ทบทวนตัวเอง
สวัสดีค่ะ คุณ ศศิภา อ่อนเขียว ที่รัก
ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเคยถามหาความสุขของตัวเองบ้างไหม ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดคือตอนไหน ฉันเฝ้ามองคุณด้วยความเป็นห่วงเป็นใย มองอยู่ไกลๆ คุณมีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจ แต่คุณก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง แม้แต่ฉัน คนที่อยู่กับคุณ คุยเก็บทุกความรู้สึก เก็บทุกคำพูดของใครบางคนมาคิด มาทำให้มันรกสมอง คุณรู้มั้ยว่าคุณกำลังทำร้ายตัวเอง บางเรื่องที่ปล่อยได้คุณก็ควรจะปล่อยไม่ไป อย่าเก็บเอามาคิด แคร์คนที่เราควรจะแคร์ โลกใบนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ อย่าตัดสินให้คนอื่นมาเป็นอย่างที่เราคิด เราบังคับใจเขาไม่ได้ ต่างคน ต่างพ่อ ต่างแม่ ต่างความคิด จะมีคนเกลียดบ้างก็ไม่เห็นเป็นไร นั่นแสดงว่าคุณกำลังมีอิทธิพลกับเขา จงเอาชนะใจตัวเองอย่าจมปรัก จงรักตัวเอง บางทีคุณอาจจะขอบคุณเขาซะมากกว่า มองเขาให้เป็นเช่นกระจกที่คอยสะท้อนตัวของคุณเอง ความทุกข์ของคุณวันนี้ถึงแม้มันยังจะไม่หาย คุณเก้บมันมาคิดได้ แล้วลองถามใจตัวเองว่าคุณมีความสุขกับมันมั้ย ใช้ชีวิตให้เป็นปกติ คนเรา เกิด เแก่ เจ็บ ตาย มันรวดเร็วนัก อย่ามัวเสียเวลาไปกับความทุกข์เรื่องพวกนี้เลย โยนมันทิ้งไป ใช้ชีวิตทุกวันให้เหมือนเป็นวันที่สุดท้าย ที่คุณจะอยู่บนโลกใบนี้ อย่าสนใจกับคำคน เขาดีแล้วหรือไม่ ให้คุณพิจารณาดุที่เขามาต่อว่าคุณ อโหสิกรรมให้เขา หรือ คุณควรจะชี้แนวทางให้เขา ถือเป็นกุศล และร่วมชื่นชมยินดีกับเขา
คิดจะทำอะไรก็ให้นึกถึงคนทางหลังให้มากๆ คุณก็รู้ใช่ไหมว่าคุณคือความหวังของพวกเขา ทุกคนรอดูความสำเร็จของคุณอยู่ อย่าเอาคำพูด พฤติกรรมของคนไม่กี่คนมาทำลายชีวิตที่มีคุณค่าของคุณเลย เมื่อเขาเห็นคุณล้มเขาจะซ้ำเติมคุณมากแค่ไหน คุยจะทนเห็นเขาหัวเราะเยาะคุณแบบนั้นหรือ จงเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว สลัดความเป็นเด็กออกไปสู่โลกกว้าง สู่สังคมที่แท้จริง ยังมีบทเรียนให้คุณได้ท้ายทายอีกเยอะ นี่อาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเล็กๆที่คุณต้องก้าวผ่าน แล้วเมื่อถึงเวลาที่เหมาะที่ควร วันนั้นคุณจะเป็นผู้ชนะ The Win
ศศิภา อ่อนเขียว 29/03/58
ความเห็น (5)
สวัสดีคะ คุณศศิภา
ขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีๆนะคะ ขอให้คุณเข้มแข็งและอดทน เราจะก้าวเดินไปด้วยกันนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณเสมอคะ สู้ๆ ^^
ขอบคุณมากคะ
ขอบคุณ คุณ เสาวภา เรือนปัญโญ มากเลยค่ะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ เช่นกันค่ะ สู้ๆเหมือนกันนะคะ
ดิฉันก็แอบมองคุณอยู่ไกลๆ ดิฉันยังห่วงคุณอยู่เสมอ
ขอบคุณ นางสาว จิตต์พิชชา จริยา ขอบคุณที่เป็นห่วง ซึ้งใจยิ่งนัก สหายรัก
เรียน คุณ ศศิภา อ่อนเขียว ...
เดี๋ยวทุกอย่างก็คงผ่านไป มองเห็นอะไร สิ่งนั้นก็คือ ประสบการณ์ ;)...
ครูของคุณ