มิตรภาพที่เติมเต็ม...ช่วงเวลาที่มีสุขกับ Blogger มมส.


บันทึกมิตรภาพ

ด้วยภาระกิจ งานวิจัยที่ทำให้ผมต้องเดินทางไปอีสานบ่อยครั้ง และผมเองก็ตั้งใจไปด้วยสิครับ เพราะในใจลึกๆ ผมจะได้มีโอกาสได้พบและพูดคุยกับ Blogger ที่อยู่ถิ่นนั้น

 

ทางทีมแจ้งให้ทราบว่า "เราจะไปประชุมที่ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม" ผมแอบดีใจเงียบๆคนเดียว คิดต่อว่า จะมีโอกาสได้พบตัวจริงเสียงจริงของ Bloggerคน มมส. ก็ครานี้ ซึ่งก่อนหน้านี้คุ้นเคยผ่านงานเขียนและโทรศัพท์แต่เพียงอย่างเดียว

เย็นย่ำที่ มหาสารคาม อากาศไม่ร้อนอย่างที่คิด เพราะมีสายฝนโปรยปรายอยู่ ในใจผมกลับร้อนรนอยากเจอหน้าเพื่อนๆพี่ๆ ที่ มมส.โดยเร็ว แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่า ไม่ไปพบแล้วเขียนบันทึกเซอร์ไพรส์ดีกว่า ...แต่อย่างนี้ไม่ดีแน่ๆครับ

ผมตัดสินใจโทรไปหาผู้อาวุโส   อาจารย์ Panda  (ดร.อรรณพ)พื่อบอกว่าผมมาเยี่ยมท่านถึงบันใดบ้านท่านแล้ว แต่ท่านยังอยู่ที่โคราช ช่วงบ่ายๆจะกลับ (รอได้ครับ เพราะเราประชุม 2 วันที่นี่) จากนั้นโทรหา พี่หนิง DSS และคุณ  คุณแผ่นดิน พนัส

ภาพเบลอๆหน่อย แต่มิตรภาพกลับเเจ่มชัด

 

ได้ผลเกินคาด พี่หนิงมาเลี้ยงข้าวกลางวัน สไตล์ลูกอีสาน ข้าวเหนียวส้มตำ ที่ร้านไผ่สีทอง (ทราบภายหลังว่าเป็นร้านประจำ) ต้องขอขอบคุณพี่หนิงมากๆครับ มื้อกลางวันที่อิ่มหนำ

เพื่อให้ได้พบกันพร้อมหน้า ช่วงกลางคืนมาพบกันอีกครับ คราวนี้ต้องพบให้ได้ทุกคน พี่หนิงได้นัดพบ อาจารย์ Pandaดร.อรรณพ, คุณแผ่นดินคุณพนัส ,คุณแจ๊คน้องกัมปนาท  เพื่อนัดเจอในค่ำคืนรับประทานอาหารร่วมกัน ที่ร้านไม้หอม

ในขณะที่กำลังเริ่มต้นคุยอย่างออกรส ผมก็ได้พูดคุยกับ  พี่ภีม จากมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ และ อาจารย์ ดร. ทิพวัลย์ สีจันทร์  จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขต กำแพงแสน  ผ่านทางโทรศัพท์ต่อสายผ่าน ดร.ขจิต ฝอยทอง เรียกได้ว่าพูดคุยเหมือนเรานั่งรวมโต๊ะกัน

ได้ทั้งบรรยากาศของร้านที่สวย ร่มรื่น และยิ่งกว่าใดๆคือ "มิตรภาพ" จากคนคอเดียวกันในคืนนั้น

"มิตรภาพ"

 

ทุกคนคุยกันโดยไม่เคอะเขิน เหมือนเพื่อนที่อยู่ห่างกัน และมีโอกาสได้พบเจอกัน ไม่ต้องศึกษากันมาก เพราะจาก Blog นั่นคือตัวตนของแต่ละท่าน...และก็ใช่จริงๆ

มื้อนี้อิ่มหนำอีกแล้ว....ผมและ อ.เกษราพร (ขวัญ) ต้องขอขอบคุณทุกท่านมากครับ

งานนี้กลับไม่มีใครเอากล้องไปด้วย ...ทำให้ไม่มีรูปสวยๆมาฝากทุกท่านเลยครับ

วันรุ่งขึ้นยังมีการประชุมที่ มมส.อยู่  เลยถือโอกาสนัดกันต่อ ว่าเจอกันที่นั่น และทุกคนเตรียมกล้องถ่ายรูปไปด้วยเพื่อเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก

วันรุ่งขึ้นก็เจอหน้ากันพร้อมสรรพ และมีโอกาสดีได้เจอคุณวิชิต ชาวะหา และ เม็กดำ 1 อ.ศักดิ์พงษ์ หอมหวล ด้วย

ช่วงเที่ยงจำใจต้องอำลาญาติมิตร ไปกรุงเทพต่อ ...แต่ยังรู้สึกว่าได้คุยกันไม่อิ่มหนำเลย ประทับใจการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากพี่ เพื่อน และน้อง ชาว มมส.ทุกคน

ผมขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ

"ขอบคุณหลายๆเด้อครับเด้อ"

 

 

คำสำคัญ (Tags): #blogger#มมส.#มิตรภาพ
หมายเลขบันทึก: 96494เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2007 09:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:00 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (45)
  1. ถ้าประทับใจ และยังไม่อิ่มหนำ ต้องมาเยือนอีกรอบนะครับ
  2. ขนาดไม่ได้เอากล้องไปด้วย ยังมีภาพมาฝากที่ครบถ้วนทุกท่านที่ไปพบนะครับ
  3. เออ ไม่ครบสิ ไม่มีรูปคุณแจ็ค
P

สวัสดีค่ะ

เลยได้มีโอกาสเห็นรูปแต่ละท่านด้วยค่ะ แบบล่าสุด

ตามมาอ่านและร่วมประทับใจครับ...

ช่วงนี้คุณเอกชีพจรลงเท้าจริง ๆ นะครับ...

ยินดีต้อนรับทุกครั้งที่มีโอกาสมาเยือนแดนมหาสารคามนครับพี่จตุพร

อาจจะไม่ได้ร่ำลากันแบบเห็นกันจะจะ แต่ก็ได้กล่าวลามิตรทางโทรศัพท์

น่าเสียดายที่ไม่มีรูปผม แต่ก็ไม่เป็นไรครับ เพื่อความน่าติดตามตอนต่อไป ของมิตรภาพข้ามแดน

สุดท้ายต้องกล่าวคำเยน ให้กับท่านอาจารย์อรรณพ ที่เป็นเจ้าภาพอาหารค่ำ

เหมือนฝันกลายเป็นจริง บนพื้นที่ที่แทบไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้คนดีดีมาพบตัวตนกันได้ แต่ทุกอย่างเป็นไปได้ ถ้าใจเชื่ออย่างนั้น  พี่เอกทำได้แล้ว เย้ๆๆๆๆๆ    แล้วเดินสายมาแถวๆพิจิตรบ้างนะครับ จะพาไปลิ้มรสส้มตำริมบึงสีไฟ รับรองว่าแซ่บไม่แพ้กัน แต่ถ้าแพ้ก็น่าจะแพ้ตรงปลาร้านี่แหล่ะครับ ที่อิสานของแท้ต้นตำหรับเป็นเอกลักษณ์ไม่มีใครเหมือน ถึงเหมือนก็คงแค่ของก๊อปปี้เท่านั้น (แฮ่ะๆๆๆๆ)

  • ดีใจที่ได้เจอน้องชายค่ะ อยากเจอมานนแล้วเช่นกันจ้ะ
  • เนี่ยก็คิดแต่ว่า  ทำไงจะได้เจอกันบ่อยๆและนานๆแบบคนบ้านเดียวกันสักทีน๊า...
P

พี่อิ่งอ๊อบครับ

มาอีสานครั้งนี้ อบอุ่นมากครับ คาดว่าโปรแกรมภาคอีสานในอีกหลายๆครั้งข้างหน้า จะอบอุ่นมากกว่านี้หลายเท่า

คนในทีมวิจัยของผม ถึงกับบอกว่า เครือข่าย Gotoknow เหนียวแน่นและไม่น่าเชื่อ

ผมเองก็ไม่น่าเชื่อ

ดีใจและมีความสุขครับ

ไม่มีรูป
นายบอน-กาฬสินธุ์

 

  • ในบทสนทนาที่ร้านส้มตำ ไม่ลืมที่จะเอ่ยถึง นายบอน ว่าเป็นบุรุษลึกลับครับ อยากพบแต่ไม่รู้ติดต่อยังไงครับ
  • ไปอีกครั้งแน่ครับ ครั้งนี้ประทับใจมาก ดูเหมือนเวลาที่เราอยู่ด้วยกันไม่เพียงพอ เหมือนคุยไม่จบบทสนทนา
  • รูปที่ถ่ายเป็นวันรุ่งขึ้นครับ หลังจากที่ทานข้าวในค่ำคืนนั้น เราประชุมกันที่หมู่บ้านพิพิธภัณฑ์ตรงทางเข้า มมส.นั่นหละครับ เหลือ น้องแจ๊คไม่ได้มา
  • โอกาสหน้า หวังว่าจะได้เจอนายบอนนะครับ
P

นำมาฝากมิตร Gotoknow เพื่อให้เห็นว่าเครือข่ายมิตรภาพที่เหนียวแน่น จาก Blogger

เป็นรูปล่าสุดจริงๆครับ เพราะถ่ายสดๆเมื่อวานนี้

ขอบคุณพี่ sasinanda ครับ

P

มีโอกาสดีๆ ผมคงได้เจอคุณดิเรกบ้างนะครับ

วันที่25 พ.ค. ไม่แน่ใจว่าผมจะไปได้มั้ย ผมมีประชุมที่รัฐสภาครับ ครึ่งวัน แต่ช่วงนี้ไปกรุงเทพบ่อยๆครับ

แล้วจะติดต่อไปนะครับ เผื่อว่างตรงกัน จิบกาแฟกันครับ

P

ครั้งนี้ได้ชนแก้วกับแจ๊คด้วย ถือว่าฉลองรางวัล "จตุรพลัง" ด้วยนะครับ

ขอบคุณน้องและพี่ๆที่มาร่วมม่วนซื่นในคืนนั้นมากๆครับ

มาเชียงใหม่ อย่าลืมทักทายผมนะครับ

P

น้องชายพรหมลิขิต

จริงๆผมฉิวเฉียดพิจิตรไปมานะครับ เรียกว่าบ่อยๆด้วย แต่ไว้มีโอกาสจะนัดเจอตัวต่อตัวซักหน่อย ประเด็นเรื่อง "เด็กเยาวชน" ที่น้องทำอยู่น่าสนใจมากครับ

ผมดีใจมากครับที่ มมส . บางท่านก็ได้เจอแบบไม่คาดฝัน พลังของเครือข่ายมันเกิดขึ้นนานแล้ว และมีพลังทวีคูณไปเรื่อยๆ

จะไปลิ้มลอง "ส้มตำบึงสีไฟ" นะครับ แต่เทียบระหว่างส้มตำ "ไผ่สีทอง" ที่ มมส.แล้ว ที่ไหนจะ "แซ่บ" กว่ากันครับ

P

ดีใจที่เจอตัวเป็นของพี่หนิง ที่ใจดี และทราบข่าวมาว่า มีดีกรีเป็นถึงนางงามลำใย เวสทิน (อดีตที่เคยรุ่งเรือง)

จะบอกพี่หนิงว่า ไม่เพียงแต่ผมประทับใจเท่านั้นนะครับ น้องขวัญก็ประทับใจเช่นกัน ฝากขอบคุณงามๆมา ณ โอกาสนี้

อาหารร้านไผ่สีทองไม่ผิดหวังเลยครับ "แซ่บ" หลาย

โอกาสหน้าจะไปรบกวนใหม่ นะครับ

 

สวัสดีค่ะ คุณจตุพร...ไม่ค่อยได้เข้ามาคุยด้วย สบายดีนะคะ...ชอบภาพสุดท้ายมากค่ะ... "2 ชายสไตล์เดียวกัน"...

พี่

P

 

ความรู้สึกแบบว่า "ดีใจมาก" ครับ ที่ได้เจอตัวจริงและพูดคุย ค่อนข้างจะ "คอเดียวกัน"

มีโอกาสดีๆจะไปอีกครับ คิดว่าประเด็นที่คุยกันยังไม่จบครับ

ผมสบายดี เดินทางบ่อย และมีความสุขครับ

ขอบคุณมากครับ

 

  • สวัสดีเพื่อนรัก 
  • เข้ามาอิ่มในมิตรภาพที่สัมผัสได้ด้วยหัวใจ แม้ว่าไม่ได้อยู่ตรงหน้าก็ตาม
  • เก็บสิ่งดีๆ แบบนี้ไว้ตลอดไป ไม่ต้องซื้อหน่วยความจำใดๆ มาใส่เก็บไว้ในฮาร์ดดิสก์ เพราะมันจะอยู่ในเบื้องลึกของห้วงมิตรภาพที่แสนดีตลอดไปครับ
  • ขอบคุณมากนะครับ
"เพื่อนรัก"
P
  • หากมีโอกาสดีๆผมคิดว่าจะได้เจอเพื่อนนะครับ สัญญากับผมว่ามาจาก เยอรมันแล้วจะมาเที่ยวเหนือใช่มั้ยครับ...มาเที่ยวบ้านผม ปาย -แม่ฮ่องสอน ผมเป็นไกด์และเจ้าบ้านที่ดีครับ
  • ประเด็นบางประเด็นที่เราได้พูดคุยเเลกเปลี่ยน "มิตรภาพ" ที่เริ่มก่อเกิดขึ้นเป็นแรงผลักสำคัญในการขับเคลื่อนเครือข่ายครับ
  • แน่นอนว่าเบื้องต้น มิตรภาพที่งอกงามก็จะเจริญเติบโตไปเรื่อยๆ
  • ให้กำลังใจเพื่อน และให้กำลังใจ blogger ทุกท่านที่ร่วมกันสร้างสรรค์ สังคมเรียนรู้สู่บูรณาการภวะครับ

ฝากไว้ด้วยมิตรภาพ และ "ใจ" ครับ

  • สวัสดีเจ้าอ้ายเอก
  • มาแอ่วถึงอีสานบ่อได้ปะหน้ากั๋นเลย...พลาดงานนี้ได้จะใดเจ้า  พี่หนิง พี่พนัส  อยู่ใกล้ ๆ ก็ไม่ยอมบอกว่าอ้ายเอกมา  
  • อ้อท้องก็ไม่ใช่ปัญหาซะหน่อย  แม้จะลำบากบ้าง แต่อยู่แค่นี้เองก็มาหาได้นี่นา  อ้อจะงอนดีไหมคะ  อยากให้เห็นอ้อตอนนี้จริง ๆ   เพราะน้ำหนักขึ้นจากเดิมตั้ง 11 กิโลแล้วค่ะ  อ้วนมาก ๆๆๆๆๆ เลย 

 

P

น้องอ้อ

  • อ้ายต้องขอสุมาแต้ๆ พอดี อ้ายประชุมที่ อาคาร ราชนครินทร์ แต่ก่อประชุมเกือบทั้งวัน บ่มีเวลาเลยวันแรก
  • วันที่สองก่อประชุมที่ อาคารพิพิธภัณฑ์อีสานหน้ามหาลัยนั่นหละ
  • ทั้งสองวันมันฉุกละหุกขนาดเลย เวลาที่เป็นเวลาของพวกเราก็คือ "ร้านไม้หอม" ในช่วงกลางคืนนั่นหละ แต่เกรงใจ๋น้องครับ เลยบ่กล้าบอกน้องอ้อครับ
  • โอกาสปะกั๋นครับผม
  • ตามมาอ่านน้องรัก
  • ดีใจที่ได้คุยด้วย
  • พี่หนิงผอมลงเนอะ
P

ขอบคุณครับ อ.ดร.ขจิต

ต้องขอบคุณอาจารย์ที่ส่งผ่านสายโทรศัพท์ให้ได้สนทนาแบบ real time

ดังนั้นไม่ว่าอยู่ที่ไหน สายใยก็ผูกพันนะครับ

ป้าด  เดินสายขนาดเนาะ

ยินดีด้วยนะค่ะ ที่ได้เจอคนรู้ใจ

แต่ถ้าอยากเจอคนต้องตา และต้อใจ ต้องมาเจอกะสาวขอนแก่เด้อ (สาวงาม แต่ไม่แสนงอน)

  •  และต้อใจ ต้องมาเจอกะสาวขอนแก่เด้อ (สาวงาม แต่ไม่แสนงอน)

                                  แก้ไขค่ะ

 และต้องใจ ต้องมาเจอกะสาวขอนแก่นเด้อ (สาวงาม แต่ไม่แสนงอน)

 

เออ ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ ใจด่วน ใจเร็วจริงๆ เลย พิมพ์ผิดตลอด  (แต่ไม่ใจง่ายนะค่ะ)

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
คุณ
P

สาวแก่นนคร"ใจเร็วแต่ไม่ใจง่าย"

ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยม ผมเองเดินทางไปขอนแก่นมาครั้งหนึ่งไปที่ RDI และได้เจอBlogger หลายๆท่าน อ่านได้จาก บันทึก อ.แป๋ว ครับ

ที่ขอนแก่นก็มีสิ่งที่น่าประทับใจ และที่สำคัญไปมหาสารคามก็ยังต้องลงท่าขอนแก่นครับ

แต่มีแนวโน้มว่าจะไปอีกหลายครั้งเลยครับ

โอกาสดีคงได้พบและแลกเปลี่ยนกันนะครับ

คุณน้องเอกครับ

         แล้วเมื่อไหร่จะถึงคิวหาดใหญ่นะเนี่ย  อยากให้ล้มทับจะแย่อยู่แล้ว

           อ้อ  ว่าแต่ไปนครศรีฯ  คราวนั้น  ได้องค์พ่อจตุคามฯ กลับมาบูชาบ้างรึเปล่าครับ

พี่ รัตติยา เขียวแป้น

P

กระผมไปนครมีเรื่องเล่ามากมายครับ ผ่านจากคีรีวง ไปยัง วัดประจำจังหวัด กำลังมีพิธีปลุกเสก "องค์จตุคาม" พอดี

พูดเรื่องนี้แล้วมีเรื่องเล่าครับ ที่นครมีแต่ไวนิลขึ้นเพื่อบอกรุ่นของแต่ละรุ่นของ"องค์จตุคาม" และแต่ละรุ่นที่เราอ่านได้อย่างเพลิดเพลินนั้น ต้องมีคำว่า "รวย" อยู่ด้วย ถึงจะเป็นรุ่นที่ถูกจองและเช่าเยอะ

มีรุ่นหนึ่ง ชื่อรุ่น "รวยข้ามภพข้ามชาติ" อะไรจะขนาดนั้นครับ

แต่เป็นปรากฏการณ์ที่ดีครับ คนเรามีสิ่งยึดมั่น และสิ่งที่ยึดมั่นนั้นก็เป็นเรื่องดีงาม หากเสริมเข้าไปด้วยว่า หากท่านใดนับถือองค์ท่านจตุคาม (มีท่านแขวนอยู่ที่คอ) ต้องปฏิบัติศีล ๕ งั้นจะไม่ศักดิ์สิทธิ์

ผมไปนมัสการสิ่งศักดิ์สิทธิ์หลายแห่งในวัด และเดินชมสินค้า

แต่ไม่ได้ชมและจององค์ท่านจตุคาม!!!!ครับ

P

ผมคิดว่าจะไปใต้ในอีกไม่นานนี้ครับ น่าจะเป็นเมืองนครฯ อีกครั้งครับผม

ผมมีสัญญาใจกับ "คีรีวง" อยู่ครับ

 

แหมอะไรก็ยอมได้ แต่ทำไมจะได้ให้พี่หนิงมาเลี้ยงข้าวกลางวัน สไตล์ลูกอีสาน ข้าวเหนียวส้มตำ ที่ร้านไผ่สีทอง 

แวะมาฝาก blog ของน้องๆ พี่ staff คนใหม่ ของ มมส P นะคะ  "พี่" เพื่อ "น้อง

เชิญแวะเยี่ยมนะคะ   ขอบคุณค่ะ

 

ตามมาอ่าน มิตรภาพที่งดงาม...งอกเงยผ่าน blog "เครือข่ายมีชีวิต" อ่านแบบเห็บภาพ ซาบซึ้งและเข้าใจความรู้สึกค่ะ

อาจารย์ค่ะ

ยินดีกับอาจารย์ด้วยนะค่ะกับมิตรภาพที่อิ่มใจ

               เป็นเรื่องน่ายินดีและดีใจมาก ๆ ผมเองจะหาโอกาสเข้าร่วมสนทนากับบล๊อกเกอร์ตัวเป็น ๆ บ้าง ตอนนี้ก็พยายามทำความรู้จักกับทุก ๆ คนอยู่ อีกไม่นานคงจะมีคนต้อนรับผมเป็นเพื่อนบ้างเหมือนกันละครับ

P
ขอบคุณครับ ที่พี่หนิงเป็น คุณอำนวย ให้เกิด blogger หน้าใหม่ๆเพื่อการแลกเปลี่ยนความรู้ครับผม
P

คุณน้องก็ไปเยี่ยมพี่หนิง ใกล้เวลาทานอาหารครับ โดยเฉพาะมื้อกลางวันพี่หนิงต้องพาไปอีกแน่ครับ รับรอง "แซ่บ" หลายครับ

ฝากสวัสดีพี่ๆ มข.ด้วยครับ

 

P

พี่จิ๊บ และ

ไม่มีรูป
คุณชะห์

ผมหวังไว้ว่าวันหนึ่ง คงได้ไปอยู่ท่ามกลางมวลมิตรที่ หาดใหญ่ นะครับ

หลายท่านเลยทีเดียวที่อยากสนทนาตัวต่อตัวที่นั่น

มิตรภาพที่สวยงาม งอกเงย ในเครือข่าย gotoknow ครับ

P

ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ ผมคิดว่าใช้เวลาบ้างในการนำเสนอตัวตนที่มีอยู่ แล้ว การเป็นเพื่อนไม่ใช่เรื่องยาก หากเข้าใจกัน และก่อสายใยที่อบอุ่นครับ หลังจากนั้น

เป็นเพื่อนกันครับ!!!

ผมเชื่อว่า  เราจะยังได้พบกันอีก !

 

   คุ้นเคย - สนิทแน่น

แน่นแฟ้นและแสนรัก

มิตรภาพเอ่ยคำทัก

สบตา  ประจักษ์ใจ

เหมือนเพื่อนที่ตามหามาแสนนาน

พบพาน แบ่งปัน ความฝันใฝ่

โลกกว้าง  หนทางไกล

เพื่อน คือ ความยิ่งใหญ่ของชีวิต

มาชื่นชมมิตรภาพที่เหนี่ยวแน่น แข็งแรง ของเครือข่าย g2k ... แวะขอนแก่นอีกเน้อออ... น้องเอก กับคุณแผ่นดิน...ยังกะพี่น้องฝาแฝดค่ะ...

P

ผมก็เชื่อว่าเราจะพบกันอีกครับ

เป็นความผูกพันที่ประหลาดเหมือนกัน แนบแน่นราวรู้จักกันมานาน

 

 

                                คุ้นเคย - สนิทแน่น

แน่นแฟ้นและแสนรัก

มิตรภาพเอ่ยคำทัก

สบตา  ประจักษ์ใจ

เหมือนเพื่อนที่ตามหามาแสนนาน

พบพาน แบ่งปัน ความฝันใฝ่

โลกกว้าง  หนทางไกล

เพื่อน คือ ความยิ่งใหญ่ของชีวิต

P
พี่แป๋วครับ

ความรู้สึกอบอุ่นไม่แพ้ที่ไปเยือนขอนแก่นครับ ที่ขอนแก่นก็ได้มีโอกาสเจอมวลมิตรที่อยากเจอ กำลังจะมีการพูดคุยในประเด็นงานวิจัยอีก ผมคงได้เดินทางไปในอีกไม่นานนี้

ผมกับคุณแผ่นดินหากเป็นพี่น้องฝาแฝดก็ด้วยเรื่องตัวตนที่คล้ายคลึงกันครับ เมื่อสัมผัสพูดคุยก็รู้ได้ว่าคนคอเดียวกัน

จากกันมาเหมือนกับว่าเรามีประเด็นพูดคุยค้างๆอยู่ครับ ต้องกลับไปคุยต่อให้จบ :)

คุณเอก...เมื่อไรเราจะได้เจอกันคะ...เข้าปีที่สองแล้วนะคะเนี้ย..ที่ได้รู้จักกันแบบ B2B...

...

แต่บางทีคิดอีกครั้ง..บุกไปเจอที่เชียงใหม่...ก็ดีเหมือนกันนะคะ...จะชวนไปจิบกาแฟที่ร้านเล่าค่ะ...

(^____^)

กะปุ๋ม

P

มาเลยครับคุณกะปุ๋ม อย่าได้รอช้าครับ

ร้านเล่ากับที่พักผมอยู่ไม่ไกล เดินทาง ๕ นาที ผมไปบ่อยๆ

ตอนนี้ที่เชียงใหม่มีร้านกาแฟเต็มเมือง แต่ละร้านแข่งขันกันตกแต่งและผมชอบที่จะดู จะสัมผัสบรรยากาศที่ครีเอทแบบนั้น ได้ไอเดียและอิ่มอร่อยกับรสชาติละมุนของกาแฟครับ

 

แหม...คุณเอก..ทำให้รู้สึกละห้อยแบบว่าอยากไปทันทีเลยค่ะ...

...

ร้านกาแฟมีมาก..แต่ร้านที่น่านั่งนั้นมีน้อย... กะปุ๋มชอบร้านที่นั่งแล้วรู้สึกว่าเราได้นั่งจริงๆ...นั่งแบบไม่ต้องตั้งใจไปดื่มไปกิน...แบบว่านั่งได้...เรื่อยๆ...อย่างไม่ต้องรีบเร่ง...เพราะบางครั้ง...บางร้านนั้นเสมือนเป็นที่ส่วนตัวสำหรับที่จะปลดปล่อยความคิด..ให้โลดแล่น...

...

(^____^)

P
ช่วงเรียนปริญญาตรี ผมชอบโดดเรียนในบางวัน ก็ใช้เวลาอยู่ในร้านกาแฟ ตากแอร์ อ่านหนังสือครับ(ดูดีมั้ยครับ) เพราะมันเงียบ เย็นดีครับ แถมกาแฟก็อร่อย คนขายก็ฉอเลาะเอาใจดี

ว่ากันว่า ก่อนสอบเรายึดฐานที่มั่นไว้ที่ร้านกาแฟ และเวลาส่วนหนึ่งผมก็ชอบไปที่วัดอุโมงค์เงียบๆคนเดียวเพื่ออ่านหนังสือ

เวลาที่เป็นของผม ทำให้ผมโลดแล่นอิสระในใจ อ่านหนังสือได้ดี และพักกาย พักใจไปด้วย

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท