ไม่มีอะไรเกินจริง....
ถ้าพูดถึงเรื่องความฝัน ฉันเชื่อว่าทุกคนต่างก็มีความฝัน
แต่ความฝันของแต่ละคนนั้นจะแตกต่างกันออกไป ฉันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่มีความฝัน
ก่อนที่จะพูดถึงความฝัน ฉันขอเล่าเรื่องราวของฉันและเหตุผลที่ทำให้ฉันมีฝันนั้น คือ...
ฉันมีชีวิตครอบครัวของฉันมีฐานะที่ไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง ฉันเคยน้อยใจในชีวิตเมื่อเอาตัวเองไปเปรียบกับคนอื่น ก่อนที่ฉันจะได้มาเรียนในระดับปริญญาตรี อยู่ในโครงการผลิตและพัฒนาครูสู่ความเป็นเลิศนี้ พ่อของฉันเคยบอกฉันว่าให้เรียนมหาวิทยาลัยในจังหวัด ไม่ต้องมาเรียนที่ต่างจังหวัด แต่ในจังหวัดฉันไม่มีมหาวิทยาลัยที่เปิดสอนสายครู เพราะความฝันของฉัน อยากจะประกอบอาชีพครู เลยอยากที่จะเรียนครู ฉันจึงบอกพ่อไปว่าฉันไม่อยากเรียนที่น่าน ฉันอยากเรียนครู แต่พ่อกลับตอบฉันมาว่า "งั้นก็ไม่ต้องเรียน" เพราะกลัวจะไม่มีเงินส่งจนจบ พอฉันได้ยินคำพูดนั้นฉันทั้งเสียใจและร้องไห้ จำได้ว่าร้องไห้หลายวัน จนตาบวม จนฉันตัดสินใจขอพ่อว่าขอมาสอบโครงการผลิตและพัฒนาครูสู่ความเป็นเลิศนี้เป็นครั้งสุดท้าย หากสอบไม่ติด ฉันก็จะเรียนที่น่านก็ได้ หรือไม่ถ้าพ่อกลัวไม่มีเงินส่ง ฉันก็จะไม่เรียน พ่อก็อนุญาติให้ฉันมาสอบ อาจจะเป็นความโชคดีของฉันที่ทำให้ฉันสอบติด และได้มาเรียนตามความฝันของฉัน
ชีวิตในช่วงเรียนมหาวิทยาลัยอาจจะไม่ได้เป็นดั่งความฝันที่ฉันวาดไว้ ว่าต้องเจอคนหมู่มาก สังคมหลายรูปแบบ ได้นั่งอ่านหนังสือในมหาวิทยาลัยที่มีคนเดินไปเดินมา แต่ก็ไม่เป็นไร แค่ได้มาเรียนฉันก็ดีใจมากแล้ว ฉันรู้ว่าพ่อและแม่ต้องทำงานหนัก ท่านทั้งสองอายุมากแล้ว และมีภาระที่ต้องรับผิดชอบเยอะ ไม่ใช่แค่ต้องส่งฉันเรียน แต่พี่ชายของฉันก็ยังมาพึ่งพ่อกับแม่อยู่ หลายต่อหลายครั้งที่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายของฉันถึงมารบกวนพ่อกับแม่อีก ทั้งๆที่อายุและวุฒิภาวะก็เยอะแล้ว แถมมีครอบครัว ทำไมยังดูแลตัวเองไม่ได้ แทนที่จะดูแลพ่อกับแม่ได้แล้ว แต่กลับตรงกันข้ามที่พ่อกับแม่ต้องดูแลพี่อยู่ ฉันก็ยังไม่เข้าใจ พ่อชอบบ่นให้ฉันฟังหลายครั้ง ฉันรู้ว่าพ่อก็กลุ้มใจและน้อยใจที่มีลูกชายแต่ไม่เห็นเหมือนลูกคนอื่น ฉันสงสารท่าน ฉันรู้ว่าฉันเป็นความหวังของท่าน ที่ท่านรอดูความสำเร็จ และรอให้ฉันมีอนาคตที่มั่นคงและสามารถเลี้ยงดูท่านได้
ความฝันที่ฉันอยากจะเป็นครู เป็นความฝันที่เกิดขึ้นตั้งแต่เด็ก พอเห็นคุณครูสอนหน้าชั้นเรียนก็อยากจะไปยืนอยู่ตรงนั้นบ้าง ความฝันนี้เป็นทั้งความฝันของฉันและเป็นความฝันของพ่อ พ่ออยากให้ฉันมีอาชีพที่มั่นคง เข้ารับราชการ
ความฝันแรกที่จะต้องทำให้ได้ คือฉันต้องเรียนให้จบ รับปริญญา เพราะพ่ออยากเห็นลูกสักคนหนึ่งได้รับปริญญา และในอนาคตฉันจะต้องสอบบรรจุครูให้ได้ มีเงินเดือนที่สามารถส่งให้พ่อกับแม่ได้ ไม่ให้ท่านต้องทำงาน เพราะท่านแก่แล้ว ฉันอยากสร้างบ้านให้พ่อกับแม่เป็นบ้านหลังเล็กๆ ภายในบ้านมีอุปกรณ์ต่างๆ ที่ครบ มีเครื่องอำนวยความสะดวก เพื่อให้พ่อกับแม่ได้ใช้ ส่วนตัวฉันมีอาชีพที่มั่นคง สอนลูกศิษย์ให้มีความรู้ มีครอบครัวและฐานะที่มั่นคง ฉันอยากจะเปิดร้านขายเค้ก ขายเบเกอร์รี่ ขายกาแฟ ขายนมสด โดยจ้างพนักงาน และให้แม่เป็นผู้ดูแล ทั้งหมดนี้เป็นความฝันที่ฉันจะต้องทำให้ได้
ฉันเชื่ออยู่เสมอว่าทุกความฝันที่ฉันกำลังวาดฝันอยู่ไม่มีอะไรที่เกินความจริง และฉันจะต้องทำให้ได้อย่างที่ฉันฝันไว้ เพื่อคนที่ฉันรัก คนที่รักฉัน และเพื่อตัวฉันเอง
ฉันบอกตัวเองทุกวันว่า....ต้องทำได้ ต้องสู้และอดทน
บันทีกเมื่อ ; 29/03/58 เวลา 21:35 น.
ความเห็น (8)
ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะ.."เพื่อน"จะคอยเป็นที่ปรึกษาและอยู่เคียงข้างเสมอ
สู้ต่อไปนะ เป็นกำลังใจให้ ลูกชาวนา
Do follow your dream! But don't forget dreams are in sleep, "do" while awake!
พิมพกานต์
ฝันให้ไกล
ไปให้ถึงครับ
