ฉันฆ่าคนตาย-3

คำที่เธอพูดออกมาคล้ายเสียงแห่งความสำนึกแห่งความเป็นย้อนกลับมาตักเตือนตัวเอง

ฉันฆ่าคนตาย-3

โสภณ เปียสนิท

...........................

 

 

                  หลวงตาพยายามปลอบใจ “โยมคิดไปเองหรือเปล่า” “เธอจ้องหน้าหนู เหมือนขู่อาฆาตจนขาดใจตายไปต่อหน้าต่อตา” หลวงตานิ่งปลง “เออหนอ สมัยนี้บาปกรรมเดินทางมาเร็วเหลือเกิน” ท่านกล่าวช้าๆ “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ทำใจให้สบายเถอะ” แต่เธอยืนยันตัวสั่นเทา “จริงนะหลวงพ่อ เหมือนเธอต่อว่า อุตส่าห์มาให้ช่วยเหลือ แต่กลับมาฆ่าเธอ” คำที่เธอพูดออกมาคล้ายเสียงแห่งความสำนึกแห่งความเป็นคนย้อนกลับมาตักเตือนตัวเอง พูดเสร็จแล้วเริ่มสะอึกสะอื้นอีก สีหน้าตื่นกลัวมากมายไม่อาจควบคุมอารมณ์อันระอุอยู่ภายใน

                  ท่านวางท่าเรียบเฉยถามต่อ “เรื่องเป็นอย่างไรต่อเล่าโยม” “เย็นวันนั้น หลังเลิกงาน หนูขับรถกลับบ้าน ด้วยความกังวล ตอนมองกระจกหลัง เห็นคนไข้ที่ตายนั่งรถมาด้วย จ้องมองหนูด้วยสายตาอาฆาต” “แล้วทำอย่างไรโยม” “หนูบิดกระจกไปทางอื่น ทนขับรถจนถึงบ้าน เล่าให้สามีฟัง สามีช่วยปลอบต่างๆ นานา แต่หนูยังเห็นคนไข้คนนั้นมาจ้องมองด้วยสายตาอาฆาตทุกวัน จนแทบไม่เป็นอันกินอันนอน”

                หลวงตาอาจเห็นสิ่งผิดปกติบางอย่างบนใบหน้าและดวงตาของเธอ “แล้วคุณโยมตั้งใจจะทำอย่างไรต่อไป” “หนู...คือ...” เธอมีอาการอ้ำอึ้งอย่างเห็นได้ชัด “ว่าไปซิโยม บอกไปตามที่คิด” หลวงตาเร่งรัดให้พูดความจริง “หนูอยากทำบุญก่อนกลับไปฆ่าตัวตาย” หลวงตาสะดุ้งเล็กน้อย ทำทีวางเฉยเหมือนเห็นเป็นเรื่องธรรมดา “ฆ่าตัวตายอย่างไร” “หนูมาเช่าโรงแรมอยู่ใกล้ๆ วัดไว้แล้ว พร้อมแอบเอาปืนพ่อบ้านมาด้วย” หลวงตามีสีหน้าชอบกล “ปืนอยู่ในกระเป๋าหรือ” มองไปที่กระเป๋าถือของเธออย่างระแวง “เปล่าค่ะ ซ่อนใต้ตู้ที่โรงแรม”

 

[♥อุ้มบุญ♥]

มาติดตามต่อค่ะ....

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณอุ้มบุญครับ

มาเร็วเป็นคนอีกแล้วครั้งนี้

ทุกข์มาหาคนได้ง่าย

หญิงคนนี้เตรียมตัวตายไว้เรียบร้อยแล้ว

จึงทุกข์โศกนักหนา

แต่ว่าโชคดีที่ยังอาศัยพระเป็นที่พึ่ง

[วราภรณ์]

• แวะมาตามอ่านค่ะ
• สงสัยจะเป็นจิตใต้สำนึกที่คอยหลอกหลอน
  เธออยู่ตลอดเวลานะคะ
• ขอบพระคุณค่ะอาจารย์

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณธรรมทิพย์ครับ

ขอบคุณที่แวะมาตามเรื่อง

จิตเป็นตัวรับผลของการกระทำ พระเรียกว่า "วิบาก" 

ไม่ว่าจะ "คิดพูดทำ" ก็เป็นกรรมได้ทั้งนั้น

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณทิมดาบครับ

ขอบคุณสำหรับดอกไม้ให้กำลังใจนะครับ

[krusorn]

สวัสดีค่ะอาจารย์

• แวะเยี่ยมหลังจากไม่ได้มาเสียนาน เนื่องจากภาระกิจเกินบรรยาย
• อ่านเรื่องนี้แล้วต้องกลับไปอ่านตอนที่ 1และ 2  จึงเข้าใจ
• มันเหมือนคำที่เขากล่าวไว้ "สวรรค์อยู่ในอก  นรกอยู่ในใจ"
• เขาจะโกรธหมออย่างไร   น่าจะมีวิธีการที่ดีกว่านี้  โดนดุด่ามาลงกับคนที่เขาไม่ผิด
• ตราบาปมันจึงอยู่ในมโนสำนึก  ยากที่ใครจะช่วยเหลือ
• แต่การฆ่าตัวตาย   เขาคงทำบาปต่ออีกเพราะคนที่รักเขาต้องรับทุกข์ต่อไป
• ยิ่งสามีและลูก   คงต้องรับผลจากการฆ่าตัวตายของเขาต่อไปไม่สิ้นสุด
• เขาพบพระสงฆ์แล้ว   ท่านคงมีทางออกที่ดีกว่าที่เขาคิด
• ส่งกำลังใจให้ผู้หญิงคนนี้ค้นพบวิธีชดใช้กรรมด้วยวิธีการอื่น
• เป็นบทเรียนที่ดีของคนต่อๆไป  อย่าให้ความโกรธบังตา
• ขอบคุณท่านอาจารย์ที่นำมาแบ่งปันค่ะ

 

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณดาวเรืองครับ

ยอดเยี่ยมอย่างยิ่งครับกับประเด็นที่ตั้งไว้

อย่าให้ความโกรธบังตา

บาปในมโนสำนึก

พบพระแล้วอาจมีทางออก 

เหล่านี้แหละครับที่น่ามอบดอกไม้ให้เป็นการตอบแทน

แต่ว่า......ไม่รู้จะคลิ๊กตรงไหน เอาดอกนี้แล้วกันนะครับ

[KRUDALA]

ทำไปแล้วมาสำนึกผิดทีหลัง   เขาเรียกว่าบาปกรรมตามทันใช่ไหมคะ

คนอื่นไม่รู้ แต่ใจของตัวเองรู้ว่าทำผิดก็ยังทำ

ขอให้เป็นแค่เรื่องเล่าเถอะนะคะ  อย่าให้เป็นเรื่องจริงเลย..สาธุ

 

[เบดูอิน]

เป็นอุทาหรณ์อย่างดีเลยครับ

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณดาหลาครับ

ปรากฏว่าเป็นเรื่องจริงครับ (ยิ่งกว่านิยาย)

ผมฟัง อาจารย์ทางธรรม ดร. สนอง วรอุไร 

เล่าไว้ในบันทึก ฟังแล้วเอามาใส่วรรณศิลป์

เพิ่มรสชาตินิดหน่อยครับ

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณเบดูอินครับ

ขอบคุณที่มาเยือนกันนะครับ

สิ่งที่บันทึกไว้เกี่ยวกับเรื่องความพอเพียง

เป็นประโยชน์กับเพื่อนพ้องน้องพี่มากเทียวครับ

[ครูอรวรรณ]

เธอคงตกอยู่ในวังวนของวิบากกรรม

ขอบคุณเรื่องเล่าดีๆนะคะ

 

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนครูอรวรรณครับ

เผลอนิดเดียวอ่านสามตอนรวด

ขณะคนอื่นอ่านสามวัน

เรียกว่าเร็วกว่าท่านอื่น

ขยันนะครับ

[พ.แจ่มจำรัส]

บางครั้งการหาทางออกมันก็แสนยากเย็น บางเวลาผมจึงเข้าใจว่าทำไมคนถึงกล้าฆ่าตัวตาย

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณพ.แจ่มจำรัสครับ

การฆ่าคนเป็นบาปหนักกว่าการฆ่าอย่างอื่น

ฆ่าแล้วกรรมก็ตามวนเวียนรบกวน

เธอคนนี้นอนไม่หลับเห็นวิญญาณมากวน

ตลอดเวลาจนอยากตายให้รู้แล้วรู้รอด

[มะลิ มะลิ สิงห์ชัย]

สวัสดีค่ะ มาติดตามอ่านให้กำลังใจค่ะ...ความตายเป็นสิ่งที่ดี.....ท้าทายให้รู้สิ่งที่เรายังไม่รู้..แต่ผิดที่เราไปบังคับให้ตาย

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณมะลิครับ

คำนี้ลึกซึ้งนะครับ "ความตายเป็นสิ่งที่ดี" 

มีคำต่อท้ายด้วย

"แต่ผิดที่ไปบังคับให้ตาย"

[นาย ฐานิศวร์ ผลเจริญ]

• สวัสดีครับ อาจารย์โสภณ
• ความตายเป็นสิ่งที่น่ากลัว เราไม่อยากพบ แต่ก็ต้องทำใจ ...ยังไงก็หนีไม่พ้น
• ต้องเข้าวัดฟังธรรมบ่อยๆ ครับ จะได้ทำใจได้ครับ

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนอ.ฐานิศวร์ครับ

วันนี้มาแบบโดราเอม่อนเลยเชียว

พร้อมกระเป๋าวิเศษ

หากชีวิตเหมือนกับการ์ตูนก็น่าจะดีมากเทียว

คิดฝันเอาได้ตามใจ

สบายเลยครับ เก็บความทุกข์เข้ากระเป๋า

[ยูมิ]

มาชม

เห็นหยดน้ำปลายขนตางอนเลยนะครับนี่...

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนท่านอ.ยูมิครับ

เป็นภาพประกอบที่ดึงมาจากเน็ท

ด้วยวิธีแบบง่ายๆ 

เห็นกิจกรรมท่านอ.แล้วดูเหมือนว่าจะมากมายนะครับ

[บุษยมาศ]

• มาติดตามอ่านค่ะ...

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณบุศยมาศครับ

ขอบคุณที่แวะมาอ่าน

ชีวิตจริงของคนบางครั้งก็ยิ่งกว่านิยาย

นิยายบางเรื่องสู้ชีวิตจริงไม่ได้

แต่ทุกชีวิตอาศัยหลักธรรม

เพื่อหาความสุขให้แก่ตนเอง

[blue_star]

วิญญาณติดตาม ยังไม่น่ากลัวเท่าจิตมโนสำนึกของตัวเองที่คอยหลอกหลอนติดตามนะคะอาจารย์...

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

อ่านแล้วน่าติดตาม...ว่าจะเป็นยังไง

[ฺBy Jan]

มาติดตามอ่านต่อค่ะ