก็คือ การเป็นผู้ช่วยนักวิจัย สังกัดสถาบันวิจัยโภชนาการ โครงการพัฒนา GMP ของผู้ประกอบการผลิตภัณฑ์แหนม หมูยอ และลูกชิ้น โดยการสนับสนุนของ อย. เมื่อจบโครงการ ชีวิตพลิกผัน เริ่มงานใหม่ที่ท้าทาย คือ การเป็นนักขายสินค้าอุตสาหกรรม บริษัท ไอ พี เอส อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด ซึ่งเน้นสินค้ากลุ่มผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ ไม่ว่าจะเป็น casing, protein, sauce, seasoning & food ingredient วันแรกที่เริ่มงาน รุ่นพี่ได้แนะนำว่า "อย่าคิดว่าเราไปขายของเค้า ให้คิดว่าเราไปช่วยเค้า" จากแนวคิดนี้เอง ทำให้ผมมีแรงทำงานอย่างเต็มที่ จากนั้นเมื่อชาติต้องการตัว มีรึผมจะปฏิเสธ ผมได้เปลี่ยนงานตัวเองเพื่อได้ทำงานเพื่อชุมชนมากขึ้น ครั้งนี้ ผมเป็นผู้ช่วยบริหารจัดการในการเผยแพร่ความรู้ด้านระบบคุณภาพให้กับสถาบันการศึกษาและผู้ประกอบการรายย่อยของศูนย์พันธุวิศวกรรมฯ (BIOTEC) แต่เมื่อความห่วงใยจากผู้รักและหวังดีเพิ่มมากขึ้นจากการปฏิบัติงานในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ กอปรกับประสบการณ์ในโรงงานอุตสาหกรรมที่ยังต้องเสริมอีก และจังหวะเหมาะ โปะเชะ เลยได้เข้าโรงงานสมใจ ทำโรงงานอีก ปี เก้าเดือน ในตำแหน่งพัฒนาองค์กร ที่ทำตั้งแต่ระบบ GMP, training, admin of snack, sale และตำแหน่งสุดท้ายที่ snack  marketing จึงได้เปลี่ยนผันกลับสู่ความเป็นตนเองมากขึ้น การใฝ่หาความรู้ เสริมสร้างศักยภาพ เพื่อจัดสรรแบ่งปัน มุ่งเสริมพัฒนา เพิ่มผลผลิตภาพของเพื่อนร่วมสังคม โอกาสได้มาถึง ณ สถาบันเพิ่มผลผลิต เหมือนชีวิตเป็นดั่งมีกฎเกณฑ์กติกาไว้แล้ว ว่าผมต้องทำ ทำเพื่อความสุข ทั้งความสุขของตนเองและความสุขของเพื่อนสังคม เป็นความสุขที่ยากบรรยายครับ ลองดูนะครับ