จะกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ…เสน่ห์ของเมืองนี้

ข้าพเจ้ามองภูเขาขนาดย่อม ที่ตั้งอยู่กลางเมืองประจวบฯลูกนี้ ผ่านเลนส์กล้องถ่ายรูปของข้าพเจ้า ในช่วงเวลาพลบค่ำ คืนก่อนวันมหาสงกรานต์ วันที่ 13 เมษายน 2556 หลังจากเดินทางไกลมาจาก…ปักษ์ใต้

เด็ก ๆ ถูกใจกันยกใหญ่ โดยเฉพาะ… ดวงใจ …เพราะหมายมั่นปั้นมือ มาตั้งแต่อยู่บ้านสวนแล้วว่า…อยากว่ายน้ำเหลือเกิน …

หลังจากที่ได้ห้องพักกลางเมืองแล้ว… สิ่งแรกที่เด็ก ๆ วิ่งไปที่ประตูกระจกของห้องพักคือ…การจ้องมองบรรยายกาศโดยรวมของเมืองที่มีเสน่ห์ง่าย ๆ แบบนี้…มุมนี้

ข้าพเจ้าสังเกต พฤติกรรมของลูกแล้ว พบว่า…อรรถรสและมุมมองชีวิตช่วงวัยของลูกนั้นผิดกัน

ดวงใจ… ทุ่มเทกับบรรยากาศของธรรมชาติที่อยู่ข้างตัวมากกว่าพี่เพชร… นั่นอาจเป็นเพราะพี่เพชรโตเป็นหนุ่มจึงสนใจบรรยากาศโดยรวมน้อยกว่าน้องสาว หากแต่.. การได้ถ่ายรูปตัวเอง ในแทบทุกอิริยาบถ เป็นสิ่งพึงประสงค์ที่ต้องใจมากกว่า…การทอดอารมณ์ซึมซับความงามของธรรมชาติเช่นน้อง

การถ่ายรูปริมระเบียงห้องพักจากโทรศัพท์พกพาของลูกชาย… จึงเป็นไปอย่างชุลมุน…มีทั้งมุมด้านข้าง มุมด้านหน้า มุมด้านหลัง …มุมก้มและมุมเงย …จนน้องสาวต้องเดินหนีไปหาแม่ก่อนเพราะเบื่ออารมณ์ของพี่

และนี่คือหนึ่งในหลาย ๆ สิบรูปที่พ่อถ่ายให้…

ลูกชายบอกว่า…ดูดีทุกรูปเลยนะพ่อนะ..

กิจกรรมการถ่ายรูปให้ลูก…จึงเป็นอีกกิจกรรมหนึ่ง ที่ข้าพเจ้าสามารถเข้าถึงจิตใจของลูกในช่วงวัยนี้…ได้เป็นอย่างดีทีเดียว

…

ประจวบวันนี้ ทะเลไม่สวยเหมือนหลาย ๆ ครั้ง ที่ข้าพเจ้าผ่านมาพัก ทั้ง ๆ ที่เดือนร้อน ๆ เช่นนี้… ทะเลน่าจะสวยตามฤดูกาลของมัน

แต่ผิดคาด…

พลบค่ำวันนี้กลับเป็นจังหวะที่มรสุมฤดูร้อนได้ถาโถมเข้าสู่ตัวเมืองเล็ก ๆ นี้ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

มองออกไปนอกระเบียงห้องพัก มีผู้คนไม่มากนักที่ออกไปซึมซับบรรยากาศริมทะเล

เรือหาปลาลำน้อย…ล้อตามแรงคลื่น โอนเอนไปมา

นกพิราบฝูงหนึ่ง…. จิกกินอาหารอยู่ริมฝั่งและบินวนไปมาอยู่แถวนั้นอยู่หลายรอบ

…

นกทะเลหลงฝูงตัวหนึ่ง…วิ่งไล่จิกแมลง/สัตว์น้ำตัวเล็ก ๆ ที่วิ่งอยู่ริมชายหาด อย่างไม่รู้เหน็ดรู้เหนื่อย

มองดูแล้ว….ช่างรื่นรมย์ดีแท้

ก่อนที่ข้าพเจ้าจะละสายตาจากบรรยากาศริมทะเลยามโพล้เพล้ ณ ช่วงเวลานี้ไป

เลนส์กล้องก็ได้สัมผัส…มุมชีวิตริมหาดของสองสาวชาวต่างชาติ ที่นอนเล่นริมหาดอย่างไม่แคร์สายตาของผู้คนที่ขับรถผ่านไปมา …หรือนั้นอาจเป็นเพราะ….วัฒนธรรมการใช้ชีวิตหรือค่านิยมของสังคมที่พวกเธออาศัยอยู่ เป็นเช่นนั้น เธอจึงมองเป็นเรื่องปกติวิสัย

ข้าพเจ้าสังเกตว่า…ร่มชายหาด ห่วงยางขนาดใหญ่ พ่อค้าแม่ค้ามากมายเดินขายของที่ระลึก หรือแม้กระทั่งรถเข็นขายของเร่ ที่ข้าพเจ้ารู้สึกขัดสายตาอยู่เสมอ ยามใดที่ได้เดินตามริมทะเลที่มีชื่อเสียงของเมืองไทย

แต่ที่นี่…กลับไม่มี

กิจกรรมแรกหลังจากพักหายเหนื่อย…ช่วงเวลาเพียงไม่กี่อึดใจ..สาวน้อยก็แปลงกลายอยู่ในชุดอาบน้ำสีชมพู หมวกว่ายน้ำและแว่นตาที่เข้าชุดกันเป็นอย่างดี ยืนรอพ่ออยู่

…และนี่คือสัญญาใจ...ที่ข้าพเจ้าได้พูดกับลูกสาวไว้ก่อนออกเดินทาง

สาวน้อย…เร่งให้พ่อปฏิบัติภารกิจที่พ่อได้สัญญากันไว้

กางเกงว่ายน้ำที่พ่อเตรียมก่อนออกเดินทาง ถูกนำมาสวมใส่

และสังเกตว่า…ปีนี้อายุมากขึ้น เริ่มมีพุง และดวงใจชอบที่จะตีพุงพ่อเล่นอยู่เสมอ ๆ… ไม่เว้นแม้กระทั่งขณะที่เราเดินลงไปยังสระว่ายน้ำของที่พักแห่งนี้

ภารกิจในสระว่ายน้ำกินเวลาเป็นชั่วโมง... จนกระทั่งเห็นว่า ปากลูกเริ่มซีด ปลายมือปลายเท้าเริ่มเหี่ยว

จึงถือโอกาสบอกกับลูกสาวว่า …พ่อสัญญาจะให้หนูลงสระอีกครั้งหนึ่ง ของเช้าวันรุ่งขึ้น.. ลูกจึงยอมขึ้นจากสระโดยไม่อิดออด

ก่อนอาหารมื้อเย็น ซึ่งสมาชิกในครอบครัวตกลงกันว่า…จะเดินหาอาหารเย็นกินกัน… ริมทะเล

และเมื่อลงมาถึงห้องรับรองแขกของที่พัก เห็นพระพุทธรูป พานดอกไม้สด น้ำลอยดอกมะลิที่ใส่ไว้เต็มขัน พร้อมกับกลิ่นน้ำอบไทย ข้าพเจ้าและสมาชิกในครอบครัวอดไม่ได้ที่จะเข้าไปสรงน้ำพระ เพื่อเป็นสิริมงคลแห่งชีวิต...เนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่แบบไทย ๆ แบบนี้

บรรยากาศริมทะเลระหว่างทางที่ผ่านไปยังถนนคนเดินของเมืองประจวบ

ทำให้ข้าพเจ้าอดที่จะเก็บภาพแห่งความทรงจำแบบนี้เอาไว้ไม่ได้….

งามเหลือเกินนะ…เมืองเล็ก ๆ ริมทะเลอ่าวไทยเนี่ย!!

…

ชีวิตของคนเรานั้น…หากเราแสวงหาธรรมชาติที่สวยงามรอบตัวของเราพบแล้ว

และเราได้ดื่มด่ำความบริสุทธิ์ของเค้า…เราจะตอบแทนบางสิ่งบางอย่างให้กับเค้าบ้างได้มั้ยละ?

…

ข้าพเจ้าคิดอยู่ในใจ…และได้คำตอบเดี๋ยวนั้นเช่นกัน

มือที่ข้าพเจ้ากำถุงขยะอยู่นั้น มีทั้งเศษขนม เศษกระดาษที่เด็ก ๆ ซื้อของและเดินกินกันมาระหว่างทาง

ข้าพเจ้าสัญญาว่า…ขยะในกำมือนี้ของข้าพเจ้าจะถูกหย่อนลงถังเท่านั้น ข้าพเจ้าจะไม่ทำร้ายธรรมชาติที่เค้ามอบให้กับข้าพเจ้าได้ดื่มด่ำและชุ่มชื่นหัวใจ โดยมิอาจประมาณค่าเป็นตัวเงินได้

เค้าจะได้เป็นอย่างนี้เรื่อยไป…ตลอดไป

และข้าพเจ้ายังหวังไว้อีกว่า …เมื่อข้าพเจ้าแก่ตัวไป หากวันหนึ่งข้างหน้าข้าพเจ้ามีโอกาสได้มาสัมผัสมนต์เสน่ห์ของเมืองสามอ้่าวนี้อีก ข้าพเจ้าจะยังคงฝันเห็นความงามที่ธรรมชาติมอบให้เมืองแห่งนี้ไม่ว่า วันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม

ขอบใจมากนะ..ธรรมชาติแสนสวย ที่มอบให้กับข้าพเจ้าและครอบครัว ณ ช่วงเวลาอันแสนวิเศษนี้

p/p

เขียนใน GotoKnow โดย แสงแห่งความดี...
ใน เสน่ห์...ทะเลใต้

คำสำคัญ (Tags): #กิจกรรมบำบัด#ทะเล#เมืองสามอ่าว#ครอบครัว#ทะเลชล แสงศรี#ท่องเที่ยว#พุฒทอง แสงศรี#ประจวบคีรีขันธ์#happy ba

หมายเลขบันทึก: 532937เขียนเมื่อ 14 เมษายน 2013 15:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม 2014 00:30 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน