ช่วงเข้าพรรษา ได้มีโอกาสไปช่วยพัฒนาและทำความสะอาดวัด แห่เทียนพรรษา และไปทำบุญที่วัด เห็นป้ายเตือนสติที่เขียนไว้ติดข้าวต้นไม้ ตากแดดตากฝน แต่อ่านดูแล้วเห็นว่าเป็นเครื่องเตือนสติให้คนเรามีใจหนักแน่น และมั่นคงไม่ให้หวั่นไหวกับคำยั่วยุของคน เลยนำมาฝากครับ
....ไม่ว่าติหรือชม....ต้องมั่นคงไม่หวั่นไหว...
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย สิงห์ ป่าสัก ใน KMนักส่งเสริมการเกษตร
อ้ายสิงห์ป่าสักครับ
"บางเตื้อ แป๋งบ่หู้ บ่หัน ผ่องก่อดี" จะได้สบายใจ๋ครับอ้าย
ปล่อยวางแบบ คุณน้องนิว ก็เป็นทางออกที่ดีเลยครับ พักหลังผม "ปล่อยวาง" บ่อยๆครับ
"ไผว่าจะไดก็จ้างเต๊อะ"
เรียน น้องนิวและคุณจตุพร
เรียน คุณชายขอบ
"บางเตื้อ แป๋งบ่หู้ บ่หัน ผ่องก่อดี" บางครั้ง ทำไม่รู้ ไม่เห็น บ้างก็ดี
"ไผว่าจะไดก็จ้างเต๊อะ" ใครจะว่าอย่างไรก็ช่างเถอะ
หนักเข้าไว้คือใจหนักจักสมหวัง
แน่นพลังแรงใจให้ฮึกเหิม
มั่นยิ่งนักคงมั่นหมั่นต่อเติม
คงช่วยเสริมสรรค์สร้างสู่ทางธรรม
เมื่อคิดชอบใครจะชังช่างเขาเถิด
ผลที่เกิดเชิดชูใจไม่ตกต่ำ
เกิดเป็นคนถูกกำหนดกฎแห่งกรรม
ร้อยพันคำของมนุษย์สุดพรรณนา
อ่านแล้วได้พลังใจขึ้นเยอะเลยครับ
พี่วีรยุทธนำสิ่งดี ๆ แบบนี้มาฝากบ่อย ๆ นะครับ
แต่การที่เราจะปล่อยวางได้ มันต้องใช้อะไรหลาย ๆอย่างในการบังคับจิตใจเหมือนกันนะคะ..บางทีก็รู้สึกแบบว่า...เฮ้อ..!! อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด..??? ..นั่นคือ เราเริ่ม "ปล่อยวาง" แล้วใช่ไหมคะ..
มันเป็นความรู้สึก "เหนื่อย" และ "ปลื้มใจ" กับการต้องฟังคำติหรือคำชม แต่มนุษย์ทุกคนย่อมต้องชอบ "คำชม" มากกว่า ถูกต้องไมคะ...ทำไม ๆๆๆๆๆๆ......
แต่ถ้า "คำติ" นั้นมันแฝงไปด้วยจริตที่เมตตาและอยากให้พัฒนาดีขึ้น มันคงดีกว่าที่เป็นอยู่คะ..ขอบพระคุณคะ...