ถึง พัชราภรณ์1
สวัสดีตั๊ก
ตอนนี้เราอายุจะ 22 แล้วนะ เรียนอยู่ปี3 อีกไม่กี่เดือนก็จะขึ้นปี 4 แล้ว เอาตรง ๆ นะตอนนี้ยังไม่พร้อมเลยให้ตาย ...
มีหลาย ๆ คนบอกว่า เราโชคดีมากที่ได้มาเรียนอยู่โครงการครูเป็นเลิศนี้ เพราะทำให้เราได้เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ๆ ในหลายๆ รูปแบบ ที่อาจหาไม่ได้จากที่อื่น ได้มาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในหอพัก ได้เรียนด้วยกันตลอดเวลาและแค่พวกเรา "41คน" หลายๆ สิ่งหลายๆอย่างที่เราได้พบ ได้เผชิญ ล้วนแล้วแต่ช่วยหลอมรวมให้พวกเราเข้มแข็ง ให้พวกเรารู้สึกว่าเรายังต้องการกันและกัน นั้นก็คือ เพื่อน "เพื่อน" คือ สิ่งสำคัญมากกับฉันนะตอนนี้ เหลือเชื่อนะตอนนี้เราอยู่ด้วยกันมา 3 ปี แล้ว ไวมาก ความสุข ตอนนี้มันดีอยู่แล้ว ถ้าเลือกได้ฉันไม่อยากให้เวลาในตอนนี้หายหรือผ่านไปเลย เพราะ ไม่รู้ว่าในวันเวลาอีกไม่กี่ปีข้างหน้านี้ ฉันจะรู้สึกอ้างว้างขนาดไหน ถ้าไม่มี "เรา" ค่อยอยู่ข้างๆกันเหมือนดังเวลานี้
ฉันรู้นะว่าคนเราหนะจะต้องเดินไปข้างหน้า เพราะสุดปลายทางของชีวิตยังมีคนที่รอคอยเราอยู่
แต่... ตอนนี้แค่ทุกวันก็เหนื่อยมากพอแล้ว ขอใช้ชีวิตให้ผ่านไปแต่ละวันอย่างดีที่สุดก็แล้วกัน
หวังว่าเธอจะคอยเป็นกำลังใจให้ฉันนะ ตั๊ก...
ความเห็น (12)
ทำอย่างไรได้...เพราะเราได้เลือกแล้ว "เพื่อน" มิตรภาพที่สวยงาม
ทำวันนี้ให้ดีที่สุดใช่มั้ยค่ะ สู้ๆค่ะ
สวัสดีคะ คุณตั๊ก
ประโยคนี้ : "ไม่รู้ว่าในวันเวลาอีกไม่กี่ปีข้างหน้านี้ ฉันจะรู้สึกอ้างว้างขนาดไหน ถ้าไม่มี "เรา" ค่อยอยู่ข้างๆกันเหมือนดังเวลานี้...." น้ำตาคลอเลย
ขอบคุณนะคะที่มาร่วมแบ่งปันความรู้สึกดีๆ ^^
ขอบคุณคะ
ขอบคุณนะค่ะ ที่ได้เล่าและแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ให้รับรู้ ขอบคุณค่ะ ^^
ตามมาให้กำลังใจด้วยคน
555
เพื่อนคือผู้ที่คอยเคียงข้างและพร้อมที่จะก้าวเดินฝ่าฟันอุปสรรคไปพร้อมๆกัน
ขอบคุณสำหรับคำว่าเพื่อน นันท์ดณุชยา ณภัคพงศ์ชัย
ขอบคุณคะอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง
ขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้มีเรา จริงๆ เสาวภา เรือนปัญโญ
ขอบคุณเช่นกันคะ ลูกชาวนา
ขอบคุณมากคะ เพื่อน นางสาว ชนิดา สารทอง