เรียนการ ลปรร
ดูเหมือนว่า การเขียนบันทึก จะให้ดี ควร ลปรร พูดคุยกับท่านอื่นๆ ที่เข้ามาอ่านและทิ้งรอยไว้
น่าจะไม่ยากอะไร ก็เหมือนคุยกัน
แต่กลับว่า ยากนะ เพราะอะไรไม่รู้ ทั้งๆที่ดีใจจังเวลาที่มีใครมาอ่านและลงชื่อให้ความเห็นไว้ แต่ไม่รู้ว่า จะเขียน ลปรร อย่างไร ให้เป็นเรื่องสร้างความรู้ หรือต่อยอดความรู้ รู้สึกว่าตัวเองเกร็งๆ ทุกทีที่จะตอบหรือออกความเห็น
มานั่งทบทวนว่าคงเพราะตัวเองชินรูปแบบเดิมๆ คือตอนเป็นอาจารย์ ก็พูดมากกว่าฟังเพราะกลัวสอนไม่ทัน กลัวนักศึกษาได้เนื้อหาไม่ครบ
ตอนนี้เป็นนักศึกษาก็ชินการฟังมากกว่าพูด เพราะกลัวว่าพูดแล้วได้ผลลบมากกว่าผลบวก เห็นคนไม่พูดไม่เสียหายเท่ากับคนพูด
สรุปแล้วก็น่าจะเพราะ ขาดความเชื่อมั่นตัวเองที่จะบอกอะไรๆ ตรงๆ ขาดทักษะที่จะคิดและพูดเชิงบวก และขาดการยอมรับความจริงตามสภาพปัจจุบัน มัวแต่ห่วงเรื่องที่ยังไม่เกิดซ้ำยังคิดเชิงลบอีกด้วย
เอาล่ะ ต่อไปต้องลดอัตตาตัวเองลงก่อน เรียนวิธีการ ลปรร. จากคนอื่น และ หัดคิดอะไรๆ เชิงบวกให้มากขึ้น
เริ่มต้นหัดเรียนรู้ การลปรร. อย่างเป็นธรรมชาติและสนุกสนาน ดีกว่า น่าจะทำให้การบันทึกมีความสุขขึ้นอีกเยอะเลย
ความเห็น (6)
(ยิ้ม ๆ) อย่างนี้ก็เป็นการ ลปรร.นะครับ และต่อยอดด้วย
- ดีใจครับที่พบ blogger ชาว มช. ตามภาษาคน มช. เก่านะครับ
- จากการเข้าร่วม UKM เมื่อ วันที่ 14-15 ผ่านมาที่ มหาวิทยาลัยมหิดลเป็นเจ้าภาพ เห็นเมื่อครั้งก่อนที่ มอ. ชาว มช. มาร่วมสังเกตุการณ์ แต่คราวนี้ทำไม ไม่มา ?
คุณชายขอบ ขอบคุณค่ะ ยังเกร็งอยู่ค่ะเพราะมันยังแปลกๆ (มั้ง)
อาจารย์Panda ขออนุญาตคารวะรุ่นพี่ค่ะ
ถ้าอาจารย์ 07 ก็คือลูกช้างรุ่นแรกของ มช เลยใช่หรือเปล่าคะ ...
- ขอบคุณท่านอาจารย์จันทรรัตน์มากครับ
- เวลาเข้าไปต่อยอดความรู้ เราได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ มีความสุขที่เห็นว่ามีประโยชน์ต่อหลายๆคน ความคิดเชิง positive เป็นสิ่งสำคัญ พอเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทั้งผู้อ่านและผู้เขียนได้รับความรู้เพิ่มขึ้นในประเด็นที่เรามองไม่เห็นครับ
ตามจากลิงค์บันทึก พี่โอ๋มาครับอาจารย์
ผมสนับสนุนความคิดนี้ และผมเองก็ใช้อยู่ครับ
คารวะรุ่นพี่ลูกช้างครับ