เมื่อเรือเทียบท่าเกาะมิยาจิมา ขึ้นฝั่งชมเสาโทริอิและ ศาลเจ้าลอยน้ำ หรือ ศาลเจ้าอิทสึคุชิมาซึ่งอย่างไรก็ต้องได้เดินผ่าน แต่เป้าหมายของคนรักธรรมชาติ ต้องเดินลึกเข้าไปอีกหน่อยค่ะ แค่หนึ่งกิโลเมตร
สวนโมมิจิดานิ Momijidani Park อยู่ที่เชิงเขามิเซ็น Mt. Mizen อยู่หลังศาลเจ้าเดินขึ้นเนินไปไม่เท่าไหร่ เขาว่างามทุกฤดูกาลและงามแสนพิเศษในฤดูใบไม้ร่วงหรือใบไม้เปลี่ยนสี พวกเราเห็นด้วยที่สุดค่ะ เพราะในสวนมีทั้งต้นเมเปิ้ลธรรมดาๆและ ต้นเมเปิ้ลญี่ปุ่น Japanese Maples หลายสายพันธุ์ รวมกันกว่าสามร้อยต้น
เมเปิ้ลญี่ปุ่นนี่ใบจะเล็กๆ ชมจากภาพคงพอได้บรรยากาศนะคะ
นั่งจิบชาท่ามกลางธรรมชาติที่งามจนไม่อยากกระพริบตา
หากต้องการเที่ยวชมเกาะเห็นวิวงามๆบนยอดเขามิเซ็น ก็ใช้บริการรถกระเช้าขึ้นไปได้ และควรมีเวลาที่นี่ทั้งวัน เห็นป้ายแล้วขำที่บอกว่าหากเดินถึงสถานีรถกระเช้าใช้เวลา ๘ นาที แต่วิ่งสักหน่อยก็จะใช้เวลาแค่ ๖ นาที
แต่พวกเราเคยขึ้นรถกระเช้า ชมวิวจากที่สูงมาหลายแห่งก็เลยอยู่แค่ชมสวนและช้อปปิ้ง ถนนมาชิยะ Machiya ซึ่งอยู่ใกล้ๆศาลเจ้าและทอดยาวไปถึงท่าเรือ ของที่ระลึก ขนม อาหารทะเลพวกปลาแห้งย่างซีอิ๊วญี่ปุ่น ทุบเป็นชิ้นใหญ่ๆพร้อมรับประทานที่แพ็คอย่างดี ได้ชิมแล้วอร่อยดี ผู้เขียนจึงซื้อเป็นของฝากคุณแม่
เจอหนุ่มหล่อขายมันญี่ปุ่นเผา ได้ยินเราพูดไทย เขาก็กล่าว “สวัสดีครับ” เป็นภาษาไทยกับเรา แถมตอนที่เรานินทาว่าหล่อจัง เขาอมยิ้มแบบเขินสุดๆ คงมีสาวไทยชมกันเยอะจนฟังออก
ผู้เขียนชอบปลาหมึกทั้งสดและแห้งที่ญี่ปุ่นที่สุด แบบสดก็เนื้อกรอบนุ่ม ปลาหมึกแห้งก็เหนียวนุ่มเคี้ยวได้ขาด ไม่เหนียวเหมือนหนังยางแบบปลาหมึกที่บ้านเรา คนที่ชอบหอยนางรมก็คงต้อชิมหอยนางรมย่าง มีทั้งของสวยให้ตาชมและหอมของปิ้ง ย่าง อบ ชวนลิ้มรสซะทุกอย่าง
ของหวานรูปใบเมเปิ้ลก็มี สารพัดไส้
ขอชวนให้ชิมเจ้านี่ค่ะ เรียกอะไรก็ลืมไปเสียแล้ว เป็นเนื้อปลาบดผสมหนวดปลาหมึกหั่นเป็นชิ้นเล็กๆนวดเข้ากันจนเหนียว ใส่พิมพ์ทำเป็นรูปใบเมเปิ้ลทอดร้อนๆ กรอบนอก ในนุ่มเหนียว อร่อยเหลือหลาย
ผ้าเช็ดหน้าเนื้อละเอียดลวดลายที่แสนจะญี่ปุ่น นักท่องเที่ยวมักซื้อเป็นของฝาก
ไม้พายสารพัดขนาด เขาว่าเป็นสัญลักษณ์ของเกาะมิยาจิมา ด้วยทำจากไม้บนเกาะศักดิ์สิทธิ์ คนที่มาสักการะศาลเจ้ามักซื้อเป็นของที่ระลึกหรือของฝากที่เป็นศิริมงคล ลักษณะคล้ายทัพพีตักข้าวแต่คนญี่ปุ่นเขาไม่นิยมเอาไปตักข้าว
ผู้เขียนซื้อแบบที่ทำจากเซรามิค ด้ามเป็นลายปลา ขนาดตักข้าวกำลังเหมาะและเอาไปใช้ตักข้าวที่บ้านจริงๆด้วย เพราะไม่ได้ทำด้วยไม้ศักดิ์สิทธิ์คงไม่เป็นไร
ประทับใจใบไม้แดง น่าหลงใหลแม้ภาพสะท้อนในกระจก
เพลิดเพลินสมควรแก่เวลาเราก็ออกจากเกาะมิยาจิมา ขึ้นสู่ฝั่งเพื่อเดินทางไปชมหนึ่งในสามสุดยอดความงามด้านสะพานของญี่ปุ่น คือ สะพานคินไต (หรือ คินไตเคียว Kintai-kyo เคียว แปลว่า สะพานค่ะ)ในภาคบ่าย ใครที่เดินทางมาถึงแถบนี้ควรจัดเวลาไปชมให้ได้ค่ะ ตอนหน้าไปด้วยกันนะคะ
ว้าว พี่นุชสุดสวาทบาดใจขา
ยิ่งอ่านบันทีกพี่ ยิ่งทำให้อยากไป ยล สักครั้ง
เห็นของกระจุกกระจิก น่ารัก คิดถึงน้องอวบเลย
อีกหน่อยค่อยไปกัน ขอบคุณค่ะพี่
มองภาพสุดท้ายตอนแรกคิดว่าเป็นลวดลายบนกำแพงค่ะ พอมองอีกทีถึงรู้ว่าเป็นเงาบนกระจกหน้าต่าง มุมมองภาพถ่ายงดงามมากค่ะพี่นุช ชอบมากค่ะ สวยงามและรักษาไว้ซึ่งความเป็น "รากเหง้า" ของเขาได้ดีจริงๆ
สวัสดียามบ่ายค่ะพี่นุช :)
คิดถึงนะคะ ขอบคุณภาพสวยงามมากนะคะ
ผ้าเช็ดหน้าเนื้อละเอียดลวดลายที่ "แสนจะญี่ปุ่น" นักท่องเที่ยวมักซื้อเป็นของฝาก ...สะดุดใจคำนี้ แล้วอมยิ้มค่ะ เทคนิคนิยามไว้แบบ ให้เห็นแล้วตีความแทนคำบรรยาย
สวีสดีค่ะ พี่นุช เพลินใจในสวนจริงๆค่ะ แต่เพลินตากับของทานมากเลย.. ดีใจได้อ่านสองตอนรวดเลยค่ะ ^__^ ขอบพระคุณค่ะ
หากน้องปูจ๋าPoo ได้พาน้องอวบไปเที่ยวญี่ปุ่น น้องอวบจะต้องกอดและหอมน้องปูหลายๆฟอดเลยด้วยความขอบคุณซึ้งใจ เพราะจะมีความสุขเหลือหลายในการเห็นสิ่งสวยงาม น่ารัก กระจุ๋มกระจิ๋มจากความช่างคิดช่างสร้างสรรค์ของคนญี่ปุ่น ขนาดพี่เป็นคนไม่ค่อยคิดซื้อของพวกนี้นักก็ยังอดไม่ได้ที่จะไปหยิบไปชม หยิบไป หยิบมา ก็ซื้อนิดหน่อยจนได้
สวัสดีค่ะคุณ...ปริม pirimarj... คนถ่ายรูปมีฝีมืออย่างคุณปริมคงจะเก็บภาพแบบไม่อยากพลาดสักมุม มันสวยแบบมีความเป็นชาติญี่ปุ่นอยู่ในนั้น การได้เห็นคนญี่ปุ่นเองชื่นชม รักษาธรรมชาติและวัฒนธรรมของเขาไว้ได้อย่างนี้ยิ่งทำให้การไปเยือน ไปสัมผัสด้วยตัวเองมีความประทับใจมากค่ะ
ทานอาหารกลางวันให้อร่อยนะคะ
การทำงานกับชาวญี่ปุ่นคงทำให้ได้สัมผัสความเอาจริง มีวินัยของคนญี่ปุ่นนะคะอาจารย์ขจิต ฝอยทอง
ใบไม้แดงแบบแดงทั้งต้น แดงไปทั่ว มองไปเห็นกว้างไกล งดงามมากค่ะ
เห็นอาจารย์ทีไรทำงานทุกที พักผ่อนบ้างนะคะ
ขอบคุณสำหรับความคิดถึงกันและน้ำลอยดอกมะลิค่ะคุณดากานดา น้ำมันมะพร้าว อากาศร้อนๆได้ดื่มน้ำลอยดอกมะลิจากขันเงินคงหอมเย็นชื่นใจ นึกถึงตอนเป็นเด็กจังค่ะ คุณตาชอบทำใส่ขันเงินใบใหญ่ไว้
พี่ก็อมยิ้มที่คุณหมอป. สะดุดใจคำว่า "แสนจะญี่ปุ่น" นักท่องเที่ยวมักซื้อเป็นของฝาก ... ก็มันจริงนะคะที่นักท่องเที่ยวก็มักซื้อของที่เป็นญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น กลับไปฝากญาติ เพื่อนร่วมงาน เป็นของฝากที่แปลกตาจากแดนไกล ซึ่งให้ซื้อใช้เองพี่ก็คงไม่ซื้อ พี่สาวพี่ที่ไปด้วยกันชอบซื้อของฝากประเภทนี้ ซื้อไปคิดไปว่า ที่เลือกอยู่จะฝากใคร
รับรองว่าเมื่อเดินอยู่ในที่แบบนั้นจะอดใจไม่ได้ค่ะน้องแป๊ดคุณแจ๋ว ต้องชิมเป็นรายทางไปเลย แบบว่าซื้อหนึ่งชิ้นแล้วสี่คนแบ่งกันชิม หากอร่อยก็ค่อยซื้ออีก ที่จริงร้านเขาก็มักมีส่วนที่ทำเป็นชิ้นเล็กๆให้ชิม บางร้านมีน้ำชาร้อนๆให้ดื่มฟรีด้วย ใจดีมากค่ะ
อ่านเพลินไปกับภาพงามๆที่นำมาฝากกัน ขอบคุณค่ะ..
ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ และคุณแก้วแก้ว..อุบล ต้วมเตี้ยมเขียนกว่าจะจบทริปต้องขอบคุณผู้มาติดตามอ่านอย่างยิ่งเลยล่ะค่ะ
พี่นุชเจ้า..
แสนจะรื่นรมย์แทนผู้ที่ได้นั่งจิบชาใต้ต้นเมเปิลเสียจริงๆ ^^