หลังจากที่นู๋ได้อ่านบล็อคของคุณพ่อแล้ว..(ขอถือวิสาสะน่ะค่ะ) นู๋ก็รู้สึกเห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ ที่ทำไมคนเราต้องทำเรื่องธรรมดา ให้เป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาด้วย ก็อย่างเรื่องชื่อ ต้นลั่นทม นั้นแหละค่ะ นู๋ก็เคยบอกให้คุณแม่ปลูกน่ะค่ะ เพราะเห็นว่ามันสวยไง แต่ท่านบอกว่ามันไม่ดี ชื่อมันไม่มงคล แต่คนเราคงอดทนเห็นความสวยงามของมันไม่ได้ มั้งค่ะ ถึงต้องได้เปลี่ยนชื่อ พอเปลี่ยนเป็นชื่อ ลีลาวดี เสร็จ ก็ถือเป็นอันว่า มงคล ไม่เว้นแม้แต่ผลไม้ ตั้งแต่สมัยคุณปู่ยังหนุ่ม เค้าก็เรียก แห้ว มาโดยตลอด แต่พอมาถึงสมัยนี้ ขอเปลี่ยนชื่อให้ดูมงคลอีกหน่อยเป็น คุณสมหวัง
เฮ้ย...ช่างขยันทำเรื่องธรรมดา ให้เป็นเรื่องไม่ธรรมดาซะจริงๆ คนเรา
ช่วงนี้อากาศแปรปรวน แต่คนไม่ปรวนแปร มีอาการไอไม่ได้หยุด คุณแม่แนะนำให้ไปซื้อยาแก้ไอ "ชวนป๋วยปี่แป่ก่อ" ตราลูกกตัญญูมาทาน ทานเท่าไรก็ไม่หาย สงสัยเชื้อจะดื้อยา คุณแม่ก็แนะนำอีกว่า เวลาไอก็ค่อยๆจิบไป หนูก็ว่า ยามันเหนียวข้นจิบไม่ถนัด คุณแม่ก็ว่า ก็กินน้ำตามสิ ทำไมเป็นคนทื่อๆตรงๆอย่างนี้ล่ะลูก ฟังแล้วก็งง คุณแม่ช่างเชื่อมโยงได้เก่งจริงๆ มีคำพูดมาเหน็บลูกสาวได้... เอ๊ะเรื่องนี้เกี่ยวกับจากลั่นทมกลายเป็นลีลาวดีได้ไหมค่ะ...พ่อใหญ่
ไม่ว่าจะชื่ออะไร ไม่ว่ารูปร่างหน้าตาจะเป็นแบบไหน มันก้อแค่เพียงเปลือกนอก ถึงแม้ว่าจะเปลี่ยนชื่อ หรือ ผ่าตัดแปรสภาพ แต่ถ้าจิตใจภายในยังเหมือนเดิม คือ ไม่ดีขึ้น ก็ไม่มีประโยชน์ มนุษย์เรานี่ก็แปลก ยึดติดกับรูปกายภายนอก มากกว่า เนื้อแท้ หรือตัวตนภายใน
ยังเคยนึกเป็นห่วง หญิงสาวที่ผ่าตัดเสริมเต้านม เมื่อถึงวัยหนึ่ง วัยที่ต้องทำหน้าที่แม่ ลูก ๆ ของเธอ จะมีโอกาสได้ลิ้มรสน้ำนมหวาน ๆ จากอกเธอหรือไม่
เข้ามาเยี่ยมเยือนและน้อมรับแก่นธรรมไปเป็นพรของวันใหม่ค่ะ ขอบพระคุณค่ะ
เคยอ่านบทสัมภาษณ์คุณหมอวิธาน ผู้ที่เขียนหนังสือหัวใจใหม่ชีวิตใหม่ ซึ่งท่านเล่างานศัลยกรรมตกแต่งของท่านไว้ น่าสนใจมากค่ะ ซึ่งท่านกล่าวถึง "การยอมรับตัวเอง" ของผู้รับบริการด้วย คือถ้าไม่ยอมรับตัวเอง ก็มองเห็นแต่จุดบกพร่องของตัวเองอยู่ร่ำไป ศัลยกรรมตกแต่งก็เข้าไปช่วยได้เพียงส่วนเดียว ..หาหนังสือเล่มที่สัมภาษณ์นั้นไม่เจอค่ะ ถ้าจำไม่ผิด ชื่อหนังสือว่า "เสียงในความทรงจำ" ค่ะ
โอ้โฮ! หนู เขียนได้เยี่ยมมาก เห็นชัดเหมือนดูภาพยนต์
เมื่อไหร่จะว่างมาชวนไปดู หนังพระนเรศวร สักทีละ
หรือเกรงว่าจะไปนั่งไอ..ไล่กองทัพ พระมหาอุปราช
ตอบ คุณ รัตติยา
คนเราบางทีก็ยุ่งกับตัวเองจนเกินความจำเป็น
ตอบ ..นิสิต มน.พะเยา
ดีใจ ที่นิสิตรุ่นใหม่ มีความคิดสวยงาม รู้ติดตามสภาวะกิเลศและสังคมวัตถุนิยม คนเรานี่นะหนู แค่ยิ้มสบายๆ ก็ระบายความสุข ความสบายใจ ออกมาให้ใครๆเห็นแล้วสดชื่นแล้วละ ไม่ เชื่อ
หยิบกระจกขึ้นมา แล้วยิ้ม ยิ้มๆๆ
กระจกวิเศษ บอกข้ามา คนสวยคือข้าใช่ไหม ฮิๆๆ
ตอบ อาจารย์ จันทรรัตน์
อาจารย์ยั่วให้อยากอ่านหนังสือเล่มนั้นมากๆๆ
ลองให้พันธมิตรKM.ค้นหาให้แล้วครับ
ถ้าเจอนะ..จะอ่านๆๆ "เรื่องการยอมรับตัวเอง" ถือว่าเป็นศาสตร์หนึ่งที่สำคัญมาก มันเป็นกุญแจทอง ที่จะไขไปสู่โลกสันติสุข และสันติภาพ ครับ
ขอขอบคุณทุกความเห็นครับ
ผมได้เรียนเพิ่มเติม จากการเจิมความคิดที่พันธมิตรบล็อกกรุณามอบให้ ขอบคุณครับ ท่านผึ้งหลวง ท่านขจิต คุณนิดหน่อย และท่านอื่นๆที่จะตามมาแชร์ในเรื่องนี้
ขอให้มีมาตรฐานใจ ที่พอใจกันแล้วทุกท่านนะครับ
ค่ะ ครูบา หนังสือ ชื่อ "เสียงในความทรงจำ" เป็นหนังสือดีอีกเล่มที่ถ่ายทอดบทสัมภาษณ์ คนที่มีชื่อเสียงหลายๆคนค่ะ
ยกมาเล่าอีกสักตอนที่ได้ลอกเก็บไว้ในสมุดบันทึกค่ะ เป็นบทสัมภาษณ์คุณ พงษ์พรหม สนิทวงศ์ ณ อยุธยา ที่กล่าวถึง คุณ ตาวัน (วงศกร รัศมิทัต) ว่า
"ต้นเป็นคนที่เล่นดนตรีแล้วคนอื่นเล่นดี รู้ว่าจะส่งอย่างไง ดัน อุ้ม ประคอง คนที่เล่นดนตรีแล้วทำให้คนอื่นเล่นดี คือนักดนตรีที่ดีที่สุด"
สั้นๆ แต่ลงถึงคุณค่าของคนนะคะ
หรืออีกสักสัมภาษณ์ของคุณ ศุ บุญเลี้ยง (หน้า 232)
"ทำให้พอดีมันไม่ง่าย ทำงานหรือทำชีวิตให้ดียังง่ายกว่า ถ้าอยากได้รางวัลศิลปินต่อต้านยาเสพติดหรือทำตัวให้มีชื่อติดกำแพงวัดว่าเป็นคนดี ทำตัวให้คนอื่นรักใคร่ ผมว่าง่าย....แต่ทำไมบางครั้งเราจึงต้องขัดแย้งกับบางคน ทำไมเราต้องแสดงทรรศนะบางอย่างซึ่งคนฟังอาจจะไม่ชอบ อาจรังเกียจเราได้......
มันเหมือนเวลาเรามีลูกมีหลาน หรือเราเป็นครู ถามว่าการทำให้เด็กรักง่ายมั้ย ผมว่าโครตง่ายเลย แต่ทำยังไงให้เด็กมีอนาคตที่ดี ทำไมเราต้องบังคับเด็ก และเราต้องอยู่ด้วยกันได้ด้วย มันมีอะไรบางอย่างที่สำคัญกว่า รู้สึกว่ามีคุณค่ากับชีวิตมากกว่า"
......
ครูบาคงยังไม่เหนื่อยใจที่มีดิฉันเป็นศิษย์(พูดมาก)นะคะ
อาจารย์ จันทรรัตน์ ครับ
โถ! อาจารย์ ผมจะเหนื่อยใจได้ยังไง อ่านทีไรมันเต้นโครมคราม ส่งเสียงอึกกะทึกในหัวอก พูดมาก ไม่เหมือนพูดอย่างมาก แน่นอน
..นับเป็นวาสนาเลยนะครับที่กว่าจะค้นหาอาจารย์เจอ
คุณศุ บุญเลี้ยง นับได้ว่าเป็นมนุษย์มหัศจรรย์ ทำอะไร ทำได้ดีเยี่ยม งานเขียนคมเข้มได้อารมณ์เท่าๆกับที่เขาถ่ายทอดผ่านบทเพลง เพลงที่มีบทชีวิต แทรกไว้สุดคะนึง ไม่ง่ายเลยที่จะผลิตออกมา
ถ้าไม่เป็นการรบกวน อยากจะเรียนเชิญอาจารย์ช่วยตรวจการบ้านนักศึกษาบูรณาการศาสตร์ให้ด้วย จะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง
* ดึง รั้ง ผ่า ตัด เย็บ
* ดึง รั้ง ผ่า ตัด เย็บ
* ครั้งนี้คางสวยจังค่ะคุณหมอ มีบุ๋มแบบลักยิ้มด้วย
+ นั่นมัน สะดือ ครับ
+ ครั้งนี้ขอเป็นครั้งสุดท้ายนะครับคุณนาย
* อ้าว?
+ เพราะถ้าดึงอีก ที่คางคุณนายจะมี เครา ครับ