ช่วงเข้าพรรษา ได้มีโอกาสไปช่วยพัฒนาและทำความสะอาดวัด แห่เทียนพรรษา และไปทำบุญที่วัด เห็นป้ายเตือนสติที่เขียนไว้ติดข้าวต้นไม้ ตากแดดตากฝน แต่อ่านดูแล้วเห็นว่าเป็นเครื่องเตือนสติให้คนเรามีใจหนักแน่น และมั่นคงไม่ให้หวั่นไหวกับคำยั่วยุของคน เลยนำมาฝากครับ
....ไม่ว่าติหรือชม....ต้องมั่นคงไม่หวั่นไหว...
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย สิงห์ ป่าสัก ใน KMนักส่งเสริมการเกษตร
คำสำคัญ (Tags)#แลกเปลี่ยนเรียนรู้#คติพจน์#หลักคิดในการทำงาน
หมายเลขบันทึก: 38201, เขียน: 12 Jul 2006 @ 09:55, แก้ไข, 06 Sep 2013 @ 17:27, สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 11, อ่าน: คลิก
แต่การที่เราจะปล่อยวางได้ มันต้องใช้อะไรหลาย ๆอย่างในการบังคับจิตใจเหมือนกันนะคะ..บางทีก็รู้สึกแบบว่า...เฮ้อ..!! อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด..??? ..นั่นคือ เราเริ่ม "ปล่อยวาง" แล้วใช่ไหมคะ..
มันเป็นความรู้สึก "เหนื่อย" และ "ปลื้มใจ" กับการต้องฟังคำติหรือคำชม แต่มนุษย์ทุกคนย่อมต้องชอบ "คำชม" มากกว่า ถูกต้องไมคะ...ทำไม ๆๆๆๆๆๆ......
แต่ถ้า "คำติ" นั้นมันแฝงไปด้วยจริตที่เมตตาและอยากให้พัฒนาดีขึ้น มันคงดีกว่าที่เป็นอยู่คะ..ขอบพระคุณคะ...