เมื่อ KM บำราศฯ go อินเตอร์


ความภาคภูมิใจ ปลื้มใจในบทบาทหน้าที่ของตนเองและของบุคลากรที่สามารถจัดการความรู้ได้อย่างดีเยี่ยม จนผู้บริหารให้ความไว้วางใจและสามารถเป็นตัวอย่างให้กับชาวต่างชาติที่มาศึกษาดูงาน

มาแว้ว......จ้า....หลังจากที่หายไปประมาณ 1 สัปดาห์ เนื่องจากดิฉันมีอาการอาหารเป็นพิษติดต่อกันหลายวัน ร่างกายย่ำแย่มาก ทั้งอ่อนเพลีย รับประทานอาหารไม่ได้ เพราะคลื่นไส้อาเจียนตลอด Vomit 2 ร่างกายขาดสารอาหารและเกลือแร่ จนขาดความสมดุลย์ของร่างกาย ทำให้ปวดศีรษะและอ่อนเพลียจัด พอเริ่มทำงานได้ทำ ๆ ๆ แต่งาน รับงานหลายจ๊อบ (ฟังแล้วน่าจะรวยเนอะ) ได้แก่

  • มีชาวบังคลาเทศมาศึกษาดูงานเกี่ยวกับ HA  ในวันที่ 29 ส.ค. 2549
  • จะมีพยาบาลจากประเทศทางเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่รับทุนสนับสนุนจาก "World Health Organization South East Asis Region (WHOSEARO) มาอบรมที่สถาบันหลักสูตร Regional Training of Trainers on Nursing and Midwifery management in HIV/AIDS Prevention , Care and support เป็นเวลา 3 สัปดาห์ ระหว่างวันที่ 28 ส.ค.2549-15 ก.ย.2549

ระหว่างทำงานสังเกตตัวเองว่าตัวชักจะเป็นเกลียว ลองคลำศีรษะตัวเองรู้สึกว่าหัวจะเป็นคล้าย ๆ น๊อตเข้าไปทุกที เวลาที่เคยใช้ในการจะเขียนบันทึกก็หาไม่เจอ จึงเป็นเหตุให้หายไปหลายวัน

วันนี้พอที่จะจัดสรรเวลาได้จึงมาเล่าถึงสิ่งที่ตัวดิฉันได้รับมอบหมายจากผ.อ. อัจฉราให้รับผิดชอบในการบรรยายเรื่องการจัดการความรู้ในหน่วยงานห้องผ่าตัดให้กับชาวบังคลาเทศที่มาศึกษาดูงานเกี่ยวกับเกี่ยวกับการพัฒนาโรงพยาบาลสู่ HA  ในบ่ายวันที่ 29 ส.ค. 2549 นั้นค่ะ

อันที่จริงในวันนั้นดิฉันเองก็ยังไม่หายดีจากอาการอาหารเป็นพิษ ดิฉันตั้งใจว่าจะเล่าถึงการจัดการความรู้ภายในหน่วยงาน ซึ่งมีทั้งโชคดีและโชคร้าย

  • สิ่งที่เป็นเรื่องโชคดี คือ ดิฉันมีสไลด์เกี่ยวกับการจัดการความรู้ในห้องผ่าตัดอยู่แล้ว
  • สิ่งที่เป็นเรื่องโชคร้าย คือ สไลด์เกี่ยวกับการจัดการความรู้ในห้องผ่าตัดที่ว่าเป็น...ภาษาไทย ดิฉันต้องแปลเป็นภาษาอังกฤษ โดยใช้เวลาในช่วงตอนเช้า เพราะผู้ที่มาดูงานจะมาดูงานตอนบ่าย
  • ดังนั้นในเหตุการณ์วันนั้นคือ ดิฉันแปลไป...มึนไป คอพับคออ่อนไป...Dramatic Death.ด้วยความอ่อนเพลีย บวก ความมึนและเมาจากอาการป่วยและการแปลภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ

และในช่วงบ่ายที่ชาวบังคลาเทศมาถึงก็ได้รับการต้อนรับจากผ.อ. และเจ้าหน้าที่จากศูนย์พัฒนาคุณภาพ

ผู้ที่ร่วมบรรยายในวันนั้นมีหลายท่านได้แก่ ท่านผ.อ. อัจฉรา

 

หมอรุจนี บรรยาย เกี่ยวกับการบริหารความเสี่ยง

 

หมอวิศิษฎ์ บรรยาย PCT MED

 

 พี่มอม บรรยายเกี่ยวกับศูนย์พัฒนาคุณภาพ

 

คุณชนกพรรณ บรรยายเกี่ยวกับโครงการ TUC

 

ประมาณบ่าย 14.30 น ก็มีเจ้าหน้าที่โทรมาแจ้งว่าชาวบังคลาเทศ ประมาณ 6 คน ฟังบรรยายจากผู้บริหารจบแล้ว และกำลังจะมาศึกษาดูงานการจัดการความรู้ของห้องผ่าตัดแล้ว ซึ่งดิฉันก็ได้เตรียมความพร้อมอยู่แล้ว โดยประเด็นการจัดการความรู้ของหน่วยงานเราจะเป็นการจัดการความรู้โดยการสื่อให้บุคลากรมีเป้าหมายร่วมกันในการพัฒนาหน่วยงานและให้สอดคล้องกับวิสัยทัศน์ของสถาบันฯ การใช้โมเดลปลาทู เป็นเครื่องมือในการจัดการความรู้การนำดึงความรู้ฝังลึก TK ศักยภาพของคุณกิจต่าง ๆ มาพัฒนางาน โดยเราจะใช้เวที Morning Talk ประจำวันพูดคุยเล่าเรื่องกันทุกวัน 

ตัวดิฉันเองบรรยายการจัดการความรู้ในหน่วยงานห้องผ่าตัด

   

ในระหว่างที่เล่าเรื่องการใช้โมเดลปลาทู ดิฉันได้ชี้ให้เห็นถึงการนำไปใช้ คือ

  • หัวปลาเรา หรือ Knowledge vision ต้องเชื่อมต่อกับสถาบัน เพื่อให้ได้ผลลัพธ์หรือ Outcome ออกมา ในที่นี้คือการให้หน่วยงานมีการจัดการความรู้เพื่อการหาโอกาสพัฒนางานบริการ
  • ตัวปลา หรือ Knowledge sharing คือ สิ่งที่เป็นTacit Knowledge ทำให้คุณกิจได้คิด และการสร้างแรงกระตุ้นบวกแรงบันดาลใจ ให้เกิดการหมุนของเกลียวความรู้
  • หางปลา หรือ Knowledge Asset จะได้มาจากคุณกิจตัวจริง จะทำให้เกิดทั้ง Tacit Knowledge และ   Explicit Knowledge เพื่อให้นำไปใช้ประโยชน์ได้

ในช่วงหนึ่งของเล่าเรื่อง Knowledge Asset  และ Explicit Knowledge ดิฉันได้เปิด G2K และอธิบายถึงมหัศจรรย์ของ Blog และG2K .....ทำให้เรามีโอกาสได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่าง....

  • คน..สู่...คน
  • คน...สู่...องค์กร
  • และองค์กรสู่...องค์กร...

ผู้ที่มาดูงานรู้สึกจะตื่นเต้นว่ามีอย่างนี้ด้วยหรือแต่เขาสงสัยว่าไม่มีภาษาอังกฤษหรือเพราะเขาไม่สามารถอ่านภาษาไทยได้ ดิฉันเลยตอบไปว่า ต้องขอโทษด้วยที่เป็นภาษาไทยเพราะ G2K พัฒนาเพื่อคนไทยเท่านั้น คงต้องฝากเรื่องนี้เป็นการบ้านให้อ. จันทวรรณและอ.ธวัชชัยแล้วล่ะค่ะ

Flowers And Hearts  สิ่งที่ดิฉันได้จากในวันนั้นคือ

ความภาคภูมิใจ

ปลื้มใจในบทบาทหน้าที่ของตนเองและของบุคลากรที่สามารถจัดการความรู้ได้อย่างดีเยี่ยม

ผู้บริหารให้ความไว้วางใจและสามารถเป็นตัวอย่างให้กับชาวต่างชาติที่มาศึกษาดูงาน ..

ดีใจที่สุดที่ KM บำราศ ฯ go Inter..

แต่อย่ามาบ่อยนักนะคะ... เมื่อย...ที่ต้องใช้ภาษามือ..ค่ะ.. (ฮา).

 

หมายเลขบันทึก: 48679เขียนเมื่อ 6 กันยายน 2006 17:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:32 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (16)

ดีใจจังที่พี่หายป่วยแล้ว....คนติดตามบล็อกอย่างเราก็ตั้งตาคอยว่าพี่เล็กจะเล่าอะไรให้ฟัง...และขอยกนิ้วให้คะ....และพี่เล็กได้โอกาสที่ดีมากนะคะที่สามารถบอกชาวต่างๆชาติได้ว่าเราก็สามารถจัดการความรู้ด้วยความคิดและการร่วมมือร่วมใจของคนชาวบำราศฯ เอง ทุกคนมีส่วนร่วม ช่วยกันคิด ช่วยกันทำ เปรียบเหมือนคำที่ว่า งานได้ผล คนเป็นสุข

  • พอหายป่วยปั๊บงานก็ตามมาเป็นล็อตจนไม่มีเวลาบันทึกค่ะ พอมีเวลาก็อยากเล่าถึง KM ให้ชาวต่างชาติฟัง
  • ลืมไปว่าได้กล่าวถึง G2K ด้วยขอกลับไปแก้ไขบันทึกก่อนนะคะ
  • สุด..ยอด เลยเจ๊
  • รับได้ทั้งแขกจริง และ แขกตี้...อิๆๆๆ
     Bravo 
  • ขอร่วมชื่นชมด้วยคนครับ
  • วันนี้ได้นินทาถึงกับ อ.ดร.จันทวรรณ ทาง Mail เยอะมากครับ จะเป็นเรื่องอะไร ทาง อ.ดร.จันทวรรณ จะแจ้งคุณพี่ศุภลักษณ์เองนะครับ
  • เพิ่งหายป่วย พักผ่อนเยอะ ๆ นะ เดี่ยวจะกลับซ้ำอีก เป็นห่วงครับ กลัวไม่ได้เจอในงาน KM Forum #3
สุดยอดไปเลย ชื่นชมความสามารถจริงๆจ้ะ
  • ขอร่วมชื่นชมกับสถาบันบำราศที่มีบุคลากรที่พัฒนาตนเองอย่างไม่หยุดยั้งจริง ๆ

ภาษาอังกฤษมีให้ได้ก็เฉพาะในส่วนของ interface เช่น เมนูต่างๆ ค่ะ แต่ถ้าเป็นเนื้อหานั้นทำไม่ได้ค่ะ

ปล. ขอให้สุขภาพแข็งแรงเป็นสาวมั่นเหมือนเดิมไวๆ นะค่ะ

  • ถึง Moomi ป้าบวม
  • ไม่ได้รับแขกชั่วคราวนะ แต่ตอนนี้รับถาวรเลยล่ะ
  • เป็นพยาบาลแขกจากประเทศบังคลาเทศ อินโดนีเชีย และพม่า รวม 14 คนมาอบรมที่บำราศตั้ง 3 อาทิตย์
  • สอนไปก็ดมยาดมไป...เฮ้อ...
  • โห...อ. จันทวรรณ ,คุณชายขอบ
  • เดี๋ยวนี้มีการ Gossip ด้วยวิธีการ B2B แล้วหรือคะนี่...รู้สึกว่าจะทันสมัยมากเลย...นิ
  • ดิฉันว่าผู้ที่มาดูงาน HA บำราศเขาต้องอิจฉาคนไทยแน่ ๆ เลยที่เรามีเครื่องมือการจัดการความรู้ซึ่งเหมาะกับคนไทยอย่างยิ่ง ดังเช่น G2K
  • หายแล้วค่ะขอบคุณที่ห่วงใยนะคะ ช่วงนี้กำลังฟิตร่างกายเต็มที่ค่ะ จะได้ไปพบปะชาวบล็อกแบบ F2F ใน KM Forum
  • พี่ปัทม์ คุณ mind
  • ขอบคุณที่ชื่นชม เราก็ชื่นชมคุณอยู่เช่นกันนะ
  • ถ้าเราทำงานอย่างมีความสุข ผลงานก็ย่อมดีแน่นอนค่ะ

ขอบคุณหนูเล็กที่ช่วยให้การดูงานวันนั้นมีความหมายมากขึ้นค่ะ

  • ขอบคุณท่านผ.อ. มากกว่าค่ะ....
  • ที่ทำให้ชีวิตเล็กมีความหมายและมีอะไรให้ทำอย่างมีความสุขมากขึ้น...
  • และค้นพบตัวเองซะทีว่าความสุขอยู่ใกล้เรานิ้ดเดียว....ก็ใจเราเองแหล่ะค่ะ ...จริง ๆ..

คุณศุภลักษณ์คะ

ความจริง 44 ปีแล้วค่ะ  ครูอ้อยคลอดลูกคนเล็กเมื่อปี 2525  ที่โรงพยาบาลบำราศนราดูร  นนทบุรี

บ้านที่เคยอยู่ในซอยพิชยนันนท์

ครูอ้อยเดินทางไปคลอดที่โรงพยาบาลนี้  ยามดึก

ตอนนั้นอาคารที่ไปคลอดยังใหม่เอี่ยมค่ะ   เพราะหมอกลัวเด็กติดเชื้อ  เลยกลับบ้านค่ะ

อ้อลืมบอกไปว่า  คลอดวันเสาร์  แต่ทำหมันวันจันทร์ค่ะ

ขอบคุณค่ะ  ที่ทำให้นึกถึงเรื่องเก่าก่อน

ตอนนี้คงเปลี่ยนไปเยอะแล้วนะคะ  เมื่อมีโอกาสจะไปเยี่ยมค่ะ

ขอบคุณค่ะ  สวัสดีค่ะ

  •   แวะมาดูเป็นแขกๆจริง
  • ขอให้สุขภาพดี มีความสุขกับการทำงานนะครับ

  • Karate Chop




โชคดีที่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย ยืนยันว่ายอดเยี่ยมจริงๆ ค่ะ

ร่วมชื่นชมด้วยครับ ขอให้แข็งแรงเร็วๆครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท