๑๓๒. เยี่ยมเยือนหาแรงบันดาลใจและสร้างพลังใจกัน

เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมและครอบครัวได้ต้อนรับแขก ๒ ท่านจากมหาวิทยาลัยมหิดล เหมียว ณัฐพัชร์ ทองคำ จากสถาบันสุขภาพอาเซียน และบีจากสถาบันวิจัยโภชนาการ แต่การไปเที่ยวหาผมและครอบครัวที่สันป่าตอง เชียงใหม่ ในครั้งนี้ ทั้งสองท่านมาจากคนละที่และจู่ๆก็คิดโปแกรมกันขึ้น ณัฐพัชร์นั้นเดินทางมาจากเชียงราย ไปทำงานร่วมเป็นทีมวิชาการติดตามเรียนรู้และให้การสนับสนุนทางวิชาการให้แก่เครือข่ายทำงานในพื้นที่ของโรงพยาบาลสร้างเสริมสุขภาพตำบล (รพสต) ของสถาบันสุขภาพอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดลกับทีม สพช หรือสำนักงานวิจัยและพัฒนาสุขภาพชุมชน หลังจากเสร็จภารกิจในเย็นวันศุกร์พอดี ก็ถือโอกาสเดินทางจากเชียงรายมาแวะเชียงใหม่

ส่วนบีนั้น เดิมทีก็มีกำหนดการส่วนตัวที่จะไปเยี่ยมน้องซึ่งทำกราฟิคอาร์ตสตูดิโออยู่ที่เชียงใหม่ แต่น้องมีงานกระทันหัน จำเป็นต้องเดินทางไปติดต่อธุรกิจในต่างประเทศกับคณะทำงานของบริษัท เลยงดไปเชียงใหม่ แต่พอทราบว่าณัฐพัชร์จะแวะไปหาผมที่บ้านสันป่าตอง ก็เกิดรายการบอกต่อและชักชวนกัน รวมทั้งกับอีกท่านหนึ่งซึ่งเป็นมือเขียนบทและกำกับรายการสารคดีโทรทัศน์ แล้วก็ติดต่อบอกผมกับภรรยาแบบกว้างๆว่าหากเลิกงานและเดินทางทัน ก็จะพากันไปจากคนละทิศละทางแวะไปกินกาแฟและนั่งเสวนาสังสรรค์กันที่บ้านผม แต่ถ้างานเสร็จช้าและเดินทางไม่ทันก็จะไม่ไป เรียกว่าเป็นรายการแบกเป้สัญจรแบบตะรอนทัวร์ ที่เกิดกันขึ้นแบบปุบปับและไม่ต้องเตรียมต้อนรับกันให้ยุ่งยาก ราวกับชวนกันเดินไปซื้อของปากซอยเลยเชียว

ณัฐพัชร์เดินทางจากเชียงรายไปถึงก่อนเมื่อคืนของวันศุกร์ รุ่งขึ้นเช้าวันเสาร์พวกเราก็พากันไปรับบีซึ่งเดินทางไปจากกรุงเทพฯ ส่วนอีกท่านหนึ่งงานของทีมยังไม่เสร็จเลยไปสมทบด้วยไม่ได้ ผมและภรรยาพาณัฐพัชร์กับบีไปกินข้าวมื้อเช้า เป็นข้าวมันไก่ไหหลำสันป่าตองที่ขึ้นชื่อว่าอัธยาศัยดี อร่อย และถูก

จากนั้น ก็พากันไปเดิน 'กาดงัว' ตลาดนัดท้องถิ่นที่ใหญ่ที่สุดของเชียงใหม่ ซึ่งเป็นตลาดนัดแผงลอยและร้านแบกะดิน ที่จะมีทุกครึ่งเช้าวันเสาร์ คึกคัก เต็มไปด้วยสีสัน มีชีวิตชีวา มีสินค้าทุกระดับตั้งแต่จากต่างประเทศกระทั่งผลผลิตจากครัวเรือนของหมู่บ้านในท้องถิ่นชนบท

ออกจากตลาดนัด ก็พากันไปกินกาแฟและนั่งสัมผัสบรรยากาศสวนกาแฟอันร่มรื่นของร้านกาแฟอินทนนท์ริมทางสันป่าตอง-ลำพูน กะว่าหลังจากนั้น ก็จะพาทั้งสองท่านกลับบ้านและให้ได้อยู่ในบรรยากาศเงียบๆ นั่งพักผ่อน อ่านหนังสือ ทำงานความคิด หรือนอนแบบสบายๆ ที่บ้าน ก่อนเดินทางกลับในตอนเย็น แต่เมื่อนั่งอยู่ในสวนกาแฟและคุยกัน ก็ได้อรรถรสและอยู่ในบรรยากาศของการคุยพักผ่อนสบายๆด้วยกัน กระทั่งเวลากว่า ๒ ชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมและภรรยาก็พาณัฐพัชร์กับบีไปบ้าน

บีนั้นเพิ่งไปบ้านของเราในครั้งนี้เป็นครั้งแรก ส่วนณัฐพัชร์และทีมของสถาบันสุขภาพอาเซียนหลายท่านนั้นได้ไปหลายครั้งตั้งแต่เมื่อครั้งบริเวณบ้านยังรกๆและเพิ่งได้เริ่มสร้างบ้านหลังแรก ทั้งหมดจึงเหมือนกับพาบีเดินชมมุมต่างๆของบ้าน บีดูจะชอบรูปเขียนที่ผมนำเอาเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับชีวิตชุมชนในมิติต่างๆมาเล่าใหม่ในภาษาภาพและจัดแสดงไว้ตามบ้านและบริเวณต่างๆ จากนั้นก็ไปนั่งคุยกันในห้องประชุมเอนกประสงค์ นอกจากคุยถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันแล้ว วงสนทนาเล็กๆของเราก็มักพัฒนาการเป็นวงนำเอาประสบการณ์ชีวิตและการงานมาทบทวนหาบทเรียนไปด้วย

ที่บอร์ดและผนังในห้องทำงานผม ยังมีฟลิปชาร์ตที่ผมบรรยายให้กับเครือข่ายคนรักษ์เมืองน่าน แพร่ และลำปางติดอยู่ ผมเลยถือโอกาสคุยราวกับเป็นการบรรยายวิชาระเบียบวิธีการวิจัยให้กับเหมียวและบีอย่างเป็นแขกพิเศษเลยทีเดียว ผมเล่าถ่ายทอดให้ฟังเรื่องเครื่องมือทำงานคิดวิเคราะห์และวิธีทำงานวิจัยชุมชน ให้มีพลังต่อการสร้างความเข้าใจปรากฏการณ์ที่ซับซ้อน ที่จะช่วยยกระดับการเล่าเรื่องแบบพรรณาความไปตามรายละเอียดที่มี ไปสู่การเล่าแสดงความความรู้ต่อความจริงผ่านมุมมองและชุดตัวแปรที่ให้ความหลากหลายมิติและมีความรอบด้านหลายกรอบแนวคิด

วิธีดังกล่าว จะช่วยให้เราสามารถนำเอาสิ่งต่างๆที่มีมากขึ้นไปตามประสบการณ์ชีวิตและประสบการณ์จากการทำงาน มาตกผลึก สร้างความคิด สร้างความรู้ความเข้าใจ และสร้างกรณีตัวอย่าง เป็นทฤษฎีจากประสบการณ์ที่สั่งสมจากความเฉพาะตนไปบนการดำเนินชีวิตอยู่เสมอๆ ช่วยให้มีระบบประมวลผล มีความลุ่มลึก และจัดการความคิด ที่พอเพียงต่อการที่จะต้องมีสิ่งต่างๆสั่งสมเพิ่มพูนอยู่ตลอดเวลาเมื่อเราเติบโตทางประสบการณ์มากขึ้นเป็นลำดับ

หลังนั่งคุยกันไปหลากหลายเรื่องและหลากหลายบรรยากาศ ก็ล่วงเลยเป็นเวลาบ่ายคล้อยแล้ว ทั้งณัฐพัชร์กับบีก็ประเมินกันว่าหากจะพักผ่อนสักงีบ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะต้องเดินทางกลับกันแล้ว เลยชวนกันหิ้วน้ำเย็น ลิ้นจี่ ข้าวโพดต้ม ขนม หนังสือเพลง อูคูเล่เล่ และขลุ่นดินเผาโอคาริน่า พากันเดินไปทำความรู้จักกับ 'ด้าและนา' สองสามีภรรยา 'ดินด้าสตูดิโอ' เพื่อนบ้านของผม 

ด้าและนา จบมาทางวิจิตรศิลป์จากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ใช้ชีวิตอยู่กับการได้ทำงานศิลปะและงานฝีมือ ที่สตูดิโออยู่ในบ้าน ด้าสามีนั้นทำขลุ่ยดินเผาโอคาริน่า ส่วนนาภรรยานั้นทำตุ๊กตาเปเปอร์มาเช่ของที่ระลึก สัปดาห์หนึ่งๆก็จะทำและนำไปขายที่ถนนคนเดินในตัวเมืองเชียงใหม่ทุกคืนวันอาทิตย์ ทุกชิ้นทำด้วยมือ ขายหมดทุกอาทิตย์ และไม่ทำแบบโรงงาน เรียกว่าเป็นการดำเนินชีวิตแบบพอเพียงด้วยการทำงานศิลปะที่ตนเองรักเพื่อมอบให้เป็นความสุข ได้การเรียนรู้ความลึกซึ้งของชีวิต และเป็นสิ่งที่มีคุณค่าต่อจิตใจสำหรับผู้ที่ชอบ มากกว่าจะเป็นการทำเพื่อมุ่งผลกำไรและได้ความร่ำรวย

ทั้งณัฐพัชร์และบี กับด้าและนา ดินด้าสตูดิโอนี้ ต่างมีวิถีชีวิตการงานที่มีพลังของชีวิตด้านใน เพียงนั่งคุยและสัมผัสมิติต่างๆของชีวิตกันและกัน ก็ให้ความเป็นเพื่อนรสนิยมชีวิตและแบ่งปันแรงบันดาลใจให้กันได้ ดังนั้น ห้องเรียนดนตรี เรียนรู้เรื่องราวขลุ่ยโอคาริน่า ตุ๊กตากระดาษเปเปอร์มาเช่ เพียงชั่วครู่ ก็กลายเป็นวงดนตรีร้องเล่นไปด้วยกันเหมือนบรรยากาศสันทนาการของชาวค่าย

เมื่อได้เวลาพอสมควรแล้ว ผมและภรรยาก็พาณัฐพัชร์กับบีไปส่ง บีนั้นได้เห็ดนางฟ้าจากกาดงัวติดมือกลับกรุงเทพฯด้วยถุงหนึ่ง ส่วนณัฐพัชร์นั้น ผมซื้อจิ้งหรีดทอดจากกาดงัวมาถ้วยหนึ่ง เลยชวนให้ชิม ๒-๓ ตัว พอชิมแล้วก็ออกปากคุยกันว่ามันอร่อย เลยสามารถชวนบีให้ทดลองชิมได้ ๑ ตัว ก่อนจะอำลาและพากันเดินทางกลับกรุงเทพฯ ลุยกันดีจริงๆ เหมือนผ่านไปทำงานกันมาแล้วก็แวะหากัน พอได้นั่งคุยกินน้ำกินท่าให้หายเมื่อยแล้วก็กลับ.

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

ช่างเป็นการ"ถางป่า" มาพบกัน ในบรรยากาศที่สบายๆ ได้สาระอีกต่างหาก

[ขจิต ฝอยทอง]

• ชอบดินเผารูปน้องบัฟ
• สงสารเก้าอี้
• พี่เหมียวนั่งสีเขียวๆจะหักไหมครับ

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

สวัสดีครับบังวอญ่าครับ
เหมือนเป็นการลากเส้นทางโคจรของชีวิตให้มาสัมผัสกัน
เพื่อมอบสิ่งดีๆให้กันทั้งที่อยู่คนละทิศละทางเลยนะครับ
มีโอกาสทำอย่างนี้ให้กับตนเองเป็นระยะๆนี่
ก็ทำให้มีพลังชีวิตดีนะครับ

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

สวัสดีครับอาจารย์ดร.ขจิตครับ

อันที่จริงอยากได้ตุ๊กตาน้องบัฟฝากเหมียวและบีสักคนละตัว
แต่น้องนาผู้ปั้นบอกว่ายังทำได้ไม่พอไปขายถนนคนเดินเลย
และเมื่อตอนที่พวกเราไปเยี่ยมชมนั้น ก็ยังไม่ได้ได้ระบายสีให้เสร็จสักตัวด้วย
สงสัยต้องจองล่วงหน้าไว้

[Wasawat Deemarn]

ครอบครัวตัว ART ;)...

[แสงแห่งความดี...]

ศิลปิน@ศิลปะ@ความละเมียดละมัยในอารมณ์ มาเยี่ยมอาจารย์ครับ

[วศิน ชูชาติ]

• สวัสดีครับอาจารย์
• ชุมชนแห่งความสุขที่คนในชุมชนอาศัยอยู่บนพื้นฐานแห่งคุณธรรมจริยธรรม
• เหมาะสมกับการเป็นกัลยาณมิตรที่ดียิ่ง
• หาอยู่เหลือเกินครับอาจารย์
• ได้เข้าไปอ่านบันทึกอาจารย์ณัฐพัชร์เช่นกันครับ
• ไปแอบชมภาพสวยๆ เมื่อแอ่วเหนือครับ

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

สวัสดีครับอาจารย์ Wasawat Deemarn ครับ
มีหลายครอบครัวเลยละครับ แม้บางส่วนที่ไม่ใช่คนทำงานศิลปะ ก็เป็นชาวบ้านที่อยู่ด้วยกันอย่างมีอัธยาศัย เป็นความโชคดีมากอย่างยิ่งครับ

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

สวัสดีครับคุณแสงแห่งความดีครับ
ขอบคุณคุณแสงแห่งความดีที่มาเยี่ยม
แล้วก็ไปเยือนบ้านศิลปินด้วยกัน
มีความสุขมากๆนะครับ

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

สวัสดีครับวศินครับ
มีโอกาสแบกเป้ผ่านไปละก็ วศินกับเพื่อนๆแวะไปเที่ยวหา
แล้วก็นอนและทำกิจกรรมกันเองได้นะครับ
แถวนั้นยังมีสภาพวิถีชีวิตกึ่งเมืองกึ่งชนบทอยู่มากครับ
คนที่มีความสนใจคล้ายกันและต้องการใช้ชีวิตทำงานกับสิ่งที่ชอบในระยะยาว
ยังพอจะเลือกสรรมาอยู่อาศัยด้วยกันได้บ้าง ใกล้ๆกันก็เป็นหมู่บ้านและกาดสล่า
ไปเดินดูงานฝีมือทีไรก็ม่วนและได้ความอิ่มใจดีครับ

[กิจกรรมบำบัดจิตสังคม]

แวะมาอ่านบันทึกชีวิตที่งดงามและมีศิลปะให้ผมเกิดแรงบันดาลใจครับอาจารย์ ขอบคุณมากครับ

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

สวัสดีครับอาจารย์ Dr.Pop ครับ
พอมีพรรคพวกจากมหิดลแวะไปเที่ยวหากัน ก็ทำให้ ๒-๓ วันมานี้ได้นึกถึงอาจารย์กับหลายๆท่านอยู่เลยนะครับ อาจารย์สบายดีนะ ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทายกันเป็นระยะๆ ตอนนี้คงต้องสอนและทุ่มเททำงานเพื่อบุกเบิกและวางหลักปักฐานการทำงานต่างๆหนักน่าดู อาจารย์มีพลังใจและมีไฟชีวิตอยู่เสมอเลยนะครับ

[ใบไม้ย้อนแสง]

ว้า..เสียดาย ตกขบวน เลยไม่ได้ไปเยี่ยมเยือนอาจารย์เลย ปล่อยสองสาวไปกันสองคน แต่ก็รู้สึกยินดีที่ได้เห็นภาพบรรยากาศอันอบอุ่นผ่านบันทึกนี้

โอกาสหน้า.. ถ้าได้ไปเชียงใหม่ คงไม่พลาดไปสัมผัสเรือนชานบ้านอาจารย์ค่ะ จะขอไปนอนเปลแกว่งไกว ชมต้นไม้ ท้องฟ้า

การได้พบปะกัลยาณมิตรเป็นเรื่องงดงามอย่างยิ่งเรื่องหนึ่งของชีวิต ..^__..

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

สวัสดีครับคุณใบไม้ย้อนแสง
ใบไม้ย้อนแสงถูกบ่นถึงเป็นระยะๆเลยละ เป็นรายการที่ให้ความม่วนใจมากเลยเชียว ตอนแรกผมก็นึกไม่ออกว่าจะมีเวลาทำอะไรกันได้ จะพาไปเที่ยวก็ไม่ถนัดในแนวนี้เลย จะนั่งคุยแล้วก็กินข้าวด้วยกันสักมื้อ ก็มานึกว่า ทั้งสองท่านตะรอนๆเป็นพันกิโลเมตรเพื่อแวะไปหากันอย่างนี้นี่ แค่ไปนั่งคุยและกินข้าวกันเท่านั้นรึ แต่ก็เพียงแค่ ๑ วัน เลยได้พาเดินกาดงัว กินกาแฟสดจากไร่อินทนนท์ เลี้ยงจิ้งหรีดทอดคนละตัวสองตัว แล้วก็ซื้อข้าวโพดต้มไปนั่งกินและคุยกัน !!! โปรแกรมต้อนรับกลับยิ่งไม่มีอะไรเลยมากกว่าที่ก่อนหน้านั้นไม่รู้จะสันถวะกันอย่างไรดีเสียอีก

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

• อบอุ่น อบอวลไปด้วยมิตรภาพ มีความสุขนะครับอาจารย์
• ขอบคุณเรื่องราวครับ

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

ตอนนี้กำลังต่อเพลง หัดลงจังหวะให้อยู่มือ
แล้วก็ซ้อมให้รู้ทางเพลงกันครับอาจารย์
เล่นกันเองฟังกันเอง สนุกดีเหมือนกันละครับ

[ณัฐพัชร์]

สวัสดีค่ะอาจารย์วิรัตน์

• แม้มีเวลาอันน้อยนิดแต่ก็ได้แรงบันดาลใจมาเต็มเม็ดเต็มหน่วยดีค่ะ มีเวลาจะแวะไปไหมค่ะ ขอแบบที่ไม่ต้องเร่งกลับมาทำงานต่อนัก ^^"
• หลังจากลงพื้นที่ชัยนาท เชียงราย แวะไปเชียงใหม่ นี่เพิ่งกลับจากเวิร์คช็อปที่ต.นาบัว อ.นครไทย จ.พิษณุโลกค่ะ เป็นพื้นที่ที่สา'สุขเข้มแข็งจริงๆ พี่แหว๋ว (หมออนามัย) สามารถดึงกลุ่มแกนนำชาวบ้านลุกขึ้นมาทำอะไรเพื่อชุมชนได้มากมาย จนแกนนำชุมชน ชาวบ้านเข้มแข็งและดูมีความสุขค่ะ
• ไปนอนบ้านพัก home stay สนุกกับการได้เรียนรู้วิถีชาวบ้าน ทานอาหารแบบบ้านๆ อร่อยจนน้ำตาไหลเลยเชียวค่ะ แล้วจะนำไปเล่าในบันทึกค่ะ
• ขอบคุณพี่หน่อยที่พาเที่ยว และกินๆๆ ๕๕๕ คราวหน้าขอฝีมือผู้จัดการบ้านห้วยส้มเพียวๆ นะคะ
• 
• ขอบคุณ ดาร์และนาค่ะ รู้จักกันตัวเป็นๆ ซะทีหลังจากที่รู้จักจากอาจารย์มาตั้งแต่ปีที่แล้ว โดยเฉพาะดาร์ที่สอนวิธีเป่าขลุ่ยดินเผาโอคาริน่า (ที่อาจารย์มอบให้เป็นของขวัญปีใหม่) สอนแม้กระทั่งท่าทางการจับขลุ่ย สอนเพลงง่ายๆ ให้ได้ลองเล่น ยังเล่นกีตาร์ ร้องเพลงไปด้วยกันอย่างสนุกสนาน ... คราวหน้าจะถือ Ukulele ไปจอยด้วยค่ะ                         

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

สวัสดีครับอาจารย์ณัฐพัชร์
ทำงานแล้วมีวิธีสร้างสันทนาการและบำรุงความคิดให้สดได้อยู่เสมออย่างนี้นี่ เป็นต้นทุนชีวิตและได้รักษาความมีไฟสำหรับทำงานหนักๆอยู่เสมอเป็นอย่างดีเลยนะครับ ชอบบรรยากาศการได้นั่งคุยกัน ได้อรรถรสหลากหลาย และได้เห็นเรื่องราวต่างๆ ที่มีการนำเอาประสบการณ์ดีๆมากมายมาเล่าสู่กันฟัง เนี่ย ผ่านไปตั้งสองสามวันแล้วก็ยังกินลิ้นจี่เจ้าบีกับอาจารย์ณัฐพัชร์ไม่หมดเลยนะเนี่ย