ความสุข หรือ สุก
ความเอ๋ย ความสุข ใครๆทุกคนชอบเจ้าเฝ้าวิ่งหา
“แกก็สุข ฉันก็สุขทุกเวลา” แต่ดูหน้าตาแห้งยังแคลงใจ
ถ้าเราเผาตัวตัณหาก็น่าสุข ถ้ามันเผาเราก็ สุก หรือเกรียมได้
เขาว่าสุข สุขเน้อ อย่าเห่อไป มันสุขเย็นหรือสุกไหม้ให้แน่เอย
พุทธทาสภิกขุ
ความสุข จุดเริ่มต้น และจุดหมาย...
ดูเหมือนสิ่งที่ทุกคนไขว่คว้าและต้องการให้เกิดขึ้นกับตนเองและคนที่รักทุกเมื่อเชื่อวันคือ “ความสุข” หากทุกคนมีความสุข อะไรๆ ก็จะราบรื่น สวยงาม ดูดี ไปหมด ราวกับว่าชีวิตนี้โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบที่หอม หวาน แต่หากลองคิดใคร่ครวญอย่างแยบคายแล้ว เราจะรู้ว่าในความสุขนั้น มีความทุกข์อยู่เสมอ ไม่ว่าความสุข ทุกข์ ดีใจ เสียใจ ล้วนแต่เป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้นทั้งสิ้น
สำหรับเรื่องการพัฒนาคุณภาพแล้ว จะหันไปทางไหน มักจะมีคำตอบเดิมๆ ที่เราคุ้นชิน..เช่นกลัวการประเมิน ไม่ชอบ เป็นทุกข์ แต่จริงๆ แล้ว เมื่อเราตัดคำว่าทำงานคุณภาพออกไป รับรู้อย่างแยบคายถึงสิ่งที่เราได้ทำอยู่ทุกวัน มีอะไรบ้าง ทำเพื่ออะไร เพื่อใคร แล้วเป็นอย่างไร เกิดเรื่องราวที่ภาคภูมิใจอะไรบ้าง ...เราจะรู้สึกมีความสุขกับสิ่งที่เราทำมาเกือบทั้งชีวิต และนั่นคืองานคุณภาพที่อยู่ในงานประจำ
แล้วเราจะเริ่มจากจุดไหนดี... เครื่องมือคุณภาพต่างๆก็มีมากมาย แล้วแต่จะเลือกใช้ให้เหมาะสมตามบริบท เช่น SPA, Clinical tracer ,Scoring เป็นต้น แต่ทำไมการพัฒนาคุณภาพที่ผ่านมา จึงยังไม่ตอบโจทย์ปัญหาสุขภาพ ไม่บรรลุเป้าองค์กร ไม่แก้ปัญหาให้ชุมชน ไม่เข้าถึงผู้ป่วยผู้รับบริการ กลับกลายเป็นงานเอกสารที่เป็นภาระ เพราะเราทำเพื่อตอบโจทย์ของเครื่องมือมากกว่าการทำงานเพื่อตอบโจทย์เป้าหมายชีวิตและการทำงานของเรา ซึ่งทุกคนนั้นมีอยู่แล้ว ขอย้ำว่ามีอยู่แล้ว..แต่เรามักหาไม่เจอ ว่าเราทำงานทุกวัน ไปทำไม เพื่ออะไร พอเอาเครื่องมือคุณภาพมาจับให้เรามองเห็นชัด เรากลับยิ่งขุ่นมัวกับเครื่องมือทั้งหลาย
หากถามตรงๆ ว่าอะไรคือเป้าหมายของชีวิต... อาจจะมีไม่กี่คนนักที่จะตอบได้ แต่แปลก..เราได้คำตอบของเป้าหมายชีวิตของคนหลายๆคนจากเรื่องเล่าวัยเยาว์ กิจกรรมที่เรามักนำมาให้ผู้เข้าร่วมประชุมได้เล่า ที่ผ่านมาพบว่าเล่าได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ส่วนใหญ่มักจะบอกว่าอายุมากแล้วจำไม่ได้..บางครั้งก็มีคำถามมากมายก่อนเล่า ทำไมต้อตอนเด็ก ทำไมต้องเจ็ดขวบ แล้วยิ่งไปกว่านั้น..ถามว่าทำไมต้องเล่า ก็เป็นธรรมดาของมนุษย์ซึ่งมักมีคำถามเพื่อให้ตนเองคลายข้อสงสัย เสียก่อน..
ในช่วงที่เราเป็นเด็ก อายุไม่เกิน 7 ขวบ ช่วงนั้น เป็นช่วงวัยที่มีความสุขและความประทับใจ ช่วงแห่งการเติบโตและการจดจำเรื่องราวต่างๆ ในวัยวานของชีวิตได้ดี กิจกรรมการเล่าเรื่องเล่าวัยเยาว์ เป็นกิจกรรมนี้ทำให้ได้เรียนรู้มากมายและหลากหลาย ขอเพียงให้ได้ลองเล่า ลองฟังเรื่องของเพื่อนๆ คู่สนทนาที่อยู่ตรงหน้าเราจะได้เรียนรู้ สำหรับคนที่เริ่มเข้าสู่กระบวนการคุณภาพใหม่ๆ คนที่ไม่เคยเล่าเรื่อง คนที่ไม่คุ้นชินกับการทำกิจกรรมเป็นบททดสอบและเป็นความท้าทายของการทำกิจกรรม ซึ่งการสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นปลอดภัยนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็น
พี่เดือน (นามสมมติ) พยาบาลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟังว่า..เมื่อช่วงอายุ 7 ขวบอาจจะไม่ใช่ช่วงที่มีความสุขของพี่ เพราะคุณพ่อเสีย อยู่กับคุณแม่ เห็นคุณแม่ทำงานหนัก คุณแม่เป็นผดุงครรภ์ทำคลอด แถวบ้านเรียกกันว่า “หมอดาว.. ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในชุมชน ว่าหมอดาว ดูแลคนไข้และทำคลอดได้ดี ปลอดภัยทุกรายทั้งแม่และลูก นอกจากนั้นหมอดาวยังมีความใกล้ชิด มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับทุกคน ทำให้กลายเป็นขวัญใจของคนในชุมชน ใครๆก็ต้องมาคลอดกับหมอดาว เท่านั้น...มาจนถึงวันนี้ พี่เดือนเป็นพยาบาลได้โอกาสเข้ามาทำงานชุมชน ทุ่มเทการทำงานให้กับชุมชน เกิดผลงานที่ภาคภูมิใจมากมาย..แม้จะไม่ได้มีการบันทึกไว้เป็นหลักฐาน แต่ในขณะที่พี่เดือนเล่านั้น แววตาส่งประกาย ฉายแววความสุขและความมุ่งมั่น พี่เดือนเองคงได้คำตอบในเป้าหมายชีวิตของตนเอง ผู้ฟังท่านอื่น ๆ คงจะได้รับแรงบันดาลใจ ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ เรื่องเล่าของพี่เดือน ผสมกลมกลืนกับประสบการณ์เดิมของตน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นอย่างช้าๆ จากการใคร่ครวญว่า..อะไรคือต้นทางของความสุขของเรา... เราค้นเจอหรือยัง...
เรามาหัดเล่าความหลังในวัยเยาว์ของเรากันไหมคะ เราอาจจะได้จุดเริ่มเพื่อเป็นส่วนเชื่อมต่อ และได้คำตอบทีเป็นเป้าหมายของการทำงานคุณภาพ ก็ได้ค่ะ
ความเห็น (8)
ระหว่างเดินทาง ก็เก็บเกี่ยวความสุขได้ ไม่แพ้ เมื่อถึงจุดหมาย..
ขอให้มีความสุขกับการทำงานครับ เย้ๆๆ
ขอบคุณข้อคิดดีๆนี้ค่ะ..ความสุขควรเริ่มตั้งแต่ ความรักและศรัทธาในงานที่ทำ..นำไปสู่ความเพียรในการทำงานนั้นๆให้บังเกิดผลดีดังใจหมายนะคะ..
สวัสดีน้องพรทั้งหล้า
ไม่ได้แวะมานาน
มัวไปสุข อยู่กับเยาวชนจนสุก
ขอบคุณ บันทึกดี ดี ที่ได้อ่านช่วงเช้านี้ นะครับ
"ขณะที่พี่เดือนเล่านั้น แววตาส่งประกาย ฉายแววความสุขและความมุ่งมั่น พี่เดือนเองคงได้คำตอบในเป้าหมายชีวิตของตนเอง "
ผมก็รู้สึกเช่นนั้น นะครับ แววตาบอกความหมาย อะไรต่อมิอะไรได้หลายอย่างในชีวิตคนเราทีเดียวครับ คุณพอลล่า
มาเยี่ยมด้วยความระลึกถึง นะครับ
คิดบวก แล้วจะมีความสุข เนาะ พอลล่า เนาะ
ึขอให้ทุกคนความสุขนะครับ.