บันทึกนี้เหมาะกับ เพลงนี้ครับ จาก เดอะสตาร์
ฉันมีความฝัน และฉันต้องทำให้ได้
จะขอเป็นดาวที่ยิ่งใหญ่
จะเปล่งประกายงดงาม …
ฉันจะไม่ท้อ เพราะฉันคือคนร้องเพลง
จะร้องไปตามที่ใจบรรเลง
ให้เพลงได้กู่ก้องไป
ดาวจะเต็มฟ้า แต่ฟ้าก็ยังกว้างใหญ่
ก็เห็นยังมีที่ว่างมากมาย
ที่พอให้ดาวอีกดวง
และฉันจะไม่ยอมแพ้
จะหนักหนาเพียงใดก็จะรับมัน
จะให้ถอยยังไงในเมื่อใจมันฝัน
ก็ทำไปตามหัวใจ
เพื่อดาวดวงนั้น ที่ฝันที่อยากเป็น
เพื่อดาวดวงนั้น และฝันคงไม่ไกล
เพื่อดาวดวงนั้น ต้องสู้จนสุดใจ
จะเป็นดาว ดวงหนึ่งบนฟากฟ้า
เพื่อดาวดวงนั้น แม้ฉันต้องฝ่าฟัน
เพื่อดาวดวงนั้น ฉันจะทำให้เหนือกว่า
เพื่อดาวดวงนั้น ฉันพร้อมจะไขว่คว้า
และจะทำให้โลกได้รับรู้ ฉันจะเป็นดาว
แม้ต่างความคิด ชีวิตก็ไม่เหมือนกัน
แต่เหมือนกันตรงที่ความมุ่งมั่น
ไม่มีวันจะเลิกลา
ต้องเหนื่อยแค่ไหน จะยิ้มจะมีน้ำตา
เมื่อทุ่มเทไปแล้วคุ้มค่า
จะอยู่เป็นคนสุดท้าย
และจะทำให้โลกได้รับรู้ ฉันจะเป็นดาว
ตามคุณเอกมาอ่านบันทึกของหนูหน่อย...วันนี้เราอาจจะหมดหวังแต่ชีวิตเรายังไม่สิ้นหวัง
สวัสดีค่ะ อาจารย์วราภรณ์ เขียนบันทึกน่าอ่านมากค่ะ รพ. เป็นภาพที่น่าสงสารค่ะ
ไม่อยากให้ตัวเองป่วย ทรมาน ช่วยเหลือตนเองไม่ได้...บางคนนอนเป็นผักปลา ให้คนอืนดูแล...คงเป็นเรื่องกรรมของแต่ละคน....พี่แดงก็อ่านมาบ้างค่ะ เรื่องการเวียน ว่ายตายเกิด...ไม่อยากไปทุคติ จึงต้องหมั่นทำดี
น้ำมะพร้าว ต้องเป็นลูกสด จึงจะเป็นยาค่ะ...ขอบคุณนะคะที่นำมาบอก
สวัสดีค่ะ มาขอบคุณดอกราตรีสีทองค่ะ เด็กๆที่ป่วย น่าสงสาร แต่ถ้าเราอ่านเรื่องกรรมก็เข้าใจ...
บางคนเกิดมาอยู่แต่รพ. บางคนเป็นโรคที่รักษาไม่หาย
อยู่กับภาพที่เด็กๆทุกข์ทรมาน แต่ไม่ชินนะคะ จึงพยายามชดเชยให้ความสุขเท่าที่ทำได้...ขนมเอย การกอด การแสดงความรัก....
เขาว่ากันว่าให้ดื่่มน้ำมะพร้าวอย่างน้อยอาทิตย์ละ ๓ ลูกจะทำให้ความจำดีขึ้นค่ะ แม่ค้าก็บอกว่า มีคุณหมอแนะนำว่าให้ใช้น้ำมะพร้าวล้างตาเป็นประจำจะช่วยให้ตาสว่างตาใสค่ะ คือให้เราลืมตาในน้ำมะพร้าวนั่นเองค่ะ
มหา ก็ดื่มน้ำมะพร้าว ตอนกระหายน้ำเพราะใช้แรงมาก ครั้งละ ๒ ลูก
ชอบอ่านเรื่องที่เล่าและบทกลอนประทับใจครับ
ชอบคำคม ที่ว่า
ดาวร่วงจากฟ้าทุกคืนแต่ดาวก็ไม่เคยหมดไปจากฟ้า คนเราอาจจะเคยสิ้นหวังแต่ความหวังของคนเราไม่เคยสิ้น..."
มาชื่นชมผลงานครับ จะติดตามตอนต่อไป
สวัสดีค่ะพี่ธรรมทิพย์...เมื่อคืนหลับสนิทเลยค่ะ รู้สึกสังขารไม่ไหวเพราะอดนอน เลยหลับยาวตั้งแต่ตอนหกโมงเย็น ตื่นอีกทีตี 3 ของวัน...รู้สึกสดชื่น สบายค่ะ...เพื่อนบอกว่า หากอดนอนติดต่อกันนานนาน อาจตายได้...เมื่อวานรู้สึกเวียนศีรษะ เลยนอนพักทีนี้ยาวเลยค่ะ...ดาวไม่หมดจากฟ้าฉันใด คนเราก็ไม่หมดความหวังฉันนั้น จริง ๆ ด้วยค่ะ...แต่มนุษย์ก็หนีไม่พ้นเกิด แก่ เจ็บ ตาย...
เคยมองผู้คนในโรงพยาบาลแล้วรู้สึกใจหดหู่...เขาเหล่านั้นช่างไม่มีความสดใสเอาเสียเลย...การเจ็บป่วยนี่ช่างเป็นทุกข์มากกว่าความตายนะคะ...พี่ธรรมทิพย์รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ...
สวัสดีค่ะ..ครูธรรมทิพย์
ชอบคำกล่าวที่ว่า.."..ดาวร่วงจากฟ้าทุกคืนแต่ดาวก็ไม่เคยหมดไปจากฟ้า คนเราอาจจะเคยสิ้นหวังแต่ความหวังของคนเราไม่เคยสิ้น..." จริงๆค่ะ บางครั้งคนเราต้องเข้มแข็ง แม้งานจะล้มเหลว แต่ใจไม่ล้มเลิก สูญเสีย แต่อย่าเสียศูนย์
โปรยปรายสายใยประกายหวัง
รินรดหลั่งด้วยทิพย์ระยิบแสง
ธรรมทิพย์ฝากไว้ธรรมแสดง
อย่าเคลือบแคลงดาวร่วงฟ้าหาหมดไป....
***************************
สวัสดีค่ะ
น่าคิดนะครับ ดาวร่วงจากฟ้าทุกคืนแต่ไม่เคยหมดไปจากฟ้า
สวัสดีค่ะอาจารย์
"ฟ้าราตรีมีดาวที่พราวพรั่ง
ถูกบดบังครั้งคราวเคล้าเมฆฝน
รัศมีมีน้อยถอยจำนน
กว่ามืดมน...อนธการ...จะผ่านไป"
สวัสดีครับอาจารย์วราภรณ์
เข้ามาทักทายครับ
และสะดุดตากับหัวข้อบันทึกดีๆ ข้างบนนี้
อ่านแล้วเห็นจริงทุกประการครับ
หยุด 3 วันนี้ ผมไประยอง และมีโอกาสได้ทำบุญไถ่ชีวิตโคกระบือด้วยครับ
สวัสดีครับคุณ ธรรมทิพย์ "ดาวจากฟ้าไม่มีวันหมดจากฟ้า การทำความดีก็ย่อมไม่หมดเหมือนกันครับ"
ดาว กับ ความหวัง
ดาวร่วงไปบ้าง ความหวังก็ผิดหวังไปบ้าง
ดาวยังอยู่ คู่ ความหวัง ตลอดไป
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ ครับ
สวัสดีค่ะ คุณ ธรรมทิพย์
การที่ดาวร่วงจากฟากฟ้าเพื่อประดับฉากให้ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ได้มีสีสันอันงดงาม
เป็นสิ่งที่ดูแล้วทำให้ใจได้รับรู้กับบางสิ่งที่เคยประดับฟ้าไว้ได้ไม่ยั่งยืน..
การเดินทาของชีวิตอาจตกหล่มตกน้ำบ้างล้มเซซวนไปบ้างก็เพื่อให้เราได้รู้จักพยุงตัวขึ้นยืนหยัดต่อไปเพื่อเดินทางสู่จุดหมายอย่างมุ่งมั่นต่อไป..
สาธุขอรับ..
พาพี่น้อง ชาวเล มาเยี่ยมอ่านเรื่องเล่างดงาม..ขอบคุณค่ะ
ไม่รู้ดาวเกิดใหม่บ้างไหมนะ
ดาวร่วงผละราตรีไม่มีหยุด
ดูเมื่อใดสว่างใสในวิมุติ
ดาวชำรุดร่วงลับนับไม่ทัน
๒๖ ต.ค.๒๕๕๒
สวัสดีค่ะคุณธรรมทิพย์
อ่านข้อความนี้ทำให้เกิดกำลังใจขึ้นเป็นกองเลยค่ะ