ขอบคุณมากค่ะ สำหรับความเห็นและประเด็นที่น่าสนใจอีกมุมหนึ่งของอาจารย์หมอ Phoenix
เห็นด้วยค่ะว่า ปัจจุบันนี้ ทั้งภาษาและสำนวนไทยหลายคำมีการเปลี่ยนไป จนบางคำกลายเป็นเพี้ยนไป (จนแทบจะเกินรับได้)
จริงอยู่..ความสำคัญของภาษา นั่นคือ การที่มันสามารถสื่อสารให้คนเข้าใจกัน แต่ภาษาก็เป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงอารยธรรมของสังคมนั้นๆด้วย จึงย่อมสมควรที่เราจะอนุรักษ์สิ่งดีๆและสวยงามของมันไว้ และดูแลให้มันเติบโตไปในทางที่เหมาะสม และดียิ่งๆขึ้นไป
เพียงแต่อะไรกันเล่า คือคำนินามของคำว่า "เหมาะสม" หรือ "ดี" ตรงนั้น
ภาษาไทยมีวิวัฒนาการยาวนาน มานับแต่ก่อนสมเด็จพ่อขุนรามคำแหง ภาษาที่ถูกบันทึกไว้บนหลักศิลา เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับปัจจุบัน ก็จะเห็นว่าวันเวลาได้ขัดเกลาให้มันเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย
การเติบโต การเปลี่ยนแปลงของภาษา จึงเป็น "วิวัฒน์" ของภาษา
แต่ว่าก็ยังมีคำอีกคำหนึ่ง ที่ปัจจุบันก็ฮิตกันไม่น้อย นั่นคือ ภาษา "วิบัติ"
หลายครั้งที่เราเจอคำหลายคำ แล้วเราก็บอกว่า นั่นคือ ภาษาวิบัติ แต่ก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งแย้งว่า นั่นคือ การเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลาของภาษาต่างหาก
ดังนั้น จะว่าไปแล้วระหว่าง วิวัฒน์ กับ วิบัติ ความหมายและกระบวนการของมันตรงกันข้ามกันสุดขั้ว
จนอดคิดไม่ได้ว่า แล้วอะไรหนอ ที่เป็นข้อบ่งชี้ว่า คำๆนั้น สำนวนๆนั้น... มันคือภาษา "วิวัฒน์" หรือ "วิบัติ" กันแน่
ระหว่างสองคำนี้ จะมีเส้นแบ่งคั่น แยกออกจากกันได้ตรงไหนหนอ ?
ขอบคุณค่ะ ^___^