2. ข้าพเจ้าสำรวจตนเองพบว่า

• เวลาข้าพเจ้าทำงานที่ใช้ความคิดสร้างสรรค์ที่แตกต่างจากคนอื่น มักทำให้คนอื่นเห็นหรือสัมผัสเข้าถึงมุมมองนั้นได้ ทำให้คนอื่นมองเห็นการเปลี่ยนแปลงคือการพัฒนาของข้าพเจ้า
• ในขณะที่ข้าพเจ้าทำงานโดยไม่ใช้ความคิดสร้างสรรค์ที่แตกต่างจากคนอื่น มักทำให้คนอื่นมองไม่เห็นหรือเข้าไม่ถึงการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว และทำให้เข้าใจว่าข้าพเจ้าไม่เปลี่ยนแปลง
• ไม่ว่าอะไรก็ตาม ถ้าข้าพเจ้ามีจุดยืน คือยืนหยัดที่มั่นคงแล้ว และจุดเปลี่ยนคือยืดหยุ่นบ้างในบางเรื่องแล้ว มักจะเป็นผลดีต่อการพัฒนาของข้าพเจ้าทั้งสิ้น

1.ข้าพเจ้าสำรวจตนเองพบว่า

• ความร้อนหรือไฟ ในการทำงาน แม้จะกระทบกัน มีความเห็นแตกต่างกัน มุมมองและความคิด เพื่อให้เิกิดการแข่งขันกัน เพื่อความสำเร็จคือการพัฒนา
• และความเย็น ในการทำงาน แม้จะไม่กระทบกันแต่มันมีพลังแฝงอยู่ ขับเคลื่อนเกิดความสำเร็จของงานคือการพัฒนาเช่นกัน
• ทั้งสองวิธีนำไปสู่การพัฒนาได้เช่นกัน...ทั้งนี้เพราะการเรียนรู้และประสบการณ์ของข้าพเจ้า
• เห็นด้วยกับน้องซิลเวีย @58212 เรายังไปไม่ถึงจุดหมายที่เราจะไป แต่เราก็ไม่ได้อยู่ที่เดิม เพียงแต่ใครจะเห็นบ้าง เท่านั้น

   ..รู้สึกหนักใจเมื่อมีคนบางคนเข้าใจผิด จากบทความที่เราเขียนเพื่อชื่นชมเขาแต่เขาไปตีความหมายผิดไป... แม้จะพยายามบอกถึงจุดประสงค์และความชัดเจนแก่เขาแล้วก็ตาม...

    เลยมองจากตนเองถึงตนเองพบว่าตัวเราเองผิดเพราะเขาอาจแค่พูดเล่นไม่อยากให้เราเขียน ถึงแม้จะชื่นชมหรือมองในมุมมองตรงกลางก็ตาม...

    ความสัมพันธ์เปลี่ยนไปเพราะเขาเข้าใจผิด ตอนนี้ เขาต้องการเพียงเพื่อการยอมแพ้เท่านั้น....

   ข้าพเจ้าเห็นว่าถ้าเราบอกถึงจุดประสงค์และความชัดเจนแก่เขาแล้ว แต่เขาไม่รับฟัง..ก็เพียรที่จะทำดี พูดดีกับเขาใหม่โดยปราศจากอคติกับเขา...

    เพราะข้าพเจ้ารู้สึกแพ้ด้วยการยอมพูดดีกับเขา ทำดีกับเขาอยู่เสมอ และยอมรับในความคิดของเขา  โดยการเข้าไปหาไปพูดคุยกับเขา "ยอม" เปิดใจรับฟังความคิดของเขา และไม่ได้แข่งขันอะไรกับใคร...และยังคงทำดีกับเขาต่อไป

ได้แต่หวังว่า สักวันเขาคงจะเห็นถึงความจริงใจที่ให้แก่เขานั่นเอง

ลองแต่งเพลงลำตัดดู เป็นเืพลงพื้นบ้านที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์ไว้ ซึ่งพ่อครูแม่ครูที่เล่นเพลงอีแซว เพลงลำตัด เพลงฉ่อย เพลงพื้นบ้านภาคต่างๆ นับวันก็น้อยลง จึงสมควรที่จะสืบสานตำนานเพลงพื้นบ้านเอาไว้

    การทำงานปัจจุบัน อาจมองไปเรื่อยๆ ตามสภาพของมันก็จริง แต่ท้ายสุดคือความสำเร็จ นั่นคือ การพัฒนา การพัฒนา ไม่จำเป็นต้องเร็ว หรือ ช้า..ไม่จำเป็น ต้องก้าวนำ ก้าวกระโดด หรือ ก้าวตาม.... อยู่ที่"ใจ" และ "มุมมองที่เปิดกว้่างและสร้างสรรค์"

ปฏิบัติงานได้ คือ เข้าใจในงานนั้น

ใส่ใจในงานสามารถวิเคราะห์ถึงปัญหาต่างๆ ได้ นั่น คือ เข้าถึงงานนั้น

การดำเนินงานให้บรรลุผลสำเร็จ นั่นคือ การพัฒนา และ นำความรู้ไปสร้างสิ่งใหม่ๆ หรือไปถ่ายทอดต่อยอดได้ นั่นก็คือ การพัฒนา

    แท้จริงแล้ว ไม่ว่าเร็วหรือช้าก็ล้วนมีการพัฒนาแปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลานั่นแล.

ผิดหรือที่ "ใจ" ชอบ "การพัฒนา"

 ชอบเป็นผู้ตาม ชอบให้สั่งการ หรือชี้นำมากกว่า เป็นการให้เกียรติและให้อำนาจแก่ผู้นำคือหัวหน้าและพี่ๆ เชื่อมั่นในระบบพี่เลี้ยง (Mentoring System) และการสอนงาน (Coaching)

แต่ก็มีบางคนชอบให้เรา "ก้าวข้าม" และเห็นการ "ก้าวตาม" ของเราผิด

หลายครั้งที่ เรารู้สึกตั้งความหวังเอาไว้ แต่ไม่ได้ดั่งหวัง บางคนก็ผิดหวัง บางคนก็ท้อแท้หมดกำลังใจ แต่บางคนก็พยายามต่อสู้ต่อไปเพื่อให้ได้ดังหวัง....แต่เพื่อนผมคนหนึ่งเลือกเฉยเสีย.... นิ่งเสียคือไม่ทุกข์ ไม่สุข ไม่คิดไม่หวังมัน หน้าที่ให้เราเสนอคือแค่เสนอ การปฏิบัติเป็นอย่างไรก็คนละเรื่อง... เราไม่สามารถกำหนดกฎเกณฑ์ต่างๆ ได้....

สิ่งที่ยอมไม่ได้คือสิ่งที่หวัง ไม่ผิดที่เราจะหวังไว้ เรายอมไม่ได้เพราะเราอยากให้มันดี แม้จะมีผลกับจิตใจเราก็ตาม...แต่เมื่อหวังแล้วผิดหวังก็ต้อง"ทำใจ" ในเมื่ือเราไม่สามารถกำหนดกฎเกณฑ์ต่างๆ ได้.ก็นิ่งเสีย แล้วตามกระแสเขาไป....เขาอยากให้เป็นอะไรก็เป็น ทำอะไรก็ทำ..อย่าเอาตัวมาใส่ในใจ จะได้ไม่เจ็บ

เราเลยมาดูแผนใหม่ พี่ที่ทำบอกว่า เขาไม่ได้ใช้จุดแข็งที่เราจะคอมเม้นท์นั้นแล้วอย่าไปคิดมาก...นั่นเราก็ยิ้มออก..นั่นคือที่เราเขียนอาจจะคิดมากไปเองหรือเนี่ย?...

ได้คุยกับพี่ที่ทำงานเมื่อเช้า เกี่ยวกับเรื่องการเบิกเิงินล่วงเวลาในงานซึ่งเป็นงานหนักและต้องทำให้เสร็จตามกำหนดเวลา .... ได้รับฟังพี่เขาพูดระบายความในใจ เมื่อรับฟังพี่เขาเสร็จแล้ว เราก็ให้กำลังใจกับเขา เข้าใจเขา แต่ประเด็นหนึ่งคือปัญหาภายในซึ่งเราก็คิดว่าพี่เขาคงจะหาทางแก้ไขในงานของเขาได้ดี.. นั่นคือ "ทำใจ"

   การมองโลกในแง่ดี จึงมีผลมากต่อภาวะการณ์ที่เป็นวิกฤตคือทำให้ขาดกำลังใจและท้อแท้เช่นนี้ สำคัญคือการสร้างพลังจากใจของเราเอง ตัวของเราเองเป็นสำคัญด้วยมุมมองที่สร้างสรรค์ ซึ่งจะมีค่าต่อการดำรงชีวิตของเราต่อไปนั่นเอง

๐ ชีพดำเนิน เดินต่อไป ใครจะรู้
ใครจะอยู่ ใครจะไป ไม่ขัดเขิน
บนรอยเท้า ก้าวย่างไป ใคร่ดำเนิน
ความเจริญ คือพัฒนา ไปหาพลัน

๐ พัฒนา คือเดินตาม ความสุขยิ่ง
พัฒนา คือไม่นิ่ง ยิ่งสรรค์สร้าง
พัฒนา คือชนะ เพราะละวาง
พัฒนา คือคิดอย่าง ทางผู้นำ
พัฒนา คือนอกกรอบ ชอบพูดคิด
พัฒนา ไม่ยึดติด คิดใหม่บ้าง
พัฒนา คืออภัย ให้เจือจาง
พัฒนา คือทางสร้าง มิตรไมตรี

ตอนนี้ที่หน่วยงานมีการแบ่งเป็นกลุ่มๆ จากงาน 5 งาน และเป็นกลุ่มสายเลือดใหม่ (Young Blood)หรือกลุ่มข้ามสายงาน(Cross Funtional Team)อีก 2 กลุ่ม ซึ่งเป็นเรื่องที่ใหม่จนหลายคนโดยเฉพาะผมอาจมองว่าขัดแย้งแต่ความจริงคือ เป็นทั้ง 2กลุ่มเป็นกลุ่มที่แบ่งปันทักษะถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ภายในกลุ่ม เป็น KM แบบเนียนที่หากไม่ได้ศึกษาหรือคิดเป็นระบบแล้ว จะมองไม่เห็นทันทีว่านี่คือการถ่ายทอดความรู้ แลกเปลี่ยนเรียนรู้เลยทีเดียว.... ฉะนั้นที่เราคิดว่ามาขัดแย้งนั้นผิด (โชคดีที่เรายังเืชื่อมั่นในระบบ เดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด เลยตามกระแสไป)

วันนี้ดีเป็นพิเศษที่ ได้สร้างฐานข้อมูลเกี่ยวกับงานสารบรรณภายในหน่วยงานได้สำเร็จ จากโจทย์ที่พี่นวยบ่นมาเกี่ยวกับเรื่องการนำข้อมูลแสกนใส่ในserver แล้วจะทราบอย่างไรว่าผุ้รับเปิดดูแล้วหรือไม่ ก็เลยจุดประกายให้ผมมาศึกษาและเขียนฐานข้อมูลด้วย Access อย่าง่ายๆ และได้ทดลองใช้แล้วก็โอเคในระดับหนึ่ง ซึ่งจะต้องลองให้พี่เขาใช้ดูก่อนสักระยะ...

  ซึ่งต่อไปมีความคิดที่จะทำฐานข้อมูลครุภัณฑ์ภายในองค์กรและฐานข้อมูลประกันคุณภาพภายในหน่วยงาน ทั้งนี้เพราะเป็นกรรมการ ทั้ง KM พัฒนาบุคลากร ประกันคุณภาพการศึกษา และ ผู้ช่วยเลขาฯ ในคณะกรรมการบริหารฯ กอง ซึ่งใส่หมวกหลายใบเหมือนกัน ไม่รวมที่ทำคือ ช่วยงานสารบรรณ และทำงานครุภัณฑ์ เต็มเวลาครับ

จริงๆ แล้ว ตั้งใจจะสร้าง คลังความรู้ออนไลน์ในหน่วยงาน โดยนำเอาองค์ความรู้ที่ได้รับในงานแต่ละงาน มาเก็บรวบรวมไว้ และบางส่วนก็นำมาใช้ประโยชน์ในการพัฒนาคู่มือปฏิบัติงานปัจจุบัน ตลอดจนตัวชี้วัดความสำเร็จรายบุคคล ซึ่งเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพราะต้องสร้างฐานให้แข็งเสียก่อน

ตอนแรกก็ยังลังเลว่าจะเลือกอะำไรก่อนดีระหว่าง KM กับ HR แต่คิดได้ว่า ควรจะเลือก ภายใน (ความรู้สึก ความคิด ประสบการณ์การเรียนรุ้) มากกว่าภายนอก (ในเรื่องกิจกรรม โครงการ และเรื่องที่สนับสนุนในส่วนตัวผู้ปฏิบัติงาน) ซึ่งถ้าทำ KM แล้วจะเชื่อมต่อกันกับ HR ได้ดีทีเดียว

วันนี้ดีใจมากที่ ได้เขียนคู่มือการเรียนรู้ในงานของตนเสร็จ 2 เล่ม คือ ในเรื่องของการเรียนรุ้และติดตั้งระบบ E-document ในหน่วยงาน และในเรื่องของการเรียนรู้การติดตั้งระบบ MIS เพื่อการบริหารพัสดุในหน่วยงาน เป็น KM 2 เล่มแรกที่ได้จัดทำจากการถ่ายทอดประสบการณ์ในการทำงานของตนเอง ซึ่งจะได้นำไปเสนอพี่ๆ ให้ช่วยตรวจแก้ไขอีกครั้ง  (ซึ่งตั้งว่าจะเขียนอีก ในเดือนหน้าให้ครบ 4 เล่ม)

๐ กาลเวลา ผ่านเลยไป ใช่ย้อนกลับ
คนที่ปรับ เปลี่ยนแปลง แสดงได้
คนที่ช้า อย่าหมางเมิน เดินต่อไป
ผลที่ได้ ใจของเรา เฝ้าปรับปรุง

 ๐ กาลเวลา หมุนเวียน เปลี่ยนไม่หยุด
ต้องเร่งรุด พัฒนา  อย่ารอหลัง
ถ้าจะนำ ทำให้ดี นี้จริงจัง
ถ้าจะตาม ยามอยู่หลัง  ตั้งใจเดิน...

๐ ความรักในความห่าง
มีรักบ้าง ห่างบ้าง ก็แล้วแต่
มีเวลา และอารมณ์ เป็นตัวแปร
ที่แน้แท้ คือ ตัวเรา ที่เข้าใจ.....

๐ ความรักในความต่าง
มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ต่างกันได้
มีเหตุผล แต่ละคน ดลนำใจ
มีความรัก เป็นสายใย ให้เกี่ยวพัน....

ถ้าคุณทำงานไปวันวัน......

   แล้วคุณจะได้อะไรในแต่ละวันบ้าง ?

วันนี้ก็แพ้ พรุ่งนี้ก็แพ้ วันต่อๆ ไป ก็ต้องแพ้ เพราะแพ้ใจตนเอง

เติมเต็มบางส่วนที่หายไปในสังคม เพื่อสร้างสรรค์สังคมให้สมบูรณ์

เติมเต็มบางส่วนที่หายไปในตนเอง เพื่อใ้ห้ตนเป็นตนเองที่สมบูรณ์ทั้งกายและใจ