
แต่เริ่มต้น...
ต้องเข้าใจว่าตนเอง เหมือนไม่รู้อะไรเลย ชีวิตถูกผลักเข้ามาสู่กระบวนการเรียนรู้อย่างไม่ได้ตั้งตัว แนวคิดการจัดการความรู้ไม่ชัดเจนนัก
พี่ชาย...บอกว่า
มันสำคัญที่การเริ่มต้น
ฉัน...ทบทวนหลายครั้ง หากฉันยังไม่เริ่มต้น ยอมรับและปรับตัว โลกที่ฉันเห็น และสัมผัสอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ก็ไม่ได้ต่างอะไรไปมากกว่ากะลาที่ครอบกือบแน่นสนิท
พี่ชาย...บอกว่า
ให้ฉันลองเดินออกไป ออกไปเพื่อทักทายกับผู้คน และเรียนรู้กับพวกเขาเหล่านั้น ...มันทำให้ชีวิตที่ธรรมดา มีสีสันขึ้นมากทีเดียว ที่สำคัญ...กระบวนการเรียนรู้ที่พัฒนาตัวตนของฉัน และสังคมที่ฉันเริ่มต้นอุดมการณ์
ฉันต้อง "ปรับตัว" เพื่อ "ปฏิบัติการปัจจุบัน" เป็นสำคัญ เพื่อกำหนดปรัชญาและเป้าหมายที่มั่นคงไม่วอกแวก ไม่ว่าจะเป็นแนวคิดใดๆในพื้นที่เสมือนแห่งนี้ การปรับตัวปฏิบัติการอนาคตที่ฉันตั้งเป้าหมาย ...ฉันคิดว่า กระบวนการเรียนรู้ตลอดเวลาต่างหากที่เป็นทางเลือกนั้น
วันนี้...ฉันจึงเริ่ม
ขอบคุณพี่ชาย ที่สร้างแรงขับจากภายใน
Photo : จาก ลานนาโฟโต้คลับ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย กรรณิการ์ วิศิษฏ์โชติอังกูร ใน วิถีต้นกล้า
คำสำคัญ (Tags)#km#การเรียนรู้ตลอดชีวิต#การเรียนรู้#มหาวิทยาลัยราชภัฎเทพสตรี
หมายเลขบันทึก: 80374, เขียน: 24 Feb 2007 @ 11:38 (), แก้ไข: 06 Sep 2013 @ 17:50 (), สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 62, อ่าน: คลิก