สมาชิกในโลก GotoKnow สอนอะไรเราเสมอ...จริงๆนะคะ
สิ่งที่ได้เรียนรู้วันนี้ เป็นเพราะไปอ่านบันทึกของคุณบอน แล้วทำให้ระลึกตัวเองได้ว่า ตายแล้ว...เรานี่นิสัยไม่ค่อยดีเลย เขียนบันทึกแล้ว พอใครมาต่อยอดก็ไม่ค่อยกลับมาตอบต่อ กลับมาอ่านความคิดเห็นนะคะ แต่น้อยครั้งที่จะต่อยอดบันทึกตัวเอง เริ่มเรียนรู้นิสัยในการเขียนบันทึกของตัวเอง ว่าดูจะทำตนเหมือนคนอัตตาสูงจัง ขาดความอ่อนน้อมยอมรับ (คิดว่าตัวเองมีนะคะ แต่ขาดการแสดงออกทางบันทึก)
ขนาดได้เห็นในบันทึกอื่นๆที่เจ้าของกลับมาตอบต่อยอด ก็ยังชื่นชม แต่ทำไมเพิ่งมาระลึกได้ว่า เราไม่ได้ทำเอาก็เมื่อตอนอ่านบันทึกคุณบอน และบันทึกประกาศรางวัลสุดคะนึงสำหรับคุณ nidnoi นี่เอง
ที่เอามาเขียนในวันนี้ เพียงเพราะจะบอกว่า บางทีเราคิดว่าเราพร้อมที่จะเปิดใจ แต่จริงๆเราก็ไม่ได้เปิด โดยที่เราไม่รู้ตัว ย้อนคิดไปได้หลายอย่างนะคะว่า เรานี่เรียนรู้ช้าจัง เห็นตัวอย่างดีๆก็มากมาย แต่ไม่ยักกะคิดว่า เราไม่ได้ทำ
เพราะฉะนั้น ข้อดีอย่างมากของการอ่านความคิดที่หลากหลายก็คือ การทำให้เราระลึกรู้อะไรบางอย่างขึ้นมา รู้สึกเหมือนถูกปลุกให้ตื่นจากความเขลา หลงตัวเองเลยค่ะ
ขอบคุณสมาชิกชาว GotoKnow จริงๆนะคะ
ความเห็น (9)
จันทรรัตน์
สวัสดีค่ะ
เคยคิดเรื่อง การตอบบันทึกไว้ ในการเรียนแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ สังเกตเหมือนกันค่ะว่าของคุณไม่ค่อยตอบความเห็นของคนที่เข้าไปแสดงความคิดเห็น...เพิ่งเข้าใจจากบันทึกนี้เองค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึก link ของคุณจันทรรัตน์นะคะ อย่างที่บอกแหละค่ะว่ารู้สึกว่าตัวเอง รับรู้เรื่องนี้ได้ช้าจัง แปลกใจตัวเองเหมือนกันค่ะ คงเป็นบุคลิกของตัวเองด้วยที่ปกติจะไม่ใช่คนช่างโต้ตอบ มักจะพูดสิ่งที่ตัวเองคิด แล้วก็ฟังสิ่งที่คนอื่นพูดแบบแบ่งภาคมากเลยค่ะ
ต่อไปจะเริ่มหัด ต่อถ้อยร้อยความ บ้างค่ะ ดูเหมือนว่าเป็นวิธีสร้างความสัมพันธ์ที่ทำให้รู้สึกดีๆมากยิ่งขึ้นด้วยนะคะ
ผมเข้าใจว่าทุกคนต่างความคิด แต่น้อยนักที่จะเข้าใจคนๆหนึ่ง หากไม่นั่งลงศึกษากันจริงๆ แต่จะศึกษากันจริงๆก็อาจจะยากสำหรับคนไม่เปิดใจ
กรณีพี่โอ๋ และท่านอื่นๆผมอ่านบันทึก และวิธีคิดและเขียนแล้ว ผมเข้าใจครับ ว่าทุกคนคิดกันอย่างไร
มีแต่ความรักความปรารถนาดีครับ เพียงแต่ไม่ได้แสดงออก...
แต่พอเขียนบันทึก หรือ ให้ข้อเสนอแนะแล้ว รู้ได้เลยครับว่า จริงใจและเปิดใจครับ
เรียนรู้ตาม Tacit K. ของสมาชิกแล้ว แล้วยังต้องเรียนรู้สังคมในGotoknow online ด้วย
ขอบคุณครับ
^___^
ไม่รู้จักโดยส่วนตัวเหมือนกะปุ๋ม แต่อ่านความคิดอาจารย์โอ๋ได้จากตัวอักษรที่เรียบเรียงในหลายๆ บันทึก
การที่อาจารย์โอ๋ ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง กลับเป็นจุดเด่นนะคะ เพราะเวลาอาจารย์โอ๋ไปเยี่ยมที่บันทึก IS ทำให้รู้สึกดีใจ๊ดีใจ ประมาณว่าทำให้อาจารย์โอ๋ กดเป้นพิมพ์ได้ ยากนะเนี่ย ... ฮิฮิ
ถึงแม้จะมีอุปสรรคบ้าง แต่สิ่งหนึ่งคือ การติดตา่มอ่านบันทึกต่างๆอย่างต่อเนื่องนี่เองครับ ถึงแม้ว่า ในบางครั้ง การเปิดบันทึกในหลายๆบล็อก Internet ไม่ค่อยเป็นใจ โหลดชื่อเรื่อง และย่อหน้าแรกได้แล้ว ก็หยุดแค่นั้น บางบันทึกใส่รูปอย่างสวยงาม แต่นายบอนไม่มีวาสนาได้เชยชม เพราะ Net หลุดอีกแล้ว
เห็นด้วยกับ$$ นายบอน! $$ค่ะว่า บางทีทั้งเวลาและสภาพการณ์ต่างๆก็เป็นข้อจำกัดด้วย
คุณ K เข้าไปเยี่ยมชมบล็อกของคุณ IS บ้างหรือยังคะ รู้สึกว่า 2 คนนี้มีบุคลิกอะไรคล้ายกันม้าก มากค่ะ (เหมือนจะรวมทั้ง field of study ด้วยนะคะ) เช่น การถ่ายรูป การท่องเที่ยว (แต่น่าจะยกเว้น"หุ่น"...แซวหน่อย)
ขอบคุณ คุณเอกและคุณกะปุ๋ม สองคนคุณภาพแห่ง GotoKnow สำหรับความเข้าใจค่ะ ความจริง 2 คนนี้แหละคือตัวอย่างที่ดีของการเอาใจใส่ต่อความคิดเห็นของผู้มาเยี่ยมเยือนเสมอ พี่ตามไปอ่านด้วยความชื่นชมมาตั้งนานแล้ว แต่ทำไม้...ทำไม..ไม่ได้คิดถึงวิถีปฏิบัติของตัวเองเล้ย...ยังไม่หายแปลกใจตัวเองเลยค่ะ
เมื่อก่อนผมเข้ามาอ่านบ่อยๆ โดยที่ไม่ได้ร่วมแสดงความคิดเห็น
ชอบแอบๆ ซ่อนๆ....
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัวเลยละครับ
แบบว่ามาเก็บเกี่ยวความรู้ไป แต่ไม่ยอมทักทายเจ้าของความรู้
และในที่สุดผมก็สมัครสมาชิก เพื่อที่จะร่วมแสดงความคิดเห็น
และโพสข้อความบอกให้รู้ว่า ผมได้มาเก็บเกี่ยวไปนะ