ผมโดนปาระเบิดเข้าแล้ว
สืบเนื่องจากที่ได้ออกไปคุยกับพ่อค้าแม่ค้า ที่ตระเวนออกไปขายของตามงานเทศกาลประจำปีในที่ต่างๆทั่วภาคอีสาน พวกยิปซีขายของขาจรเหล่านี้จะไปติดต่อจับจองสถานที่เพื่อจัดวางสินค้าโชว์ ในรายที่ขายของชิ้นใหญ่ๆเช่น เฟอร์นิเจอร์ไม้ ฟูก เครื่องนอน บ้านน็อคดาวน์ ต้องเสียค่าใช้จ่ายหลายหมื่นบาทต่องาน
เล่าให้ฟังว่า..ปีนี้ย่ำแย่เหลือเกิน
ขาดทุนมาหลายงานแล้ว
อย่างงานงิ้วประจำปีที่นี่
คนในตลาดไม่มีใครออกจากบ้าน
มีแต่ชาวบ้านที่อยู่นอกๆมาเที่ยว
ทำไมหรือครับ?
เด็กวัยรุ่นนะสิ
ไม่รู้ไปเลียนแบบมาจากใคร
เขม่นกันง่ายเหลือเกิน
เมื่อคืนเอาระเบิดปากัน
บาดเจ็บ ตาย หามกันกระร่องกระแร่งชุลมุน
เสียงรถหว๋อ เสียงร้องไห้ เอะอะมะเทิ่ง
มันไม่ใช่บรรยากาศของงานรื่นเริงดังเช่นสมัยก่อน
ผู้สันทันกรณีที่ไปทุกงาน เล่าว่าไม่มีงานไหนที่เด็กวัยรุ่นไม่ปาระเบิดเมื่อก่อนอย่างมากก็ตีรันฟันแทงหัวร้างข้างแตก หรือไม่ก็ใช้หมัดลุ่นๆกระแทกเบ้าตากัน แต่วันนี้วิธีการหวาดเสียวเหลือเกิน ไม่มีงานให้ทะเลาะกัน ก็ไปฝึกซ้อมปาก้อนหินใส่รถที่เดินทางตามค่ำคืน เรื่องนี้เกิดบ่อยมากจนเบื่อที่จะเป็นข่าว เป็นที่รู้กันว่ามันเหลือบ่ากว่าแรงไปซะแล้ว
วิธีแก้ ..เจ้าหน้าที่บอกพวกวงดนตรี หมอลำ งิ้ว เริ่มแสดงตอน 3 ทุ่ม เลิก 6 ทุ่ม จะได้แยกๆกันไปเพราะไม่สามารถรักษาความปลอดภัยได้ แต่แล้วก็ไม่วาย ตูม ตูม ตูม! จนได้ ต่อไปใครจะจัดงาน ใครจะเที่ยวงาน คงเข็ดขยาดไปตามๆกัน เมื่อเป็นอันรู้กัน ก็มาดูสิว่าประชาคมในพื้นที่จะบริหารระเบิดกันอย่างไร เดี๋ยวนี้ไม่เฉพาะที่ภาคใต้ หรือที่เกิดกับม็อบเสื้อสีช้ำเลือดช้ำหนองต่างๆ วิกฤติการณ์ในสังคมติดลบทางด้านความยั้งคิด
ไอ่-พวกต้นแบบจะคิด และสำนึกรักบ้านเกิดบ้างไหมหนอ?
ผมไม่เที่ยวงานประจำปีหรืองานเทศกาลต่างๆมาหลายสิบปีแล้ว อาจจะเป็นเพราะในวัยกะเต๊าะเที่ยวมากซะจนอิ่ม ประกอบกับการจัดงานเดี๋ยวนี้ก็ไม่มีอะไรแปลกใหม่ ที่ไหนๆจัดก็ซ้ำๆไม่มีเอกลักษณ์พิเศษน่าสนใจ นอนดูทีวีอยู่บ้านดีกว่า ติดจานดาวเทียมเสียค่าดำเนินการเดือนละ400บาท แถมยังโทรศัพท์ได้ด้วย ดูรายการสารคดีและรายการอื่นๆได้40ช่อง ภาพ-เสียง-สดใสไฉไลดั่งใจ ไม่อันตรายแถมยังปลอดภัยกว่า
แต่..ท่านรู้จัก”ลูกโม่ง”ไหมครับ?
คนใต้เรียกก้านดอกสะตอและดอกเหรียงที่หล่นลงมา
ผมปลูกไว้ข้างบ้านต้นสูงใหญ่
ปีนี้ฝนดีติดดอกเต็มต้น
จะเห็นหล่นตุบหล่นตับทั้งกลางวันกลางคืน
แข่งกับลูกมะสังที่ตุบตับเป็นครั้งคราว
กลางคืนเงียบๆ ..
ลูกโม่งจากต้นไม้เหล่านี้หล่นมากระแทกหลังคา
ปลุกเราตื่นขึ้นมาดูฝนดาวตก
ถึงไม่มีใครมาเป็นเพื่อนชมดาว
ยังมีเจ้าลูกโม่งมาเป็นตัวแทนทักทายก็ยังดี
“โม่งเอ๋ยโม่ง
มาจรรโลงคนยากยามเงียบเหงา
ทั่วท้องฟ้าดูท่ามีสองเรา
ช่วยกันเฝ้าราตรีที่เฉียบเย็น”
ความเห็น (12)
สวัสดีค่ะ
- มาเยี่ยมพ่อครูบาตอนดึก ไม่ใช่นอนไม่หลับนะคะ
- แต่กลับมาจากขอนแก่นตอนตี ๒ ไม่อยากนอนต่อค่ะ นอนในรถมาพอแรงแล้ว
- ตีห้ากว่า ๆ ก็ต้องไปโรงเรียน
- ด้วยความเคารพและรำลึกถึงพ่อครูค่ะ
สวัสดีครับพ่อครู บา ติดตามเกลิคิมมาคาระ ครับ กับลูกตอหย่อนโม่ง ลงบนหลังคา เวลาดึก ครับ
สวัสดียามเช้าค่ะพ่อครู
ท่าจะเหงาจริง"
“โม่งเอ๋ยโม่ง
มาจรรโลงคนยากยามเงียบเหงา
ทั่วท้องฟ้าดูท่ามีสองเรา
ช่วยกันเฝ้าราตรีที่เฉียบเย็น”
ไอ้ลูกโม่งที่ว่านะ มีฝาแข็งๆใช่ไหมคะ
ถ้าใช่นะคะ ก็อยากเรียนว่า เอามันมาต้มให้สุกหอม
แล้วขูดมพร้าวห้าวคลุกน้ำตาลเกลือป่น ใส่งาคั่วโรยรับประทานทีละฝา
รับรองอร่อยมากๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
มาคารวะท่านพี่ครูบาครับ
- ตามมาสาย ๆ หน่อยครับ...ตามอาวุโส..ฮิฮิ
- แบบนี้ก็หมดสนุกเลยนะครับพ่อครู..
อยากไปนอนดูดาว บ้านพ่อครู บ้างจังครับ อิอิ
แวะมาดูลูกโม่งครับ
ตกใจ ที่แรกนึกว่า ลูกโม่
อิอิ
สวัสดีครับพ่อครู
ดีใจด้วยที่ติดโม่งปีนี้คงได้กินกันตรึมแน่ ๆ ลูกตอกะแกงส้มหรอยจังหูครับ...อิอิ...กินตอนหนาว ๆ ยิ่งอร่อยครับ
ด้วยรักและคิดถึง
อยากไปดูดาวตกด้วยจังเลยค่ะ
คืนนี้จะชวนน้าอึ่งไปดูดาวตกค่ะ
กลับมาแล้วครับ!!!!!!!!!!!!
กว่าจะกลับมาได้..เกือบแย่ (อิอิ)
รักเคารพครับ...
ว้าว วาว คืนนี้ฝากส่งใจไปนำเด้อค่า พ่อครู หนูจองขนำน้อย นอนดูฝนดาวตก ด้วยคนนะคะ ... รอชมภาพจากบันทึกพ่อครู เพราะทางนี้ฟ้าบ่เปิดค่ะ
ชอบกลอนน้องโม่ง ค่ะ ...
โม่งเอ๋ยโม่ง ดีนะโหม่งลงหลังคา
หากหล่นใส่พ่อครูบา
แล้วจะหาว่า ข้าน่อยบ่เตือน ...
ฝันดีนะคะพ่อครูขา ...
ขอบคุณทุกความเห็น
คิดถึงทุกท่านเช่นกันครับ
นายช่างใหญ่ลงรูปหัวโม่งให้ชมด้วย ขอบคุณๆ
ตาหยูได้หลานน้อยแล้วยัง
ย่ามแดง บอกเกือยแย่ แย่อะไรนักหนารึ
ครูคิม ปลูกต้นผักฮากแล้วนะ กำลังงามดี
ครูโย่ง บอกลูกโใ่ น่าระวังกว่าลูกโม่ง อิอิ
ชาดา Poo จะรอดูดาว ไม่เห็นหร๊อกปีนี้ ขี้หกทั้งเพ
ขอบคุณท่านJJ
ครูต้อยติ่งมาร่วมเหงา ๆ
วอญ่า ก็มาด้วย อิอิ