อย่าสอน...อย่าบ่น...อย่าว่า...ในสิ่งที่เราเองทำไม่ได้
ได้เข้าไปฟัง"เมื่อคุณธรรม...นำการศึกษา" โดยท่านอาจารย์ ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา ในงานมหกรรมการจัดการความรู้ครั้งที่ 3 ในช่วง 11-12 น. (เรา 3 คนจากห้อง GotoKnow -อ.จันทวรรณ อ.ธวัชชัย และตัวเอง ขออนุญาตชวนชาวสมาชิกที่มาเรียนการใช้ blog GotoKnow ไปฟังกับพวกเราด้วย)
ต้องขอบคุณอ.จันทวรรณที่เสนอว่า เราน่าจะไป เพราะเราแทบจะไม่มีโอกาสได้เยี่ยมชมงานส่วนอื่นๆเลย แต่เรื่องนี้ของอ.ดร.อาจอง นี่เราไม่อยากพลาดเลย ได้ชื่นชมความเก่งระดับโลกของท่านที่ได้รับการพิสูจน์แล้ว พร้อมๆกับซาบซึ้งกับความมีคุณธรรมที่ท่านถ่ายทอดออกมา ทำให้เรามีความสุขที่ได้เห็นคนเก่งที่พยายามชี้ให้เห็นว่า คุณธรรมความดีมีคุณค่ามากกว่าความเก่งแน่นอน
ท่านเล่าให้ฟังถึงการสอนเด็กที่โรงเรียนสัตยาสัย จังหวัดลพบุรีของท่าน ที่ใช้หลักพุทธศาสนา สอนให้เด็กมีศีล สมาธิ ปัญญา ให้คุณค่ากับเด็กทุกคน หนึ่งในหลายๆสิ่งที่ท่านฝากไว้ให้คิดก็คือ ไม่สอนในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้ ท่านได้มีคำสั่งให้คุณครูของโรงเรียนนี้ไว้ 2 ข้อคือข้อ 1 จงเป็นแบบอย่างที่ดีของนักเรียน และข้อ 2 ให้กลับไปอ่านข้อ 1
อ่านบันทึก "ทำหรือยัง?" ของอ.Beeman แล้วก็เลยทำให้อยากเขียนเรื่องนี้ย้ำอีกที
เพราะเรามักจะได้พบเห็น หรือบางครั้งเราเองก็จะเป็น ที่เราตั้งคำถามว่า
ทำไม...ไม่มีใครทำ...อย่างนั้น อย่างนี้
ทำไมเขาถึงทำอย่างนั้น ทำไมไม่ทำอย่างนี้
ทำไมไม่มีใครช่วยเหลือคนนั้น
ทำไมไม่มีคนทำหน้าที่....
แต่เราลืมถามตัวเองไปว่า
แล้วทำไม...เราจึงถาม
ทำไมเราไม่ลงมือทำเสียเลย
ตั้งใจไว้แล้วค่ะว่า ต่อจากนี้ไปคำถามแบบนี้จะไม่ใช้แล้ว ถ้าหากเรามีคำถามเช่นนี้ แล้วสิ่งนั้นไม่ใช่สิ่งที่เราทำได้เอง ก็จะไม่ถาม จะเริ่มถามตัวเองก่อนว่า สิ่งนั้นเราทำได้ไหม ถ้าไม่ได้...จะได้ไม่ต้องถามว่า ทำไม...ใครไม่ทำ
อีกอย่างหนึ่งที่อยากฝากไว้ในบันทึกอันเนื่องมาจากการบรรยายครั้งนี้ก็คือ คำสอนที่ว่าให้ถามว่า สิ่งนั้นดีกับตัวเรามั๊ย ถ้าดี ถามต่อว่า ดีสำหรับทุกคนไหม ถ้าไม่ดีสำหรับทุกคน...อย่าทำ
ความเห็น (18)
- แวะมาทักทาย
- มีรูปพี่หลายรูปแล้วจะส่งให้นะครับ
- ชวนขาวสมาชิก
- พิมพ์ผิดครับ น้องชายขอบก็ฟังไม่ได้สิครับ
ขอบคุณคุณขจิตค่ะ ต้องให้รางวัล "ตาเหยี่ยว" สัก 1 อะไรดีล่ะคะ
ไม่เข้าใจ เรื่องน้องชายขอบค่ะ เฉลยหน่อย มุขคุณขจิตนี่พี่ตามไม่ค่อยทันเลย
เสียงคุณขจิตยังตามมาติดหูพี่อยู่เลยนะคะ เหมือนนกเล็กๆยังไงไม่ทราบ
พี่โอ๋สรุปเรื่องได้ดีมากเลยครับ อยากฟังอีก
- มุกคุณลุงขจิต พี่โอ๋ จะต้องนึกภาพคุณชายขอบครับ
- นึกออกยังครับ ถ้านึกไม่ออก ใบ้ให้อีกนิด "ขาว" ตรงข้ามกับอะไรครับ
พี่เล็ก โฆษณาที่ว่า สงสารคุณพ่อลูกคู่นี้มาก จนพ่ออาการหนักแล้วคุณลูกก็ยังไม่ได้คำตอบ รู้สึกอารมณ์ย้อนกลับเหมือนไปดูหนัง Patch Adams อีกรอบเลยครับ
แหม ขอบคุณคุณจันทร์เมามาย มากค่ะ อ่านคำอธิบายแล้วก็ยังต้องดูซ้ำ แล้วคิดอีกรอบเลยค่ะ เรื่องแบบนี้หัวพี่ช้ามาก "มุข" (ไม่ใช่"มุก"นะคะ) ของคุณขจิตนี่....พี่ก็ว่าเรา 2 คนก็ไม่ได้ขาวมากกว่าคุณชายขอบแกสักเท่าไหร่เลยนะคะ คุณขจิต ทำเป็นไปว่าเธอ
ใช่แล้วค่ะ ถ้าคิดที่จะทำ ก็ให้ทำตั้งแต่วันนี้(หมายถึงสิ่งที่ดี)เพราะ ระวัง...........หมดอายุ..............เหมือนโฆษณาเลยเนอะ
- ตามมาอ่านเรื่องราวดีๆจากอาจารย์ค่ะ...ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ
- บันทึกนี้ทำให้ต้องหันกลับไปพิจารณาตัวเองบ้างแล้วล่ะค่ะ
- ขอบคุณ คุณโอ๋ มากครับ ที่แวะไป ดูเหมือนคุณโอ๋และ ดร. จันทวรรณ-ธวัชชัย จะเข้าไปฟังตอนที่ สอง ส่วนผมฟังส่วนแรกเท่านั้น พอพักครึ่ง ผมรีบแวะไปคาวระ อาจารย์จันทรวรรณ ที่ห้อง MR222 ตามที่ตั้งใจไว้
- ตอนนั้น คุณโอ๋กับ ดร. จันทรวรรณ อยู่บนเวทีครับ ดร. จันทรวรรณ เห็นผมเข้าไป ยังแนะนำต่อท่านผู้เข้าฝึกอบรม Gotoknow เลยครับ ทำเอาผมเป็นปลื้มครับ......ที่อาจารย์ จำผมได้ วันหลังจะเอารูปที่ถ่ายไว้มาอวดครับ
- ผมคุยกับท่าน ดร. ธวัชชัย อยู่ข้างล่าง สักเดี๋ยวก็จบการอบรม แล้วทั้งหมดก็รีบไปห้องที่ ดร. อาจองบรรยาย แต่ผมติดต้องไปเก็บเกี่ยวห้องอื่น ๆ ครับเลยต้องยอมพลาดตอนที่สอง ซึ่งก็พอดีได้มาเติมเต็มจากบันทึกนี้
บันทึกนี้ของอ.Panda ก็เป็นสิ่งที่ได้มาจากการบรรยายของอ.อาจอง เช่นกัน ใครยังไม่ได้อ่าน ลองแวะไปดูนะคะ เป็นข้อคิดดีๆที่น่าบอกต่อเช่นกันค่ะ
ดีมากมากเลยนะพี่โอ๋ ที่เราได้แว้บไปฟัง ดร.อาจอง เพราะ tacit knowledge ที่ได้รับจากท่านในเวลาหนึ่งชั่วโมงนั้นคุ้มค่าที่สุดเลยค่ะ ว่าแล้ว ก็จะรีบไปหาหนังสือ อาปาณสติ มาอ่านดีกว่านะ :)
ปลื้มมากๆ .. ตอนนี้ก็ยังไม่หายปลื้ม และคงปลื้มตลอดไปครับ
ผมเป็นนักเรียรุ่นแรกๆๆเลยคลับ