แวะมาฝาก blog ของน้องๆ พี่ staff คนใหม่ ของ มมส นะคะ "พี่" เพื่อ "น้อง
เชิญแวะเยี่ยมนะคะ ขอบคุณค่ะ
ทางทีมแจ้งให้ทราบว่า "เราจะไปประชุมที่ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม" ผมแอบดีใจเงียบๆคนเดียว คิดต่อว่า จะมีโอกาสได้พบตัวจริงเสียงจริงของ Bloggerคน มมส. ก็ครานี้ ซึ่งก่อนหน้านี้คุ้นเคยผ่านงานเขียนและโทรศัพท์แต่เพียงอย่างเดียว
ผมตัดสินใจโทรไปหาผู้อาวุโส อาจารย์ Panda (ดร.อรรณพ)พื่อบอกว่าผมมาเยี่ยมท่านถึงบันใดบ้านท่านแล้ว แต่ท่านยังอยู่ที่โคราช ช่วงบ่ายๆจะกลับ (รอได้ครับ เพราะเราประชุม 2 วันที่นี่) จากนั้นโทรหา พี่หนิง DSS และคุณ คุณแผ่นดิน พนัส
ภาพเบลอๆหน่อย แต่มิตรภาพกลับเเจ่มชัด
ได้ผลเกินคาด พี่หนิงมาเลี้ยงข้าวกลางวัน สไตล์ลูกอีสาน ข้าวเหนียวส้มตำ ที่ร้านไผ่สีทอง (ทราบภายหลังว่าเป็นร้านประจำ) ต้องขอขอบคุณพี่หนิงมากๆครับ มื้อกลางวันที่อิ่มหนำ
"มิตรภาพ"
มื้อนี้อิ่มหนำอีกแล้ว....ผมและ อ.เกษราพร (ขวัญ) ต้องขอขอบคุณทุกท่านมากครับ
งานนี้กลับไม่มีใครเอากล้องไปด้วย ...ทำให้ไม่มีรูปสวยๆมาฝากทุกท่านเลยครับ
วันรุ่งขึ้นยังมีการประชุมที่ มมส.อยู่ เลยถือโอกาสนัดกันต่อ ว่าเจอกันที่นั่น และทุกคนเตรียมกล้องถ่ายรูปไปด้วยเพื่อเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก
ช่วงเที่ยงจำใจต้องอำลาญาติมิตร ไปกรุงเทพต่อ ...แต่ยังรู้สึกว่าได้คุยกันไม่อิ่มหนำเลย ประทับใจการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากพี่ เพื่อน และน้อง ชาว มมส.ทุกคน
"ขอบคุณหลายๆเด้อครับเด้อ"
มิตรภาพงดงามตลอดกาลค่ะ
ตามมาอ่านและร่วมประทับใจครับ...
ช่วงนี้คุณเอกชีพจรลงเท้าจริง ๆ นะครับ...
ยินดีต้อนรับทุกครั้งที่มีโอกาสมาเยือนแดนมหาสารคามนครับพี่จตุพร
อาจจะไม่ได้ร่ำลากันแบบเห็นกันจะจะ แต่ก็ได้กล่าวลามิตรทางโทรศัพท์
น่าเสียดายที่ไม่มีรูปผม แต่ก็ไม่เป็นไรครับ เพื่อความน่าติดตามตอนต่อไป ของมิตรภาพข้ามแดน
สุดท้ายต้องกล่าวคำเยน ให้กับท่านอาจารย์อรรณพ ที่เป็นเจ้าภาพอาหารค่ำ
เหมือนฝันกลายเป็นจริง บนพื้นที่ที่แทบไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้คนดีดีมาพบตัวตนกันได้ แต่ทุกอย่างเป็นไปได้ ถ้าใจเชื่ออย่างนั้น พี่เอกทำได้แล้ว เย้ๆๆๆๆๆ แล้วเดินสายมาแถวๆพิจิตรบ้างนะครับ จะพาไปลิ้มรสส้มตำริมบึงสีไฟ รับรองว่าแซ่บไม่แพ้กัน แต่ถ้าแพ้ก็น่าจะแพ้ตรงปลาร้านี่แหล่ะครับ ที่อิสานของแท้ต้นตำหรับเป็นเอกลักษณ์ไม่มีใครเหมือน ถึงเหมือนก็คงแค่ของก๊อปปี้เท่านั้น (แฮ่ะๆๆๆๆ)
พี่อิ่งอ๊อบครับ
มาอีสานครั้งนี้ อบอุ่นมากครับ คาดว่าโปรแกรมภาคอีสานในอีกหลายๆครั้งข้างหน้า จะอบอุ่นมากกว่านี้หลายเท่า
คนในทีมวิจัยของผม ถึงกับบอกว่า เครือข่าย Gotoknow เหนียวแน่นและไม่น่าเชื่อ
ผมเองก็ไม่น่าเชื่อ
ดีใจและมีความสุขครับ
นายบอน-กาฬสินธุ์ |
นำมาฝากมิตร Gotoknow เพื่อให้เห็นว่าเครือข่ายมิตรภาพที่เหนียวแน่น จาก Blogger
เป็นรูปล่าสุดจริงๆครับ เพราะถ่ายสดๆเมื่อวานนี้
ขอบคุณพี่ sasinanda ครับ
มีโอกาสดีๆ ผมคงได้เจอคุณดิเรกบ้างนะครับ
วันที่25 พ.ค. ไม่แน่ใจว่าผมจะไปได้มั้ย ผมมีประชุมที่รัฐสภาครับ ครึ่งวัน แต่ช่วงนี้ไปกรุงเทพบ่อยๆครับ
แล้วจะติดต่อไปนะครับ เผื่อว่างตรงกัน จิบกาแฟกันครับ
ครั้งนี้ได้ชนแก้วกับแจ๊คด้วย ถือว่าฉลองรางวัล "จตุรพลัง" ด้วยนะครับ
ขอบคุณน้องและพี่ๆที่มาร่วมม่วนซื่นในคืนนั้นมากๆครับ
มาเชียงใหม่ อย่าลืมทักทายผมนะครับ
น้องชายพรหมลิขิต
จริงๆผมฉิวเฉียดพิจิตรไปมานะครับ เรียกว่าบ่อยๆด้วย แต่ไว้มีโอกาสจะนัดเจอตัวต่อตัวซักหน่อย ประเด็นเรื่อง "เด็กเยาวชน" ที่น้องทำอยู่น่าสนใจมากครับ
ผมดีใจมากครับที่ มมส . บางท่านก็ได้เจอแบบไม่คาดฝัน พลังของเครือข่ายมันเกิดขึ้นนานแล้ว และมีพลังทวีคูณไปเรื่อยๆ
จะไปลิ้มลอง "ส้มตำบึงสีไฟ" นะครับ แต่เทียบระหว่างส้มตำ "ไผ่สีทอง" ที่ มมส.แล้ว ที่ไหนจะ "แซ่บ" กว่ากันครับ
ดีใจที่เจอตัวเป็นของพี่หนิง ที่ใจดี และทราบข่าวมาว่า มีดีกรีเป็นถึงนางงามลำใย เวสทิน (อดีตที่เคยรุ่งเรือง)
จะบอกพี่หนิงว่า ไม่เพียงแต่ผมประทับใจเท่านั้นนะครับ น้องขวัญก็ประทับใจเช่นกัน ฝากขอบคุณงามๆมา ณ โอกาสนี้
อาหารร้านไผ่สีทองไม่ผิดหวังเลยครับ "แซ่บ" หลาย
โอกาสหน้าจะไปรบกวนใหม่ นะครับ
พี่
ความรู้สึกแบบว่า "ดีใจมาก" ครับ ที่ได้เจอตัวจริงและพูดคุย ค่อนข้างจะ "คอเดียวกัน"
มีโอกาสดีๆจะไปอีกครับ คิดว่าประเด็นที่คุยกันยังไม่จบครับ
ผมสบายดี เดินทางบ่อย และมีความสุขครับ
ขอบคุณมากครับ
ฝากไว้ด้วยมิตรภาพ และ "ใจ" ครับ
น้องอ้อ
ขอบคุณครับ อ.ดร.ขจิต
ต้องขอบคุณอาจารย์ที่ส่งผ่านสายโทรศัพท์ให้ได้สนทนาแบบ real time
ดังนั้นไม่ว่าอยู่ที่ไหน สายใยก็ผูกพันนะครับ
ป้าด เดินสายขนาดเนาะ
ยินดีด้วยนะค่ะ ที่ได้เจอคนรู้ใจ
แต่ถ้าอยากเจอคนต้องตา และต้อใจ ต้องมาเจอกะสาวขอนแก่เด้อ (สาวงาม แต่ไม่แสนงอน)
แก้ไขค่ะ
และต้องใจ ต้องมาเจอกะสาวขอนแก่นเด้อ (สาวงาม แต่ไม่แสนงอน)
เออ ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ ใจด่วน ใจเร็วจริงๆ เลย พิมพ์ผิดตลอด (แต่ไม่ใจง่ายนะค่ะ)
สาวแก่นนคร"ใจเร็วแต่ไม่ใจง่าย"
ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยม ผมเองเดินทางไปขอนแก่นมาครั้งหนึ่งไปที่ RDI และได้เจอBlogger หลายๆท่าน อ่านได้จาก บันทึก อ.แป๋ว ครับ
ที่ขอนแก่นก็มีสิ่งที่น่าประทับใจ และที่สำคัญไปมหาสารคามก็ยังต้องลงท่าขอนแก่นครับ
แต่มีแนวโน้มว่าจะไปอีกหลายครั้งเลยครับ
โอกาสดีคงได้พบและแลกเปลี่ยนกันนะครับ
คุณน้องเอกครับ
แล้วเมื่อไหร่จะถึงคิวหาดใหญ่นะเนี่ย อยากให้ล้มทับจะแย่อยู่แล้ว
อ้อ ว่าแต่ไปนครศรีฯ คราวนั้น ได้องค์พ่อจตุคามฯ กลับมาบูชาบ้างรึเปล่าครับ
พี่ รัตติยา เขียวแป้น
กระผมไปนครมีเรื่องเล่ามากมายครับ ผ่านจากคีรีวง ไปยัง วัดประจำจังหวัด กำลังมีพิธีปลุกเสก "องค์จตุคาม" พอดี
พูดเรื่องนี้แล้วมีเรื่องเล่าครับ ที่นครมีแต่ไวนิลขึ้นเพื่อบอกรุ่นของแต่ละรุ่นของ"องค์จตุคาม" และแต่ละรุ่นที่เราอ่านได้อย่างเพลิดเพลินนั้น ต้องมีคำว่า "รวย" อยู่ด้วย ถึงจะเป็นรุ่นที่ถูกจองและเช่าเยอะ
มีรุ่นหนึ่ง ชื่อรุ่น "รวยข้ามภพข้ามชาติ" อะไรจะขนาดนั้นครับ
แต่เป็นปรากฏการณ์ที่ดีครับ คนเรามีสิ่งยึดมั่น และสิ่งที่ยึดมั่นนั้นก็เป็นเรื่องดีงาม หากเสริมเข้าไปด้วยว่า หากท่านใดนับถือองค์ท่านจตุคาม (มีท่านแขวนอยู่ที่คอ) ต้องปฏิบัติศีล ๕ งั้นจะไม่ศักดิ์สิทธิ์
ผมไปนมัสการสิ่งศักดิ์สิทธิ์หลายแห่งในวัด และเดินชมสินค้า
แต่ไม่ได้ชมและจององค์ท่านจตุคาม!!!!ครับ
ผมคิดว่าจะไปใต้ในอีกไม่นานนี้ครับ น่าจะเป็นเมืองนครฯ อีกครั้งครับผม
ผมมีสัญญาใจกับ "คีรีวง" อยู่ครับ
แหมอะไรก็ยอมได้ แต่ทำไมจะได้ให้พี่หนิงมาเลี้ยงข้าวกลางวัน สไตล์ลูกอีสาน ข้าวเหนียวส้มตำ ที่ร้านไผ่สีทอง
ตามมาอ่าน มิตรภาพที่งดงาม...งอกเงยผ่าน blog "เครือข่ายมีชีวิต" อ่านแบบเห็บภาพ ซาบซึ้งและเข้าใจความรู้สึกค่ะ
อาจารย์ค่ะ
ยินดีกับอาจารย์ด้วยนะค่ะกับมิตรภาพที่อิ่มใจ
เป็นเรื่องน่ายินดีและดีใจมาก ๆ ผมเองจะหาโอกาสเข้าร่วมสนทนากับบล๊อกเกอร์ตัวเป็น ๆ บ้าง ตอนนี้ก็พยายามทำความรู้จักกับทุก ๆ คนอยู่ อีกไม่นานคงจะมีคนต้อนรับผมเป็นเพื่อนบ้างเหมือนกันละครับ
คุณน้องก็ไปเยี่ยมพี่หนิง ใกล้เวลาทานอาหารครับ โดยเฉพาะมื้อกลางวันพี่หนิงต้องพาไปอีกแน่ครับ รับรอง "แซ่บ" หลายครับ
ฝากสวัสดีพี่ๆ มข.ด้วยครับ
พี่จิ๊บ และ
ผมหวังไว้ว่าวันหนึ่ง คงได้ไปอยู่ท่ามกลางมวลมิตรที่ หาดใหญ่ นะครับ
หลายท่านเลยทีเดียวที่อยากสนทนาตัวต่อตัวที่นั่น
มิตรภาพที่สวยงาม งอกเงย ในเครือข่าย gotoknow ครับ
ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ ผมคิดว่าใช้เวลาบ้างในการนำเสนอตัวตนที่มีอยู่ แล้ว การเป็นเพื่อนไม่ใช่เรื่องยาก หากเข้าใจกัน และก่อสายใยที่อบอุ่นครับ หลังจากนั้น
เป็นเพื่อนกันครับ!!!
คุ้นเคย - สนิทแน่น
แน่นแฟ้นและแสนรัก
มิตรภาพเอ่ยคำทัก
สบตา ประจักษ์ใจ
เหมือนเพื่อนที่ตามหามาแสนนาน
พบพาน แบ่งปัน ความฝันใฝ่
โลกกว้าง หนทางไกล
เพื่อน คือ ความยิ่งใหญ่ของชีวิต
มาชื่นชมมิตรภาพที่เหนี่ยวแน่น แข็งแรง ของเครือข่าย g2k ... แวะขอนแก่นอีกเน้อออ... น้องเอก กับคุณแผ่นดิน...ยังกะพี่น้องฝาแฝดค่ะ...
ผมก็เชื่อว่าเราจะพบกันอีกครับ
เป็นความผูกพันที่ประหลาดเหมือนกัน แนบแน่นราวรู้จักกันมานาน
คุ้นเคย - สนิทแน่น
แน่นแฟ้นและแสนรัก
มิตรภาพเอ่ยคำทัก
สบตา ประจักษ์ใจ
เหมือนเพื่อนที่ตามหามาแสนนาน
พบพาน แบ่งปัน ความฝันใฝ่
โลกกว้าง หนทางไกล
เพื่อน คือ ความยิ่งใหญ่ของชีวิต
พี่แป๋วครับ
ความรู้สึกอบอุ่นไม่แพ้ที่ไปเยือนขอนแก่นครับ ที่ขอนแก่นก็ได้มีโอกาสเจอมวลมิตรที่อยากเจอ กำลังจะมีการพูดคุยในประเด็นงานวิจัยอีก ผมคงได้เดินทางไปในอีกไม่นานนี้
ผมกับคุณแผ่นดินหากเป็นพี่น้องฝาแฝดก็ด้วยเรื่องตัวตนที่คล้ายคลึงกันครับ เมื่อสัมผัสพูดคุยก็รู้ได้ว่าคนคอเดียวกัน
จากกันมาเหมือนกับว่าเรามีประเด็นพูดคุยค้างๆอยู่ครับ ต้องกลับไปคุยต่อให้จบ :)
คุณเอก...เมื่อไรเราจะได้เจอกันคะ...เข้าปีที่สองแล้วนะคะเนี้ย..ที่ได้รู้จักกันแบบ B2B...
...
แต่บางทีคิดอีกครั้ง..บุกไปเจอที่เชียงใหม่...ก็ดีเหมือนกันนะคะ...จะชวนไปจิบกาแฟที่ร้านเล่าค่ะ...
(^____^)
กะปุ๋ม
มาเลยครับคุณกะปุ๋ม อย่าได้รอช้าครับ
ร้านเล่ากับที่พักผมอยู่ไม่ไกล เดินทาง ๕ นาที ผมไปบ่อยๆ
ตอนนี้ที่เชียงใหม่มีร้านกาแฟเต็มเมือง แต่ละร้านแข่งขันกันตกแต่งและผมชอบที่จะดู จะสัมผัสบรรยากาศที่ครีเอทแบบนั้น ได้ไอเดียและอิ่มอร่อยกับรสชาติละมุนของกาแฟครับ
แหม...คุณเอก..ทำให้รู้สึกละห้อยแบบว่าอยากไปทันทีเลยค่ะ...
...
ร้านกาแฟมีมาก..แต่ร้านที่น่านั่งนั้นมีน้อย... กะปุ๋มชอบร้านที่นั่งแล้วรู้สึกว่าเราได้นั่งจริงๆ...นั่งแบบไม่ต้องตั้งใจไปดื่มไปกิน...แบบว่านั่งได้...เรื่อยๆ...อย่างไม่ต้องรีบเร่ง...เพราะบางครั้ง...บางร้านนั้นเสมือนเป็นที่ส่วนตัวสำหรับที่จะปลดปล่อยความคิด..ให้โลดแล่น...
...
(^____^)
ว่ากันว่า ก่อนสอบเรายึดฐานที่มั่นไว้ที่ร้านกาแฟ และเวลาส่วนหนึ่งผมก็ชอบไปที่วัดอุโมงค์เงียบๆคนเดียวเพื่ออ่านหนังสือ
เวลาที่เป็นของผม ทำให้ผมโลดแล่นอิสระในใจ อ่านหนังสือได้ดี และพักกาย พักใจไปด้วย