แด่โยมแม่รำไพ ทิวาพัฒน์


     เรื่องความพลัดพราก เป็นสิ่งที่ธรรมดา แต่ก่อนก็มีแต่เทศน์บอกเทศน์สอนคนอื่นให้วางใจเป็นกลางๆ ไม่นึกเลยจะเกิดขึ้นกับตนเอง เมื่อเที่ยงวันนี้อาตมาได้รับโทรศัพท์จากทางบ้านว่าโยมแม่เสียชีวิตแล้ว เมื่อได้รับแล้วก็รีบนั่งรถไปโรงพยาบาลเพื่อรับศพ ไปถึงก็เห็นท่านหมดลมหายใจแล้วจริงๆ แต่ยังลืมตาอยู่ อาตมาก็จับดูที่มือท่าน แล้วก็เอามือลูบตาท่านให้ปิดลง พวกน้องๆ และคุณตา ก็ทำอะไรไม่ถูก ก็เอาแต่ร้องไห้ เสียใจ อาตมาเองเมื่อเห็นพวกนั้นร้องไห้ตนเองก็รู้สึกสะเทือนใจเช่นกัน พยายามทำตนเองให้มีสติ ทำใจให้เข้มแข็ง แต่ในลึกๆ ก็อยากจะร้องไห้เช่นกัน แต่ด้วยความเป็นลูกคนโต เป็นพี่เขา และเป็นพระด้วย ในเมื่อเขาเสียใจเราเป็นพระก็ต้องทำใจให้เข้มแข็ง พยายามเตือนสติพวกน้องๆ

 

    เรื่องนี้เกิดขึ้นเร็วมาก ทีแรกก็ทราบข่าวว่าท่านเข้าโรงพยาบาล เนื่องจากรับประทานมันเทศ เข้าไป (มันเทศ ที่นี่เรียกว่ามันสะเพา มันตะเพา) แล้วเกิดอาการเวียนศรีษะ และอาเจียน ปวดท้องอย่างรุนแรง หมอก็ตรวจและบอกว่ารอดูอาการ น้องก็โทรมาบอก อาตมาเองก็ได้แต่ถามข่าว ก็โทรไป ก็คิดว่าจะคุยด้วย เห็นน้องชายบอกว่าแม่เหนื่อยคุยไม่ได้ วันรุ่งขึ้นตอนเช้าอาตมาเองก็มีธุระภาระ ไม่ได้ไปเยี่ยม พอตอนเที่ยงโยมพ่อก็โทรมาบอกว่าโยมแม่เสีย  ก็เลยพาคุณตาเอารถไปรับศพที่โรงพยายาบาลในตัวจังหวัด ท่านจากไป โดยที่อาตมาก็ไม่ได้ทันเห็น ไม่ได้พูดคุยอะไรเลย เรื่องความพลัดพราก ก็เป็นสิ่งธรรมดาก็จริงอยู่ แต่เมื่อเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ผู้ที่เกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็นสามี บุตรธิดา ก็ยากจะทำใจ ท่านเองอายุก็ไม่มาก ปีนี้ก็ ๔๔ ปี มาด่วนจากไป

 

    ก็ได้แต่ปลงธรรมสังเวช พิจารณาให้เห็นตามเป็นจริง เต่เสียดายว่าไม่ได้ดูใจ ไม่ได้พูดคุย สั่งเสียกันเลย เรื่องการตายไม่เลือกอายุ ไม่เลือกชนชั้นวรรณะ ไม่เลือกกาลเวลา สถานที่  สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน แต่ความตายนั่นแน่นอน เบื้องต้นของชีวิตก็คือความเกิด ที่สุดของชีวิตก็คือความตาย มรณนฺตํ หิ ชีวิตํ ชีวิตมีความตายเป็นที่สุด ก็ได้แต่อธิษฐานในใจให้ท่านไปอย่างสงบ ไปสู่สุคติ ไม่ต้องเป็นห่วงลูกๆ อาตมาจะดูแลน้องๆเอง

    โยมแม่ท่าน อายุ ๔๔ มีลูกชายสามคน อาตมาเป็นลูกคนโต อายุ ปีนี้ย่างเข้า ๒๖ ปี น้องชายคนกลางก็เป็นทหาร น้องชายคนเล็กเรียนอยู่ชั้น ม.๓ วันนี้ก็ทำพิธีบำเพ็ญกุศลผ่านไปแล้ว อาตมากับคุณตาก็ตกลงกันว่า จะทำฌาปนกิจในวันเสาร์ ตรงกับวันที่ ๒ เมษายน ในฐานะเป็นลูกยังไม่ได้ตอบแทนคุณอะไรเลย ก็ได้แต่ดูแลเรื่องงานศพให้ดีที่สุด ผ่านไปอย่างเรียบร้อย ถ้าคุณครูภาทิพ หรือคุณครูอิงจันทร์ได้อ่านบันทึกนี้ก็อยากให้ท่านแต่กลอนเกี่ยวกับพระคุณของแม่ให้ด้วย จะเอาไว้ให้พิธีกรอ่านในวันฌาปนกิจที่วัด โยมแม่ท่านชื่อจริงว่า"รำไพ  ทิวาพัฒน์" ส่วนอาตมาเองตอนนี้คิดอะไรไม่ออก  ก็พยายามทำใจให้มีสติ ระลึกถึงหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า ถ้าหากโยมแม่รับรู้ก็ขอให้ท่านไปสู่สถานที่ดี อย่าได้มีความเป็นห่วงกังวลในเรื่องใดๆ ลูกๆจะอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้

หมายเลขบันทึก: 433489เขียนเมื่อ 30 มีนาคม 2011 21:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (27)
พระมหาแล อาสโย(ขำสุข)

ขอแสดงความเสียใจต่อครอบครัวท่านมหาวินัยด้วย
บอกตามตรงว่าเห็นบันทึกนี้ตกใจ รีบเข้ามาอ่านทันที
ขอให้วิญญาณท่านไปสู่สุคติ

นมัสการค่ะท่าน'มหาวินัย'

ขอแสดงความเสียใจและร่วมไว้อาลัยต่อการจากไปของ'โยมแม่ท่านมหา''

'รำไพ  ทิวาพัฒน์' ด้วยนะคะท่าน

นมัสการค่ะ

นมัสการค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ  ไม่มั่นใจว่าเขียนได้ตรงประเด็นที่ท่านต้องการหรือเปล่า

 

      สิ้นเสียงสายโทรศัพท์รับโศกศัลย์
โยมแม่พรากจากพลันเกินแก้ไข
สี่สิบสี่ปีลาพาเศร้าใจ
ยังอ่อนวัยเกินรับกับการลา


      เมื่อท่านอยู่ดูแลลูกผูกพันพร้อม
เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเคียงรักษา
เมื่อลูกป่วยคอยเฝ้าเข้าเยียวยา
เมื่อลูกหิวแม่หาป้อนทอนหิวทัน


       คือร่มโพธิ์ร่มไทรในใจลูก
คือเชือกผูกพันรักถักทอมั่น
คือผ้าห่มป้องหนาวคราวเหมันต์
คือตะวันส่องลูกถูกครรลอง


       ไม่ทันมอบตอบแทนแม้แสนซึ้ง
ไม่ทันถึงฟากฝั่งลูกทั้งผอง
ไม่ทันเห็นสามชายได้ประคอง
ไม่ทันมองสั่งลากับสามี


        เพียงอิ่มใจในลูกชายใต้ผ้าเหลือง
เพียงฟูเฟื่องทหารกล้าในหน้าที่
เพียงเห็นลูกคนเล็กเป็นเด็กดี
เพียงเท่านี้ที่แม่เห็นพอเป็นบุญ 

        
         แม่รำไพจากไปเกินไขว่คว้า
เมื่อแม่ลาขอผ้าเหลืองช่วยเนืองหนุน
ขอความดีแม่ทำพาค้ำจุน
แม่อบอุ่น ณ สวรรค์ชั้นปรนิมฯ

ขอบคุณหลวงพ่อพระมหาแล ขอขอบคุณ คุณโยม ดร.พจนา แย้มนัยนา และขอขอบคุณ คุณครูภาทิพ ศรีสุทธิ์ ที่ได้แต่กลอนเกี่ยวกับการจากไปของโยมแม่ ให้ตามคำขอ กลอนที่แต่งเพราะมากครับ ไม่มีอะไรต้องเปลี่ยนแปลง ขอขอบพระคุณ คุณครูอีกครั้ง

หากแก้วรรคต่อไปนี้จะทำให้เด่นในเสียงสัมผัสอักษรค่ะ

 

ไม่ทันมอบตอบแทนแม้แสนซึ้ง
ไม่ทันถึงฟากฝั่งลูกทั้งผอง
ไม่ทันเห็นสามชายได้ประคอง
ไม่ทันมองสั่งลากับสามี  อาจแก้เป็น   ไม่ทันมองสั่งลาแม้สามี 

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ

เมื่อวานครูอิงก็แวะมาเยี่ยมเยียนพระคุณเจ้า เพราะเห็นว่าห่างหายไป แต่ยังไม่พบบันทึกนี้ พักนี้กำลังสาละวนอยู่กับข่าวน้ำท่วม  ขอบพระคุณ พระคุณเจ้าที่แวะไปส่งข่าว ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งต่อการจากไปของคุณแม่รำไพ ขอดวงวิญญาณคุณแม่รำไพสู่สวรรค์ชั้นฟ้าเทอญ (เบื้องต้นนี้ครูอิงของแสดงความเสียใจก่อนนะคะ)

                              

  • นมัสการครับ
  • ผมขอสแสดงวามเสียใจด้วยครับ
  • ให้ดวงวิญญาคุณแม่รำไพ ไปสู่สุคติครับ

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ

  • ครูอิงแวะมาเก็บรายละเอียดบันทึกนี้
  • และ ข้อความแสดงความคิดเห็นอีกรอบหนึ่ง
  • ได้อ่านบทกลอนที่ อาจารย์ภาทิพ ประพันธ์ไว้ รู้สึกซาบซึ้ง
  • ใจความครอบคลุมกับเนื้อหาในบันทึกของพระคุณเจ้าได้เป็นอย่างดี
  • เชื่อเหลือเกินว่า หากผู้ร่วมงานได้รับฟัง ก็คงซาบซึ้งเช่นเดียวกับครูอิง 
  • เพราะฉะนั้น ครูอิงขออนุญาต แสดงความไว้อาลัยด้วย บทกลอนสั้น ๆ นะคะ

                           

แม่รำไพไคลคลาลาล่วงลับ

ขอแม่หลับผ่อนสบายปลายฟากฟ้า

กุมมือแม่แนบไว้ในอุรา

ส่งวิญญาณ์สถิตย์สรวงสวรรค์นิรันดร์เทอญ

ขอร่วมกราบไว้อาลัยส่งใจให้ท่านสู่สุขคติค่ะ

ขอขอบพระคุณ คุณครูอิงจันทร์ ไว้ในที่นี้ด้วย สำหรับคำกลอน ขอให้คุณครูจงมีสุขภาพแข็งแรง.

ขออนุโมทนาขอบคุณ คุณโยมนงนาท สนธิสุวรรณ ขอให้มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง

กราบนมัสการเจ้าค่ะ

   มาตามครูอิงได้แจ้ง ขอร่วมแสดงความอาลัยกับการจากไปของโยมแม่เจ้าค่ะ

นมัสการหลวงพี่Ico48

  • คุณยายมาร่วมไว้อาลัยกับการจากไปของคุณแม่ รำไพ ด้วยนะคะ ไม่น่าเชื่อว่า มันเภา จะมีพิษร้ายแรงขนานั้น ไม่ทราบว่าท่านมีโรคประจำตัวอะไรหรือเปล่าคะ
  • คุณแม่ท่านมีบุญค่ะ ที่ไม่ต้องทรมานนาน ขอให้ดวงวิญญาณของท่านสู่สุคติด้วยเถิด

กราบนมัสการพระคุณเจ้า

ขอร่วมส่งดวงจิตโยมมารดาสู่สุขติ.....

กราบนมัสการเจ้าคะ

ตามครูอิงจันทร์มาค่ะ.............มาร่วมไว้อาลัยและส่งดวงวิญญาณคุณแม่รำไพสู่สรวง

สวรรค์นะคะ.......

นมัสการพระคุณเจ้า 

ทราบจากครูอิงจันทร์

มาร่วมไว้อาลัยต่อการจากไปของ"โยมแม่ของท่านมหาวินัย"

ขอให้สู่สุขคติ

คุณแม่รำไพ     ทิวาพัฒน์

 

คุณแม่......มีมากล้นช่างยิ่งใหญ่

รำไพ .......ดั่งสุริยาเรืองรอง

ทิวา.........ผ่านแสนเศร้าขอป่าวร้อง

พัฒน์.......เพื่อป้องเกียรติไว้แด่มวลชน

 

แด่........คุณงามความดีที่ คุณแม่รำไพ     ทิวาพัฒน์  ประดับไว้ บนโลกา

 

 

ขอร่วมไว้อาลัยและแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

นมัสการเจ้าค่ะ

ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของคุณแม่ด้วยนะคะ  ขอให้ดวงวิญญาณของคุณแม่สู่สุขคติ

อยากทราบว่าทางการแพทย์ได้ชี้แจงสาเหตุที่ทำให้เสียชีวิตไหมคะ 

ปัจจุบันอาหารการกินล้วนแต่เป็นอันตรายต่อสุขภาพนะเจ้าคะ

นมัสการเจ้าค่ะ

หวังว่าพระคุณเจ้าจะรักษาสุขภาพด้วย นะเจ้าคะ

นมัสการลา

กราบนมัสการเจ้าค่ะ

มาร่วมแสดงความอาลัย แด่ คุณโยมแม่ท่านด้วยน่ะเจ้าค่ะ

มันสะเพา มันตะเพาที่ท่านว่า นั้น น่าจะหมายถึง "มันแกว" ในภาษากลางน่ะเจ้าค่ะ

 

นมัสการหลวงพี่ครับ...

ขอแสดงความเสียใจและร่วมไว้อาลัยด้วยนะครับ...

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ

  • แวะมาเยี่ยมเยียน ติดตามข่าวค่ะ
  • หวังว่าพระคุณเจ้าและครอบครัว คงจะคลายทุกข์โศกลงบ้างแล้ว
  • ขอเป็นกำลังใจให้กับทุก ๆ ท่าน ทั้งคุณพ่อ และ น้องชายทั้งสองของพระคุณเจ้าด้วยค่ะ

กราบนมัสการพระคุณเจ้าIco48

ขอร่วมแสดงความเสียใจต่อการจากไปของท่านด้วย ครับ

 

ขออนุโมทนาขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมไว้อาลัยในที่นี้ ขอให้มีความสุข

  • กราบนมัสการค่ะ
  • เพิ่งเข้ามาอ่าน ขอร่วมอาลัยต่อการจากไปของแม่รำไพด้วยค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท