กองเชียร์...ในห้องผ่าตัด...
เมื่อสองวันก่อนมีการผ่าตัดบริเวณแขนที่หัก...ที่เขาใส่ plate & screws มาแล้ว(เป็นแผ่นเหล็กมีรู...เอาสกรูล็อคแผ่นเหล็กให้เชื่อมติดกับกระดูกที่หัก..)...ทำผ่าตัดมาแล้ว 3 เดือน...ผู้ป่วยมีอาการชาแขน…..เมื่อถึงขั้นตอนค้นหาเส้นประสาท...ที่คาดว่ามันขาดตอนเกิดอุบัติเหตุเพื่อจะเอามาต่อ..
ฉันได้ยินเสียงหมอบ่น
“เอ!...แปลกว่ะ...ใครเคยเห็นบ้างไหมแบบนี้น่ะ....เส้นนี้มันควรจะทอดไปด้านหน้า...แล้วเส้นนี้มันควรจะทอดมาด้านหลัง..แล้วทำไม...ไอ้เส้นนี้มันเอียงๆ...เฉียงๆวะ....เกิดมาก็ไม่เคยเห็น..”หมอค้นหาอยู่อีกพักใหญ่ๆ….
“หรือมันถูกหนีบ......”หาต่อเพิ่มเติม..
”เอ..ไม่ใช่..หรือว่า.......”..หาต่ออีกหลายๆพัก....
“โอย...สงสัยมันเส้นเดียวกันนี่แหละ...มันถูกกระดูกหนีบตอนที่ยึดติดกัน...หนีบมันเข้าไปด้วย..."
"ตาย..ตาย..ตายละวา..ใครทำมันวะ...เอ้า...ถ่ายรูปๆ...ไม่เคยเห็น...เอาไว้สอน” จากนั้นมีการเชิญอาจารย์อีกท่านที่สนิทสนมมาช่วยกัน discuss แล้วสรุปว่า..”มันทำมาได้ยังไงวะ....”......
มี 2 วิธีในการแก้ไข..คือพยายามเลาะเอามันออกมาจากกระดูกที่หนีบไว้บางส่วน..หรือถ้าขาดจริงแล้วก็เอามันมาต่อใหม่....
แพทย์ผ่าตัดใส่แว่นขยาย...เธอใช้ยางเส้นเล็กๆคล้องปลายสองด้านของเส้นประสาทเส้นนั้น...เส้นใหญ่เบ่อเริ่ม...แล้วค่อยๆดึง....ไม่กล้าดึงแรง...ดูท่ากล้าๆกลัวๆ...
“เออ..มันเริ่มขยับเล็กน้อยแล้วอาจารย์”..ฉันพูด
“จริงเหรอพี่ติ๋ว....ไหน..เออจริงด้วย...” เธอทำเสียงสูง ดูลิงโลดใจ...
“มาๆ...เอาสิ่วเล็กๆ...ปลายงอ..มาค่อยๆเลาะ...ถ้าไม่ขาดก็โชคดีไปไม่ต้องต่อ...ถ้าขาดก็โชคดีไป..จะได้ต่อชัวร์ๆ”...สรุป...ต่อจากนี้ไป....อะไรจะเกิดขึ้น....จะดีหม๊ดดด….
หมอเริ่มทำ..ฉันเริ่มเชียร์...โดยปกติเป็นมารยาท...ไม่ควรแนะนำแพทย์...ควรให้เขาคิดและตัดสินใจเอง...แต่ฉันประเมินแล้ว..งานนี้..."เกิดมาหมอก็ไม่เคยเห็น..เนี่ย.."...ถ้าไม่เชียร์...คงไม่ไหว...มา..เราถ้าจะต้องช่วย...แค่ให้กำลังใจก็ยังดี..
“เฮ้ย...ขยับแล้ว.ๆ...”
“หา...อะไรนะพี่ติ๋ว...เป็นเล่น...หนูเพิ่งแคะนา....” หมอบอก
“อ้าว...จริงจริ๊ง...ดูซี่...”
“ไหนๆ...เออ...จริงด้วยๆ..ขยับมากขึ้นหน่อย...อ้าวถ่ายVDOไว้...จะได้รู้ว่ามันขยับมากขึ้นแค่ไหน” หมอค่อยๆเอาสิ่วเลาะต่อ....
“เฮ้ย...ขยับได้มากขึ้นแล้ว.ๆ...”
“โอย...พี่ติ๋วเก่งจังเลย..เชียร์ดีๆ..เดี๋ยวหนูเลาะต่อ..ชอบๆ..”
“ขยับแล้ว.ๆ...”…ฉันก็เชียร์ไปเรื่อยๆตามที่เห็น...
“โอย...พี่ติ๋วเก่งจัง” หมอทำจนมันขยับได้มาก...จน 80-90%มั้ง...เขาหวังว่ามันจะดีขึ้น....หมอดีใจที่ทำได้สำเร็จ...ชื่นชมกับกองเชียร์...ครั้งสุดท้ายเกือบจะล่อน...พวกเราร้องเฮ...แล้วปรบมือกันเสียงดังลั่นห้อง....หมอชอบใจ...
เธอสรุปว่า...กองเชียร์ดีมากๆ...ประทับใจ....เป็นดรีมทีมจริงๆ...เธอว่างั้น.......
ฉันไม่อยากบอกเธอ...ว่าฉันเคยเป็นเชียร์ลีดเดอร์...ตอนเรียนพยาบาลที่จุฬาน่ะ..
เอ้า..วี๊ดดดด...บูม....OR…OR…ดมยา..สู้ๆ.....วี๊ดดดด...บูม...GotoKnow…Cheer!......
(บันทึกเพิ่มเติม)...ฉันลืมบอกเพื่อนๆว่าคนไข้ดมยาสลบ..ไม่รู้สึกตัว...หลับและไม่เจ็บ...การเล่าของฉันเลยทำให้เพื่อนๆกลัว..
ความเห็น (32)
สวัสดียามเช้าคะพี่ติ๋ว...
เพิ่งทราบว่าพี่ติ๋ว...เป็นศิษย์เก่าจุฬาด้วย...
กะปุ๋มก็เป็นศิษย์เก่าคณะพยาบาลศาสตร์จุฬา...เช่นเดียวกันนะคะ...ดีใจจังที่ได้เป็นรุ่นน้องคณะพี่ติ๋ว..แต่กะปุ๋มคาดว่าสมัยนั้น..พี่ติ๋วสังกัดคณะคุรุศาสตร์ใช่ไหมคะ...(เดาๆ..นะคะ...)
...
อ่านเรื่องนี้ดีจัง...เป็นการทำงานเป็นทีมที่ไม่มีการแบ่ง..ว่าฉันเป็นหมอ..คุณเป็นพยาบาลนะ..ห้ามมาแนะนำ..อิอิ (แซวๆๆ คะ)
(^____^)
กะปุ๋ม
เดาชุดเชียร์ลีดเดอร์ตามคุณเอก
จ๊ะอึ๊ย!! ดีนะที่หมอพูดหนู คาดว่าเป็นผู้หญิง ไม่อย่างนั้น การผ่าตัดคงต้องใช้เวลายาวนาน เพราะไหนจะคนไข้ ไหนจะคนเชียร์ คิกคิก
พยาบาลจุฬากับกาชาดนี่เหมอืนกันหรือเปล่าคะ
- เป็นเรื่องเล่าที่อ่านแล้วสนุก..ไม่เครียด
- แนวการเขียนแบบนี้..มิน่าเล่า..มีแฟนๆ ติดตามเข้ามาอ่านมากมาย
- สวัสดีปีใหม่ครับ...ขอให้คุณกฤษณา หรือพี่ติ๋วของน้องๆ มีความสุขในช่วงปีใหม่นะครับ...ขอให้พบเจอแต่ Case เล็กๆ ในช่วงปีใหม่...มีโอกาสพักผ่อนมากๆ..จะได้เขียนเรื่องสนุกๆ ให้พี่น้องของ G2K ได้อ่านกัน..ครับ
- เป็นบรรยากาศการทำงานที่มีชีวิตและชีวามากครับ
- การให้กำลังใจกันและกัน, การชื่นชมกันและกัน, การร่วมแรงแข็งขัน คือ ภาพที่ฉายชัดผ่านตัวอักษร
- ประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านการลงมือปฏิบัติมาอย่างยาวนาน เรียนรู้และซึมซับ คือ ความ"ชำนาญการ" ที่อาจไม่พบได้จากหลักสูตร หรือ ตำรา (ผมเชื่อเช่นนั้น)
- ชื่นชมทีมงานของอาจารย์มากครับ
- คุณหมอ คุณพยาบาลดูเหมือนสนุก...แต่ตัวเองอ่านแล้วนั่งเกร็งไปด้วยค่ะ
- หวาดเสียว...
- เมื่อวานตัวเองได้ไป "ฝังเข็ม" เป็นครั้งที่ 4 ค่ะ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหน้าหนาว หรือความรู้สึกกลัวเข็มสมัยเด็ก ๆ ที่ตามมาหลอกหลอน ใจเต้นแรงตอนคุณหมอปักเข็ม และรู้สึกเจ็บเป็นบางเข็ม โดยเฉพาะปลายเท้าบริเวณระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้....อยากจะเข็ดอยู่เหมือนกัน
- แต่สังเกตว่าอาการบ้านหมุนดีขึ้น ตั้งแต่ไปฝังเข็มก็ยังไม่มีอาการ แต่เรื่องปวดรอบเดือนขอดูอีกระยะหนึ่งค่ะ แล้วจะรายงานให้ทราบนะคะ
- คุณติ๋วได้หยุดพักในช่วงปีใหม่ไหมคะ....ขอให้มีความสุขตลอดช่วงปีใหม่นะคะ
- น่ากลัวจังเลยครับ
- ดีใจที่ได้เชียร์นะครับ
- ขอบคุณมากครับ มาสวัสดีปีใหม่ครับผม
บรรยากาศเหมือนแข่งกีฬาเลยค่ะ
มีเชียร์ลีดเดอร์ (คนสวย) มีกองเชียร์ มีนักกีฬา ว่าแต่ว่า คนไข้เนี่ย จะเปรียบเป็นอะไรดีค่ะ
- ลุ้นมากเลยค่ะ
- ตื่นเต้นดี
- ขอบคุณค่ะ
พี่ติ๋ว จบ จุฬา หรือ สภากาชาดคับ
น้องแฟนหมูจบมา 2 ปีแล้ว อยู่ CVT
ง่า บันทึกพี่ติ๋วอันนี้ลุ้นๆไงไม่รู้
เจี๋ยวง่ะ กัว O.R.
สวัสดีทุกๆท่านค่ะ...
- ขอบคุณที่แวะมาอย่างอุ่นหนาฝาคั่งค่ะ.....
- พอดิฉันอ่านแล้วเห็นหลายท่านกลัว..เลยต้องวกกลับไปอ่านบันทึกตัวเองใหม่...
- อ้อ..มิน่าล่ะ..มิน่าล่ะ...ฉันไม่ได้บอกเพื่อนๆนี่เองว่า..คนไข้ดมยาสลบ...หลับ..ไม่เจ็บ...และไม่ได้ยินแน่นอนที่เราคุยกันค่ะ...
- ท่านใดกลัว..สยอง..กรุณาปรับระดับความกลัวลงได้แล้วค่ะ...เดี๋ยวปีใหม่นี้จะเที่ยวไม่สนุก....ฝันร้าย....
- ขอบคุณทุกๆท่านค่ะ
คุณกะปุ๋มขา....
- ตอนพี่ติ๋วเรียนพยาบาลจุฬาฯตอนนั้น..."วิทยาลัยพยาบาล สภากาชาดไทย"..เป็นสถาบันสมทบของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยค่ะ....ยังไม่ได้เป็นคณะพยาบาล...เป็นอนุปริญญารุ่นสุดท้าย....ตอนหลังมาไม่ทราบว่าเปลี่ยนแปลงกันไปถึงไหน..ไม่ได้ตามข่าวค่ะ
- ดีใจเช่นกันค่ะ...ที่ได้คุณกะปุ๋มเป็นรุ่นน้องพยาบาลจุฬาฯ..พี่ติ๋วจุฬาฯ 64..ไม่รู้ตอนนี้เท่าไหร่แล้ว...
- ดีใจที่แวะมาคุยด้วยค่ะ
คุณขจิตขา..สวัสดีปีใหม่เช่นเดียวกันค่ะ...
ขอบคุณที่แวะมา.....กลับมาจากชายแดนแล้วหรือคะ...หายหนาวหรือยังคะ....จะมาเชียร์ด้วยกันไหมคะ
คุณรัตติยาขา...
- คนไข้คงเป็นนักกีฬาที่ต้องลงแข่ง...แล้วต้องชนะเท่านั้นค่ะ..เพราะเราจะประเมินก่อนลงแข่งค่ะ...ถ้าคาดว่าจะแพ้เราไม่ให้ลงแน่นอนค่ะ...(ยกเว้นพลาด...แต่ก็น้อยมากๆค่ะ....ตอนนี้หมอเก่งๆเยอะมากค่ะ)
คุณ Dek'ComScienceคะ
- จุฬาฯกับกาชาด..ที่เดียวกันอย่างที่ว่าค่ะ...
- ไม่ต้องกลัวORค่ะ..CVT...นั่นแหละ...น่ากลัวซะกว่า..ระวังเถอะ..
- ดีใจที่มีรุ่นน้องจุฬาฯอีกคนต่อจากคุณกะปุ๋มค่ะ
เอ้าพวกเรา..รับน้องใหม่ 2 คน...น้องกะปุ๋มกับDek'CU.Nurse
เอ้า..วี๊ดดดด...บูม...จุฬาฯ..จุฬาฯ..จุฬาฯ....สู้ๆ.....ฮูอาวี...C...U...จุฬาฯ..วี๊ดดดด....บูม.
เรียน อ.beemanค่ะ...
- ขอบคุณค่ะที่อาจารย์สละเวลาแวะมา
- ดิฉันเข้าไปอ่านบันทึกของอาจารย์บ่อยๆค่ะ..แต่ไม่ได้แวะคุยมากนัก...
- ขอขอบคุณสำหรับพรปีใหม่ของอาจารย์...และความห่วงใยที่มอบให้ค่ะ...ซึ้งใจจริงๆค่ะ..
- มีของฝากปีใหม่แด่อาจารย์ด้วยค่ะ(ท่านอื่นๆได้กันหมดแล้ว...หรือมีใครยังไม่ได้..ยกมือขึ้นค่ะ..)
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ติ๋ว
สวัสดีปีใหม่ค่ะ...คุณหนิง..
- ขอบคุณค่ะสำหรับโปสการ์ด...รูปถ่ายจากที่ไหนคะ....สวยมากจริงๆค่ะ..
- ดิฉันมีแต่ของขวัญมาฝากค่ะ
Merry Christmas & Happy New Year 2007 ค่ะ
ถนนสุขุมวิท กทม ค่ะพี่ติ๋ว เค้าประดับไฟสวยทั้งถนนเลยอ่ะค่ะ
คุณปวีณา...คะ
- ไปฝังเข็มบ่อยๆ...ไม่กลัวหรือคะ..ดิฉัน...(เห็นอย่างนี้เถอะ..)...หวาดสียวจะแย่
- ขอให้หายจากอาการเจ็บป่วยไวๆนะคะ..เป็นห่วงคะ
บรรยากาศแบบนี้ดิฉันก็เคยเชียร์บ่อย ๆ ค่ะถึงแม้ว่าตัวเองจะไม่เคยเป็นเชียร์ลีดเดอร์มาก่อน อิอิอิ...
แวะมาทักทายสวัสดีปีหมูมีไฟค่ะ ขอให้มีความสุขค่ะ ร่ำรวยเรื้อรังนะคะ..(รู้ว่าชอบ..เลยมาอวยต่อ...^_^....)
คุณ Dek'ComScience....
- ถ้าคุณหมูแวะมาOR พี่กับคุณศุภลักษณ์...จะเชียร์ขาดใจเลยจ้ะ
คงไม่ดีก่าคับ